Kopalnia "Kakaowe oko"

First topic message reminder :

Ten kto nadał kopalni takową nazwę wykazał się nie lada pomysłowością. Jednak co się dziwić gdy wejście do naszej kopalni to czarna dziura w beżowych skałach? Tunele ciągnął się na kilka kilometrów wgłąb góry. Podobno wydobywa się tu miedź, więc nie jest to kopalnia jakiegoś wielce drogiego kruszcu. Nie zmienia to jednak faktu że ostatnio znikają tu górnicy no i okoliczny mieszkańcy. Plotka mówi że gdzieś w górze znajduje się przeklęta figurka którą wykopali górnicy budząc złe i potężne moce...
~~

MG
'
Dotarłaś na wyznaczone miejsce, tu właśnie rozpościerała się legendarna już kopalnia "Kakaowe oko". Miałaś przy sobie otrzymaną specjalnie w mieścinie linę z hakiem, dwie flary, krzesiwo oraz pochodnię nasączoną oliwą. Mogłaś oczywiście tego balastu się pozbyć. Przed tobą było ciemne wejście do jaskini, żadnych ludzi w pobliżu, żadnych podpowiedzi nic, byłaś sama i zdana tylko na siebie. Pochodnie w kopalni były pogaszone, widziałaś tylko początek dobrze udeptanej ścieżki prowadzącej w głąb tego mrocznego szybu. Podtrzymujące sklepienie belki wydawały się wytrzymałe i nowe.

I znowu to samo, znowu obrazek wykręcający wnętrzności niczym z jakiegoś kiepskiego horroru pojawił się przed oczyma Riful. Choć już wcześniej domyślała się co znajduje się wokół niej to jednak przypuszczanie cóż to takiego, a bycie tego pewnym i ujrzenie na własne ślepka to co innego. Tak więc w brzuchu nastoletniej czarownicy znów się zakotłowało, ale starała się nie dać tego poznać po sobie, głównie dlatego że była obserwowana. Dodatkowo po tym jak dzięki rozświetlającym grzybkom zobaczyła co takiego trzyma w łapce odrzuciła to od siebie. Idąc dalej Riful skoncentrowała się na postaciach stojących nad nią, zlustrowała wszystkie łącznie z posągiem. Zaczęła kombinować, że ma do czynienia z jakąś sektą czy czymś w tym stylu, upewniał ją w tym obraz, a raczej statua bożka i sposób w jaki jeden z ubranych na czerwono fanatyków mówił o tym stworzeniu - Nirgulu. To zapewne właśnie on zwisał na Abyss, co to mogło być nie miała pojęcia.
- O czym wy bredzicie ? To wy, te zaginięcia to wasza sprawka i tego straszydła na górze ? - zawołała podburzona w ich kierunku, nie bardzo wiadomo po co, bo to wydawało się oczywiste. - Załatwię was, don... - zaczęła znów, ale przerwała nagle bo stwór przyczepiony do wystającego kawała skały nad nią właśnie zaczął działać. Więc zareagowała w najprostszy możliwy sposób - odskoczyła, na tyle aby ta pokraka nie mogła jej sięgnąć. A przynajmniej według niej, nie mogła. W każdym razie doszło do niej, że chociaż nie miała najmniejszego zamiaru z niczym walczyć to chyba nie będzie miała wyboru, została do tego zmuszona.
- To jest ten Nirgilu o którym mówiliście ? - zawołała i choć pytanie skierowane było do towarzystwa nad nią to sama Riful nie spuszczała oka z maszkary przed nią. Sięgnęła też i rozłożyła swój jeszcze nieużywany kij.

MG

Odskoczyłaś nieco do tyłu a zaraz po tym omiotła cię fala stęchłego odoru i zobaczyłaś TO. Nirgilu jak zwał się ów stwór przypominał częściowo człowieka. Bardzo, bardzo wychudzonego i wysokiego człowieka o sinawej, trupiej skórze. Nie posiadał żadnych włosów i cały był pokryty czymś co przypominało błonę. Z jego ciała wyrastały liczne pęcherze z których wydobywał się jakiś fioletowy gaz. Palce miał zakończone czarnymi szponami, dość długimi, w szeroko otwartych ustach zaś mogłaś dostrzec co najmniej trzy rzędy zębów. Dwie pary paciorkowatych czerwonych oczu patrzyły na ciebie nie wyrażając zupełnie nic. Za równo z kolan jak i z łokci wystawały kostne, ostro zakończone wypustki. Całej szkaradności dopełniała lewa ręka, nieproporcjonalnie duża w porównaniu do reszty. Mięso lub też tłuszcz w tej ręce zaś poruszał się, zupełnie jak gdyby było w niej coś żywego. Na twoich oczach, zawartość ręki zaczęła przesuwać się ku klatce piersiowej. Wyglądało to nie tylko obrzydliwie ale i strasznie. Zaraz po tym krótkim ruchu, Nirgilu zaświergotało i zaatakowała rzucając się wprost na ciebie.

