Północne wejście do slumsów

Plotka, która przekazał mu ojciec, okazałą się być na tyle interesująca, że Fem nie mógł się doczekać, co by sprawdzić jej prawdziwość. Tym bardziej, że przy okazji mógł ściąć parę głów i powalczyć. Tego dnia ubrał się w swój zwyczajowy strój - biała koszula, kamizelka, czarne spodnie i oczywiście, nieodłączny element - czarny płaszcz. Tylko ekwipunek, który tu zabrał nie co się różnił. Zostawił Doujigiri i Raikiri w bezpiecznym miejscu, zaś tutaj, do slumsów zabrał tylko zwykła katanę, która dostał z jakiejś misji. Jednakowoż, wisiała ona ostentacyjnie przy jego pasie, pokazując wszystkim wszem i wobec, że nie jest bezbronny. W slumsach lepiej było nie pokazywać się bez broni. Dodatkowo, pod płaszczem również przy pasie, ukryty miał sztylet. Tak na wszelki wypadek. Powoli szedł przez tą ponurą dzielnice i zastanawiał się, skąd mam zacząć swoje poszukiwania. Oczywiście, pewnie wszyscy słyszeli o tych walkach, ale czy ktoś mu coś powie?

Postanowił, że zacznie od Karczmy. Jednak, kiedy znalazł się w środku, natychmiast tego pożałował. Rzucił ukradkowe spojrzenie każdej osobie w tym pomieszczeniu, po czym starając się nie wyglądać za bardzo zdegustowanym, podszedł do baru.
-Piwa.-mruknął do barmana i położył kilka Klejnotów. Usiadł przy barze i jeszcze raz rozejrzał się po pomieszczeniu, jednak żadna twarz nie wydała mu się bardziej podejrzana od innych... Kiedy Barman podał mu piwo, upił łyk i zagadał.
-Słyszałem, że prowadzą tu jakieś nielegalne walki...-mruknął do niego. Nawet nie próbował nie wyglądać poderzajnie, bo wtedy było by to jeszcze bardziej dziwne. Chociaż i tak, człowiek tak wyglądający jak on nie pasował tutaj i raził w oczy. Pewnie pomyślą, że policja.-... Wiesz gdzie mogę znaleźć kogoś od tych... zawodów?-dodał po chwili. Fem wyjął z kieszeni papierosa i zapalił, po czym położył jedną rękę na tsuce katany. Uśmiechnął się bardzo ładnie do barmana.

Fem spojrzał karczmarzowi prosto w oczy... A raczej w oko, bo posiadał tylko jedno. Nie dość, że ślepy, to jeszcze głuchy.-pomyślał, ale powstrzymał się od powiedzenia tego na głos, bo pewnie skończyło by się to ścięciem paru głów. Niestety, wszyscy tutaj byli jacyś agresywni i zbytnio kozaczyli. Może dlatego ciągle się tu mordowali?
-Piwo. Poproszę.-powtórzyłem, kończąc swoją wypowiedź lekkim uśmiechem i wciąż wpatrując się w karczmarza hardym spojrzeniem, dając mu do zrozumienia, że nie robi tego bo się boi, tylko dla świętego spokoju. Uniósł brwi pokazując swoje zirytowanie, kiedy ten powiedział "uważaj na to co mówisz"... No pewnie, będzie mu jeszcze groził... Ręka mimowolnie powędrowała w kierunku sztyletu, ale zamarła, kiedy łysy okazał się odpowiednia osobą.
-Wpisowe?-mruknął czarnowłosy i pogrzebał w sakiewce, po czym wyjął odpowiednia ilość klejnotów i podał karczmarzowi. Jeśli ten spytał o imię i nazwisko, odpowiedział: -Toth Rincewind.

Mężczyzna obok niego czytał gazetę. Fem z braku innego zajęcia zajrzał przez ramię nieznajomego na stronę czasopisma. Odczytał nagłówek "STRASZNA TRAGEDIA W JEDNYM ZE SKLEPÓW". Pod spodem, już mniejszym drukiem cytowany był sam sprzedawca. "No bo ja sklep miałem otworzony a ona mi wyleciała, ale ja uciekłem."- odczytał czarnowłosy i lekko uniósł brwi. Cóż to za ciekawa historia, pomyślał, jednak w tym momencie atmosfera w karczmie zmieniła się i musiał zrezygnować z lektury. Pojawiła się nowa osoba, która ściągnęła na siebie cała uwagę i Fem miał ochotę z tego powodu westchnąć z ulgą. Bowiem odciągnęła od niego dziwne spojrzenia niektórych gości przybytku. Jednakowoż zanim zdążył to zrobić, ta pojawiła się przy nim i dwa centra uwagi spotkały się. Palacz mruknął coś pod nosem i zajął się swoim kuflem. Ale ciekawość zwyciężyła. Przyjrzał się nieznajomej. Jego wzrok dłużej zatrzymał się na dekolcie. Hm. Okey.
-Toth.-przedstawił się krótko Fem z nad kufla piwa. Przez chwile milczał.-Hm... Powiedźmy, że zwiedzam. Doszły do mnie ciekawe plotki i chciałem coś sprawdzić.-mruknął i uśmiechnął się znacząco.-I chyba tak, na to.

