Okręt Black Merry

First topic message reminder :

Czarny, sporych rozmiarów okręt, spoczywający w portowym miasteczku Hargeon. Jak się tak przyjrzeć mu z daleka to zdaję się mieć pod pokładem dwa, a może trzy poziomy. Kto wie? Może jest ich więcej? Zwrócić należy uwagę na solidną budowę tej drewnianej łajby. O przypadkowym zatopieniu nie ma mowy. Zresztą... Żeby zatopić go jakoś specjalnie, pewnie trzeba by się natrudzić lub też użyć odpowiedniej magii. W każdym radzie jest to statek dość znany. Zazwyczaj służący do przewożenia większych ilości towarów, a nie ludzi. W skrócie ujmując... Solidny, wytrzymały czarny transportowiec, służący do przerzucania większych ilości różnorodnych produktów z punktu A do B.


Ciemna alejka w portowej dzielnicy w godzinach późno wieczornych wydawała się być jeszcze mroczniejsza. Można było się do niej dostać tylko z jednej strony, gdyż druga była odgrodzona przez większy mur. Nie wiedziałaś dlaczego się tutaj znalazłaś. Chociaż... Byłaś tu w celach spotkania ze zleceniodawcą. Według zegarka spóźniał się już jakieś 10, a może nawet 15 minut. Czyżby to był tylko jakiś żart? Możliwe... Często się tak zdarza... Prawda? Nagle z tyłu ciemnej uliczki wyłonił się mężczyzna w czarnym płaszczu, zasłaniającym jego twarz w stu procentach. Jednak tam stał i przyglądał się tobie cały czas? A może jest jakimś duchem lub magiem przenikającym przez ściany? W każdym bądź razie ruszył w twoim kierunku. Gdy stał koło ciebie, mogłaś spokojnie stwierdzić, że jest od ciebie wyższy. Mimo że znajdował się tuż koło ciebie, to nadal nie byłaś w stanie ujrzeć jego twarzy. Najwyraźniej nie chciał być rozpoznanym.
- Tutaj powinnaś mieć wszystko, co potrzebne ci do misji. - powiedział to wręczając ci ciemną teczkę zawierającą plany okrętu oraz dane twojej ofiary. - Cel znajduje się na tamtym okręcie. - to dodawszy wskazał na sporych rozmiarów czarny okręt, po czym spojrzał na ciebie oceniając cię wzrokiem.
- Załatw to jak najszybciej. Jutro będę czekać z wynagrodzeniem w tym samym miejscu. - stwierdził, wymijając cię. - Oczywiście jeśli dasz radę... - zakończył, odwracając się w twoim kierunku tylko na chwilę, a następnie znikając za zakrętem. W każdym bądź razie już go nie było i zostałaś całkiem sama.

Ha! Zdobyła broń i to bez problemu, myślała, że będzie musiała ją dosłownie wyrywać z ręki, ale nie i dobrze. Sprawdziła ile jest naboi. Trzy. Jeśli będzie miała szczęście to jej wystarczy lub nie będzie miała cele, w końcu nie zbyt często jej się zdarza trzymać broń palną w dłoni. Weszła do pomieszczenia bez problemu, eh.. a myślała, że będzie zamknięte na pięć spustów i w ogóle. Za to co mogła zobaczyć? Nic! Nie fajnie. Stanęła przy ścianie trzymając palec na spuście i również użyła zaklęcia Aian, może się okazać, że to do niej będzie ktoś strzelał? W ciemności, ale też bywa. Wolała się zabezpieczyć zaklęciem obronnym i gdyby ktoś chciał ją z zaskoczenia uderzyć lub strzelić, to rączka będzie boleć a pocisk nic jej nie zrobi. Szła powoli wzdłuż ściany na prawo od drzwi.

Normalnie kobieta z żelaza. Ok. Nawet lepiej, że tak się stało, bo nie wiadomo skąd, a właściwie to z lewej strony, zza drzwi, wyskoczył na ciebie mężczyzna z nożem w ręku, jednak wiele tak nie zdziałał. Raczej z głuchym brzdękiem odbił się od twoich pleców i zderzył z drzwiami. W międzyczasie odkryłaś też włącznik światła po prawej stronie, a przeciwnik był chyba zbyt zdezorientowany tym co się stało, aby coś powiedzieć.

