Obóz Uniwersytetu Artail

Bez ryzyka nie ma zabawy. Mikoto miała jednak ten pech, że krzesła nie było w pobliżu. Do tego bolała ją delikatnie głowa, jakby pozostawało to efektem jej własnej wizji. Sama zaś kobieta westchnęła jedynie, jakby nie dowierzała tym wszystkim wizjom, albo zwyczajnie nie miała siły teraz się tym martwić. Pozostało im więc wyjść z namiotu, co też ów szefowa zasugerowała.
- W głównym budynku powinna być moja asystentka, zajmuje się odkodowaniem zasad, które pojawiły się podczas ostatniego wypadku. Reszta pewnie zależy od was... - dopowiedziała jeszcze, nakierowując je na jakiś cel. Jeśli zaś dziewczyny poszłyby do głównego kompleksu, dostrzegliby kobietę, która klęczała na podłodze. Na oko mogła mieć jakieś siedemnaście lat? Może osiemnaście. Ubrana była w szkolny mundurek, a sam strój zdawał się dość prestiżowy. Jakaś renomowana uczelnia? Cóż, może jakaś elita uniwersytetu Altair? Nie zwróciła na nich uwagi, aktualnie przyglądając się jakiejś kamiennej planszy, która znajdowała się pod sporą ilością tekstu w dziwnych, hieroglificznych znakach. Tuż za nią zaś znajdywał się niewielki filar, czy też słupek z kamienia o wysokości półtora metra. Na górze miał on wydrążony kulisty kształt i tam znajdowały się jakieś szklane odłamki, jednak... od czego one były?

Plansza
Tekst
//plus od teraz będę starał się odpisać max 72h od posta Primrose, bez żadnych przedłużań

- Sobowtór? Walka? ktoś z-zginie? - nastoletnia czarownica powtórzyła kilka najistotniejszych słów z wypowiedzi Mikoto. Wyglądała przy tym na nieźle zdezorientowaną co raczej nie było dziwne skoro nawet sama wieszczka nie do końca rozumiała swoją wizję. W każdym razie nie można było zignorować tego co powiedziała Mikoto i Cynthiss spoglądała na nią pytająco licząc na jakieś wyjaśnienie. Trzeba było zrobić coś, aby zapobiec tej wizji i Prim od razu zaczęła się zastanawiać jak to zrobić. Przez myśl jej nie przeszło, że jej towarzyszka mogła kłamać czy coś źle zinterpretować.
- C-co powinnyśmy zrobić z tą wizją? - zapytała swoje towarzyszki, bo wyglądało na to, że sama szefowa badań, która była w centrum tej wizji zupełnie ją zignorowała. - Może jedna z nas powinna z panią? - zapytała pracodawczynię, aby zaraz zwrócić do Mikoto i Yukiko. - Nie bardzo rozumiem, ale jeśli coś takiego ma się wydarzyć to ktoś powinien mieć mieć oko na naszą szefową. Jak myślicie? - zapytała. - Mam na myśli którąś z was. Wydaje mi się, że ja się do tego nie nadam więc powinnam skupić się na naszym zadaniu... - powiedziała nieco przybita faktem swojej bezsilności. Jedyne co mogła zrobić to zaopatrywać wykopaliska w energię magiczną co było ich głównym zadaniem i spróbować pomóc w odszyfrowaniu. Jednak i to będzie niemożliwe jeśli nikt nie będzie czuwał nad ich zleceniodawczynią. Wtedy nie mogłaby się na niczym skupić ciągle myśląc o tym co miało się wydarzyć. Spoglądała to na kobietę w fartuchu to na swoje towarzyszki. W końcu jednak trzeba było zająć się tym do czego zostały wynajęte dlatego niechętnie ruszyła w kierunku wskazanym przez ich zleceniodawczynie. Robiła to wyjątkowo niechętnie jeśli skończyłoby się na tym, że nikt nie będzie kobiety pilnował.
- Mogę jakoś pomóc? - zapytała dziewczyny, która wyglądała na niewiele starszą od niej. Spojrzała tylko przelotnie na tablice i pisma. Brak w niej było entuzjazmu i chęci do działania sprzed jeszcze kilku minut. W głowie wciąż miała słowa Mikoto przez co nie mogła się skupić na tym na czym aktualnie powinna.

