Hannibal Barca

First topic message reminder :

Imię: Hannibal
Pseudonim: Hannibal, Berserk Wojny, nazywany jest również okrutnym, mordercą, ale również geniuszem wojennym.
Nazwisko: Barca
Płeć: Mężczyzna
Waga: 85kg
Wzrost: 190cm
Wiek: 30 lat.
Gildia: Armia Isenbergu
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Brak
Klasa Maga: 0

Wygląd: Hannibal już z samego wyglądu może budzić grozę. Jest to dość wysoki mężczyzna o sporej tężyźnie fizycznej w postaci mięśni, które zaprojektowane zostały tylko do skutecznego mordowania swoich przeciwników. Ma pociągłą twarz i szeroki, śnieżnobiały uśmiech oraz brązowe oczy. Na jednym oku nosi przepaskę, ale nie jest ślepy na to oko, tajemnicą jest czemu to czyni, przed przybyciem do Eartlandu nie posiadał jej. Posiada mało zadbane kruczoczarne włosy sięgające do ramion, które chociaż są czyste, nie są tłuste, to posiadaja rozdwajające się końcówki. Z delikatnym zarostem sprawia wrażenie szaleńca, osoby dla której liczyć się moze tylko zabijanie. Ubrany jest w lekką koszulę oraz spodnie w stylu japońskim, gdyż są dla niego najwygodniejsze do walki, gdy nie nosi zbroi. Przez plecy ma przewieszony swój miecz.

Charakter: Hannibala już za życia w poprzednim świecie uważano wyjątkowo charazymatyczną postacią. Dzięki swoim umijętnościom przywódczym potrafił narzucić swój autorytet pojedynczym głosem. Potrafił dokonać tego w stale zmieniających się warunkach korzystając zarówno z wiatrów fortuny, ale również wtedy, gdy wiatr zmienił kierunek na przeciwny. Dzięki solidnemu wykształceniu w młodości znał się doskonale na sztukach wojennych, które niezależnie od świata pozostają takie same. W swojej armii uwielbiał wprowadzać innowacje, z których wcześniej nie korzystano pod warunkiem, że okazywały się skuteczne przeciwko wrogowi. Dlatego właśnie tak chętnie chłonie wiedzę pochodzącą ze sztuk wojennych Isenbergu. W swoim świecie zasłynął jednak przede wszystkim jako bardzo brutalny i przerażajacy dowódca, doskonale zdając sobie sprawę z tego, że strach wywołany we wrogach potrafił naskuteczniej obniżyć ich morale, zmusic do ucieczki zapewnić zwycięstwo. Jako doskonały wojownik zawsze ruszał w pierwszym rzędzie walczących czyniąc największą rzeź, przerażając swoich wrogów, którzy nawet mając liczebną przewagę, w strachu uciekali. Z jego okazji wprowadzono nawet powiedzenie "Hannibal u bram", co oznaczało duże zagrożenie. Wiele osób uważało go za szaleńca, ale nikt nie może zarzucić mu tego, że pod maską szaleńca był genialnym dowódcą armii. Człowiek ten jest niemalże urodzony po to, by walczyć, wojna to jego naturalne środowisko, w trakcie bitwy czuje się swobodniej niż w domu i w zasadzie poza walką nie ma innych zainteresowań. W życiu nie kieruje się żadnymi zasadami, nie boi się ludzi, zwierząt czy nawet Bogów.

Historia:
Chociaz większosć osób zna historię tego wodza, który zasłynął nie tylko z brutalności, tego że wzbudzał w swych wrogach przerażenie, ale jednocześnie posiadał niezwykłe zdolności przywódcze to powtórzę tutaj jeszcze najważniejsze rzeczy z jego historii.

