Główne Laboratorium

First topic message reminder :




Przyjemna, bądź też mniej przechadzka kończyła się ścieżką, która w przeciwieństwie do większości miasta została wykończona zielenią drzew. Ponadto na końcu trasy zdawała się przechadzać poddenerwowana kobieta, która najwyraźniej na kogoś czekała.
- Gdzie oni są do cholery... - mruknęła pod nosem, zatrzymując się tylko na chwile, aby zaciągnąć się papierosem, którego trzymała w dłoniach, a potem po przeczesaniu dłonią ciemnych, niemalże czarnych włosów, aby potem wróciła do stukania obcasami o dość równo wyłożone kostkami podłoże, a i pozwalając ponownie białemu kitlowi na falowanie pod wpływem wiatru. Dodatkowo w oddaleniu dało się widzieć osobę w czarnym płaszczu, stojącą tuż obok drzwi, a nie tak dawno mijającą główną bramę.

Czas do 18.10.2013 - 18:00

Yagoro:
Mężczyzna może pod wrażeniem, a może z powodu strachu, został wyminięty właśnie przez jedną z dwóch grupek, która powoli udała się w kierunku wejścia. Zwykłe rozmowy o różnorodnych badaniach i nuda, więc i może dlatego nie zatrzymał tych ludzików, ale czy to na pewno dobrze?

Senka i Albrecht:
Cały czas grupka znajdując się w holu, miała najwyraźniej problemy w recepcji, jednak Senka postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce i ruszyć mężczyznę. Mieli się rozdzielić, mieli ruszyć dalej, ale... Kto? Gdzie? Jak? Kiedy? Póki co najwyraźniej wymieniali się mapkami i... szukali oręża? No może coś znajdą pośród typowo holowych przedmiotów. W międzyczasie recepcjonistka zniknęła w czymś w rodzaju "zaplecza"...


Czas do 05.11.2013 - 8:00

[Pieprzyć długi weekend z rodziną]

Yagoro, jakby nie obecny, nie wiedział co stało się przed chwilą. Gdzieś minęła mu chwila z życia, ale nie upatrywał w tym kolejnej sztuczki nieprzyjemnej policjantki. Kiedy już wrócił do siebie zobaczył, że grupka przechodniów minęła go i już stałą przy wejściu.
Co do kurwy... - zastanowił się w myślach i ruszył prędko w ich kierunku. Zastanowiło go, że nawet nie zareagowali słowem na faceta z wyciągniętym mieczem, w masce demona na twarzy. Normalka, nie?

Szybkim i zdecydowanym ruchem przestąpił im drogę, a następnie zadał dwa pytania:
- Czego tu szukacie? - a następnie - Czy znacie tych z tyłu?

Popatrzyła się na Albrechta zdziwiona. Czy on naprawdę sądził, że tak po prostu dostanie od niej broń? Przecież to niedorzeczne. Na misję powinno się iść w pełni przygotowanym, a nie nagle sobie przypominać, że do obrony potrzeba by może jakiegoś ostrza. Niemniej Senka nadal uśmiechała się dobrotliwie, wcale nie pokazując swojej dezaprobaty względem partnera.
- Czy ja ci wyglądam na magazyn broni?- zapytała niewinnie, lecz sama szybko pozbyła maczety, wręczając ją mężczyźnie.- Nie popsuj, oddaj na koniec misji, bo w przeciwnym wypadku będę skłonna ściągnąć od ciebie należność siłą. I pilnuj dobrze wejścia.

Nie czekając dalej bezsensownie w jednym miejscu, udała się na piętro kierując się mapą. Powinny na niej być w końcu zaznaczone schody. Gdy znalazła się już na miejscu wezwałaby białego piona. Jej zadaniem byłoby patrolowanie korytarza wraz z Senką. Choć może lepiej niech uda się w drugim kierunku? Hmm. Tak będzie lepiej. Tak więc sama bohaterka uda się w jedną a summon w drugą. Po drodze będzie szukać może kolejnej mapy, którą będzie znowu chciała przerysować. Jeżeli jedno z nich znajdzie schody na wyższą kondygnację zapewne się po nich wespnie, by kontrolować cały budynek. W razie jakiś problemów lub nowych odkryć Sen używa PMW, by porozumieć się ze swoją przyzwaną pomocnicą.

