Ambasada Fiore

First topic message reminder :

Mały budynek z piaskowca, na który składa się jedynie parterowa recepcja z poczekalnią, kilka pokoi służbistów i na piętrze pokój ambasadora. Sam wystrój jest jak najprostszy. Czerwony perski dywan, obite czerwonym materiałem krzesła z dziwnego, trzeszczącego drewna, Lacrymy świetlne lewitujące nad sufitem, wymieszane z mniejszymi i niebieskimi lacrymami chłodzącymi. Drzwi do pomieszczeń biurowych znajdowały się po obu stronach recepcji, na jej końcu, naprzeciw wejściowych drzwi, było biurko recepcjonistki a po jego boku schody na piętro, zatarasowane magicznym szlabanem, który mogła podnieść tylko ona. Sam pokój Ambasadora, posiadał mahoniowe biurko i krzesło, oraz dwa skórzane fotele dla gości. Dywan był złoto-zielony a w oknie za biurkiem wisiały zielone firany. W pomieszczeniu unosiły się trzy lacrymy chłodzące, mimo to temperatura wynosiła około 30 stopni. Wejście było po lewej, patrząc na okno, po prawej zaś wielki segment zawierający wiele opasłych ksiąg i teczek z papierami.

~

MG

Obecnie w pokoju ambasadora znajdowało się 6 foteli, tak ustawionych by pomieścić nowych gości. Magowie byli ubrani już w swoje rzeczy, mieli przy sobie swoje przedmioty, zupełnie jak by niedawne przeżycia były tylko złym snem. Przez tłok w pomieszczeniu temperatura znacząco skoczyła i zrobiło się duszno. Szybko wniesiono dwie nowe Lacrymy chłodzące ale temperatura i tak pokazywała zabójcze 36 stopni. To zdecydowanie było Dessertio, no chyba że umarli i trafili do piekła. Za biurkiem siedział już mężczyzna, ubrany w białą togę, z ogoloną na łyso głową i małą kozią bródką siwej barwy. Opalona skóra perliła się od potu, czoło cały czas ocierał chusteczką a jego czekoladowe oczy z uwagą przyglądały się magom.-Cóż to pomieszczenie nie jest przystosowane do takiej liczby gości ale nie mieliśmy nic lepszego pod ręką.-Rzucił jakby na usprawiedliwienie i wyciągnął w ich stronę dwie miski. W jednej znajdowały się dziwne, fioletowe bulwy pływające w lekko śmierdzącej, galaretowatej brei koloru kremowego. W drugiej zaś znajdowały się płaskie, białe płaty przypominające groty strzał, błyszczące lekko w słońcu i kuszące miłym, słodkawym zapachem.-Częstujcie się-Powiedział i poprawił się lekko na krześle.-Na razie się nie przedstawię, wybaczcie mi to, ale właśnie tak należy postąpić. Powiem wam tylko że znajdujemy się w Ambasadzie Fiore w Dessertio. Chciałbym, byście powiedzieli mi, każdy z was, jak sądzicie, co się aktualnie dzieje?-Od razu jednak jakby się poprawił i spojrzał na Sonię.-Wybacz dziecko, znamy twoją sytuację ale nie mamy tu w okolicy telepaty ani nic innego co mogłoby nam posłużyć do komunikacji, jeśli jednak masz jakiś sposób by się z nami porozumieć, to proszę, nie krępuj się.-Powiedział w miły sposób, wykazując zrozumienie i dobrze zamaskowane współczucie, względem siedzącej przed nim dziewczynki. Widocznie na gnębiące magów pytania, jeszcze odpowiedzi się nie znajdą.

Czas na odpis: 09.07 godzina 12:00

[ Moje postacie również można usunać ]

MG

Sonia odśpiewała swoją piosenkę, a radny uśmiechnął się do niej ciepło. Zaraz potem cała grupka wyszła, poszła, doszła i była, tak, w tej kolejności. A potem było tak że Shao zaginął, Rakshe obsikał pies a dziewczyny ruszyły na podój straganów. Bo oczywiście asystentka po udzieleniu odpowiednich wskazówek Arturii została razem z Rakshą. Tu właśnie za jakiś czas wszyscy mieli się spotkać.

Pierwszym przystankiem byli wróżka i pan z piramidkami. Arturia dostała aż dwie piramidki zaś cyganka zaczęła wróżyć z ręki Sonii(Na koszt R2D2 hyhy). Wróżba była dość prosta i wyszło z niej mniej więcej tyle że umrze staro, spłodzi mnóstwo dzieci a już wkrótce spotka księcia w którym się zakocha bla, bla, bla. W każdym razie przyszło do kupowania rzeczy. A dziewczyny były z tego tytułu niesamowicie zadowolone. I tak w mgnieniu oka, zleciało im sporo czasu, a nic złego się nie działo...