Stan: 50%MM, działa Aian

Dobrze, że posiada takie zaklęcie. Tak to by już leżała na podłodze i by się wykrwawiała, poczuła na sobie jak ktoś chciał ją zaatakować, ale nie ból. Zresztą przy tym sam sobie zrobił krzywdę bo walnął w drzwi, nie wiele to, ale jednak stalowa dziewczyna może zdezorientować. Kiedy zauważyła włącznik światła natychmiast do niego podeszła i pstryknęła by ją oświeciło i tego ludzika co ją chciał dźgnąć. Kiedy już światło się zapala to unosi pistolet i kieruje go na oponenta.

Co się stało? Otóż zapaliłaś światło, a twoim oczom mogła się ukazać postać ze zdjęcia... Vincent, czy jak mu tam było...
- Kim... Kim ty jesteś? - powiedział dość przerażonym głosem widząc jak do niego mierzysz. Wyglądał na spiętego...
- Co ty... Co chcesz zrobić? - przestraszenia nie było granic w jego pytaniach. Wyglądał ciut jakby miał zejść z tego świata od samego patrzenia na broń skierowaną w jego stronę. Nóż którym cię zaatakował leżał jakieś 0,5m od jego prawej ręki...

Stan: 50%MM

Czyżby zwykłe szczęście? Dzisiaj ma go dość sporo chwilami, kiedy zapaliła światło i zobaczyła twarz tajemniczej osoby spojrzała na mężczyznę ze dziwieniem. Dosłownie podany jak na dłoni, osoba, której szuka. Uśmiechnęła się pod nosem i lekko nacisnęła za spust broni.
-Ja jestem nieważna. Takie jest moje zadanie i tyle, żegnam - odpowiedziała wpierw i pociągnęła za spust już całkowicie. Celowała w jego klatkę piersiową, chciałaby trafić w serce, ale z jej zdolnościami do posługiwania się bronią to różnie bywa.

Piff Paff... Tia... Moment wystrzału... Stalowy wyraz twarzy i... Przeciwnik zrywający się z ziemi... Krew... Twoja? Jego? Kogo? Nóż... Gdzie zniknął nóż? W każdym bądź razie wszystko potoczyło się mniej więcej o tak...
Miyu celuje w klatkę piersiową, a przeciwnik spękany niewychodzeniowym pożegnaniem chwyta za ostrze i unosi się lekko. Następuje wystrzał. Przeciwnik kieruje się w twoją stronę i zgarnia kulkę mniej więcej w miejscu, w którym znajduje się... Lewe płuco! Niedaleko od serca, a jednak... Snajperskiej precyzji to jednak nie masz i ten skill z obsługą broni palnej... No ale wróćmy do rzeczy... Rozległ się wtedy głuchy jęk bólu, a przeciwnik zszokowany wystrzałem, a może raczej tym, że jeszcze żyje wpadł w Miyu rozcinając jej bok... Rana była dość płytka, ale jednak... Była!
Więc jak teraz wyglądała sytuacja? Ogółem leżałaś, a raczej półsiedziałaś na ziemi z obolałym mężczyzną wyższym od ciebie odturlonym na bok. Nadal trzymał nóż w dłoni... A ty?! Ty... Upuściłaś broń, która z głuchym łomotem upadła na ziemię...

Stan: 50%MM, Lekkie rozcięcie na lewym boku, raczej nie krwawi, bynajmniej nie bardzo. Broń po upadku nie nadaje się do zbytniego użytku. Była dość stara, ne?

Niestety jej celność nie była przednia jeśli chodzi własnie o broń palną i tutaj się sama na sobie o tym przekonała. Trafiła w mężczyznę, w klatkę piersiową, ale jednak mógł wstać i zaatakować Miyu nożem, który leżał obok niego. Poczuła muśnięcie na boku na szczęście rana nie była głęboka i nie powinna na tyle przeszkadzać by dokończyć zadanie. Spadła na podłogę i broń wyleciała z jej dłoni. Już nawet chciała jej więcej brać do dłoni, szybko tak jak mogła przemieściła się do mężczyzny, który leżał obok. Chwyciła jego rękę, którą trzymał broń drugą chciała mu go wyrwać w dłoni jeśli się udaje to go przewraca na plecy (bo chyba leży na brzuchu? Jeśli nie to nie przewraca x3) siada na jego burzuchu okrakiem i chwyta za szyję obiema dłońmi i zaczyna ściskać najmocniej jak potrafi.

Taka majnstimowa metoda jak duszenie... Zwykle dość długo może to zająć, ne? Ale no cóż... Jak kto lubi... Nie mnie decydować. W każdym bądź razie mężczyzna, który leżał na... Boku... Został obrócony na plecy tak, że mogłaś spokojnie go dusić. Jednak próbował się szarpać i wyrwać... Dziwne nie? Walczy o życie...

