Samantha vs Kuro

MG

Gorący klimat Afryki to jest to. Bezchmurne niebo, żar lejący się z nieba i duszne powietrze. Arena tej dójki była bowiem małą Afrykańską wioską. Okrąg o średnicy 100m wykonany z ubitej ziemi posypanej gorącym piaskiem stanowił podłoże. na północy tuż przy krańcu areny znajdowały się cztery drewniane chaty ze słomianym dachem, widać było z daleka że puste w środku ale przynajmniej chroniły przed słońcem. Jeden taki domek miał średnicę 5m. Cztery kolejne domki znajdowały się na południowym krańcu wioski. Od wschodniego krańca i zachodniego krańca przez sam środek wioski prowadziła wyłożona ostrymi kamieniami ścieżka aż do samego centrum wioski gdzie znajdował się wielki drewniany słup, otoczony czarną ziemią na której leżały różnorakie gałązki. Magowie zaczynali naprzeciw siebie, Samantha na zachodzie a Kuro na wschodzie. Poza wioską zaś w tle, widać było nieprzebytą Sawannę i tłumy murzynów przyglądających się walczącym. Kto pierwszy da posta, atakuje, acz atakować nie musi.

Palące słońce, piach i...uh...no ogółem miejsce do walki nie bardzo podobało się Marone, ale chociaż jest sporo przestrzeni. Swoją drogą nie spodziewała się, że trafi na Kuro, którego poznała niedawno, a który był jej coś winien. No, może nie on sam, ale jest towarzyszem Takary, więc to transakcja wiążąca. Nic dziwnego, iż jasnowłosa rozglądnęła się na boki, chcąc mieć pewność, że Takara zaraz skądś nie wyskoczy - a przy okazji obejrzała sobie dokładniej 'arenę'. Huh...
W każdym razie powoli zaczęła sobie iść w stronę Kuro bo co jak co, ale mieli do siebie kawałek drogi, a ona miała zamiar wyjść z propozycją.
- Kuro!- zaczęła donośnie i miło - Jeśli się poddasz odpuszczę Takarze odsetki za moje drzwi - zaproponowała, a tym samym użyła pwm by wyczarować filiżankę herbatki przed kotkiem - Herbata wychodzi mi lepiej niż mleko, wybacz.
Dodała miło i kulturalnie. Czyżby chciała...właściwie co? Po prostu kulturka i pokojowe zamiary, prawda? Och, Samantha miała zamiar wygrać, więc i się nie podda, ale mogła spróbować wpierw pertraktacji bo nie chciała nigdy skrzywdzić żadnego kotka - należy podkreślić, że odsetki małe nie były. Notabene idąc tak sobie, umiejscowiła swą dłoń nad czole robiąc 'daszek' co by słońce jej za bardzo nie raziło...albo by chociaż widziała przeciwnika. Głównie miała nadzieję na szybką walkę bo prażące słońce nie sprzyjało dłuższym męczarniom...Niestety wątpiła, że kotek podda się tak od razu, ale trzeba docenić jaka była miła! Bo kto wie ile to potrwa? Pewnie niedługo...Och, jeśli doszłaby do środka areny to by się zatrzymała.

