Dom Inwestycyjny Harona

Wina. Na półkach, na szafach, na parapetach, nawet na podłodze. Jedne przy drugich, ułożone tak, by zająć jak najmniej miejsca, poukładane chaotycznie, bez ładu i składu, byle stały. Wszędzie, gdzie tylko dało się umieścić butelkę, tam już była, nie licząc wąziutkich ścieżek pustego miejsca, prowadzącego przez hol i pokoje. Może i dom waszego pracodawcy posiadał atrakcje niedostępne dla biednych, jednak i tak ich nie zauważyliście, ponieważ cały budynek zagracono alkoholem.

No dobrze, nie cały. Siedząc w salonie, przy syto zastawionym stole, widzieliście, ze wciąż są miejsca posiadające wolną przestrzeń, które kurczyły się, właśnie w tej zapełniane butelkami przynoszonymi przez służbę.
- Możecie się śmiało częstować - zaproponował gruby kupiec - Na czas misji, mój dom jest waszym domem, możecie śmiało tu jeść, pić, sypiać i robić co wam się żywnie podoba. Najważniejsze, byście dobrze wywiązali się ze swych obowiązków.
Przyznać jednak trzeba, że zapach wypełniający pomieszczenie nie zachęcał tak bardzo do jedzenia, jak sam handlarz. Otóż cały salon wypełniał smród , pochodzący prawdopodobnie spod grubych i długich szat rozmówcy, które choć może i piękne, były bardzo niepraktyczne, zważywszy na trzydziestostopniową temperaturę na zewnątrz.
- Również, gdybyście potrzebowali jakichkolwiek pieniędzy, związanych z realizowaniem waszego zadania, wiedzcie, że nie stanowią one problemu. Haron zapłaci za wszystko, byleby zaprzestać rozprzestrzenianiu się pożarów. - zapewnił życzliwy gospodarz, zdając sobie jednocześnie sprawę, że nie bardzo wie, w jaki sposób powinien rozmawiać z magami. Być wobec nich władczy i stanowczy, jak wobec służby? Może wręcz przeciwnie, uniżony, zaszczycony i proszący? Krojąc panierowaną rybę swym srebrnym nożykiem zastanawiał się, jak to wszystko powinno wyglądać. Rybka wyglądała apetycznie, zwłaszcza po nałożeniu porcji na biały talerzyk.
- Wynająłem was, bo macie niegroźną, nie budzącą dużych podejrzeń magie, a to ważne teraz, gdy ludzie się denerwują. Liczę, że dzięki temu uda wam się przeniknąć tam, gdzie nie dotrze Magiczna Policja albo Lamia Scale - choć mogło się wydawać, że tutaj zakończy swą wypowiedź, niegramatycznie kontynuował rozpoczęte zdanie - a złapanie podpalacza jest wyścigiem w którym biorą udział różni magowie, myślę że wielu z nich, o sprzecznych interesach. To jest nasz wspólny biznes, stąd takie zainteresowanie. Ale u mnie będziecie mieć lepsze warunki, niż na policji - podkreślił i przypomniał, że pieniądze nie mają znaczenia, gdyż liczy się pojmanie przestępcy. - Mówcie coś - zachęcił, wkładając do ust widelczyk z kawałkiem ryby. - U mnie można mówić przy jedzeniu.

Misja. W zasadzie sam nie wiedział na co dokładnie się zapisał. To było jak gwałtowna ulewa deszczu, która po chwili znika, pozostawiając po sobie tylko multum kałuż. Szedł spokojnie jedną z pomniejszych ulic, ślęcząc nad zilustrowaniem ostatniej wyprawy. Ożywiona filiżanka czy ruszające się drzewa stanowiły idealny temat na jego prace. Praktycznie nie zwracał uwagi na otoczenie, skupiwszy się zupełnie na wykonywanej czynności. Szczęśliwie odbite światło od gwoździa, przytwierdzającego ogłoszenie do ściany, zwrócił uwagę malarza. Ten jeszcze zamyślony nie spojrzał nawet na treść zadania. Wyłapał tylko miejsce i czas spotkania, po czym powrócił do malowania.