Senka&Albrecht:
A może raczej tylko kobieta raczyła ruszyć się do roboty, bo poza przyjęciem broni mężczyzna... Stał? Stanął i ruszyć się nie chciał, najwyraźniej chcąc by to właśnie niedawna kandydatka na maga S wzięła inicjatywę w swoje ręce! Masz ci los! To cóż mogła zrobić dziewczyna? Ruszyła na piętro, rozglądając się dookoła i nie zauważając żadnych nieprawidłowości. Wszystko w porządku? Możliwe, a i nawet schody znalazła na wyższą kondygnacje, gdzie postanowiła posłać przyzwanego piona, który miał się rozejrzeć po okolicy, a ona zaś... Bawiła się na pierwszym piętrze, a raczej... nudziła. Cisza. Spokój. Od czasu do czasu przeszedł ktoś w fartuszku, czy kitlu i zero zamieszania, chyba że liczyć to, jak komuś rozsypały się papiery i zbierał je z ziemi przed wejściem do jakiegoś gabinetu. Ot spokój i wszystko we względnej normie. Co zaś u piona? Ta oględziny swego piętra zaczęła w podobny sposób i właściwie zastała to samo na drugim piętrze plus... Drzwi w zaokrąglonej części budowli, które najpewniej prowadziły do "zakazanego" pomieszczenia. Jednak... Cisza przed burzą, a może coś kryło się na najwyższym piętrze? Who knows...

Senka - 104%MM, Biały Pion


Yagoro:
Co zaś u demona w masce? Najwyraźniej został wcześniej uznany przez trio za dziwaka, bo teraz spoglądali się na blokującego im wejście mężczyznę, jak na debila, a jeden z dwóch mężczyzn się nawet zaśmiał pod nosem, by dodać: - Nie widziałeś nigdy ludzi idących do pracy? No wiesz... Ośmiogodzinna zmiana, wypłata, pieniądze. - tłumaczył dość prymitywnie, jakby chcąc dotrzeć do intelektu pewnie według niego gorszej istoty, aż przerwała mu towarzysząca im ciemnowłosa pani badacz ciut niższa od niego, mówiąc tylko: - Spokojnie. Coś się stało? I... - tutaj urwała, spoglądając za siebie, acz pozostałe duo właśnie zbliżało się do grupy, toteż można było dostrzec... 2 dziewczyny? O bladobłękitnych i niebieskich włosach. Nowa moda? Nowy kolor? Mejbi, ale kobieta stwierdziła potem tylko krótko: - Nie kojarzę... Może to ktoś nowy?

Czas do poniedziałku 10:00

Trzy plus dwa - pomyślał Yagoro - Niby nic... ale te dwie...
Rzadko kiedy zdarza się, aby - niemal - identyczne osoby dostały pracę akurat w tym samym miejscu, a w dodatku w tym samym czasie gdy oni mieli sprawy do załatwienia. Dla samego bezpieczeństwa jednak trójka obecnych też nie mogła zostać wpuszczona do środka.
- Spieprzajcie stąd.
Rzucił szybko do kobiety, a następnie soczystym frontalnym kopnięciem uraczył jednego ze stojących mężczyzn. Liczył, że ten wpadnie prosto na błękitnowłose.
Czas na rozpoznanie, moje śliczne...


Sorka za tak krótki post. Kac nie pomaga :|

//Wybaczcie brak posta, nie miałem czasu odpisać, a dzisiaj będzie krótko, bo mam delirkę//

Otrzymawszy od Senki maczetę, jął oglądać ją z każdej strony, by ocenić jej wytrzymałość i maksymalną siłę jaką mógł włożyć w ów oręż, by go nie zniszczyć. Potem przystanął w miejscu. Nie stał bezczynnie, o nie. Rozglądał się po pomieszczeniu w celu opracowania taktyki ochrony całego piętra. W przeciwieństwie do współpracowniczki nie mógł przyzwać żadnego sojusznika, miał tylko jej maczetę i swoje iluzje - dlatego też musiał dokładnie przemyśleć sposób walki z potencjalnym wrogiem polegający na zapędzaniu go w kozi róg i zasadzkach. Albrecht niezbyt dobrze czuł się w zleceniach tego typu - był niezawodny w rozpoznaniach, jeśli chodzi o walkę - był nieco poszkodowany. Jego magia nie zadawała obrażeń fizycznych, a jedynie oszukiwała przeciwnika i wywoływała w jego umyśle niestworzone obrazy. Jedynym, mocnym atutem mężczyzny w walce była pomysłowość i inteligencja (w końcu im lepszy pomysł, tym silniejszy atak mentalny). Jeśli już jesteśmy w temacie pomysłowości - myślał o wyproszeniu wsparcia w postaci jednej z figur szachowych czarodziejki, ale ostatecznie zdecydował, że byłoby to zbyt namolne. I nie na miejscu. Skoro było wiadome, że nie mógł za bardzo niszczyć - musiał dobrze się przygotować. Myślał o zaryglowaniu drzwi, ale ostatecznie zrezygnował z pomysłu, bo nie miał ku temu materiałów i utrudniłby pracę personelowi. Finalnie zdecydował ukryć się gdzieś (schował się w pokoju recepcjonistek), poczekać na przeciwników, wywołać u nich iluzje klatek i wymordować ich od tyłu. Było to wredne, brzydkie i niehonorowe, ale liczyło się tylko wykonanie zadania, nie?

