Ekskluzywne spa "Rybi fetor"

W oczekiwaniu na odpowiedź mężczyzny mag zaczął ponownie wydobywać swoją małą drewnianą rzeźbę. Przenikliwa cisza trwała krótką chwilę, jednak przez ten czas chłopakowi udało się dotrzeć do pierwszego ze skrzydeł zwierzęcia. Wtedy usłyszał słowa Keka. Jego wypowiedź jak zwykle przepełniona była obojętnością.
-Muzę znowu zmienić plan...-rzekł do siebie w myślach. Co raz bardziej żałował, że wziął tą robotę.
-Skup się, tępaku i wymyśl coś wreszcie!-mag karcił sam siebie. Nie mógł pozwolić sobie na zawalenie misji, nawet takiej, jak ta. Raekwon przymknął oczy na krótką chwilę, by po raz kolejny przemyśleć sposób postępowania. Przyznał też, że trafił mu się najgorszy możliwy rodzaj człowieka do rozśmieszenia. Stary dziad, który nie wyścibiał nosa poza swój gabinet i nie robił nic innego, po za struganiem kolejnych drewnianych kaczek oznajmiających porażki kolejnych osób, czy to magów, czy to klaunów, czy Bóg wie kogo jeszcze. I wtedy wpadł na zdawało mu się genialny pomysł. Zaczął szybciej machać scyzorykiem po drewniany bloczku, by szybciej wprowadzić swój plan w życie. Jego pociągnięcia były teraz szybsze i mocniejsze. Mag wystawił lekko język, a na zarytym pod czapką czole zaczął pojawiać się pot. Praca trwała jeszcze kilka dobrych minut i pomijając drobne błędy w sztuce i zmianę wyglądu kaczuszki, jego dzieło było ukończone. Nie przypominało zwykłej kaczuszki, którą gdyby puścić po wodzie, dziarsko płynęłaby po powierzchni. Była to figurka przedstawiająca siedzącą kaczkę z dużą głową, wielkimi oczami oraz mniejsza reszta ciała. Siedziała, spoglądając na wyższe partie pomieszczenia, jak i ludzi. Wyglądał nieco śmiesznie, patrząc lekko przymrużonymi, można rzec zjaranymi, oczyma. Raekwon był z siebie zadowolony, co okazywał nieco szerszym niż zwykle uśmiechem. Schował darowany przez Keka scyzoryk do kieszeni, po czym podniósł się z krzesła i rzekł cichym głosem do Stew, chwilę wcześniej obracając figurkę zjaranymi oczkami w stronę staruszka:
-Czy Kek ma, lub miał jakąś rodzinę, albo znajomych, lub przyjaciół?
______________________
Obrazek poglądowy kaczuszki Raekwona:

Pole manewru chłopaka co raz bardziej się zawężało. Była rodzina, byli przyjaciele, starszy szef kurortu cieszył się raczej dobrym zdrowiem. Miał z czego żyć, wiele widział i wiele wie. Wydawać się mogło, że nie robił nic, poza przyjmowaniem kolejnych pretendentów do wypełnienia jego kontrowersyjnego życzenia i ciosaniem drewnianej kaczki za każdym razem, kiedy odwiedzała go nowa osoba. Ill czuł, że rozwiązanie zagadki rozśmieszenia starucha jest blisko, a jednocześnie bardzo daleko. Z jednej strony młody mag co raz więcej dowiadywał się na temat tego człowieka, a jednocześnie nie mógł wpaść na jakiś efektowny plan. Po dłuższej chwili ciszy i zastanowienia, Raekwon uniósł wzrok, spoglądając na zajętego ciągłym struganiem mężczyznę:
-Tylko jeden syn... A gdzie się podziała cała reszta. Jakaś żona, rodzeństwo, wszyscy już nie żyją? A może to inny problem... Może czas na emeryturę, przekazanie majątku synowi i udanie się na jakąś ciekawą podróż po świecie.
-A to dziwne schorzenie...-Raekwon zaczął, nabierając nieco więcej powietrza.
...nigdy nie słyszałem, żeby ktoś nie potrafił się śmiać. Do tej pory byłem przekonany, że nie trzeba specjalnego powodu do śmiechu.-mag podniósł się z krzesła, podszedł do stojącego obok drzwi Stew i rzekł:
-Nie będę opowiadać mu durnych kawałów, ani paradować w stroju klauna. Niestety, ale nie jestem najodpowiedniejszą osobą do takiej misji. Musicie poszukać kogoś innego.-Spinebreaker zabrał ze sobą wystruganą przez siebie kaczkę, po czym schował ją do kieszeni i z krótkim "Żegnam" opuścił gabinet, kierując się w stronę wyjścia z kompleksu.