Hannibal był synem Hamilkara, przedstawiciela potężnego rodu Barkidów, który był jednym z wodzów armii kartagińskiej. Będąc urodzonym w rodzinie o wojskowych tradycjach, gdy jego ojciec zauważył w młodym Hannibalu niezwykłe umiejętności do walki oraz dowodzenia armią wysłał go do akademii wojskowej, gdzie szkolony był na dowódce wojskowego tak jak jego ojciec. Na lekcjach szczególnie podziwiał on wodzów takich jak Aleksander Macedoński, który z niewielkim wojskiem kroczył po niezbadanych terenach oraz Pyrrusa, który zaczął zakładać jako pierwszy obozy wojskowe, co całkowicie odmieniło pojęcie wojny. Gdy poprzedni wódz Kartaginy hazdrubal zginął w zamachu, było wielu pretendentów do władzy. Hannibal był jednym z nich, ale nie był jedynym kandydatem. Dowiadując się o śmierci starego wodza zebrał kilku uczniów akademii, których pochodzenie uniemożliwiało przejęcie władzy, ale posiadali niezwykle zdolności jako wojownicy i dokonał w szkole krwawej rzezi mordując wszystkich młodych pretendentów do objęcia władzy. Oczywiscie spotkało się to z oburzeniem starszych wodzów wojska, ale z pomocą wpływów swojego ojca zostały one skutecznie wyciszone i po trwającej rok wojnie domowej osiadł na tronie jako nowy władca. Wszyscy poddani w trakcie tej wojny po prostu docenili jego siłę oraz zmysł taktyczny.

Hannibalowi nie wystarczało jednak samo objęcie władzy, chciał stać się tak znany jak jego wzór do naśladowania - Aleksander Macedoński. Chciał więcej, chciał go przewyższyć, chciał stać się prawdziwym bogiem wojny, o którym mówić będzie się długo po jego śmierci. Zmobilizował więc swoją armię, aby ruszyc na największa potęgę ówczesnego świata, wroga, o którym nikt do tej pory nie myślał, że w ogóle można myśleć o jego pokonaniu. Rzym - który budził grozę we wszystkich ze względu na olbrzymią, zdyscyplinowaną i dobrze wyposażoną armię był królami ówczesnego świata, a Hannibal postanowił zatrząść obecnym porządkiem. W bitwach, które toczył ze znacznie liczniejszym wrogiem odnosił powolne zwycięstwa wykorzystując na początku walkę partyzancką, wiedział, że w otwartej walce będzie miał znacznie mniejsze szanse. Hannibal już w młodości poznał znaczenie strachu panującego w sercach wroga, które starał się wowałać. Do tej pory to wrogowie zawsze obawiali się Rzymu, teraz to Rzym zaczął obawiać się Kartaginy, nie, zaczął obawiać się samego Hannibala, który zawsze podążał w pierwszym szeregu ścinając swoim olbrzymim mieczem głowy przeciwników. Wiedząc, że strach przed nim działa parażująco nie miał litości dla wrogów. Większość zabijał, brał niewielu jeńców, którzy z osłabionymi moralami często poddawali się nawet posiadając liczniejsza armię. W samej stolicy ze strachem mówiło się o potworze jakim był Hannibal. Poza byciem doskonałym dowódcą był również niezrównanym wojownikiem, który położył w trakcie wojny niezliczoną ilość wojowników i nigdy nie został ciężko ranny.

Jego największą potyczką była bitwa pod Kannami, gdzie mając 50 tys żółnierzy, głównie z łapanki po okolicznych wioskach pokonał on 90 tysięczną armię znacznie lepiej wyposażonych i wyszkolonych legionistów rzymskich. Straty po stronie Kartaginy wyniosły w tej bitwie zaledwie 4 tys żołnierzy, głównie słabych, niezaprawionych w boju Iberów i Galów, podczas gdy z armii przeciwnika 10 tys wzięto do niewoli, 10 tys uciekło, pozostali zginęli. Już po krótkiej wymianie ciosów Rzymianie ulegli strachowi, próbowali się wycofać, ale doskonała strategia Hannibala odcięła im tą możliwość, wpędziła w pułapkę dzieki rozciątniętemu skrzydłowi pozwalając zebrać naprawdę krwawe żniwo i praktycznie nikomu nie pozwalając uciec z tej bitwy żywemu.

Niestety armia rzymska skutecznie zreformowana przez Scipiona Afrykańskiego, który zauważył zagrożenie ze strony Hannibala była zbyt liczna, była w stanie jednocześnie walczyć z armią wodza oraz zaatakować rodzimą Kartaginę Hannibala zmuszając go do powrotu, gdzie przegrał ostateczną bitwę i uciekł z ciężkimi ranami. Historie głoszą jednak, że sam swoim mieczem w trakcie tej bitwy położył 100 żołnierzy rzymskich, a w ciągu całej bitwy kilka tysięcy.