Czarnowłosy patrzył na swoją rozmówczynie z coraz większym zaciekawieniem. Bard? Podróżnik? Wydawało mu się, że mówi z jakimś obcym akcentem. Co w takim razie robi w slumsach? Postanowił, że zada jej to jakże ciekawe pytanie.
-Skoro w slumsach nie ma nic do zwiedzania, co tutaj robisz?-mruknął, puszczając jej oko. Prawdopodobnie wolała takie miejsca, niż karczmy w mieście, gdzie klientela była sztywna. Kupcy nie potrafili się zbyt dobrze bawić. Przynajmniej większość. Za to ludzie w slumsach... chłopi... albo żeglarze. Hoho. Nie dość, że potrafili się napić, to jeszcze znali sporo opowieści. Nie koniecznie prawdziwych, ale zawsze. Westchnął i zmierzył ją wzrokiem.
-Ponoć jeden z uczestników posługuje się jakimś legendarnym mieczem.-tutaj urwał i zastanowił się, ile może jej powiedzieć. Bał się, że jak walnie nazwisko Darksworth, to może go skojarzyć. I tak wszyscy go kojarzyli po tej akcji na Turnieju...-Onikiri, jedno z siedmiu ostrzy Darksworthów. Miecz na demony. Z samym mieczem łączy się bardzo ciekawa historia, ale pewnie już ją słyszałaś. Chyba.-uśmiechnął się lekko. Nie był pewien, czy faktycznie ktoś powtarza po karczmach historie o mieczach Darksworthów, ale skoro była Bardem to słyszała wiele opowieści. Może akurat tą też.-Swoją drogą, oglądałaś wcześniej te walki? Jakieś wskazówki dla początkującego?-mrugnął do niej, chociaż jego twarz nie wyrażała raczej niczego i był dalej trochę ponury. Upił łyk piwa.

Fem wyraźnie się rozpromienił, na fakt, że może opowiedzieć kobiecie historie jednego z mieczy. Lubił o tym gadać, ale przeważnie nikt nie chciał tego słuchać. Dla nich to były nudne opowieści. W sumie miał nadzieję, że jego historia będzie ciekawa, bo powiedział jej, że taka właśnie jest, a niekoniecznie jej się spodoba. W każdym razie upił trochę piwa i zebrał myśli.
-Pierwszym właścicielem Onikiri był Mark Darksworth. Z domu wyniósł nie tylko umiejętności kowalskie, ale i kawałek meteoru z którego wykute są wszystkie miecze. Sam obrał inną drogę - został księdzem i to bardzo wręcz... fanatycznym. W tamtych czasach szerzyła się herezja i kościół obrał sobie za cel wyplenienie wszelkiego szatańskiego pomiotu. Mark krzyczał najgłośniej i pierwszy rwał się do roboty. Wtedy właśnie wykuł Onikiri. Miecz na demony. Podobno nasz przodek spędził 7 dni i 7 nocy na modlitwach nad tym mieczem i otoczył go licznymi błogosławieństwami. Słyszałem nawet wersje, że w mieczu znajduje się jakaś święta relikwia. I faktycznie coś w tym może być. Miecz ma piękny kolor. Nikomu nie udało wykuć się czegoś podobnego... Dalsza historia jest już gorsza. Oczywiście Mark ściął kilka głów, ale zwariował i zaczął nazywać wszystkich niewiernych demonami. Skończyło się to ogromną rzezią. Pochłonięty nienawiścią i napełniony bożą łaską Mark walczył długo i dobrze. Zabił ponad 5000 tysięcy niewiernych, zanim ktoś go w końcu powstrzymał. Darksworth został wyklęty. Chociaż niektórzy widzą w nim męczennika. W każdym razie Onikiri trafiło do kościelnego skarbca i słuch o nim zaginął na dłuuugie lata. Przez wieki pojawiał się i znikał. Często walczyli nim fanatycy religijni, pewni tego, że musza skończyć dzieło zaczęte przez Marka. Ponieważ wierzę, że wszystkie miecze Darksworthów posiadają magiczne właściwości, prawopodobnie coś w tej historii jest prawdą. Ale cokolwiek to było, Pogromca Demonów już dawno stracił swoją moc. Tak samo jak inne miecze. Doujigiri. Kumokiri. Raikiri....-zamyślił się i umilkł. Powiedział chyba za dużo, bo wymienił nazwy mieczy, którymi sam walczył i teraz dziewczyna mogła domyśleć się, kim jest. O ile oczywiście już teraz tego nie podejrzewała. Dopił piwo i postawił kufel na bladzie.
-Nieczyste walki, heh... Ten kto walczy czysto, długo nie pożyje. Tego nauczyłem się już dawno i nie zapominam o tym. A, słuchaj...-zniżył głos i przybliżył się.-Są tam jacyś magowie?