Alb&Sen:
Mężczyzna zajął się szukaniem kryjówki, co skończyło się na pokoju recepcjonistek i... szoku na twarzy kobiety, która już miała coś powiedzieć, jednak widząc maczetę opuściła w pośpiechu pomieszczenie. Co zaś z Senką? Dziewczę czekało piętro wyżej, najwyraźniej dokładniej analizując architekturę i rozmieszczenie pomieszczeń, obserwując naukowców i innych ludzi, kręcących się to tu, to tam. Tak samo zresztą u pionka, ale ta jednak usłyszała jakiś głośniejszy huk piętro wyżej... Chyba.

Yagoro:
Chłopak postanowił porobić za twardziela, a przynajmniej nie puszczać ludzi, ale... Coś mu plan nie szedł! Kopnął faceta i ten nawet poleciał w stronę dziewczyn, acz jedna z nich, pochwyciła mężczyznę odpychając go i przy okazji nieco krzywiąc się na to, spoglądając na człeka jak na padlinę, czy coś. Ta... Ten błękitnowłosy osobnik, co zaś z niebieskowłosą? Ta ruszyła do przodu i najwyraźniej nie przejmowała się słowami mężczyzny, a i nawet podskakiwała sobie, nucąc coś pod nosem~! Wygląd 1 i 2. Zaś pozostała dwójka z trio... Zaczęła się - wycofywać?

Stan jak ostatnio, czas do 19.11.2013 - godzina 7:00

Wszedł do pokoju recepcjonistek wywołując szok u jednej z nich. Już miał wytłumaczyć sytuację, kiedy ta uciekła. Potem usłyszał huk na górze. Pójść tam i powstrzymać agresora czy zostać tutaj? Trudna decyzja, bo wrogowie pewnie atakowali grupami i w pojedynkę ciężko byłoby sobie z nimi poradzić, ale gdyby tam poszedł, parter byłby łatwą drogą dla wroga. Chociaż... Spojrzawszy na plan od Senki stwierdził, że laboratorium mieściło się w zaokrąglonej części budynku. Laboratorium było najważniejsze, toteż czym prędzej pobiegł na drugie piętro skontrolować sytuację. Poza tym tamten z maską pilnował wejścia, co jak co, ale powinien usłyszeć potencjalny atak w środku budynku. Nawet jeśli nie, powinien dać sobie radę zlikwidować zagrożenie w drodze do celu. Na szczycie zastał piona czarodziejki i przekazał mu wiadomość do niej, najwyraźniej będąc przekonanym o mentalnej komunikacji między nią, a przywołańcem:
- Zostanę tutaj z pionem, Zamaskowany powinien dać sobie radę z parterem.
Teraz tylko zostało mu udać się w stronę hałasu i jeśli znajdą się wrogowie, złapać ich w iluzje klatek, by potem wybić ich po kolei. Jeśli to miało nie wypalić, pozostawał mu pion i maczeta do pomocy, w zanadrzu miał też kilka innych technik. Jeśli jednak wrogów nie było i to tylko fałszywy alarm, jął ich wyczekiwać.

Użycie Zamknięcia w przypadku walki

Pion znalazł wejście do zakazanego pomieszczenia. Bardzo dobrze, w końcu wiedziała, gdzie się znajduje i mniej więcej znała rozkład reszty. Mogła teraz bez problemu obmyślić ewentualny plan obrony. Na razie nie zamierzała się ruszać, bo nie widziała ku temu powodu. Wszelakie podejrzane osoby powinny raczej przejść obok niej, nim znajdą się piętro wyżej…

… a może się myliła? Huk wcale nie wydawał się dobrą wróżbą. Z drugiej strony wcale nie miała ochoty zmieniać swojego posterunku. Co więc mogła zrobić? Niech pion rozejrzy się po piętrze i jeżeli wykryje jakieś nieprawidłowości powinien jej to przekazać. Poza tym summon nie był istotą głuchą czy ślepą, więc bez problemu powinien zlokalizować źródło lub też ustalić, czy tylko jej się przesłyszało.
Jeżeli jednak jej zmysł nie zawiodły, miała zamiar udać się wyżej, uważając i rozglądając się dookoła.