I tak oto obrzydlistwo ukazało się młodej czarownicy w pełnej okazałości. Jak już zdążyła się w tej kopalni przyzwyczaić i tym razem widok nie był przyjemny dla oka. Wielka paskuda sprawiała wrażenie mocnej, a jej biednej dziewczynie przyjdzie z nią walczyć na śmierć i życie. Paskudna sprawa, tym bardziej że ona ma do dyspozycji za broń tylko i wyłącznie kij trzymany w łapkach, a ta pokraka na całym ciele miała wystające z ciała ostre części oraz zęby. Ale Riful wcale nie miała zamiaru się poddać, nie spieszne jej było ginąć i to jeszcze w takim paskudnym miejscu gdzie nikt jej nie znajdzie. Ona miejsce swojego spoczynku wymyśliła sobie zupełnie inne, o będzie kwiecista łąka, na której postawiony będzie wspaniały pomnik. Nie, nie zginę tutaj - pomyślała sobie mocniej zaciskając dłonie na kiju.
Głośno przełknęła ślinę kiedy to ta masa czegoś nieokreślonego przemieściła się po ciele potwora. A ten zaraz po tym ruszył przed nią. Dziewczyna złapała za jeden koniec kija, drugi zaś podniosła do góry i choć byłą poddenerwowana czekała na odpowiedni moment. No i kiedy Nirgilu zbliżył się do niej z całych siłą posłała uderzenie w jego kierunku, miał to być prosty ruch od góry do dołu. Jednak dziewczyna taka jak ona nie miała dość siły, by zatrzymać potwora. Co więc zrobiła ? Oczywiście wspomogła się magią, a konkretnie jednym z podstawowych zaklęć swojej magii. Konkretyzując zwyczajnie zwiększyła grawitację kija do maksymalnej wartości, aby ten spadł na jej przeciwnika z jak największą siłą. (Increasing Gravity)
Był to dość ryzykowny plan i jeśli jej się nie udało musiała się jakoś ratować, przed rozpędzonym potworem, dlatego jeśli spanikowała, albo coś jej nie wyszło kieruje swoją dłoń do ziemi, aby wytworzyć między nią a ową kreaturą grawitacją ścianę [(D) Gravity Wall ]. I o ile tamten na nią wpadnie to jeśli w ogóle przez nią przejdzie powinna ona zaburzyć jego rytm przyciskając go do ziemi. Przynajmniej teoretycznie. Gdyby tak się stało, choć dziewczyna niekoniecznie to planowała, to i tak wtedy stara się szybko do niego doskoczyć i uderzyć wykorzystując zwiększoną grawitację na kiju.

MG

Magia grawitacji to nie zabawka. O tym miała się przekonać Panna Riful która trafiła na bardzo wredny los(czyt. MG) który zamierzał wykorzystać małe niedopatrzenie kobiety. Otóż gdy za szturmował ją niezbyt ładny stworek, ta uniosła kij do góry i zwiększyła jego grawitację tak, by opuszczony zrobił kisiel z głowy potwora, jednakże... wzniesiony do ciosu kij zrobił się tak ciężki że wygięło pannie Riful lewy nadgarstek a kij upadł po jej lewej stronie. Zaraz po tym w jej klatkę piersiową uderzyło rozpędzone monstrum posyłając dziewczynę dwa metry w tył. Szczęście takie że miast na ziemie upadła na jakiegoś truposza. Amortyzacja, amortyzacją ale potwór po krótkotrwałym ryku tryumfu szykował się do kolejnego ataku.

Stan postaci:
Bolą cię żebra i prawy nadgarstek, ale w sumie większa krzywda cię ominęła.