Nie po raz pierwszy została zignorowana za swoje wizję. To było już dla niej chlebem powszednim, dlatego większość z nich nie wychodziły z jej głowy na światło dzienne. Z tym nie mogła tego zrobić, chodziło tu o śmierć człowieka. Nie jest jeszcze na tyle bezduszna by się tym nie przejąć. Misja jednak trwała nadal i szefostwo domagało się by coś z tym zrobić. A jeśli miała zamiar coś jutro zjeść, to powinna wziąć się do roboty. Nie ważne jak okropne rzeczy widzi. Poza tym trzeba było odprężyć Prim bo zbyt bardzo wzięła sobie do serca jej słowa. Wstała z pod ściany i położyła rękę na ramieniu dziewczyny.
- Możemy spełnić cel naszej misji i liczyć, że wykonanie jej zmieni bieg przyszłośći. - Odpowiedziała czarodziejce na pytanie. Rzadko kiedy mogła zmienić bieg przyszłości, parodialnie najczęściej jej wizje spełniały się kiedy chciała nim zapobiec. Dlatego biorąc pod uwagę, że naukowiec nie chciał ich pomocy, trzeba było się skupić na czymś innym innaczej wszyscy będą się tym zadręczać. A wystarczy, że ona już za mocno się tym zdręcza.
Kiedy dotarli do placu zaczęła zastanawiać się co może zrobić skoro nie ma mocy magicznej. Musiała rozegrać to jakoś tak, żeby nikt nie zorientował się. Czyli musiała skupić się na czymś innym na przykład... tym całym języku. Spojrzała sie kobietę w mundurku, a potem na hieroglify, które próbowała "rozgryść".
- Pozwól, że pomogę. - Powiedziała klękając obok i zabierając sobie kartkę z rozszyfrowanymi znakami, którą miała Primrose i zaczęła myśleć nad tym. Mamy znaną część symboli. Przydałoby się je zapisać względem tej tablicy. Sięgnęła do torby po kartkę i długopis, ale wtedy zorientowała się, że nie ma nic takiego. Nawet ołówka nie miała. Więc postanowiła się przenieść gdzieś gdzie mogła narysować sobie te hieroglify całe na ziemi lub piasku i tak też zrobiła. Zaczęła myśleć i to intensywnie. Aż zaczęła ją głowa boleć i sobie łyknęła z torby bimbru. Jak zwykle dobry, w końcu własnej roboty. Jednak pomysłów wciąż brak. To jeszcze jeden. I jeszcze jeden. Do trzech razy sztuka. No jeszcze jeden nie zaszko...
Przerwała w połowie czwartego łyku, a jej oczy rozszerzyły się patrząc na narysowane na piasku pismo. Pomału odłożyła butelkę obok i napisała pierwsze słowo.
"WYZNACZ"
Pasowało. O cholera pasowało. To oznaczało, że mielie nowe litery i mogli je wykorzystać. Szybko zaaktualizowała tekst dopisując nowopoznane litery nad znakami. Jakie jest to następne słowo? Nic nie przychodziło jej do głowy, a jej wokabulariusz słowny nie pomagał jej w odgadnięciu. Pominęła i przeszła dalej. To pojedyńcze to symbol znaczący "A". Banał. Dalej. Obserwowała czwarte słowo wytężając mocno szare komórki i marszcząc mocno czoło w zamyśleniu. Gdyby tylko mogła otworzyć sobie głowę i wybrać te myśli, które mogłyby jej pomóc.... zaraz.
"OTWORZYSZ"
JEST! Pasuje! I miała literkę do drugiego słowa, więc może teraz będzie łatwiej. Zaktualizowała litery i po chwili klasnęła w dłonie z uśmiechem na twarzy.
"ZAKRES"
To pasowało i póki co, jej odgadnięcia pokrywały się z jakimś sensem. Zaktualizowała pośpiesznie zdobyte litery, a ponieważ trochę nabazgrała na tym piasku to musiała narysować go jeszcze raz i kiedy to robiła załapała ostatnie słowo pierwszej części.
Ostatecznie stwierdziła, że bazgranie się na piasku ją wkurza, więc pobiegła do jakiegoś naukowca by zakosić mu ołówek i cokolwiek czystego do pisania. Następnie wzięła się ostro do pracy, opróżniając przy okazji połowę szklanej zawartości torby. Bo jakolwiek dla innych to dziwnie wyglądało, to po pijaku radziła sobie zaaaacznie lepiej.
Po znacznie dłuższej chwili, zgadywania, odgadywania, picia oraz aktualizowania alfabetu w końcu udało jej się odczytać całość. Wtedy też wstała z ziemi spoglądając na wszystkich z powagą, czując cudowne rozluźnienie od ilości którą wypiła i przeczytała co miała.
- Dobra panie i panowie, to idzie jakoś tak! "Wyznacz Zakres A Otworzysz Skarbiec. Wykorzystaj Kolejne Pola.
Przecinanie Jest Zabronione.
Linia Przechodzi Przez Wyznaczone Sekcje Raz i Do Nich Nie Wraca.
W Sekcji Przechodzi Przez Wszystkie Pola Luny Lub Wszystkie Pola Heliosa Nigdy Przez Oba.
Po Sekcji Z Polami Luny Przechodzi Przez Sekcje Z Polami Heliosa I Vice Versa" I to chyba tyle. - Powiedzała zaskakująco wyraźnie jak na jej upojenie po czym rzuciła kartkę na bok i padła jak kłoda na ziemię.