W taki też sposób znalazł się w tym przesadnie bogatym domu. Ledwo przeszedł przez rząd butelek z winem, a ich ilość mogła naprawdę zaskakiwać - jeśli ktoś miałby je zliczyć, zapewne doliczyłby się do kilku setek. Gospodarz zwrócił na nie uwagę przy syto zastawionym stole - dał im pełną swobodę działania w rezydencji. Siwowłosy praktycznie nie smakował wina w tym niedługim okresie swojego życia. Toteż wizja spróbowania chociażby jednego z nich była bardzo kusząca. Różnorodność potraw także zachęcała do pozostania. Innymi słowy, artystę czekały krótkie, aczkolwiek błogie chwilę. Jednakże szybko rozmył te rozważenia, powracając myślami do konkretnego celu, dla którego tutaj przybył. Zleceniodawca w swym monologu wspomniał coś o pożarach. Mag natychmiastowo przypomniał sobie trochę treści z ogłoszenia. Natychmiastowo skupił się na analizie całej sytuacji.

Brzydki zapach nie pomagał w degustacji potraw. Toteż Ashton ograniczył się do spożycia małego jabłka. Jednocześnie spojrzał na drugiego czarodzieja, który przyszedł zaraz po nim. Postawny, brązowe włosy - chyba starszy od osiemnastolatka. Jednakże nie zwrócił praktycznie na niego uwagi. Od kiedy interesował się innymi, szczególnie mężczyznami. Gdzieś przy okazji rzucił tylko "Cześć" i na tym skończył całą rozmowę.
- Ustalmy więc fakty. Ktoś wszczyna pożary, nie wiadomo kto. Mamy znaleźć sprawcę całego zamieszania. Miasto jest duże, ludzi i magów niemiara. Nie tylko my ścigamy przestępcę, w grę włączyli się inni? Mamy do dyspozycji cały asortyment domu. Więc mam kilka pytań. - Oznajmił, zachęcony wypowiedzią gospodarza. - Przede wszystkim : są jacyś podejrzani? Widziano kogoś na miejscu? Może pan wie coś, o czym my nie wiemy? No i chciałbym odwiedzić miejsce samego pożaru, najlepiej tego najświeższego. A co do środków - będę potrzebował na obecną chwilę około pięciuset klejnotów - to z pewnością przyspieszy poszukiwania. - Kontynuował, od czasu do czasu dogryzając jabłko.