Riful za bardzo polegała na swojej magii i na tym się przejechała. Nie do końca opanowała tą moc przez co skończyła jak skończyła, na szczęście dla niej wszystko skończyło się dobrze... w miarę. To znaczy jej obrażenia nie były zbyt poważne, jedyne co jej dolegało to ból w żebrach i nadgarstku. Ale nie miała czasu, żeby dochodzić do siebie. Stwór nadal tam był i szykował się do kolejnego ataku na młodą czarownicę. Nie było nad czym rozmyślać, trzeba było się podnieść i przygotować na atak Nirgulu. Tym bardziej, że świadomość tego, iż leży aktualnie na szczątkach nieszczęsnych górników wcale nie była przyjemna. Przeciwnie był to dodatkowy impuls do tego, żeby szybciej się pozbierać.
Tak więc kiedy stała już na równych nogach i przed oczyma znów miała obraz tej karykatury pomyślała sobie. " Dlaczego nie miałabym teraz ja zaatakować ? Pokaże mu, że nie ma ze mną zabawy. Jestem Abysswitch Riful. - właśnie ta myśl dodała jej odwagi i motywacji, żeby rzeczywiście to zrobić.
Więc nie rozwodząc się dłużej nad tym przystąpiła do kontrataku. Co prawda nadal dokuczał jej ból w klatce piersiowej i dłoni, ale starała się go zignorować, zapomnieć o nim. W końcu to nic takiego, a gra toczyła się o jej życie. Wszystko zaczęła od wyciągnięcia dłoni w stronę podłoża. Chciała wytworzyć w ten sposób grawitacyjną ścianę nad stworkiem, która uniemożliwi mu bądź przynajmniej znacznie utrudni poruszanie się. Sama ruszyła w jego kierunku zanim jeszcze czar zaczął działać. Plan miała prosty - dostać się do tej pokraki i chlasnąć ją kijem zanim otrząśnie się i wyjdzie z pola zwiększonej grawitacji. Oczywiście nie miał to być zwykły cios kijem, a wzmocniony jej pasywną zdolnością kontroli pola grawitacyjnego. Tym razem jednak pamiętając co może stać się jeśli będzie wykorzystywać tą moc nierozważnie nie od razu zwiększyła ciężar końcówki kija. Najpierw wykonała mocny zamach znad głowy. Włożyła w to całą siłę, aby nadać ciosowi jak największą siłę. I kiedy już koniec kija minął ją kiedy znalazł się nad głową stwora dopiero wtedy zmaksymalizowała pole grawitacyjne, aby nadać jak największy ciężar końcówce kija, a tym samym sprawić, że ciężar ciosu będzie możliwie jak największy.
Zaplanowała, że po całym tym ataku wycofa się, aby nie narażać niepotrzebnie swojego ciała na jakiś kontratak potwora. W tym celu zmniejszyła ciężar swojego ciała i odskoczyła na bezpieczny dystans, bezpieczny przynajmniej według jej opinii. Ale dodatkowo przy tym jeśli miała taką możliwość zwiększyła pole grawitacyjne obierając za cel jakiś wystający kawał ziemi/ głazu/ kamienia/ czegokolwiek co znajdowałoby się nad Nirglem, tak aby spadło wprost na niego. Gdyby nie było niczego takiego to znikąd tego nie wyczaruje i ostatnia akcja zwyczajnie nie dojdzie do skutku.

MG

Riful od razu użyła swojej magii zwiększając grawitację dla swojego otoczenia w odległości 3m od niej aczkolwiek to zaklęcie zaledwie rangi D wiec zwiększenie grawitacji jakoś super mocne nie było. Wystarczyło jednak do tego by spowolnić przeciwnika i pozwolić Riful się zbliżyć, tu natomiast nastąpił drobny problem bo przecież dziewczyna nie miała kijaszka w łapce. Ale za późno zdała sobie z tego sprawę i nim zdążyła pójść po swój kijek potwór znów się zamachnął. Szczęście takie że jej ciało zareagowało samo odsuwając się do tyłu w momencie zagrożenia, co zminimalizowało szkody i Riful została jedynie zaczepiona przez palce stwora co znów przewróciło dziewczynę. Teraz jednak lewy bok rwał strasznie, ból był duży a poruszanie ciałem bardziej ograniczone. Za to przeciwnik miał się całkiem nieźle, no pomijając problemy z poruszaniem.