Dziewczyna spojrzała na przybyłe osóbki, które nie do końca wyglądały znajomo. Niemniej po krótkiej chwili dotarło do niej, że właśnie dziś miały pomóc im osoby z zewnątrz. Skinęła na ich słowa, pozwalając sobie tylko na krótkie wtrącenie w formie: - Aina Yami.
Najwyraźniej właśnie tak się nazywała. Mimo wszystko, pierwsze skrzypce postanowiła odegrać Mikoto, która odszyfrowała znaki. Niemniej trochę jej to zajęło, a samej kobiecie znaczki migały przed oczyma, jakby miała od nich wszystkich mętlik w głowie. Musiała nawet sobie przysiąść na dłużej. - Wydaje się dość sensowne, ale co dokładniej może to oznaczać? Nie licząc tej planszy, nie mamy tutaj niczego, a ta nie reaguje niezależnie od dotyku... - dopowiedziała dziewczyna, pokazując kamienny piedestał z wyrytą w nim planszą. Co mogły więc zrobić dziewczyny, zakładając, że ów zdania rzeczywiście miały im pomóc?

Plansza
Tekst
//Dałem czas, a sam zwlekałem ;w; mea culpa. Postaram się za to wszystko przyspieszyć.

- Primrose Cynthiss. - przedstawiła się zaraz po dziewczynie Prim pochylając grzecznie głowę w jej kierunku. Nim ona sama, albo Aina zdążyła powiedzieć bądź zrobić coś więcej Mikoto od razu wzięła się za rozszyfrowywanie notatek. Prim była w stanie tylko się temu przyglądać cały czas mając w głowie wcześniejszą rozmowę z szefową ekipy badawczej. I kiedy nastoletnie czarownica tylko się tym zamartwiała wieszczka zdążyła całkowicie rozszyfrować notatki i podzieliła się tym co udało się jej odkryć z pozostałymi. Prim słuchała jej szczerze mówiąc niezbyt uważnie, jednak kiedy starsza magiczna skończyła wyjaśniać to co udało się jej rozszyfrować dziewczyna postanowiła wziąć się w garść. Zamartwianiem się nikomu nie pomoże. W ten sposób tylko marnowała czas nikomu nie pomagając. Powinna skupić się na tym co mogła zrobić. A jeśli wizja Mikoto faktycznie miała się spełnić to po prostu trzeba będzie jej zapobiec. Póki co z resztą Yukiko została z tamtą kobietą więc była bezpieczna, chyba.
- Niesamowite pani Mikoto, tak szybko udało ci się to rozszyfrować. - zwróciła się do leżącej kobiety z autentycznym podziwem. Może brakowało jej wesołości z wcześniej, ale mówiła całkowicie szczerze.
Po tym skupiła uwagę na tabliczce wskazanej przez Ainę starając sobie dokładnie przypomnieć słowa Mikoto.
- Te sekcje to pewnie te pola podzielone wyraźniejszą kreską. Luna i helios to symbole księżyca i słońca... - mamrotała do samej siebie przyglądając się planszy. - W każdej sekcji linia może przechodzić przez wszystkie symbole słońca, albo księżyca, ale nie może przechodzić przez drugie. I przy zmianie sekcji zmienia się symbol przez, który linia przechodzi. Tylko gdzie jest punkt startu? I co z tymi pustymi polami? - dalej zastanawiała się na głos starając się uporządkować w głowie instrukcje przetłumaczone przez Mikoto. Aina mówiła, że plansza nie reaguje na dotyk więc raczej Prim niczego nie zniszczy dlatego zdecydowała się planszy dotknąć, a dokładniej któregoś z pustych pól. Potrzeć je jakby licząc, że coś po prostu zakrywa symbole. Mało prawdopodobne, aby faktycznie udało się jej coś w ten sposób osiągnąć dlatego zwróciła się do dziewczyny.
