Główny Port Kornu

Lindow zatrzymał się na krawędzi jednego z molo, spoglądając na nieprzepastną przepaść zasłoniętą przelatującymi chmurami. Dalej nie przejdzie. Nawet jeśli by użył do tego swojej mocy, nie miał pojęcia jak długo zajęłaby mu podróż do... w sumie sam nie wiedział gdzie. Wiedział w którym kierunku, dzięki kłu który zwisał mu z rzemyka na nadgarstku. Nadal nie do końca rozumiał jak on ma działać. Przyglądał mu się już z każdej strony, obracał go w dłoni, pozwalał mu zwisać niczym wisiorek. Może potrzeba mu nieco many? Dotknął powierzchni "zęba" przepływając w niego część many licząc, że da to jakiś upragniony efekt w końcu.
Bez względu na to czy zadziałało to czy nie, musiał znaleźć sobie statek. Wątpił by było go stać na wynajem więc najbardziej rozsądnym było podczepić się pod jakąś załogę i liczyć na szczęście, że polecą w dobrym kierunku. Ewentualnie znaleźć jakiś ludzi do ekspedycji. Zerknął na swojego Lazurowego Posłańca, mrużąc oczy. Istota nadal była dość niepocieszona tym jak ostatnim razem go traktował, jednak teraz przyszedł mu do głowy pewien pomysł. Może się w końcu do czegoś przyda.
- Lazurek, weź się rozglądnij za jakimś statkiem co szykuje się do wylotu. Jeśli mi pomożesz to obiecuję, że nie schowam cię w skrzyni. - Powiedział licząc, że może to jakoś zadziała. W końcu skoro może okazywać niezadowolenie za trzymanie go pod kluczem, to oznacza, że musi być jakoś świadomy. Nie wiem, nie znam się na tym.
Samemu zaczął się kręcić po porcie próbując znaleźć coś lub kogoś dzięki czemu mógłby się wydostać z Kornu.

MG

W gruncie rzeczy Lindow mógł mieć jakieś pojęcie o tym, jak działa kieł zwyczajnie obserwując go idąc w stronę portu. Idąc uliczkami Kornu ten czasami jarzył się delikatnym światłem, czasami gasł zmieniając kierunek to znowu zapalał się, kiedy Lindow znajdował się na "dobrej drodze". Drodze wypełnionej światłem i obietnicą spotkania z Bogiem. Dodatkowa zabawa z kłem nie odkryła jego nowych, magicznych właściwości, co na swój sposób mogło prowadzić do drobnego zawodu. Z drugiej strony chyba znał mechanizm, a to mogło stanowić swego rodzaju rekompensatę. Wszystko, co w tym momencie zostało, to ruszyć w drogę. Znaleźć statek. Tylko... W jakim kierunku? Z portu bowiem wyruszały statki w wiele miejsc, a bez mapy ciężko było do końca stwierdzić, jakie miejsce docelowe winien mieć szukany statek. Lazurowego Posłańca jednak ten problem nie interesował. Jego zadanie było proste, a obietnica byłego łowcy demonów była swego rodzaju impulsem i zachętą, by zmusić latającego towarzysza do współpracy. Po kilku minutach przyleciał i chociaż ciężko było to stwierdzić po jakże bogatej mimice, to jednak zdawał się być podekscytowany. Zaczął lecieć w stronę jednego z doków stając co chwilę i upewniając się, że jego właściciel za nim podąża, po czym przystanął przy kładce prowadzącej na pokład "Złotej Marioli" - niewielkiego statku stylizowanej na wschodnie dżonki. Nie mniej większa, jak przystało na statek pasażerski. Co prawda nie był to rejsowiec z basenem i salą kinową, ale wyglądał na zadbany.

- Dobra robota Lazurek. - Pochwalił posłańca widząc, że udało mu się wypełnić polecenie. Nie miał pojęcia czy owy statek się nadawał lub czy załoga faktycznie ruszała w podróż, jednak doceniał fakt, że stworzenie szukało i znalazło coś co mogło się nadawać. To mu wystarczyło, by zastartować.
Zbliżył się do statku przyglądając mu od zewnątrz chcąc ocenić w jakim jest stanie, jednak szybko zorientował się, że się kompletnie na tym nie znał. Nie miał pojęcia jak odróżnić dobry stan desek od słabszych, więc darował sobie kontrolę "jakości" i postanowił sprawdzić co się dzieję na pokładzie. Przeszedł ostrożnie przez kładkę na pokład, a następnie zaczął rozglądał się za członkami załogi i jeśli któregoś znalazł podszedł by do niego, unosząc dłoń do góry pokazując, że ma sprawę.
- Poszukuje środka transportu. Czy można u was wynająć przejazd? Potrzebuje dostać się na... - Zamarł. Nie wiedział za bardzo co mógłby tutaj powiedzieć. Że chce on polecieć w nieznane ryzykując wszystko w co wierzył i wszystko co ma? Wypadnie na szaleńca, którym po części może był. Spojrzał się na kieł. Dobrze, że wiedział przynajmniej jak działał, jednak artefakt nie był też na tyle wiarygodny by móc użyć go jako argument do podróży. Przynajmniej póki co. Co w takim razie powinien powiedzieć?
...
Może...Może on samemu nie da rady polecieć na wyspę... może da radę kogoś zrekrutować do wspólnego celu? Gdzie w takim razie miałby to zrobić? I wtedy wpadł na to, gdzie się powinien na początek udać.
- ... potrzebuje się dostać na Lambde.