Chociaż Hannibala bała się potężna armia rzymska, on nie bał się jej jako wroga, gdyby nie atak na Kartaginę zapewne wygrałby prowadzoną na swoich zasadach wojnę w Italii. Teraz jednak został zmuszony do ucieczki z ciężkimi ranami.
-----
I tutaj zaczyna się cała historia, uciekając z pola bitwy ze swoimi najbardziej zaufanymi żołnierzami zobaczył dziwny portal, a nie mając innej drogi ucieczki przeszedł przez portal razem z gromadą swoich żołnierzy, nie wiedział, co prawda, co znajduje się po drugiej stronie przejścia, nie miał pojęcia, kto był odpowiedzialny za powstanie portalu, ale bez wachania przeszedł na drugą stronę.

Po przejściu przez portal ratując swoje życie znalazł się w dziwnym, nieznanym sobie miejscu razem z dziesiątką doborowej armii Kartaginy. Jak to mówią z deszczu pod rynnę, gdzie znalazł się na innym polu bitwy, na szczęście dość oddalonym od niego w towarzystwie dziesiątki innych wojowników, których wcześniej nie widział. Widząc, że tamci zamierzają atakować Hannibal błyskawicznie wydał swój rozkaz do ataku pokonując część wrogiego oddziału. W trakcie bitwy zginęli jednak wszyscy doborowi żołnierze Kartaginy, pozostał tylko sam Hannibal. Po chwili pojawił się drugi oddział, znacznie większy w innych jednak barwach. Wódz wojsk wiedział, że nie ma teraz szans w pojedynkę więc się poddał domyślając się, że jest to armia wroga oddziałowi, który pokonał i może liczyć na wcielenie do niej za okazaną pomoc. Takie panowały zasady u niego w Kartaginie.

Hannibal przedstawił się  dowódcy nowej armii i został zabrany razem z nim. Później dowiedział się, ze oddział, który rozgromił należał do Pergrande, a armia, do której dołączył była armią Isenbergu. Widocznie to przeznaczenie przeniosło go po przegranej z Rzymem wojnie w inne miejsce, aby mógł oczyścić swoje imię i w tym świecie zyskać nieśmiertelną sławę doskonałego wodza. Postanowił, że pozna nowe strategie wojenne tego świata i stanie się nowym przwódcą, który przejmie ten świat będąc jeszcze bardziej przerażajacym wodzem niż miało to miejsce w Europie.

W Akademiach wojennych Isenbergu spędził kolejne dwa lata ucząc się nie tylko zasad działania nowych broni wojennych tego oraz innych krajów, strategii, ale również magii, z którą miał pierwszy raz do czynienia. Jak można było się domyślić człowiek zrodzony do wojny mógł władać magią sztuk wojennych, znowu odezwało się przeznaczenie. Po dwóch latach nauki został bez problemu wcielony do armii, w której zamierzał szybko zostać nowym wodzem. Ludzie, których znał w armii bardzo szybko zaczęli nazywać go szaleńcem, berserkerem, mordercą, ale również geniuszem.

Umiejętności fabularne:
1. W armii ma swoje ustabilizowane miejsce, każdy docenia jego zdolności, dlatego doskonale dogaduje się ze swoimi przełożonymi i podwładnymi. Lepiej dogaduje się z wojskowymi, chociaż często jego sposób zachowania może wzbudzać też strach.
2. Znajomość Fiore - Postać najwięcej zaczerpnęła z kultury antycznej realnego świata, ale nauczyła się również języka i kultury Fiore. Mówi w tym języku dość płynnie, ale nie wyzbyła się przy tym swojego akcentu.
3. Znajomość Isenbergu - Postać najwięcej zaczerpnęła z kultury antycznej realnego świata, ale nauczyła się również języka i kultury Isenbergu. Mówi w tym języku dość płynnie, ale nie wyzbyła się przy tym swojego akcentu.

Umiejętności:
Samotny Wilk lv.1
Szermierz lv.1
Zmysł walki lv.1

Ekwipunek:
- Zwykły prosty miecz dwuręczny długości 185cm i wadze 3.2kg o przyzwoitej jakości z rękojeścią okutą drewnem.
- Pochwa na plecy na ten miecz noszona, nie powoduje tego, ze miecz szura po ziemi. Tradycyjne skórzane wykonanie.