Stan postaci:
Bolą cię żebra i prawy nadgarstek, lewy bok mocno boli i utrudnia manewry tułowiem. 94%MM

// -_-" ... //

- Niech cię $#*!#*... - w kierunku potwora z ust młodej magiczki Fairy Tail poleciała wiązanka przekleństw. Któż by się spodziewał, że śliczna niewinna dziewczynka zna takie słowa, a tym bardziej tak lekko ich używa. No, ale kto by się nie zdenerwował po czymś takim.
W każdym bądź razie zwyzywanie potwora nie wystarczyło, aby odreagować. Riful znów postanowiła zaatakować. Po pierwsze utrzymała nad stworem grawitacyjną ścianę, której zadaniem było utrudnienie mu poruszania się i ataku. Sama zaś przygotowała inne zaklęcie, którego celem był dokładnie ten stwór. Nie obszar nad nim, pod nim czy cokolwiek innego. Abyys wykonała zaklęcie Gravity Take Up, aby podnieść potworka w powietrze i przesunęła nim w taki sposób, żeby nie miał dostępu do niczego. Jej celem było zawieszenie go w powietrzu w taki sposób, aby nie mógł sięgnąć ani żadnej ze ścian, ani podłoża, ani tego co ma nad głową. Ale to było tylko przygotowanie do techniki Gravity Grip, którą z resztą Riful od razu wykonała. (Drugą dłonią, żeby nie było, bo pierwszą nadal utrzymywała pierwsze zaklęcie) Od razu też zacisnęła dłoń najmocniej jak tylko potrafiła, aż ręka ją zabolała i w ten sposób trzymała przez chwilę. Po tym rozluźniała uścisk i ponownie z całych sił zaciskała dłoń. I tak kilkukrotnie. Na koniec cisnęła stworem tak mocno jak tylko pozwalało na to zaklęcie na jakiś wystający kawałek skały, najlepiej ostro zakończony. Po tym podbiegła i podniosła swój bambusowy kijek.

MG

Riful nie utrzymała bariery nad stworem, utrzymała ją wokół siebie. Albowiem nie mogła ustawić jej nad potworem co wynika z opisu czaru. Ale mniejsza już na temat mechaniki jej czarów, przejdźmy do akcji. Wpierw uniosłaś stwora. Jak się okazało był on paskudnie silny i trzymanie go było nie lada wyzwaniem, zaraz potem jednak zadałaś mu ból, co sprawiło tylko że jego ruchy stały się bardziej chaotyczne i silne, wiedząc że długo już go nie utrzymasz, rzuciłaś nim o ścianę i szybko podniosłaś swój bambusowy kijaszek. W tym czasie przeciwnik zaczął się powoli podnosić. Chyba bardzo go wkurzyłaś no i teraz bolało też jego. Jednak przeciwnik wciąż był w nieco lepszym stanie od ciebie i znów niczym prawdziwy berserk rzucił się na ciebie w gniewnym szale.

Stan postaci:
Bolą cię żebra i prawy nadgarstek, lewy bok mocno boli i utrudnia manewry tułowiem. 74%MM. Jesteś już dość mocno zmęczona.