MG

Statek jak statek. Trochę wyróżniał się wyglądem i żaglami, ale ciężko było poddać wątpliwości to, że umie pływać. A nawet szybować. Czy cokolwiek robią teraz w tych czasach statki. Na niebie. Podest lekko zaskrzypiał pod nogami Lindowa, jednak nie wydarzyło się nic, co miałoby przeszkodzić łowcy przygód w dostaniu się na statek. Na pokładzie nie było tłoczno, jednak nie można było go nazwać opustoszałym. Prócz oczywiście załogi znalazło się też wiele innych osób, które miały zamiar wyruszyć w podróż, jednak cała uwaga pierw poświęcona była na znalezieniu kogoś, kto tym wszystkim zarządzał. Można jednak rzec, że rozwiązanie samo znalazło Lindowa. Chwilę po tym, jak tylko znalazł się na pokładzie, podszedł do niego mężczyzna, po 30 z bardzo zmrużonymi oczami. Był co najmniej o dwie głowy niższy od Lindowa, z nieco ciemniejszą karnacją, bogatym, grubym wąsem na dość młodo wyglądającej, ogorzałej twarzy. Jego strój składał się, z błękitnej szaty z bardzo szerokimi rękawami, w którym niczym jakiś mnich schowane miał dłonie. Ale to musiał być kapitan. Lindow wiedział to. Miał odznakę. Błyszczącą, wypolerowaną, doczepioną na piersi.
- Hai Hai! Najszybszy przejazd tylko u nas. Mamy jeszcze miejsce. Proszę się nie krępować i rozgościć się. Więc gdzie pana niesie? - zapytał przyglądając się co raz intensywniej, acz z uśmiechem z każdą sekundą, podczas której mag zastanawiał się nad swym dalszym kierunkiem. - Na Lambdę! Świetnie się składa, bowiem będziemy tam cumować! Jedyne 80 orbli i dowieziemy tam pana szybciej niż ktokolwiek! - stwierdził z dumą prostując się. - Tam są ławeczki, w środku, o tam w tym budyneczku dostanie pan strawę, jeśliś głodny i jakiś napitek. Ze świeżych owoców wyciskane owoce, moje własne córki zbierały. Zaręczam, że lepszych pan nie znajdzie. Nasza "Złota Mariola" z tego słynie. A właściwie to "Złota Mare Ola", ale wie pan - ojciec ojca mego ojca zbudował statek, nazwał na cześć swej żony, z najlepszych drzew z okolicy wybudował i z najwyższej jakości jedwabiu żagle szył po nocach, ale sam pan wie, jacy są ludzie - wszystko upraszczają. I tak to po latach okazało się, że mkniemy po przestworzach na pokładzie "Marioli"! Widział to kto? Ale mi się nawet ta nazwa podoba, wprowadza pewną świeżość. Wydaje się być nawet dość zabawna. Córki trochę się krzywią, ale ja myślę, że po prostu poczucie humoru odziedziczyły po matce... - i tak dalej i tak dalej. Kapitan zdawał się dość w humorze do rozmów i opowiadania historii swego rodu do kilku pokoleń wstecz w międzyczasie prowadząc Lindowa w stronę ławek, bo przecież głupio tak stać i rozmawiać jak można usiąść i rozmawiać.

Lindow -> Lambda

//Generalnie możesz iść werbować Ejjego, jak będziecie gotowi do drogi to napiszcie posta w porcie w Lambdzie/gdziekolwiek gdzie chcecie zacząć i wtedy pociągnę to dalej. Nie musisz pisać z/t, nie musisz też pisać teraz bezpośrednio w porcie. W sumie to pisz, gdzie chcesz. Opłata na górze jest symboliczna, możesz ją odpisać możesz nie. W sumie jeszcze nie wiem, po co nam teraz pieniądze w grze więc feel free to decide.