Świątynia u podnóża góry

First topic message reminder :

U podnóża jednej z gór znajdują się trzystastopniowe schody o szerokości 5 metrów prowadzące na olbrzymi plac, który miał powierzchnię gdzieś stu metrów kwadratowych. Naturalnie miejsce to otoczone było wysokim murem, a jedyną drogą okazywała się brama. Na przeciwko wejścia do tego miejsca na drugim końcu tej przestrzeni znajduje się dość spora świątynia wykonana po części z kamienia oraz drewna. Na prawo stał się drewniany trzypiętrowy budynek będący zapewne mieszkalny tutejszych mnichów, po lewo z kolei jakaś szopa na narzędzia najprawdopodobniej. Na środku placu był jeszcze kamienny ogród i parę przeróżnych posągów z czego większość była tylko jakimiś symbolami. Koło każdej budowli znajdowało się parę drzew.

MG

Nasza czwórka przyszłych obrońców świątyni była właśnie podczas tej męczącej wspinaczki. Trzeba przyznać że taka droga w górę trochę wymagała, ale mogli spokojnie dostrzec bramę oraz jednego z mnichów tam stojących.

MG

Nadchodził pierwszy atak wycelowany w Meliora, który ten, zręcznie odparł. Był to nie lada wyczyn, jak na kogoś kto dopiero zaczynał treningi, na laurach jednak nie można spoczywać, bo zaraz nadszedł drugi i trzeci cios. Wszystkie tarcza wytrzymała, ale była już w fatalnym stanie. Widać było że Melior nie wytrzyma zbyt wielu ataków, wciąż był na to zbyt słaby. Po trzecim ataku jednak napaść ustała, zmienił się bowiem rodzaj broni. Teraz Melior poczuł umysłem olbrzymią pięść, mknącą by ścisnąć jego umysł. A jak przed tym się chłopak obroni, będąc już tak osłabionym?

Cóż okazało się że siwowłosy jest pilnym uczniem i co nieco pojął od ostatniego razu. Dlatego też mimo zmęczenia czuł się całkiem zadowolony z siebie. Jednakże nie było czasu na odpoczynek, gdyż mnich raczej dopiero się rozkręcał. Tak więc Melior zwarty i gotowy po odczytaniu następnego ataku przyszykował się do następnego odparcia. Jak się okazało forma ataku została zmieniona, więc oficer musiał wymyślić coś nowego. Tak więc pozbywszy się tarczy przeszedł do kolejnej kreacji. Niestety nie sądził, by był zdolny sparować ofensywę, dlatego też uznał, że znacznie łatwiej przyjdzie mu zbicie jej. Musiał tylko nadać odpowiednią formę swym myślom i poruszyć je. Dlatego też starał się wyobrazić sobie stalową pałkę przybliżoną kształtem do tej bejsbolowej. Naturalnie kij musiał nieć odpowiednie parametry względnej atakującej dłoni, w końcu za mały mógłby nic nie zdziałać, a za duży kosztowałby za wiele wysiłku względem zadania. Starał się oczywiście wykrzesać jeszcze tyle woli ile miał. Chciał wytrzymać ile to jest tylko możliwe, tak więc polegnięcie już teraz wydawało się trochę słabe. Wiedział, że może to wytrzymać, dlatego też chciał dać z siebie wszystko, by to udowodnić. Skupiał całą swoją koncentracje na budowie wytrzymałości, jednakże nie zapominał też o tym by być w stanie by poruszać tym przedmiotem. W rzeczywistości trzymał wiele różnych rzeczy w tym i kilka podobnych więc miał jakieś wyobrażenie. Gdy naszła odpowiednia siła starał się dać jak najwięcej z siebie by trzasnąć tą pałką w dłoń nauczyciela i zbić ją z toru kierującego się w stronę jego umysłu.