Jak na razie cała ta przygoda układała się nie po myśli młodej czarownicy z FT. A właśnie rozgrywała się najgorsza część jej misji - walka z jakimś dziwacznym stworem. Co więcej pojedynek nie bardzo układał się po myśli Riful, ta pokraka już nieźle poharatała dziewczynę a ona nie za wiele jak dotąd zdziałała. Ale wcale nie miała zamiaru się poddać, wciąż nie brakowało jej determinacji żeby wyjść z tej walki zwycięstwo. I prawdę mówiąc bardziej zależało jej na ocaleniu własnej skóry niż uwolnieniu mieszkańców pobliskiego miasteczka od tej kreatury.
Wracając jednak do walki - bestia znów nacierała. Riful musiała się jakoś bronić, nie mając czasu na zastanawianie się chyba trochę spanikowała zmniejszając wartość przyciągania swojego ciała do ziemi do minimalnej wartości (Breaking Gravity) i odepchnęła się z całych sił od ziemi, aby uniknąć ataku stwora i choć na moment zawisnąć nad nim. Liczyła, że potwór zatrzyma się dokładnie pod nią, albo raczej miała na to nadzieję. W każdym razie jeśli w istocie tak się stało to musiała to wykorzystać. Zwiększyła do maksimum wartość przyciągania swojego ciała (ponownie Breaking Gravity) a także kija (Increasing Gravity) do ziemi, aby spaść na potworka nabierając przy tym maksymalną wartość pędu i uderzyć wyciągniętym kijem w niego. (Tzn spadała głową w dół trzymając kij przed sobą) Ale wiedząc że upadek może się źle dla niej skończyć zmniejszyła wartość własnego przyciągania do ziemi i wylądowała miękko na jednym końcu kija drugim celując w głowę przeciwnika.
Jeśli oponent nie okazał się na tyle głupi, aby gapić się na nią stojąc centralnie pod nią dziewczyna stara się odepchnąć od jakiejś ściany bądź czegokolwiek innego, aby oddalić się od stwora i wykorzystując swoje grawitacyjne sztuczki (PWM) starała się bezpiecznie wylądować. Przygotowywała się na kolejny atak stwora co polegało na dokładnym obserwowaniu go, bądź jeśli ten bez przerwy atakował na próbach uniknięcia ciosów. Znów wykorzystując swoje sztuczki (Breaking Gravity) aby zmniejszyć ciężar swojego ciała i tym samym zwiększyć szybkość.

MG

Walka wciąć trwała a młoda Riful była w niezłych tarapatach, siła powoli z niej uciekała a przeciwnik był w niezłym stanie, tak czy siak dziewczyna wiedziała co chce zrobić i to też uczyniła. Widząc szarżującego na nią potwora użyła jednego ze swoich PWM i uniosła się do góry, odpychając nogami od ziemi, świetnie tym samym uniknęła ataku potwora, zaraz po tym przeszła do kontrofensywy zwiększając nie tylko swój ciężar ale i ciężar kija, pędząc głową w dół do ziemi. Ale wysokość na jaką wyskoczyła nie była jakoś specjalnie wysoka a szybkość z jaką spadała na tyle duża że zmniejszenie ciężaru ciała w odpowiednim momencie było niemożliwe, nastąpiło to chwilę później. A jakie były tego efekty? Kij uderzył w lędźwia potwora, wbijając się w niego jak w masło. Jednak głową uderzyła tym samym w ciało potwora, nabawiając się najpewniej guza, w tym czasie zmniejszając grawitację jej ciało przechyliło się do tyłu i spadła z potwora uderzając ciałem w podłoże. Jej ciało było lżejsze, nie zahamowało to jednak wszelkich objawów uderzenia, spowodowało to nie tylko wybicie powietrza z płuc ale też pęknięcie jednego z osłabionych wcześniej żeber. Sama dziewczyna była już mocno osłabiona walką, a to zapewne nie był koniec, mimo że potwór nie wstawał.
-Dziewczyna wygrała. Taka jest wola bogów, pozwolimy jej żyć.- Powiedział szef sekty. Riful straciła przytomność, gdy ją odzyskała, leżała przed jaskinią do której wejście było zawalone. Uwolniła ludzi od potwora... przynajmniej tak jej się wydawało.

Stan:
-Złamane zebro, osłabienie organizmu, wstrząs mózgu = 3 realne dni w szpitalu gdzie masz napisać chociaż jeden fabularny post.