Nyah... Jak gorąco! Nyormalnie parzy, że hoho~! Po prostu słońce w pełni i czego chcieć więcej! Nic dziwnego, iż kociak początkowo pomyślał, by się po lenić i nyajzwyczajnyej poopalać w tym prażącym wszystko dookoła słoneczku! Ale... Chwila! Moment! Kuroś przeca już jest czarnyutki! Nyah... I z opalanka chyba przez to nici... Nyo! To jak nic nye ma do roboty, to można się rozejrzeć i poszukać cienia, a takowy najpewnyej znajdował się najbliżej w chatkach! Tak! Tak! Właśnie tam, do południowych domków, sobie kociak podskakuje, starając się uważać na swoje kocie łapki, ażeby to ich nie sparzyć, czy coś, ale też by nie wdepnąć w żaden ostry przedmiot. Kątem oka zauważył też Samcie! Tylko... Co ona tutaj robi?! - przeszło przez myśli kiciusia. W sumie sam nyezbyt wiedział czemu tutaj się znalazł, ale pewnye to miało związek z Takasią. Tak! Na pewno poszuka sposobu na cofnięcie dziwnego zapomnyenyowego cosia! Może nawet tu! W mudżyńskiej wiosce! Kto wie?! Te różnyaste ludowe obrządki i inne... Może coś pomoże?
Wnioskując z postu Sam, powinni się spotkać w takim wypadku przy drewnianych chałupkach, które w południe powinny rzucać cień, a jak nye, to Czarnulek wchodzi ostrożnie do środka. W końcu nye wiadomo, czy aby na pewno są puściutkie! Może tak się tylko wydawało, nya~?! Jak już w takowym się zajdzie, wtedy sobie zapewne siądzie, jeśli podłoże będzie bezpieczne of kors~!
- Tak Sam? - odpowiada, na zawołanie dziewczyny, starając się zamaskować zdziwienie zmieszane z zdezorientowaniem z takiego tonu głosu dziewczyny. - Ta... Takaś... Takary... Moja Takarcia... - dorzucił tylko smutno, gdy dziewczyna kontynuowała tę jakże bolesną tyradę, jak dla kociaka. Jak ona mogła, nya~! - pomyślał kotecek, a jego paczałki lekko się zaszkliły, ale nie da po sobie tego poznać. Nye może! Nye i już! Dlatego to też, Kuro obraca się do dziewczyny plecami, ażeby to ona nye widziała jego zasmuconego pyszczka. Nyah... Ta rana była zbyt świeża i zbyt bolesna, nya! Takarcia go nye pamiętała, a tutaj teraz musi słuchać o tym... Nic też dziwnego, że pociągnął sobie kocim noskiem, starając się by to było jak nyajcichsze, ale... Na staranyach się skończyło! Nyestety, ale już tak bywa, iż świeże rany potrzebują sporo czasu by się zabliźnić... A ona... Ona z długami wyskakuje! Można było się pierw spytać o zdrowie i wogle, a nye pienyądze i pienyądze!
- Nye, dziękuję... Nye przepadam za herbatką... - odezwał się dość smutnym głosem kociak, nawet nye odwracając głowy. Nyaprawdę takie zachowanye nyeco go zasmuciło, ale no cóż...
- A co u pana wilczka? - zapytał się cały czas nye zmienyając tonu, a nawet teraz, nyeco spuszczając główkę w dół i przykucając tak, by bazgrać coś pazurkiem po ziemi.

MG

Samantha postanowiła przejść się kamienistą ścieżką, na szczęście jej buty ją chroniły, gorzej z potem, bo w takich butach łatwo o spocone stopy. Zaczęła też wrzeszczeć do domniemanego przeciwnika. Ten od razu nie odpowiedział, widziała tylko jak przemknął do jednego z domków. Po czym odmiałknął jej odpowiedź, przekrzykując dziwny acz bardzo ładny śpiew jaki zaczął rozlegać się w okolicy. Oh tak, ta epicka runda skończyła się na rozmowie, przerywanej odgłosami ślicznego śpiewu, który przez pustkę w tym miejscu, słyszalny był w całej wiosce...

Mapka

Jak będziecie potrzebować Legendę to dopisze

Atak: Kuro
Obrona: Samantha

Nyah... Po zadaniu pytania o wilczka, kotecek postanowił spróbować wziąć się jakoś w garść, bo w końcu marząc się nye przegra, bo będąc słabiakiem, nye pomoże nikomu!
- Nye poddam się od tak! Może sama zrezygnyujesz, nya~?! - zakrzyknął kociak, przyciskając łapkami uszka, ażeby przyblokować dźwięk jakieś pieśni. Trochę to dziwne skoro ładny śpiew od tak rozchodzi się w takiej wiosce. Tubylcom nagle się zachciało, a może to dziewczyna? Kto wie... Zresztą! Nye będzie słuchać, jeśli Samantha miałaby znów przypominać mu o Takarci, nya~! To tylko by go zdekoncentrowało! Nya dodatek przesuwa się w pomieszczeniu pod boczną ściankę, tą bardziej na zachód i siada tam sobie, uprzednio przyglądając się pomieszczonku. - Co jeśli... Kupimy ci z Takasią podwójne drzwi, nya~? I do tego te odsetki! Korzystne, nya? - zakrzyknął ponownie, przypatrując się wejściu w nyezmienyonej pozycji. Może skoro dla dziewczyny te odsetki są takie istotne, nyah, to się zgodzi, nye? To już zależy od niej...
- Nye mogę przegrać, bo inaczej nye będę nigdy w stanye odzyskać Takasi, nya~! - dorzucił po chwili, ażeby to skupić się na tym co dzieje się w namiociku i rozejrzeć po pomieszczeniu. W sumie teraz... Kuroś siedział sobie prze ścianie, czekając na nadejście dziewczyny w zacienionym miejscu, nya~! Bo chyba lepiej jest siedzieć i rozmawiać w cieniu niż w słoneczku afrykańskim, nye? Tia... Ostatecznie czekał teraz na dziewczynę, jak i na to, aż ochłodzi się trochę na zewnątrz. Noc może nye, ale wieczorem to Czarnulek by nye pogardził. Bo jak mają walczyć, to chyba będzie dla nich oby lepiej jeśli będą nyormalne warunki termicznye, nye?