Pewne rzeczy zaczęły się wyjaśniać. Pierwsza trójka wyglądała rzeczywiście na pracowników kompleksu naukowego, jednak niebieskowłosi - niekoniecznie. Yagoro nie był typem człowieka, który wielokrotnie powtarza proste komendy. I tym razem nie miał zamiaru wplątywać się w bezsensowną dyskusję. Nie za to miał otrzymać wynagrodzenie. Nie wiedział jakich zagrań spodziewać się od dwójki potencjalnych atakujących, zapewne byli oni zagrożeniem, ale musiał w jakiś sposób odciągnąć ich od siebie.
Swoją szansę zobaczył w tym, że kobieta lekko wysunęła się na przód, podskakując dodatkowo, co mogło świadczyć albo o pewności siebie, albo braku koncentracji - czyli głupocie.
Nie zastanawiał się wiele, niejednokrotnie był w podobnych sytuacjach, dlatego rutyna i żądza krwi, pulsującej w każdym zakątku jego ciała, zrobiły swoje.
Szybkim ruchem skoczył na prawo, po skosie, tnąc w kierunku kolana kobiety kataną w lewej dłoni. Było to jedno z prostych cięć skrętnych mające skutecznie uniemożliwić kobiecie swawolne poruszanie się. Yagoro prawą dłoń lekko ułożył na wakizashi, jakby będą gotowym do ewentualnej blokady. O ile dobrze rozeznał się w sferze widzenia kobiety, powinien teraz znajdować się w jej ślepym punkcie. Sam jednocześnie dokładnie obserwował zachowanie swoich przeciwników.

Albrecht:
Ruszyć... Szkoda że nic nie usłyszał, soł... Nie ma zbyt wiele do pisania tutaj, ot stał w niewielkim pomieszczonku, parę pięter od huku, który dzięki ścianom i ich grubości do niego nie dotarł.

Senka:
Senka pilnowała swego otoczenia, a w międzyczasie w ruch poszedł pion. Dzielna walkiria, która rozglądała się jak tylko umiała, aby po przejściu na kolejne piętro ujrzeć wyważone drzwi od pokoju i rozrzucone papierzyska oraz... dwie postaci w czarnych płaszczach na drugim końcu korytarza. Jeden osobnik niższy drugi wyższy, acz oboje w miarę szczupli. Chyba...

Yagoro:
Pewność siebie, a może zwyczajne beztroskie podejście do spraw. Któż to mógł wiedzieć, jednak w momencie gdy ostrze zaczęło przechodzić przez kobietę, dało się zauważyć, iż ciało przeistaczało się w... wodę? A bynajmniej jakąś ciecz, która upadła na ziemię zmieniajac się najwyraźniej w zwyczajną kałużę. Ot tyle jej było? To jej koniec? Zapewne nie, bo woda zdawała się rozpływać, a może raczej przemieszczać w stronę drzwi i jakby pod nimi przesiąkać szczeliną, a druga osóbka... Póki co wyciągnęła tylko wachlarz, rozkładając go i dorzucając:
- Nieładnie... Atakować Neus-chan... - odezwał się o dziwo głos o bliżej nieokreślonej płci, a za ową osobą pojawił się pojedynczy sopel lodu, który najwyraźniej był wycelowany w stronę Yago.