Mógł więc spodziewać się tutaj magów. Ale to oznaczało, że on również będzie mógł używać niektórych ze swoich zaklęć. Niektórych, bo jak walnie Nebbie i zadymi całe pomieszczenie to chyba sędzia się trochę wkurzy. Ale Peluge to już spoko. Dym był ledwie widoczny, więc może się z tego jakoś wykpi. Zanotował w pamięci, aby nauczyć się jakiś przydatnych w takiej sytuacji zaklęć. Już miał odpowiedzieć swojej rozmówczyni, kiedy przerwał im karczmarz.
-Uh. Schodzimy.-powiedział, ponieważ nie spodziewał się, że tak szybko minie mu ta godzina czekania. Ale w końcu, kiedy spędza się czas w miłym towarzystwie, to leci on o wiele szybciej. Ruszył za tłumem. Ale... nie spodziewał się tak nagłego zrywu i wywalił się, obtłukując cztery litery. Na pomoc przyszła mu jednak Skavreen.
-Idziemy. Dzięki.-mruknął, podnosząc się i uśmiechając się do niej z wdzięcznością. Spodziewał się czegoś bardziej imponującego, ale to co zobaczył i tak nie równało się z jego wyobrażeniami. Nie wiedział czy się cieszyć czy nie. W końcu to nielegalne walki. Panował straszny gwar i w---- Coś o rozmiarach małego walenia krzyczało tak głośno, że aż przeszły go ciarki. Fem przyjrzał jej się z ciekawością. Skavreen musiała wychwycić jego spojrzenie.
-Była?-zaciekawił się.-Jak to się stało, że skończyła w slumsach na nielegalnych walkach?-uśmiechnął się. Znowu ten krzyk, który potrafiłby obudzić umarłego. Czarnowłosy westchnął.-Na mnie pora.-rzucił do Barda i podszedł do płotu. Był ciekaw, co go tutaj czeka.

Fem zdał sobie sprawę z tego spojrzenia i wiedział, że prawdopodobnie nie wróży ono niczego dobrego. Czyżby wiedziała, że ściemniał z tym Tothem i rozpoznała w nim Pheama Darkswortha? Nieważne. Naprawdę go to nie obchodziło. Jego sławie nic nie mogło zaszkodzić. A z drugiej strony, kto uwierzy, że sławny były mag FT wszedł sobie do slumsów na nielegalne walki? ... 3/4 Fiore. Westchnął. Fem przyglądał się z uwagą na swoich przeciwników, szukając wskazówek z czym będzie musiał się mierzyć. Po sylwetkach i ubiorach wiedział, czego mniej więcej się spodziewać, jednak wciąż wiele rzeczy pozostawało dla niego tajemnicą. Przeklinał się w myślach za to, że zabrał ze sobą tylko katanę i sztylet. Broń ta na nic się zda, na przykład na te panie w pełnej zbroi. Oczywiście, pewnie poradzi sobie i z nimi, bo wszystko się da zrobić, ale nie chciał nie potrzebnego wysiłku. Znowu wrzask kaszalota. Fem zdziwił się trochę, na reakcje ludzi, bo nie spodziewał się, że ta kobieta będzie miała aż taką siłę przebicia. Może była i magiem i potrafiła wpierdzielić? Nieważne. Ustawił się w szeregu. Kiedy przyszła jego kolej i podszedł do stolika, zmierzył wzrokiem Reyke i lekko się uśmiechnął.
-Toth Rincewind.-powiedział powoli.-Zabijanie przeciwników dozwolone?-zapytał, zniżając trochę głos i pochylając się do przodu, aby tylko dziewczyna go usłyszała. Kiedy mu odpowiedziała, uśmiechnął się lekko, mrugnął do niej i sobie poszedł, tam gdzie miał akurat pójść, bo w sumie nie wiedział za bardzo co teraz robić.