MG

Melior pilnie się uczył, odpierając ciosy przeciwnika. W tej chwili jednak postanowił zmienić taktykę i stworzył sobie pałkę, którą postanowił zmieść uderzenie mistrza. Niestety jego pałka, mimo że w założeniu z żelaza, złamała się jak zwykła drewniana, a dłoń mistrza po uderzeniu w umysł chłopaka, zacisnęła się na nim niczym imadło. Czy teraz Melior, pod presją bólu i strachu, da radę wykreować coś, co wyciągnie go z tego bólu? Trening nie należał do przyjemnych, ale chyba lepszego sposobu na naukę, niż względnie bezpieczna praktyka, chyba nie było.

Jak się ukazało mistrz nie tylko miał żelazny uścisk, to jeszcze tytanową łapę, gdyż uderzenie nawet o odrobinę nie odchyliło jego ataku. Cóż najwyraźniej to należało do ofensywy znacznie wyższego poziomu. Tak, czy siak siwowłosy mimo migreny nie zamierzał się jeszcze poddawać. Uważał, że ma jeszcze szanse z tego wybrnąć, więc zamierzał próbować. Jednakże problem stanowiło wymyślenie metody, gdyż na siłę nie miał szans, więc trzeba było zrobić to sposobem. Cóż pewnością nie było sensu szarpać się z całą dłonią, czy próbować odeprzeć cały uścisk. Dlatego też uznał, że będzie w porządku jeśli odciągnie trzy palce z pięciu. W końcu jeśli jego umysł trzymany jest wszystkimi, to jeśli zostanie tylko wskazujący i kciuk, to raczej bezpiecznie się wyślizgnie. Niewiele przeciągając nadszedł czas urzeczywistnić plan, pytanie tylko jak. Nie mając zbyt wiele opcji i czasu postanowił zdać się na pierwszą myśl. Tak więc stworzył 3 łańcuchy pod koniec łączące się w jeden. Na początku jednak miały one okowy które powinny być umieszczone na czubkach palców, jednakże tak, by nie tak łatwo się ześlizgnąć. Następnie łańcuchy rozpościerając się od zewnętrznej strony dłoni powinny zacząć ciągnąć paluchy tak by wpierw się poluzowały, a potem zaczęły otwierać. Tym razem naturalnie starał się więcej skupić na wytrzymałości swego tworu niż poprzednio. Nawiasem mówiąc łańcuchy miały być z hartowanej stali. Starał się skoncentrować wszystkie myśli na tworze i jego działaniu i ignorować wszystkie inne rzeczy tak, aby mózgownica się niczym nie rozpraszała. Jako pierwszy czynnik motywujący mógł potraktować ból, gdyż człowiek naturalnie dąży po wyeliminowania przyczyny bólu, tak więc pragnienie pozbycia się tej dłoni nasilało się coraz bardziej. Po drugie pragnął się rozwijać, gdyż nie przybył tutaj by stać w miejscu. Zresztą przed jeszcze wiele rzeczy zostało do przeżycia, być może przeznaczenie go wzywało, wiec najlepsze dla niebo było mknięcie, więc nie mógł sobie pozwolić na spoczęcie na laurach. Tak potrzebował tej siły, więc musiał się wysilić i właśnie to starał się zrobić, bo w końcu jak poradzi sobie z prawdziwiej przeciwnikiem, jak teraz nawali?