Rodzaj Magii: Sztuki wojenne - Magia opierająca się na sztukach wojennych i właśnie w trakcie bitew najbardziej efektywna. Polega na wykorzystywaniu rozwoju technologicznego militarii Isenbergu, stosowaniu opracowanych przez nich taktyk wojennych oraz wykorzystynia również standardowego, staroświeckiego uzbrojenia. Wykorzystywana jest tutaj w walce zarówno broń palna jak również broń biała, a także maszyny wojenne. Sztuki wojenne charakteryzują się również umiejętnością zakładania pułapek oraz zwiększania zdolności towarzyszy na polu bitwy przez podnoszenie morali.

Pasywne Właściwości Magii:

Spoiler:

Zaklęcia:

Spoiler:

Pozostaje 25PD

Okej, ale jeśli to nie problem odłożę KP do 1 sierpnia, jako, że tego dnia ponoć można dostać więcej PD na start ; 3 Wtedy poprawię i wrzucę post z informacją, że gotowe do sprawdzenia.

Wrócę jednak do wersji z mordercą. Co powiesz na taką magię?

Magia gier i zabaw - Magia polegająca na uwikłaniu użytkownika lub przeciwnika w różnego rodzaju dziwne gry. Mogą one wymagać jakiś umiejętności od przeciwnika, wiedzy, albo po prostu być grami losowymi. W tym ostatnim typie gier bardzo istotne jest więc szczęście i umiejętność w Czepku urodzony użytkownika. Mogą to być zarówno gry istniejące jak również takie, które nie istnieją. Magia ta zmienia często reguły normalnego świata i omija w automatyczny sposób magiczne pancerze i tarcze, ale to już będzie opisane w zaklęciach.
PWM:

Spoiler:

Zaklęcia:

Spoiler:

I jeszcze pytanie - skoro nowa magia kosztuje 100PD ile kosztowałoby mnie zaklęcie rangi A, niezwiązane z magią?

Spoiler:

PWM:
1. Odpada, za mocne.
2. Zależne od MG
3. Znasz zasady. I inne tego typu kwestie jak na przykład - techniki w szachach, ale to nie znaczy że z samej zasady, jesteś nie do pokonania. Możesz to wywalić. No i dotyczy tylko normalnych gier
4. Nah nie tak. Zależne od MG jak dokładnie zadziała. Po prostu masz większe szczęście. Ale zwyczajnie są gry w których ta twoja mechanika była by za mocna, lub bez sensu. Dajmy na to rzut kością. MG rzuca K6 Asthor, a nie liczy ile masz % szans wyrzucić 6 a potem sprawdza czy się zmieściłeś. W tym wypadku mógłby ci na przykład przy 5, stwierdzić że to jednak 6, ale by nie musiał. Tyle.
5. Też zależne od MG
6. Jak wyżej
9. Tylko niemagiczne. Jeśli to magiczna gra w karty lub karty są magiczne, nie dasz rady
10. Jak wyżej
11. Jak wyżej
12. Odpada, za mocne
13. Zależne od MG
14. Odpada, za mocne
15. Odpada, za mocne

Zaklęcia:
1. Odpada. Aktualnie próbujesz zrobić sobie magię wszystkie z ładną nazwą. Ta magia potencjalnie nie ma ograniczeń(Nie zaklęcie. Magia). Tą logiką możesz zrobić zaklęcie rangi A kuli ognia i stwierdzić że to taka jakby gra w zbijaka. Twoje zaklęcia muszą być "Bardziej jak gry" a mniej jak normalne zaklęcia. To że wprowadzasz zasady jednak nic nie znaczy, zwyczajnie ograniczenia dla zaklęcia. Każda magia jakieś ma. Najlepiej gdybyś tworzył wariacje już istniejących gier, lub tworzył gry które angażują każdego, łącznie z tobą. No ale jak ugryziesz temat, to twoja sprawa.
2. Nie ma takiej możliwości. Musisz kupić drugą magię