- Skoro nie reaguje na zwyczajny dotyk to może trzeba zrobić to za pomocą jakiegoś narzędzia, przychodzi ci coś na myśl? I co z tymi pustymi polami, udało się wam znaleźć jakieś inne plansze podobne do tej? - zapytała licząc na jakieś nowe informacje, bo aktualnie nie miała pomysłu jak wykorzystać instrukcje przetłumaczone przez starszą czarodziejkę. Prócz zasypywania Ainy pytaniami spróbowała po prostu przetrzepać swoją pamięć licząc, że we wszystkich księgach, które wpadły jej w łapki mogło znaleźć się coś co pomogłoby w tej chwili. (Um. Fabularna - Znajomość magii). W końcu te ruiny miały jakiś związek z magią, a przynajmniej Prim miała taką nadzieję.

Mikoto spojrzała się na Prim, potem na Aina i z powrotem. Powtórzyła ten cykl parę razy słuchając co mają do powiedzenia w między czasie dostając małych napadów czkawki, które teraz już opanowała. Podrapała się po blizny próbując wycisnąć z siebie więcej pomysłów, choć ten szyfr nieźle ją... wymęczył.
Rozglądnęła się po okolicy. Jej wzrok zatrzymał się na filarze i na jego szklano-kryształowym czubku. W tym momencie przypomniała sobie też o czym mówiła wcześniej ich "szefowa".
- Cholera no, plansza nie reaguje na dotyki bo trzeba ją aktywować magią! Prim pamiętasz co mówiono w namiocie? Potrzebowali moc magiczną by otworzyć ten cały skarbiec. Idąc tym tropem... spróbuj przelać albo użyć jakiegoś zaklęcia na tym filarze. Wygląda podejrzanie. - Odezwała się zarzucając ręce na biodra i patrząc się spod łba na wspomniany wcześniej obiekt. Alkohol mocno dawał jej się we znaki, co może nie za bardzo jej przeszkadzało, ale przez to nie chciało jej się podtrzymywać jakichś większych manier czy zachowań. Zbyt bardzo się rozluźniła, a denerwowało ją, że musiała tyle myśleć, a jej wizję jej tylko życie utrudniają. I łatwo było po niej to poznać.
Nie miała pewności czy jej tok myślenia jest słuszny, więc postanowiła zaryzykować i jeszcze raz zerknąć w przyszłość by zobaczyć może coś co może się przydać. Wyjątkowo.

Czy przecząca odpowiedź mogła jeszcze kogoś zadziwić? Możliwe. Niemniej jednak niewiele to dało. Sama kobieta spojrzała raz na jedną panią mag, raz na drugą.
- Niestety, jedyna plansza. Inne pomieszczenia mają co najwyżej malunki słońca, księżyca, jednak brak tam nawet jakichkolwiek napisów - powiedziała dość spokojnie Aina, przygryzając pod koniec wargę. Co jednak z dotykaniem planszy przez ciemnowłosą? Może pomysł Mikoto był słuszny? Sama dziewczyna poczuła jakby lekkie kopnięcie prądu, kiedy dotknęła jeden z symboli słońca, a cały kwadracik z nim zaświecił się na błękitną barwę, która zdawała się być delikatną poświatą Ethernano. - C-Co? J-Jak? - spytała tylko zaskoczona pani naukowiec na stażu, jednak same dziewczyny chyba nie wiedziały co tu się stało. Może musiała tak dalej? Może trzeba było się zastosować do haseł?