Magowie - Trafił w sedno Yagoro, kiedy ciało kobiety chlusnęło na ziemię. Ten, który się odezwał był najwyraźniej typem lodu. Sopel unoszący się w powietrzu dał młodzieńcowi szybki obraz tego, że jego przeciwnik preferuje walkę na odległość. A może to tylko zagrywka?
Lewą nogę wysunął z przodu, ugiętą w taki sposób, że środek ciężkości spoczywał pośrodku i bardzo nisko nad ziemią. Unosił się jakby na samych palcach. Czuł dokładnie swoje mięśnie i wiedział, że kiedy będzie trzeba nie zawiodą. Trzymając oburącz katanę skierował jej ostrze w przeciwnika, z jego perspektywy miecz wbijał się pomiędzy oczy maga. Młodzieniec patrzył swymi rozżarzonymi, czerwonymi gałkami ocznymi w tego drugiego, ale wzrokiem obejmował większą część terenu, łącznie z kałużą, która jakby się poruszała. To nie było normalne.
- Nie ładnie uciekać jak ostatni tchórz. Suko!
Słowa miały dokładnego adresata. Zrozumiał już, że jedna z przeciwników stara się uciec bez walki. To nie było na rękę tym, którzy mieli zająć się wyższymi pietrami. Yagoro zobaczył też ciemny dym jakby wydostający się z jednej ze ścian. Zły znak.
Był gotowy do szybkiego kontrataku. Gdyby sopel rzucił się nań. Wystarczyło tylko odpowiednio zbić trajektorię lotu szybkim cięciem, a potem użyć kontrującej finty z dołu. Szarpnięcie łydki. Blef. Pchnięcie w tętnice uda. Potem odruchowe, łamane odejście. Ale gdyby to kobieta zaatakowała pierwsza postawiłby tylko na unik, skierował w otwartą przestrzeń.
- Czuję tu strach!
Roześmiał się paskudnie.

Senka&Albrecht:
Duo znajdywało się gdzie się znajdywało i zajmowało się swymi sprawami, a na domiar złego pani pion zdążyła stracić podejrzane cele z punktu widzenia. Najwyraźniej te nie chciały grzecznie czekać na oklaski.

Yagoro:
Zabawę czas zacząć? Przygotowania... Zapewne tak, bo i mniej więcej tak to wyglądało, gdyż nie dość, że Yago szykował się do boju, to jeszcze przeciwnik rozbił pocisk na 3 pomniejsze, z czego tylko jeden posłał w kierunku chłopaka. Owszem... Zmienił jego trajektorię i już miał ruszyć na przeciwnika, gdy w kierunku jego broni zaczął lecieć drugi z 3 odłamków, a pozostały dalej lewitował. Na dodatek oponent wyciągnął jakieś dwa czarne, podłużne przedmioty o długości nie przekraczającej zapewne 30-40cm. Czym one były? Who knows...

Czas 30.10.2013 godzina 13:00

Metaliczny dźwięk dobiegł jego uszu, drgania przeszły po klindze, a on czuł je dokładnie w dłoniach kiedy ostry kawałek lodu został sparowany. Yagoro przetoczył się przez bark aby uniknąć drugiego pocisku. Następnie zerwał się lekko pochylając ciało do przodu, ostra krawędź katany trzymanej w lewej ręce skierowane było do dołu. Stamtąd tez miał nadejść ewentualny atak.
Zanim jednak przyjdzie mu nakarmić miecz krwią musiał dostać się w odpowiedni zasięg. Lodowe pociski nie były tutaj pomocne, nawet jeżeli te dwa pierwsze cięły w linii prostej, to nie było wiadome czy nie jest to tylko próba ustawienia go na jakąś głupia akcję. Tak czy inaczej młodzian zygzakiem w biegu poruszał się w kierunku maga, dbając o to, by zmiany kierunku były szybkie i nieregularne. Bez określonego schematu.
Jedna z jego rąk ponownie dotknęła wakizashi, które był gotów wyciągnąć by ewentualnie zasłonić się w sytuacji zagrożenia, kiedy standardowy unik nie byłby w stanie przynieść rezultatu. Starał się posunąć na tyle blisko, by w momencie w którym mag będzie chociaż na sekundę odsłonięty - zaatakować. Walka na krótkiej odległości była mu bliższa, a nawet gdyby miał odnieść rany, to był pewien, że przynajmniej tyle samo odniesie jego przeciwnik. No i jedno wyglądało w miarę korzystnie. Pałki miały mniejszy zasięg niż jego miecz, a dodatkowo nie były w stanie zranić kłuciem czy cięciem. Powinien być w stanie zaatakować. Tak przynajmniej sądził.
W jego oczach płonęła bezpośrednia agresja.
Każdy krok, który miał go przybliżyć do niebieskowłosego oddalał go również od kobiety w stanie ciekłym.

Podejrzani zaczęli uciekać? Nic gorszego chyba nie mogło się zdarzyć. Oczywistym było, że ani Senka ani jej przyzwaniec nie będą stali jak te dwa słupy soli. Sama kobieta miała zamiar udać się piętro wyżej, by póki co pilnować tych zakazanych drzwi, które widział pion. Co zaś się tyczy samego piona? Miał się udać za tymi dwoma podejrzanymi. W końcu ot tak sobie nie zniknęli, a raczej summon widział, w którym kierunku się udali.