1. no trudno
2. no wiadomo stopień zależny od MG, ale jak w PWMkach "potrafi nieco lepiej walczyć bronią białą" tak tutaj potrafi nieco lepiej oszukiwać.
3. Normalnych tzn?
4. Czyli też zależne od MG, ale nie procentowo o.o? to wywalę te przykłady o % i po prostu napiszę, że ma 25% szansy na bardzie korzystny wynik, do sędziowania dla MG.
5. dużo tych rzeczy zależnych od MG o.o niedługo będzie, że to czy zadziała jakaś kula ognia czy nie będzie zależne od MG, dlatego tutaj, gdzie chodzi o sam przebłysk, że coś jest nie tak wolałbym mieć pewność, że zadziała.
6. tak jak wyżej, ale z nauka mogę dodać określenie, że ma znacznie większa szanse na automatyczne przyswojenie tej wiedzy.
---
9. jasne
10. jasne
11. jasne
12. czemu wyważenie innych niemagicznych rzeczy poza monetą i kostka będzie już za mocne? niezbyt rozumiem?
13. Nie no magowie mają tworzenie różnych małych obiektów na swoich magiach więc zależne od MG, to chyba dość niefartowne jest x.x Może więc dopiszę ramy wielkościowe 30x30x30 i że nie mogą być prawdziwymi broniami (jak ktoś wydłubie pionkiem oko przeciwnikowi, albo udusi go gumą do skakania to już inna kwestia).
14. A kiedyś było takie PWM : C i to naprawdę nie zada żadnych obrażeń, gdzie to jest za mocne. To nie ma takiej siły jak nie wiem kampania braci w Jojo. Pocisk takiego żołnierzyka czy helikoptera zabawki w praktyce ze względu na wielkość nic nie zrobi, co najwyżej nastraszy.
15. To w jakiej wersji widziałbyś to, żeby efekt był podobny jak u Gołębia dawnego? Możesz zaproponować.
---
1. A gdyby była to więc gra, gdzie pojawia się jakaś łamigłówka i odpowiedzi od a-d? dobry wybór przycisku rozbraja bombę? Wolałbym gry, gdzie to ja mam przewagę z góry ustaloną i niekoniecznie angażujące obie strony.
2. A ile kosztowałby pierścień, które umożliwiałby używanie takiego zaklęcia? ew. zwój, który pozwoliłby mi się go nauczyć?

2. No tak
3. Normalnych czyli popularnych gier. Nawet magicznych, ale popularnych. Jak ktoś stworzy sobie swoją własną wersję jakiegoś magicznego teleturnieju, to logicznie, nie będziesz znał ich zasad.
4. Nadal nie podoba mi się to 25%. Zostaw po prostu że ma większą szansę na korzystny wynik w grach losowych i przykładowo że do rzutu kością może być dodane/odjęte 1, czy że niechcący zobaczy jedną z kart przeciwnika etc.
5. Bo ta magia taka jest, że musi być zależna. Pod terminem gra, mieści się ogrom możliwości a twoje PWM bardzo w te możliwości ingerują i jestem pewien że nie przewidzę wszystkiego. Dlatego zależne od MG, nie chcę ci tego odrzucać zwyczajnie
6. Jak wyżej
12. Daje to zbyt wiele możliwości. Na przykład bębenek rewolweru
13. Niech będzie
14. Jeden na raz, tylko fabularnie, czyli jak MG powie że nie, to wtedy nie
15. Całkowicie losowa zawartość. Może ci się trafić miecz, mogą obsrane gacie.

1. Nie wiem, opisz to zobaczymy. Ale w magii gier ciężko ci będzie o "Przewagę" czy "Nieangażowanie". Chodzi o to by zachować fair play no i żeby twoja magia nie była tak naprawdę magią wszystkiego ze zmienioną nazwą
2. 80.000 klejnotów za taki zwój. No ale na razie tego nawet nie nerfie, więc nie do końca w tej takiej formie być może.

Generalnie w tej magii gier i zabaw ma chodzić, jak dla mnie, przede wszystkim o to, aby stworzyć sobie inne podłoże walki, gdzie nie siła, a gra będzie miała znaczenie. Problemem dla przeciwnika ma być to, że ja chciałbym w tych grach móc oszukiwać. Przeciwnik też może ofc, ale problem w tym, że raczej nie będzie na to przygotowany. Tworzysz zaklęcia do oszukiwania w kartach? Tworzysz zaklęcia, które powodują, że wyczuwasz oszustwa innych? Raczej, nie, a ja tak więc to jest ta przewaga powstała przy rozwoju postaci w tym kierunku.

Wrócę jednak do wersji z mordercą. Co powiesz na taką magię?