Plansza
Tekst

- O dobry pomysł. - zgodziła się nastoletnia czarownica z uwagę wieszczki, że może warto przelać w planszę nieco magicznej energii. Właściwie była to jej jedyna opcja skoro dziewczyna naukowiec nie miała pojęcia o żadnym narzędziu, które mogliby użyć. Jak się okazało być może wcale żadne narzędzie nie było potrzebna i Mikoto trafiła ze swoją sugestią, bo plansza zareagowała. Prim poczuła jakby lekkie kopnięcie prądu i choć nieco ją to zaskoczyło nie cofnęła łapki. Poza tym cały kwadracik zaczął się świecić.
- Pani Mikoto miała rację. To reaguję na magię, chyba... - odparła na pytanie dziewczyny naukowca. - Tylko co teraz? - spytała spoglądając na dziewczynę, której pomagały. Bała się sama cokolwiek zrobić, żeby czegoś nie popsuć. Po chwili spoglądania na dziewczynę licząc na jakieś jej instrukcje odwróciła się ku planszy, aby jeszcze raz się jej przyjrzeć. Czy mogła nie odrywając palca od planszy przejechać po wszystkich polach z symbolem słońca w tej sekcji, tak aby dojść do jej krawędzi w miejscu gdzie sąsiadować będzie z polem o symbolu księżyca? Jeśli była taka możliwość to gdyby do tej pory nie nadeszła żadna podpowiedź ze strony Mikoto czy drugiej dziewczyny spytałaby czy powinna to zrobić. I oczywiście gdyby dziewczyny by to zaaprobowały to spróbowała tak właśnie uczynić.
W obecnej chwili podekscytowała się tym wszystkim i kompletnie zapomniała o przepowiedni wieszczki.

Dziewczyny zajęły się sprawą i rozrysowały odpowiedni symbol. Co to wywołało? Niewiele. Przynajmniej z początku. Kiedy Aina już chciała się ruszyć z miejsca, ścianą zatrzęsło, a poszczególne cegłówki naprzeciw nich zdawały się otworzyć niczym drzwi do środka. Dziwna energia wystrzeliła w kierunku dziewczyn, jednak nie to było tutaj istotne. Zszokowana Aina chwilę siedziała w takiej pozycji, notując wszelkie wnioski. Niedługo potem mogła zapłacić dziewczynom za fatygę, dodając to, że resztą zajmą się już naukowcy, a ich pomoc naprawdę się przydała. Co jednak z nimi? Dziewczyny mogły wrócić do siebie, jednak na dłoni każdej z nich jakiś symbol.

Primrose - 20 pd, 15.000 symbol słońca na lewej dłoni. Wygląda to jak czarny tatuaż w kształcie słońca. Po przyłożeniu dłoni do obcego pisma lub run Primrose może poznać ich znaczenie. W ciągu jednego postu pozna znaki składające się na pierwszy wyraz, zaś po upływie drugiego postu całe zdanie. Ponadto może wytworzyć niewielką kulkę oświetlającą obszar w promieniu metra od niej.
Mikoto - 17 pd, 15.000 symbol księżyca na prawej dłoni. Raz na siedem postów Mikoto osłabia efekt pojedynczego zaklęcia, które miałoby zostać na nią rzucone o jedną rangę. Efekt nie może powtórzyć się więcej, aniżeli jeden raz na dane zaklęcie w ciągu jednej fabuły. Ponadto dziewczyna widzi nieco lepiej w ciemnościach.
Yukiko - 10 pd, 15.000 symbol chmury na prawej dłoni. Do użycia maksymalnie dwa razy w ciągu jednej fabuły z odstępem przynajmniej pięciu postów między użyciami. Po aktywacji w promieniu dwóch metrów od dziewczyny pojawia się mgła, która zdaje się dość gęsta. Niczym chmura. Efekt ten zanika stopniowo w ciągu kolejnego postu. Sama dziewczyna potrafi wstrzymać oddech nieco dłużej, jak inne osoby i lepiej znosi wpływ takich rzeczy jak dym, etc.