MG

Po dłuższej chwili siłowania, łańcuchy Meliora zerwały się a on sam stracił przytomność. Gdy ją odzyskał, była już noc.-Poszło ci zdecydowanie lepiej niż ostatnio-Oznajmił spokojnie mistrz.-Jednak zbyt skupiasz się na rzeczach, które znane są tobie.-Zmarszczył brwi-Nie naginaj natury do swojej woli, pozwól by ona nagięła ciebie. Łańcuchy, pałka... to wszystko są twory człowieka, a przecież najlepiej potrafi bronić się sama natura.-Pouczył mistrz.-Chciałeś nadać pałce twardości żelaza, ale to jest myśl, nie żelazo, jego twardość nie zależy od surowca, a od twojej woli. To czego używasz do nadania jej formy, ułatwia ci tylko jej kształtowanie. łatwiej ci bowiem wyobrazić sobie łańcuchy z żelaza, niż twarde łańcuchy z woli, wyglądające jak żelazne.-Ciągnął dalej, po czym spojrzał Meliorowi w oczy.-Na dziś starczy. Przemyśl wszystko i wróć jutro. Na jutro jednak masz znaleźć odpowiedź na proste pytanie. Co to za zwierzę i roślina, co w identyczny sposób się bronią, chodź właściwie nic poza swym istnieniem nie robią? Odpowiedź jest prostsza niż myślisz, więc proszę Melior-san, nie wymyślaj jakichś skomplikowanych rzeczy, chodź każda twoja poprawna teoria, uraduje mnie niezmiernie.-Powiedział i odgonił chłopaka, który wrócił do siebie.

Jak się okazało mimo wszystko zabrakło mocy siwowłosemu i łańcuch przegrał z łapskiem mistrza. Następnie mimowolnie Melior uciął sobie małą drzemkę. Gdy z kolei się ocknął, którą niekoniecznie jako pierwszą chciałby zobaczyć po obudzeniu się, no ale trudno się mówi. Parę chwil później słuchał już wykładu na temat swych błędów i logiki jaka rządzi walkami w umyśle. Trzeba przyznać że pierwsze skojarzenia jakie miał, to to że zamiast łańcuchów powinien użyć korzeni, a zamiast pałki pień drzewa. Tak, czy siak ze spokojem wszystkiego słuchał. Trzeba przyznać, że zlecone zadanie odrobinkę go zaskoczyło, gdyż z początku wydawało się niezrozumiałe i raczej trudne do odgadnięcia. Oficer lubił jednak zagadki, więc nie straszne mu było to wyzwanie.
- Dobrze i dziękuję. - Odparł spokojnym i uprzejmym tonem.
Następnie przed wyjściem skłonił się mnichowi, po czym skierował do siebie o ile nie miał żadnych obowiązków jeszcze do zrobienia. Parę minut przed snem postanowił poświęcić nad rozmyślaniem na temat tej dziwacznej zagadki, cóż w kocu musiał znaleść jakieś rozwiązanie. Naturalnie nie siedział nad tym zbyt długo, gdyż nie wyspanie się nie było wskazane, tym bardzie, że następny dzień też z pewnością będzie wymagający. Tak więc zamierzał jak najskuteczniej zregenerować siły, by jutro chociażby nie dać się złapać z zaskoczenia tak jak dzisiaj.

MG

Noc minęła Meliorowi spokojnie, zaczął się nawet przyzwyczajać do trudnych warunków. Późnym popołudniem zaś, znów został poproszony do mistrza, który siedział na poduszce, a naprzeciw niego była kolejna, nogi miał skrzyżowane i milczał. Ah, medytacja. Melior zrobił to samo ci mistrz i czekał. Godzinę, dwie... trzy. W czwartej godzinie milczenia i bezruchu, gdy kości Mela błagały o ratunek, a słońce powoli zachodziło, mnich spojrzał spokojnie na Meliora.-Znalazłeś odpowiedź, drogie dziecko?-Nie chciał tym go bynajmniej urazić. Ot, dla wiekowego mnicha, wszyscy pozostali mnisi, byli jak jego drogie dzieci.