Magia gier i zabaw - Magia polegająca na uwikłaniu użytkownika lub przeciwnika w różnego rodzaju dziwne gry. Mogą one wymagać jakiś umiejętności od przeciwnika, wiedzy, albo po prostu być grami losowymi. W tym ostatnim typie gier bardzo istotne jest więc szczęście i umiejętność w Czepku urodzony użytkownika. Mogą to być zarówno gry istniejące jak również takie, które nie istnieją. Magia ta zmienia często reguły normalnego świata i omija w automatyczny sposób magiczne pancerze i tarcze, ale to już będzie opisane w zaklęciach.

PWM:

Spoiler:

Zaklęcia:

Spoiler:

I jeszcze pytanie - skoro nowa magia kosztuje 100PD ile kosztowałoby mnie zaklęcie rangi A, niezwiązane z magią?

Spoiler:

Trochę pozmieniałem, fajnie też jakbyś sprawdził iluzję, bo być może poświęcę PD, przekształcając na kasę, aby jednak to mieć x.x.

12. zostawiłem, gdyż uważam, że nawet takie wyważenie bębenka rewolweru wiele nie daje, gdyż musimy mieć z nim kontakt i nie zadziała na wroga.

I przy okazji może dopiszę zaklęcia, aby potem w księdze zaklęć się nie bawić

Spoiler:

Za nim przejdę do sprawdzania ci zaklęć, może omówmy sam zamysł magii bo IMO inaczej nie ma to sensu. Rozumiem co chcesz osiągnąć, ale twoja magia aktualnie NIE MA słabych stron. Każda magia ma jakieś minusy, coś w czym jest słaba, coś czego nie może. Ty w zasadzie możesz wszystko, tak długo jak nazwiesz to w jakiś sposób grą. Ani nie muszą one faktyczne istnieć, ani nie musisz brać w nich udziału i jeszcze możesz mieć w nich koszmarną przewagę. Tak naprawdę to magia wszystkiego bez dodatkowych nerfów ze zmienioną nazwą. Tak więc nim zajmiemy się zaklęciami, wpierw spraw by magia sama w sobie, była ok. A nie będzie, póki nie stworzysz jej słabości. Konieczność brania udziału we własnych grach oraz ich totalna sprawiedliwość, jest takim przykładem bardzo dobrego minusa, ale możesz to ugryźć jakoś inaczej.

Sprawiedliwość w grach, gdzie chce się oszukiwać raczej nie będzie mile widzianą cechą postaci magii, sam udział w grach także niekoniecznie mi się widzi, chociaż w niektórych grach jest to oczywiście konieczne. Są jednak również gry jednoosobowe. Spróbuję więc ugryźć z innej strony, pomijając fakt, że kuli ognia, piorunów czy ściany ziemi raczej nie stworzę. Tak samo buffow, debuffów, klatw itd.

Zaproponowałbym więc zasadę, że wszystkie gry musza zawierać czynnik przyczyna -> skutek. Czyli trzeba zagrać w jakąś grę, a jej przegrana będzie oznaczała dopiero karę. Przegrana oczywiście nie jest konieczna. Tak jak w przypadku tej bomby. Można rozwiązać łamigłówkę, czemu nie. Problem pojawi się dopiero, gdy się jej nie rozwiąże. Tak samo z pokojem gier. Dopiero przegranie gry i utrata żetonów oznaczać będzie karę. Możliwe w tej magii byłyby jeszcze zaklęcia oszustw, które pomagały oszukiwać w grach. I to wszystko. Czy pasowałoby Ci takie rozwiązanie?

No właśnie rzecz w tym że stworzysz. Prostym przykładem "Gra w Gonito" - Osoba goniąca dostaje buffa do sprintera 100% od teraz ma 3 posty by kogoś złapać i przekazać mu buff, buff zostaje odnowiony i następna osoba ma 3 posty by go przekazać. Nieprzekazany w ciągu 3 postów buff, powoduje 1 postowy paraliż.

I proszę bardzo. Wiadomo było by znerfione ale właśnie zrobiłem ci buff w twojej magii(Pominę kwestię jak bardzo OP jest to zaklęcie). W twojej magii aktualnie da się zrobić dosłownie wszystko. Nie posiada ona żadnych ograniczeń a stwierdzenie że musi być to gra, jest zbyt ogólne.