Jakby Marone wiedziała, gdzie przyjdzie jej walczyć to by ubrała sandały! Niestety aż takiego szczęścia widać nie miała...No trudno. Z tego też powodu postanowiła wziąć przykład z Kuro, który najwidoczniej również chciał się jakoś dogadać. Dlatego również udała się do chatki, w której zniknął kotek. Swoją drogą wyjście wydawało się w miarę rozsądne bo przynajmniej oszczędzą sobie udaru słonecznego póki co. Niestety nie poznała magii Kuro, więc i po drodze uważała nie tylko na niego, ale i ogólnie na okolice. Bo przecież nie wie czy coś się tu nie czai, prawda? No i nie byłoby przyjemnie jakby jakiś tubylec rzucił dzidą...
W każdym razie postanowiła odpowiedzieć koteczkowi, dopiero jak weszła do środka owego domku, bezpiecznie.
- Villen-kun ma się dobrze - zaczęła jak zawsze miło - Nie wydawało mi się by ten dziwny śpiew był, aż tak straszny, ale skoro tak...
Wzięła przykład z Kurosia i sama zatkała sobie uszka, w wyniku czego nie słyszała o czym oponent mówił. Właściwie...pewnie słyszała bo nie zatkała ich tak do końca by nie zostać zaskoczoną czymś, więc miała odetkane uszka na tyle by coś słyszeć, ale skoro kotek miał zatkane to i ona! W końcu po co ma dziewczyna odpowiadać skoro Kuro ma zatkane uszy to i tak nie usłyszy? Przecież z jakiegoś niezrozumiałego powodu zwierzątko uszka zatkało to Marone gorsza być nie może. Aczkolwiek jej śpiew wydawał się ładny, no cóż...Jeśli chodzi o propozycję przeciwnika - wersja oficjalna to po prostu to, iż Sam nie słyszy co kotek mówi. Naturalnie słyszała mniej więcej, ale można się domyślać, iż by się nie zgodziła. Z drugiej strony bardzo za drzwiami rozpaczała, więc nie dziwiło ją, że współpracownik demolującej Takary, chce zawrzeć taki, a nie inny układzik.
- Trudno rozmawia się z zatkanymi uszami.
Rzekła po chwili z westchnięciem. W dodatku normalnym tonem, więc nie miała pewności, że kot usłyszy jeśli dalej uszy będzie zatykał.

MG

Wydawało by się że MG nie ma zbyt wiele do gadania w tej chwili. Tak się przynajmniej wydawało, bo jakby nie spojrzeć, co nieco się działo. Samantha doszła do domku w którym znajdował się Kuro i zaczęła prowadzić z nim ożywioną dyskusję. No może nieco nie ożywioną przez zatkane uszy. na szczęście długo zatkane nie były, bo Kuro zasłonił usta żeby ziewnąć, oj niedobrze był zmęczony a dopiero zaczęła się walka~! To źle wróżyło na przyszłość. Na szczęście ten dziwny śpiew ustał...