Jak się okazało siwowłosy z wolna zaczął dostosowywać się do warunków, gdyż tej nocy wyspał się nawet nieźle. Dlatego też dzisiaj mógł się czuć nieco bardziej na siłach niż ostatnio. Naturalnie póki go nie wezwano, to dokładnie przestrzegał planu dnia wykonując swe obowiązki. Gdy przyszedł naturalnie siadł w ten sam sposób co mistrz. Jakoś zniósł godzinkę siedzenia w ten sposób, gdyż zdarzało mu się przebywać i dłużej w tej pozie. Kiedy mnich w końcu przemówił zastanowił się jeszcze chwilkę nad odpowiedzią, by upewnić się, czy nie wymyśli czegoś lepszego. Niestety nic nowego nie przyszło mu do głowy więc postawił na starą opcję.
- Heh niestety nie znam się florze i faunie więc mogę się mylić. Zdaje mi się, że na odpowiedź pasuje tu drzewo i małża. Oba nie ruszają się z miejsca i w sumie raczej nic nie robią. Z kolei ich sposobem obrony jest coś w stylu pancerza, u małży to skorupa a u drzewa kora. - Odparł spokojnym tonem oczekując na ocenę odpowiedzi.
Naturalnie starał się też wyczuć dowolny atak, jeśli mędrzec raczyłby z jakimś wyskoczyć. Jeśli to się stanie to będzie próbował jakąś adekwatną obronę przygotować, tym rzem jednak powiązaną z naturą tak, jak mnich radził.

MG

Staruszek pokiwał z wolna głową, słysząc odpowiedź Meliora. Na razie jednak chyba nie zamierzał atakować chłopaka w żaden sposób. Zamiast tego zajęty był rozmową, którą teraz zamierzał prowadzić z chłopakiem.-Owszem, to też jest poprawna odpowiedź, jak mówiłem jest takich wiele.-Pokiwał z wolna głową.-Jednak ta obrona kiedyś upadnie. Strzaskać korę i skorupę nie tak trudno, a na dodatek możesz się za nią tylko kryć. Wymyśl, teraz, coś innego proszę. Coś, co nie ograniczy się tylko do obrony, a pozwoli ci kontratakować a kto wie? Może sprawi że przeciwnik zrezygnuje z ataku?-Zapytał, czekając na odpowiedź Meliora.

Słuchał słów mistrza ze spokojem rozważając je dokładnie. Cóż najwyraźniej nie było źle, lecz mnich oczekiwał bardziej wymagającej odpowiedzi. Niestety siwowłosy nie był jakimś tan znawcą przyrody więc musiał spędzić minutkę na dumaniu.
- Hmm, skoro mam podać inny przypadek, to może jeżowiec i kaktus. Oba te istnienia posiadają kolce i chyba raczej nie ruszają się z miejsca. - Odrzekł spokojnym i zamyślonym tonem, z zaciekawieniem spoglądając na reakcje mistrza.
Cóż jeśli strzelił gafę, to raczej powinno się to dać zauważyć po jego zachowaniu. Tak, czy siak ciekawiły go komentarze jakie mogą przyjść na temat i tej odpowiedzi. w międzyczasie na wszelki wypadek starał się wyczuć dowolny atak, jeśli mędrzec raczyłby z jakimś wyskoczyć. Wolał nie wyć tym zaskoczony znienacka.

MG

Mędrzec pokiwał z wolna głową, gładząc materiał z którego wykonana była jego szata.-Dokładnie. Kaktus, Jeż czy inne tego typu zwierzęta, byłby idealne na twoją ostatnią obronę. Kiedy ty próbowałeś odciągać palce. Chodź i tak zabrakło ci nieco motywacji.-Nie była to nagana, ot proste stwierdzenie.-Im więcej masz siły, tym łatwiej pokonasz przeciwnika, ale czasem sile można dopomóc, sposobem. A teraz znajdź mi przykład znów czerpany z natury, tym razem jednak wymyśl coś, co nie pozwoli mi się nawet z atakiem, do twojego umysłu zbliżyć. Tarczę, która nie jest tarczą.-Powiedział zagadkowo mnich, widocznie dzisiaj męcząc Meliora w nieco inny sposób niż ostatnio.