"Przyczyna - skutek" to wciąż jedynie kwestia kary. Ważne jest też samo tło. Dla przykładu z pokojem gier - leczysz wszelkie rany na czas gry. I chociaż masa zasad w tej konkretnej grze sprawia że dość mocno ograniczone zostało działanie zaklęcia, to na pewno nie w pełni. Pierwszy przykład z brzegu - czas na rozpatrzenie kolejnych akcji po zakończeniu działania zaklęcia oraz odpoczynek(Mentalny). A istnieje na pewno wiele rzeczy których nie przewidzę ani Ja ani Ty. Nie teraz. Te zaklęcia dają nieograniczone pole manewru, wiele możliwości. I wiadomo zasady część z nich ograniczoną ale ty a) chcesz je łamać b) Nie przewidzisz wszystkich możliwości.

Wróciłem do wcześniejszej wizji sztuk wojennych. Wprowadziłem obgadane poprawki ale:

1. Sword Dance - wolałbym 5 mieczy do równiejszego wyniku, zamiast 4 ; p niewiele może być?

2. Zbroja wojenna - tutaj miałem wywalić zdanie, że nie może byc wzmocniona w taki sposób, by została zniszczona, bo ktoś może wymyslić bardzo zmyślne zaklecie - zmieniłem tak, aby sens brzmiał tak jak powinien - czyli, że moje buffy ją nie zniszczą. Wolę mieć to tutaj napisane, a jesli będzie zaklęcie, które będzie mogło uszkodzic zbroję lub samego użytkownika - obiecuję napisać to w zaklęciu z danym buffem. Po prostu zamiast pisać w każdym zaklęciu, że nie uszkadza zbroi, będę pisał w tych, które ja uszkadzają ; Poza tym zwiększył się wzrost postaci o prawie 0.5 metra więc o tyle samo zwiększyłem wysokość zbroi. Ze względu na zmianę płci zmieniłem wygląd zbroi wojennej na podobny w linku oraz dopisałem, że celowania w złączenia będzie tak samo efektywne jak celowanie w normalną, pełną część zbroi.

Nie ma czegoś takiej jak Isenwald, a więc nie ma też czegoś takiego jak armia Isenwaldu.

Historia w tej formie odpada. Pergrandczycy nie korzystają z "Dziwnych mocy". Na dodatek nie podoba mi się by jakiś randomek pojawił się w środku Pergrandzkiego obozu, rozgromił go i sobie na czilku uciekł.

Um Fabularne: W zasadzie nie pochodzisz z Isenbergu, tak więc będę wymagał od ciebie um. fab. związanej ze znaniem ich języka.

Ekwipunek - Za taki miecz policzę ci 70.000 klejnotów. Chyba lepiej wyjdziesz na magicznym mieczu ale z normalnych materiałów

PWM i Zaklęcia - Dopasuj płeć. Gdzieniegdzie wciąż masz wstawki jakbyś pisał o Altair

Przyzwanie broni - Dopisz że przyzywasz broń ze swojego wymiaru

Tych "Na potem" nie sprawdzam. Masz je wrzucić w zaklęciach i tam zostaną sprawdzone.

1. Poprawiłem nazwę Isenwald chyba wszędzie.

2. Zmieniłem na pokonanie dziesiątki wojowników, dziesiątką wojowników, którzy byli elitarną strażą Hannibala, wszyscy zginęli poza wodzem.

3. Dodana

4. Łosz diabeł by to o.o Taka cena za wysoką jakość nie spodziewałem się. Żeś zaszalał ta cena za niemagiczny przedmiot przejdzie do legend. Wezmę zwykły miecz dwuręczny przyzwoitej jakości okuty drewnej, ale to standard, mam nadzieję, że 10.000 wystarczy. Odlicz z pozostałych PD.

5. Nie mogę znaleźć gdzie jeszcze nie jest zmienione x.x

6. Dopisałem. Dopisałem również jeśli to nie problem, że broń, którą ew. posiadałbym w ręku po użyciu tego zaklęcia zmienia się również do moich rozmiarów. Ofc jedno użycie jedno powiększenie broni lub przyzwanie i powiększenie.

7. Inni mieli sprawdzane jak widziałem inne KP, ale niech będzie potem wrzucę, fajnie jednak byś ty sprawdził, bo już wcześniej to sprawdzałeś, a nie miałem PD, dlatego dałem "na potem".

8. Dopisałem też jeszcze dwa PWM do oceny.

135 na zaklęcia, 10k za miecz, 5 startowe 5 z PD.

Więc zostaje ci 20 PD

Akcept