Stan: 50%MM, Lekkie rozcięcie na lewym boku

Duszenie nie było jakąś wymyślną metoda, ale skuteczna, jeśli się wytrwa do póki osoba duszona nie wyzionie ducha. Mężczyzna oczywiście chciał to przerwać, ale jednak nie był zbyt skuteczny. Nie udało mu się jak na razie zepchnąć w siebie Miyu i ona dalej go trzymała za szyję. Te jego ręce go wkurzały podniosła trochę nogi i chciała przydepnąć nimi jego ręce by już za bardzo nimi nie ruszał, tylko jeszcze bardziej przeszkadza i to ją wkurzało. Nie miała zamiaru nawet na chwilę oderwać dłoni od jego szyi i chciała jeszcze mocniej zacisnąć dłoni. Dlatego użyła ponownie zaklęcia Shogeki jeszcze nim ruszyła nogami musiała dostać trochę krzepy i poszło jeszcze szybciej. Tak to zapewne siedziała by na nim jeszcze z pięć minut.

Duszenie duszeniem, a wraz z upływem czasu przeciwnik powoli odpływał i przestawał się bronić. A jeszcze zwiększenie twojej siły... W ten sposób już po paru chwilach szarpiący się cel wymiękł i odpłynął... Co więc zostało? Dokończyć robotę, nie? Nagroda sama się nie odbierze, a czekać tutaj na zbawienie chyba nie będziesz...

Stan: 40%MM 1/2 Shogeki

Już? Nie ruszał się, ani nie oddychał. W takim razie to już koniec. Nie ma na co więcej czekać. Wstała z niego i tak zostawiła jego ciało. Teraz powinna jak najszybciej opuścić okręt. By zajęło jej to mniej czasu wyjęła z torby plan okrętu by znaleźć jak najkrótszą drogę na pokład i by mogła już opuścić statek, nawet jeśli będzie będzie musiała wskoczyć do wody i płynąć wpław do brzegu i spotkać się ze zleceniodawcą i odebrać należytą zapłatę. Po jakimś czasie przeglądania mapy znalazła możliwie najszybszą drogę. Schowała mapę do torby i zapięła na guziczek by przypadkiem coś nie wypadło z niej i wybiegła z pomieszczenia i tak do końca.

Ruszyłaś w jakże długą i morderczą trasę! Była ona tak długa, że wystarczyło właściwie po wyjściu z pomieszczenia skręcić za rogiem i... już widziało się drzwi! Daleki dystans... Na pewno się przemęczyłaś... W każdym bądź razie znalazłaś się na pokładzie i właśnie zamierzałaś opuścić go, gdy usłyszałaś skrzypienie drzwi. Jednak ciebie raczej to już nie obchodziło... Byłaś na tyle daleko, że starczyło przyspieszyć i zniknąć w mroku... Właściwie to powoli słońce ukazywało się światu... Zadanie zajęło ci aż całą noc...


Po jakimś czasie znalazłaś się w wyznaczonym miejscu spotkania... Dziwne... Znowu go nie było? A może znów się spóźni lub się ukrywa? Czekałaś, ale to nic nie dawało. Co pozostało? Rozejrzeć się... Przeszukując miejsce spotkania dostrzegłaś kuferek, a na nim list...

Spodziewałem się, że ci się uda... W kufrze znajduje się obiecana nagroda. Informacje możesz sobie zachować, ale osobiście radzę je spalić. Chyba taka dziewczynka jak ty nie chce mieć policji na karku? Byłaby straszna szkoda...

Do zobaczenia~

Jakbyś nie przeliczała to w pojemniczku znajdowało się 13.000 , a ponadto do stanu swojego konta możesz doliczyć tak jakoś...11 PD.


Możesz jeszcze napisać posta na zt i jesteś wolna...

To była bardzo długa droga by się wydostać, jakieś 50 metrów? Może mniej. W każdym razie już niczym się nie przejmowała. Opuściła okręt i poszła na miejsce spotkania ze zleceniodawcą. Nie było go, schował się czy co? W każdym razie musiała być cierpliwa, ale zamiast mężczyzny dostrzegła dopiero później kuferek z listem. Podeszła do niego i przeczytała list.
-Co za facet - powiedziała do siebie. Cała zawartość kuferka była jej? Jak miło. List podarła wraz z papierami z torby i gdzieś wyrzuciła nawet nie patrząc. Wzięła swój kuferek i teraz musiała się dobrze zaopiekować nagrodą.

z/t