Nagrody:
7.500 klejnotów
8 PD

Wszystko pięknie... Ładnie... Zjedli, posiedzieli, a i nawet udało się zdobyć kolejną zagadkę! Kolejny kamień milowy, czy jak to się tam określało. Jeden mniej, jeden bliżej do głównego celu... Przytulaska! O tak... Już wkrótce! Ale póki co... No, skierowali się do... Jaskini? Nie... To raczej była kopalnia, a i nazwa jej chyba pasowała do zagadki... Tylko... Czy w kopalniach są ludziki, które mogłyby przekazać im jakieś informacje?! Bo raczej w takich miejscach obsługi kawiarenki, czy innych takich nie ma...
- Jest pan pewien, że to tutaj? - spytał się Cal, stojąc na skraju wejścia do czarnego, niemalże ciemnego tunelu. Miejsce raczej zachęcająco nie wyglądało, ale może nie będą musieli tam wchodzić... Może... Możliwe, iż wystarczy się rozejrzeć, a ktoś czeka koło wejścia...
- Jest tutaj ktoś? - zakrzyknął obracając się dookoła własnej osi, by potem skierować swoje słowa do mężczyzny. - Myślisz, że będziemy musieli tam wchodzić? - zadał kolejne pytanie, spoglądając kątem oka w kierunku dorosłego osobnika, jednak nadal szukając jakiegoś kogoś, ewentualnie jakiegoś czegoś co mogłoby być pozostawioną informacją dla nich... Chyba gazeta, czy kto tam prowadzi ten konkurs nie narażałby ludzików do przekazywania zagadek na wieczne stanie wewnątrz mrocznego tunelu, do którego raczej zwiedzający nie wchodzą ot tak, dla zabawy... Prawda?! Nie muszą tam wejść, nie? A jeśli tak to na pewno przydałoby się jakieś światełko, czy coś... Bo raczej nie mają zamiaru błąkać się w ciemnościach... Przynajmniej Szczurek nie chciał!

MG

Po chwili z kopalni wyszedł do was mężczyzna w wieku około 30-35 lat, z długą brodą i większy od waszej dwójki razem wziętych. W dłoni zamiast kilofa trzymał kanapkę, która ewidentnie pokazywała, że przeszkodziliście nieco w przerwie śniadaniowej górnika. Przygryzając coś od czasu do czasu, nawet nie śmiejąc się [chyba jako pierwszy] sięgnął ręką do kieszeni skąd wyjął kartkę i banknot. Oba były umorusane musztardą, zapewne z posiłku rozmówcy, ale ciągle była zdatna do użytku.
- No nareszcie ktoś się po to zgłosił - burknął - Macie i idźcie jak najdalej. W końcu będę miał spokój.
Tak więc wiele się nie dowiedzieliście. Ale za to dostaliście brudny banknot o nominale 500 klejnotów oraz karteczkę z tekstem, który odczytaliście po wielu próbach i domysłach:

"Teraz nieco trudniej. Szukajcie wody na wodzie. Brzmi demonicznie prawda? Dobra dość podpowiedzi."
Tak brzmiała kolejna podobno trudniejsza zagadka.

Tuturu~! Kolejny etap ich podróży za nimi. Bliżej niż dalej? Chyba tak! W końcu odwiedzili już... Em... Teraz to nie ważne! Ważne było w tym momencie, iż nie musieli zgłębiać się w mroku jaskini i tylko to w tym momencie się liczyło! Na podziękowania ze strony Bane'a, Cal odparł tylko potaknięciem, bo bądź, nie bądź, ich rozmówca do kurdupli nie należał. Rozmowa z takim kolosem mogła być co najmniej krępująca, jak i nie mniej niezbyt przyjemna, skoro nastolatek musiałby zadzierać głowę dość wysoko, nie? Dlatego też i ucieszył się gdy zaczęli się oddalać, a także zaznajomił się z zagadką.
- W sumie... Wie pan może czy na Galunie przypadkiem nie żyły demony? Tak przynajmniej gdzieś słyszałem... Plemię demonów, czy coś... - odezwał się, gdy wysłuchał całej wypowiedzi mężczyzny, bo i po co miał się wtrącać, skoro dumał nad treścią zagwozdki. Bo w sumie skoro Galuna to wyspa... To jest na wodzie, nie? Ale... Jak to się ma do wody na wodzie?! Tia... Dylematy i problemy, bo i nawet jeśli to demoniczne tereny, to co im po tym, jeśli nie chodzi o to? - Moglibyśmy sprawdzić tę wyspę... Może chodzi o jakiś zbiornik wodny na niej? Rzeka? Jezioro? Może tam coś takiego jest, tylko... Jeśli się mylę, to stracimy trochę czasu... - zaproponował, kierując się w stronę jakiegoś środka lokomocji. W końcu nie zaszkodzi im sprawdzić, ale... Nie! Nie może się mylić, bo czas to pie... W sumie to raczej czas jest tutaj dla niego równoznaczny z zwierzaczkiem, nie? Dlatego też po chwili namysłu chwycił za rękaw starszego osobnika i skierował się z nim do centrum, by złapać jakiś pociąg! No w Clover na pewno nic nie znajdą, a tak... Może się coś uda?!


z/t x2
chyba, że Beniu chce coś pisać...