Czas na odpis: 02.08 godzina 15:00

Wszystko szło "jak z płatka". Miały ciuchy, miała piramidki, miała zwroty w lokalnym narzeczu, i wróż... No, akurat z wróżki nie była zbyt zadowolona. Takie wychowanie. Obłędny dystans do wszystkiego, co próbuje mi powiedzieć, jak będzie wyglądać następny dzień, powołując się na moce nadprzyrodzone. Ale za pergrandzką republikę nie dała po sobie poznać, że coś jej zgrzyta. Zapłaciła oczywiście wróżce za usługę dla Sonii. I oczywiście przez cały "seans" miała ów cygankę i jej otoczenie na oku, jakby jednak ta miała jakieś szatanieckie zdolności. Oczywiście gdyby jakieś demoniszcza serio próbowały sobie upatrzyć dzięki owej wróżce Sonię czy Arturię, to ta je powstrzymuje dzięki wiedzy z Księgi Blasku oraz Fae. Większe jednak było prawdopodobieństwo, że ta cyganka to większy pic niż cyganka-satanistka i Archie koniec końców wolała zapłacić za kolorową i nieszkodliwą ściemę oszustki niż serio za nadnaturalną usługę. Najważniejsze, że Sonia była radosna! Szczególnie, że gdy Vesper patrzyła na reakcje dziewczyny miała wrażenie, że ta w życiu nie zaznała za wiele szczęścia. Oczywiście za próby powróżenia Arturii, ta grzecznie odmówiła...

Gdy już miały ciuchy, pamiątki i wróżbę, czas było udać się do Asystentki, a następnie na kwaterę, przebrać się i IMPREZA! Co prawda Arturia nie mogła nigdzie dojrzeć Shao, jednak pomyślała, że pewnie zrobił jak mówił i już poszedł odpocząć. Może zjawi się na przyjęciu? Albo jako GH coś knuł pokątnie. Też możliwe!...

Oczywiście przez całe zwiedzanie rynku, jak poprzednio, Arturia miała baczenie na bezpieczeństwo ich (Sonii i jej) bagażu i finansów (a w razie czego to dyplomatycznie szła w ruch umiejka Walka Wręcz 1), oraz potencjalnych podejrzanych osób zainteresowanych nimi, a udających, że wcale ich nie obserwują. No przecież nie zaszkodzi uważać!...

Cokolwiek miałoby się dziać, Sonia znajdowała się w zupełnie innym świecie, pełnym dźwięków, zapachów i kolorów. Gdyby ktoś chwycił ją za rękę, nawet obcy, chwyciłaby ją pewnie i ruszyła za nim, niespecjalnie się przejmując konsekwencjami. Oczywiście ciągnąc Arturię za sobą. Tak jak to było w przypadku wróżki. Będzie stara? Potraktowała to dość pobłażliwie. Gdy mieszkała z Tyrym, wielu tak mówiło, a później musiała ich mijać, gdy wracali do domu... Jednakże dużo dzieci? Ta kwestia ją nieco przeraziła. Nie była pewna, czy chce dzieci, ba, czy się w ogóle nadaje i, co ważniejsze, z kim?! Dziewczę zawstydziło się, gorączkowo szukając odpowiedzi we własnym umyśle, a przecież jej nie było. Dlatego też całkowicie pominęła dalszą część bujd starej babci, na rzecz własnych rozmyślań.
Kupiły rzeczy. Dużo rzeczy. Sonia zaczęła się nawet zastanawiać, czy kiedykolwiek miała tyle ubrań... Jej świat ograniczał się do zielonej sukienki, którą miała na sobie. I wtedy też zrozumiała, że są to stroje Arturii a ona jej jeden pożyczy. Tak, to było w ten sposób. Uśmiechnęła się promiennie do dziewczyny. Nawet to było spełnieniem marzeń, o których Sonia nie miała nawet pojęcia. Rozglądała się nieustannie, próbując wychwycić wszystko, co tylko mogła i zapamiętać. Po powrocie do kwater większość czasu spędziła przyglądając się kolorowym ciuszkom, przyozdobionym w każdy możliwy sposób. Bała się ich dotknąć, bo co, jeśli je rozerwie? Tak więc większość czasu spędziła kręcąc się niespokojnie, nie do końca wiedząc, co zrobić... Aż ostatecznie poprosiła Arturię o pomoc.

MG

Ostatecznie dziewczyny i Raksha udali się na bankiet, który przebiegł bez żadnych zakłóceń. Można by wręcz rzec że wszystko było idealnie. Na koniec dopiero Radny wziął ich na powrót do biura Ambasadora.-Jednak nie będzie kolejnego etapu. Cóż, zaszły pewne zmiany w naszych planach...-W każdym razie radny oddchylił się na krześle i spojrzał najpierw na Arturie.-Zostaje pani przyjęta w poczet Policji magicznej. Oddział w Oak, Czarno-Fioletowi. Gratuluje.-Może to nie była elita elit, ale zawsze coś. W każdym razie, następnie przyszła kolej na Sonie.-Drogie dziecko. Nie możemy cię przyjać. Ani do Policji ani do rady...-Zaczął powoli.-...ale polubiłem cię. Powiedzmy że damy ci szansę rozwoju. Udasz się do Magnolii, w Katedrze zapytasz o człowieka na którego wołają E... zostaniesz jego uczennicą.-Uśmiechnął się i był to dziwny uśmiech. Uśmiech który rozumaił tylko radny, czując już uciechę z rozpaczy E. Nie żeby go nie lubił, po prostu lubił go irytować, a wiedział jak Lord nie lubi ludzi. To będzie ciekawe doznanie, dla obojga... o ile dziewczyna uda się do E. W każdym razie został Raksha, na którego radny przerzucił wzrok.-I co ja mam z panem zrobić? Aktualnie nie wiem. Proszę pojawić się na misji jeszcze raz. Ma pan duże szanse na pewną posadę... ale musimy to zweryfikować. To by było na tyle.-Wstał i odprowadził gości do powozu, który zabrał ich wprost do Fiore.

//Wybaczcie za taki koniec, ale w trzech raczej byście tego nie wykonali.[/b]
PD:
Raksha - 5 PD
Shao - 10 PD
Arturia i Sonia - 20 PD