- Nie wiadomo kto - potwierdził, spostrzegając, jak Ash czai się na wina. Owy zaś chłopak, przebierający w potrawach, zauważył z kolei, że sam Haron wykonuje dziesiątki dziwnych ruchów sztućcami, zarówno podczas nakładania, jak i jedzenia potraw. Czyżby był jakimś mistrzem w kanciarstwie, lub przynajmniej w aktorstwie? Po co też stara się udawać kogoś, kim nie jest, przed zwykłymi magami, których właściwie kupił? Takie pytania rozbrzmiały w głowie artysty, gdy kupiec zalecił służbie przynieść Porto z X783 - Te tutaj leżą, bo są znoszone z magazynu - wyjaśnił - Jeśli masz ochotę na wino, służba przyniesie ci lepsze, ba, te tutaj nawet nie są wystawione na sprzedaż, jeszcze nie ten moment. - następnie przeszedł do kontynuacji parafrazowania - Tak, musicie znaleźć sprawcę. Miasto jest duże, ale interesuje was głównie najstarsza dzielnica. Nie tak wiele tu cennych obiektów, jakie mogą paść ofiarą ognia, a i sami bardziej wpływowi mieszkańcy znają się i wiele o sobie mogą powiedzieć. Przestępcę ścigają magowie z Lamia Scale, wiadomo, bo to ich rejon, a jak ich byle podpalacz wykiwa, to mocno im poleci po opinii. A no wiecie chyba zresztą, że teraz to magom ciężko o dobry wizerunek, takie czasy. Jednak z nich, to sami nowicjusze, co ważniejsi siedzą na misjach i jeśli włączą się do akcji, to dopiero po skończeniu zadań. Policja też niby szuka, ale nie widzi w tym takiego zagrożenia, jak na przykład ja. Dopiero jak spłonie więcej budynków, włączą się do akcji - cóż, przyznać trzeba, że Haron nie pałał optymizmem co do oceny poziomu niebezpieczeństwa - niby wyznaczyli nagrodę, więc może się ktoś zlecieć, tak jak wy przyszliście do mnie. Myślę też, że mroczne nicponie mogły kogoś wynająć, by wykryć i wykluczyć podpalacza, bo tu dużo podejrzeń pada na miejscową grupę przestępczą, a to zapewne niekorzystne dla ich biznesu. Więc na dzień dzisiejszy, to bałbym się tylko tamtych, lub jakiegoś dobrego przybłędy skuszonego złotem. Ale to mała sumka, puki co.
Służba przyniosła Porto z którego korek z hukiem wyleciał w powietrze, podczas otwierania. Nalane do trzech kieliszków i podane na ekskluzywnej tacy, zdecydowanie urozmaiciły wieczór. Inwestor, którzy właśnie skończył jeść rybkę, przepłukał usta winem (jakby to był płyn do płukania zębów), wypluł zawartość do małej miseczki, po czym odkroił sobie równie skromną co wcześniej, porcję pieczonego królika.
- Wiem to, że w karczmie, która spłonęła, znaczy no, prawie, mniejsza o to. - przełknięcie - Dało się załatwić dużo spraw, których nie oferują urzędy czy też służby policyjne. Spotykali się tam, hmm... przy posiłku, różne osobistości, załatwić czy też uzgodnić różne sprawy. Co do środków, to nie próbuj oszukać kupca, który zjadł zęby na handlowaniu wszystkim co zapewne masz w mieszkaniu - dłuższa przerwa spowodowana konsumpcją jedzenia, a także wzrok kontem oka - otrzymacie ode mnie po pięć papierów, poświadczających, że zapłacę za wszelkie transakcje, jakie dokonacie. Wprawnie nie zapłacicie tym na targu, ale w każdym co ważniejszym budynku możecie tym dokonać dowolną transakcje. Nawet można tym wyciągnąć kogoś z więzienia. Tylko niech wam nie przyjdzie do głowy - zagroził nie na żarty - kupić sobie przypadkiem gospodarstwa rolnego, czy pełną zbroję płytową. Pozwalam wam tego użyć tylko do tylko do zdobycia rzeczy, informacji, ludzi, bądź czegokolwiek innego, co pomoże wam w złapaniu podpalacza lub wykonywaniu misji.
- Mesie? - Wtrącił się niekulturalnie sługa
- Zaraz, nie teraz. Przynieś gazety! - następnie powrócił do rozmowy - Miejsca, cóż, są trzy do wyboru. Stary magazyn Wegi, bliżej nieokreślony budynek, którego ktoś nie dokończył budować, no i zajazd "Nie wchodź bez spluwy". Podejrzanych też sporo, Wega już zamknął za kratki jakiegoś dzieciaka, ognisty mag kręcił się od dłuższego czasu po okolicy, a i też nie wiadomo, czy to nie któryś z kupców zaczął szaleć, albo ważniejsza osobowość z podziemnego świata, może nawet sam wódz. - odłożył talerz, czekając aż służący przyniesie gazety. Chyba stracił apetyt.
- Wielu tu takich, co zyskałoby na cudzym nieszczęściu. Ale też, na szczęście, w interesie wielu należy znaleźć tego, co innych chce uprzykrzyć życia.