Cóż najwyraźniej mnichowi ten pomysł już nieco bardziej przypadł do gustu, niż poprzedni. Ta, jak na słabą wiedzę siwowłosego w kwestii biologii, to szło mu chyba całkiem nieźle. Naturalnie ze spokojem wysłuchał wieści, że prócz siły zabrakło mu również sposobu i właśnie używając kolców poszłoby mu lepiej. No, jakby nie patrzeć, to w sumie mogła być w tym prawda, więc przyjął tą uwagę, bez żadnych komentarzy. O dziwo zapowiadało się, że dziś zamiast treningu praktycznego będzie musiał wymienić wszystkie znane mu sposoby obrony występujące w naturze.
- Hmm, cóż jeśli mam wymieniać, to może może siatka z cierni na większej powierzchni wokół umysłu? W ten sposób osłonę nie tyle stanowiła by ich sama wytrzymałość, a kolce raniące rękę. Jeśli powierzchnia jest wystarczająco spora, tonie pozwolą się zbliżyć. Zamiast cierni można by też użyć parzydełek takich jak te meduzy, czy na przykład trującego bluszczu. Można by pomyśleć o toksynach, których jest wiele w naturze, chociaż właściwie to nie wiem czy te dwa ostatnie odniosą jakiś skutek na twory z siły woli. - Odparł spokojnym tonem z delikatnym uśmiechem oczekując osądu swej wypowiedzi.
Cóż sam nie wiedział czy te odpowiedzi będą wystarczające, lecz jakoś nie miał pomysłu na nic innego.

MG

Mnich z wolna pokiwał głową i spojrzał w dal, jakby patrząc przez Meliora. Po czym nagle znów się odezwał.-Nie będę ci mówił, jak wiele miałeś racji. Wskazałem ci jednak drogę, wszystko zrozumiesz, kiedy przyjdzie co do czego. Praktyka czyni mistrza, dziś jednak już na nią za późno idź i odpocznij Meliorze, twój trening powoli zbliża się do końca.-Powiedział mnich coś, co Meliora zdecydowanie powinno ucieszyć, wszak spędził tu już całe dwa tygodnie.

Heh, siwowłosy wymienił kilka opcji, lecz mnich jakoś nie zamierzał potwierdzić jego przypuszczeń. Cóż to trochę kłopotliwe, gdyż Melior zamiast uczyć się na błędach wolałby pominąć fazę pomyłek i ciągle się poprawiać. Niestety mistrz chyba nie zamierzał mu tego ułatwiać.
- Dobrze. - Odparł spokojnym tonem kłaniając się, a następnie wychodząc.
Jeśli miał jeszcze jakieś zajęcia w harmonogramie, to naturalnie się nimi zajął, cóż w końcu trzeba było dopełnić swych wszystkich obowiązków. Gdy skończył wrócił do pokoju, by następnie się wyspać. Nim jednak udał się do krainy snów postanowił chwilę się zastanowić nad dzisiejszymi zajęciami mistrza związanymi z przyrodą i tym, jakie to powinno mieć odzwierciedlenie w walce w umyśle. Cóż trzeba przyznać że wydawało się to trochę wymagające. Cieszyła go również wieść, że prawdopodobnie ma za sobą już większość treningu, co było dośc pocieszną informacją. Naturalnie nie siedział nad tym wszystkim, zbyt długo, gdyż nie wyspanie się nie było wskazane, tym bardziej, że następny dzień też z pewnością będzie wymagający. Tak więc zamierzał jak najskuteczniej zregenerować siły, by jutro chociażby nie dać się złapać z zaskoczenia tak jak wczoraj.

MG

No i Melior po odbębnieniu prac, położył się spać. Oczywiście rzecz biorąc spało mu się całkiem smacznie, do czasu gdy obudził go ból głowy. Co ciekawe, mimo że ciągle spał czuł że coś właśnie niszczy jego mentalne mury. Czy obudzi się, czy będzie walczył mentalnie, jego wybór, pewnym jednak było że był atakowany mentalnie, a był już na to, wyczulony. Dlatego teraz też chyba, pozostało atak odeprzeć. Czy to próbować fizycznie, czy też mentalnie.