Stan postaci:
Kuro: Jesteś śpiący i ogólnie tak nieco zmęczony już

Kolejka:
Samantha - Atak
Kuro - Obrona

Oho, śpiewa przestał...śpiewać. Podejrzane...No, ale dzięki temu, że Marone nie miała zatkanych uszu do końca, wiedziała, że coś się stało, więc...i uszka odetkała. Po tym zbliżyła się do Kuro i chwyciła go za łapki, które zatykały mu uszy - o ile wciąż zatykały - by je od 'narządu słuchowego' odciągnąć.
- Już jest cisza...Słyszysz?
Dodała odciągając jego łapki i go puszczając. Wszak akt dobrej woli poinformować drugą osobę o tym, że nie musi krzyczeć i może normalnie się porozumiewać, prawda? Dzięki temu mogli wreszcie normalnie porozmawiać. Aczkolwiek jasnowłosa wolałaby aby Kuroś po prostu sobie spać poszedł bo na zmęczonego kiciuś wyglądał.
- Widzę, że taka temperatura Cię usypia. Nie chcesz sobie odpocząć, Kuro?
Zapytała jak zwykle miło i zwyczajnie. Po tym sama zorientowała się w końcu, że z ciepłotą może coś zrobić. Użyła więc jednego ze swych pwm, dzięki, któremu miała zamiar wyczarować sobie niewielki i normalny wachlarzyk. A którą baśnią/bajką/księgą się posłużyła myśląc o wachlarzu? Pierwsze co przyszło jej na myśl to "Mulan" i właśnie z tej księgi w główce skorzystała - było tam trochę tego, więc teoretycznie i z wachlarzem nie powinno być problemu. Tak więc jeśli się udało, to i zaczęła się wachlować co by nie zrobić z siebie tak szybko jednej, wielkiej plamy potu albo gorzej...rozpuścić się albo przestać oddychać!
- Pertraktacje czy może kołysankę?
Zapytała z przeuroczym uśmiechem. Nie jej wina, że słodki kotek był jeszcze słodszy, gdy mu się spać chciało - a jak ziewnął pięknie! Zapewne Villen widząc to od razu by kotka zjadł...No, ale nie Marone, która lubi zwierzątka. Tak...kołysanka 'kotki dwa' na pewno by się spodobała Kurosiowi!

Wilczek miał się dobrze... Chyba... Bo właśnie to prawdopodobnye powiedziała Samcia. Albo musiała jakoś strasznye nyudzić, albo Kurosiowi zrobiło się jakoś tak... Senno? Aż tak, że ziewnął... To raz... Drugi, ale jak wyłapał, to piosenka chyba ucichła, więc zdjął łapki z uszek przeciągając się, jakby zmęczony.
- Nyaaaaah~ - ziewnął sobie przeciągle, wpatrując się w dziewczynę, by odezwać się po chwili ponownye. - Temperatura, nya? - zapytał się jakby, pocierając wolną łapką paczałkę i kierując się w stronę wyjścia, ażeby to zaczerpnąć trochę świeżego, cieplutkiego powietrza do płucek, co nye? Może coś poradzi to... Taki powiew orzeźwienia... Lub po prostu powiew, nyah...
- Samciu, nya? - odezwał się ponownie, stając sobie przy drzwiach i podpierając się. - Poddałabyś się, jakbyśmy dali ci duuuuużo pieniążków, nya? Kupiłabyś sobie co tylko chcesz, nya~! Nyawet setki... Nye! Tysiące lub milionardy drzwiczek~! - dorzucił po chwili Czarnulek, by znów się przeciągnąć i zaczerpnąć spory wdech. O tak... Suche powietrze... Rzecz idealna... Dla Czarnulków of kors~!
- Nye mogę spać, nyaaaa~! - zakrzyknął Kuroś, przeciągle ziewając na koniec wypowiedzi, gdy Sam zaproponowała mu kołysankę, mimo że nyaprawdę był śpiący, to raczej nye położy się w pobliżu kobiety. Nye pokaże momentu swojej słabości, bo ta może jeszcze powie Takasi i co wtedy, nya? Jak się wytłumaczy jak Takarcia go nye widzi?! - Może ja... Nyah... Może się przejdę? Poczekasz chwilkę, nya? Tylko zaczerpnę powietrza... - dodał po chwili ospałym głosikiem, by wysunąć się na zewnątrz i skierować ciut w lewo, a potem... Zapewne poszuka sobie wygodnego kącika na sen, ale tak by dziewczyna go nye widziała, nyah... Pójdzie sobie do pierwszego domku od... A w sumie czy to ważne? Możemy zagrać jakby w 3 kubki, wersja domek, nye? Tyle, że kiciuś będzie taką kulką w kubeczku, nya~! Taki wstyd... Środek dnya, a mu się spać chce, jakby był małym dzidziusiem, nyah...

MG

Walka nudna niczym ukraiński barszcz bo właściwie nie walka a negocjacje. Tak czy siak koteczkowi znudziło się już siedzenie w cieniu i wyszedł zostawiając dziewczynę sam na sam z własnymi myślami... biedna Sam. Za dużo tych Sam. Tak czy siak Sam była w środku a kotek... kotek gdzieś. Przez co kotek chyba chciał zyskać drobną przewagę bo jakby nie spojrzeć, on wiedział gdzie jest Sam.