===

Jest dzień 1, ok 10:57 czasu fabularnego

Bogaci. Handlarze. Kupcy. Malutki, nieco szalony świat kolekcjonerów; ludzi, którzy posiedli dużo i będą posiadać jeszcze więcej, bo tym właśnie się trudnili. Kupnem i sprzedażą. Nie istniał towar, którego by nie sprzedawali. Zawsze, za odpowiednią sumę. Gdyby się postarać z pewnością głowa króla Fiore zostałaby podana kupującemu na srebrnej paterze. Wszystko miała swoją cenę... A Eimoto, obracający się w tym nieco szemranym towarzystwie z powodu Yuny doskonale wiedział, że żaden z nich nie lubi, jak psuje mu się interesy. Yuna też nie lubiła. Właśnie dlatego tu był. Pozbyć się problemu. Westchnął, rozglądając się raz jeszcze po pomieszczeniu. Dużo alkoholu... Za dużo... Ściągnął brwi i przeniósł spojrzenie na pracodawcę w "pełnym rozkwicie". Tak, pachniał równie kwiatowo jak wyglądał. Nic dodać, nic ująć, idealny przedstawiciel swojej klasy społecznej.
Siedział cicho, słuchając, od czasu do czasu poprawiając własne ubranie. Nie chciał, by przesiąkło tym zapachem. Był chyba jeszcze gorszy od perfum ten kobiety, które miały tendencję do utrzymywania się tygodniami. Odetchnął. Nie oddychać nosem, to była podstawa. Mężczyzna wziął jasny talerzyk i nałożył sobie niedużą porcję ryby i trochę surówki. Nie urazić pracodawcy, zadbać o siebie, a przy okazji mieć wymówkę swojej małomówności. Gdy skończył i dowiedział się niemal wszystkiego, co miał im do powiedzenia Haron, przyszła kolej na mówienie.
- Czy spłonęło coś więcej, niż te trzy budynki? Który był pierwszy? - zapytał spokojnie, zaczynając od najbardziej podstawowych rzeczy. Nie było sensu przejmować się papierami "wstępu". Musiał przyznać, że był to całkiem miły gest... Ale potwierdzał desperację, jaka kierowała kupcami w tym miejscu. Jakby Shirotsume nie miała ostatnio wystarczających problemów... Westchnął. - Kolejno to... Kogo WY, jako szanowni kupcy podejrzewacie. Prowadzicie wiele... różnych interesów i na pewno macie też wiele kontaktów. W w twoim ogłoszeniu była wzmianka o kulcie ognia i smoczym zabójcy. Gdzie znajduje się ich siedziba i czy widziano tego drugiego gdziekolwiek? - Rzeczy pierwsze, pierwszymi. Starał się nie być natarczywy, ale zapach działał mu na nerwy. Do tego zapach jedzenia. Nie, zła mieszanka, bardzo zła. najlepiej by było od razu pójść w teren. - Ma pan może mapę? - dorzucił po chwili. Miejsca niewiele mu mówiły. Potrzeba była konkretna i namacalna pozycja. Wziął kieliszek i ostrożnie wziął jeden łyk. Nie było Yuny, można było darować sobie całą szopkę z próbowaniem wina. - Jaki to rocznik? x783 tak? - zapytał z czystej ciekawości. Jeśli faktycznie było takie dobre to po uporaniu się z tym całym bałaganem może dobrym pomysłem byłoby przywiezienie małego prezentu...

11:10 dnia 1, 14.10 X801

- Wedle moich informacji, nie - gdy Haron mówił, lokaj położył odkorkowane wino na stole, kładąc obok dwa kieliszki - jednak nie szwędam się cały czas po ulicach, a zainteresowanie pożarami nie jest moim głównym, ani nawet priorytetowym zajęciem - poinformował, biorąc dwie gazety przyniesione na srebrnej tacy przez kolejnego lokaja - Jeśli chodzi o sektę, cóż, oni prędzej znajdą was, niż wy ich. Mają duży talent, lub po prostu wprawę w docieraniu do ludzi. Może i jacyś mordercy was sami znajdą. Kto wie. Wszystko zależy od tego, kto podpala i po co. A smoczy zabójca? Ja nic o nim nie słyszałem, ale są tacy, co podobno nawet go widzieli. Możecie zapytać w karczmie albo przy zjeździe dla powozów. Co do innych informacji o mieście, powinniście na to spojrzeć - gazety zostały ściągnięte z tacy i rzucone w stronę magów, po czym Haron powrócił do jedzenia.

Dziennik nr. 12/10:

Dziennik nr. 14/10:

- Jak wynika z informacji, jakie przeczytaliście w gazetach: pierwszy był magazyn, potem nikt-nie-wie-co, Karczma i dziś koło południa znowu coś spłonie. Na razie wygląda to jak ruletka. Na kogo osobiście stawiam? - chwila ciszy i zastanowienia - Na tego smoczego zabójcę, albo pojedynczego zbója, ale nie Lorda Podziemi, choć może on działać na jego zlecenie.
Wten padło mniej poważne pytanie.
- Jeśli chodzi o mapę, no cóż - sięgnął do kieszeni, aby wyciągnąć skrawek z rysami planu miasta - do czasu sprawienia własnej, mogę dać wam ten podręczny skrawek. Może nie jest naszkicowany z dokładnością kartografa, ale ma przynajmniej wszystkie ważneijsze budynki i ulice narysowane tak, jak w rzeczywistości. Podpiszę wam też ulice, dzięki czemu będziecie mogli odnaleźć się w adresach. A kartografa znajdziecie na rogu pod koniec tej ulicy, na której mieszkam.

//

Informacja MG:

Stan Sytuacji:

Informacja MG:
Eimoto - 0 exp 0 gold - Mimo początkowych sympatii nie wzięłaś tak naprawdę w tym zadaniu udziału. Wypadasz za 2-tygodniowy czas nie dania odpisu mimo możliwości pisania.
Ash - Kiedy wrócisz, daj mi znać na PW, będziemy kontynuować, jeśli 1) będę jeszcze na forum 2) będę mieć prawo eMGie'owania, bowiem jestem mistrzem próbnym.