Stan postaci:
Kuro: Jesteś śpiący i ogólnie tak nieco zmęczony już

Kolejka:
Kuro - Atak
Samantha - Obrona

Nyah... Jak mi się chce spać, nya~! - pomyślał kotek, ziewając przeciągle, ale zakrywając łapką pyszczek, ażeby to stłumić dźwięk. Nye mógł przeca od tak sobie zasnąć, nye? Poza tym poszedł się tylko dotlenić... Rundka wkoło wioski raczej nikomu nie zaszkodzi i może przy okazji mimo, że ospały, to zauważy coś w architekturze okolicy? Może coś, co sprawiło, że chce mu się spać... Tylko... W którym to on ostatnyo domku siedział, nya? Jak to z maluszkami bywa i kiciuś zapomnyał, gdzie to sobie był, dlatego też jak skończy robić co robi, a może nawet da radę się rozbudzić, to wejdzie po kolei do pierwszego... Drugiego... Piątego domku... Kotecek gópiutka istotka, nye? Więc.. W sumie przejrzy każdy domek na południu, by znów wrócić do Sam. W końcu mieli porozmawiać, nye? Ostatecznye jest też możliwość, iż Samcia puffnie, to co wtedy? Nyo... Kuro przy trzeciej próbie zapewne siądzie sobie w budyneczku i poczeka... Sam duża dziewczynka, drogę znajdzie szybciej niż jakiś tam kociak, nye?!

Kotek był zmęczony i potrzebował snu, a postanowił sobie pochodzić po słoneczku. Czy to mądre? Słoneczka i taka temperatura to raczej bardziej usypiała. Wszak raczej nie było tutaj orzeźwiającego, zimnego powietrza, która mogłoby chlusnąć w twarz i obudzić, no, ale cóż...Nie jej zwierzak to niech sobie ryzykuje. Sama Marone postanowiła zaczekać w obecnym domku na powrót kota, ale...oczywiście wcześniej odpowiedziała kotkowi.
- Niestety nie oddam zwycięstwa za pieniądze. Poza tym jakbyście mieli klejnoty to byście już dawno drzwi kupili, więc muszę wątpić, iż jesteście wypłacalni, Kuro.
Odrzekła równie miło i z delikatnym uśmiechem jak zawsze - pomimo tego, że wyraźnie dała do zrozumienia, iż wątpi by kot i Takara mieli tyle pieniędzy by ona mogła oddać zwycięstwo. Oh, za osiem milionów to może i by oddała, ale jakimiś paroma kryształami? Wolne żarty...Naturalnie cały czas była uroczo miło jak to miała w zwyczaju. Po prostu zbyt krótko znała Kurosia by wierzyć, że ma tyle kasy by ona miała się poddać. Poza tym...niby gdzie by ją schował?! Ona nie ufa komuś na słowo - musiałaby zobaczyć majątek.
W każdym razie czekała sobie w owym domku na powrót zwierzaka, ale zamiast stać w jednym miejscu troszeczku sobie spacerowała, starając się dostrzec oponenta i oczywiście mieć oczy i uszy otwarte - co by w razie jakiegoś ataku odskoczyć, wyskoczyć z domku lub w ostateczności obronić się paroma - 4, 5 - grubymi pnączami. Wszak nie znała możliwości przeciwnika, więc musiała być ostrożna - zwłaszcza jak on sobie wyszedł, więc chatka mogła być narażona na nie wiadomo co! Swoją drogą zastanawiała się czego to Kurosiek tam szuka. Czyżby broni?! Uh...a może osóbki, która śpiewała? Trochę dziwne bo jeśli to ktoś z gapiów śpiewał to przecież powinien iść przywitać się z tłumem, prawda? Nigdy nie zrozumie rozumowania kotków chyba...Notabene jasnowłosa wciąż się wachlowała - nie za szybko by sił nie tracić, a tylko tak co by choć odrobinkę chłodniej jej było.

MG

Cóż ta walka niewątpliwie była dziwna. Dziwny też był jej finał, bo tak proszę państwa to był koniec walki. Po krótkiej chwili rozległ się bowiem dźwięk trąbki! Tak, Kuro uciął sobie drzemkę a w oczach sędziów w tym momencie był Podatny na ataki i wszelkie zranienia, na dodatek mógł tam leżeć do usranej śmierci i po prostu stracić przytomność przez zgrzanie. Tak wiec Kuro z powodu kiepskiego opisu dalszych poczynań przegrywa przez walkover w postaci niezdolności do dalszej walki (Równie dobrze mogę założyć że Kuro spał godzinę i dostał udaru). Tak czy siak, zwycięzcą jest Samantha.

KONIEC ARENY

Samantha 3 PD
Kuro 1 PD