Stara rezydencja

~MG~

Zanim Kiara wykonała swoją akcję Alex wyjaśnił swoją sprawę ze szkieletem. Pchnięcie zostało dość zręcznie uniknięte tym razem, a miecz przeciął powietrze obok demona nie wyrządzając mu żadnej krzywdy. Od razu wykonał kontrę celując w twarz swojego oponenta i sprawiając, że ten również zniknął zaraz po uderzeniu, chyba nawet zbyt szybko.

Razem więc z Alexem do posiadłości weszła Kiara używając do tego głównego wejścia. W środku było raczej pusto, widocznie poprzedni właściciela, albo wszystko zabrali ze sobą przy przeprowadzce, albo budynek został dawno ograbiony przez złodziei. Obie opcje były równie prawdopodobne. Po wejściu zobaczyliście jedno wyjście na dziedziniec, które znajdowało się na wprost was oraz dwa korytarze wewnątrz budynku o szerokości około 3 metrów i wysokości 5 metrów. Jeden prowadził w lewo, a drugi w prawo i ten właśnie zakończony był schodami. Po obu stronach korytarza znajdowały się różne pokoje, ale one były mało istotne i zamknięte w tej chwili jakbyście chcieli sprawdzić. Na końcu prawego korytarza, tego zakończonego schodami, znajdował się mężczyzna na oko 30-40 letni. Widocznie był przygotowany na wasze przybycie, być może usłyszał waszą walkę ze szkieletami. Dotknął on podłogi przed sobą i nagle cała podłoga jakiś metr od was, aż do dziwnego człowieka zniknęła. Facet uśmiechnął się i uciekł na górę. Powstała przepaść zajmowała całą szerokość korytarza, a długość wynosiła jakieś 10 metrów. Głębokość wynosiła około 10 metrów, ale na dnie dziury znajdowały się ostre kolce, które zapewne miały nabić i zabić osoby, które wpadłyby do środka. Mało przyjemna perspektywa nie polecam ogólnie.

Alex szybko i sprawnie pokonał drugiego szkieleta, tym razem nie zostając uszkodzony. Dotknął zaraz delikatnie swojej rany o ile się dało używając PWM [9], by nieco powstrzymać krwanienie i oczyścić ranę. Kto wie gdzie były te miecze. Oczywiście niedużo mógł tym zrobić, bo w końcu to PWM, ale coś zawsze się przyda. Później razem z jego mała dziewczyna przeszli do budynku. Kiara od razu stwierdziła, że tego typa można pobić. W końcu jest stary i zrobił kolce zanim podłogi. A jak ktoś jest stary i niemiły to jest podróbka Starucha, a takie osoby trzeba tępić. Alex odezwał się do Kiary. - Ja spróbuje się tam dostać, Ty tu siedź i nie daj się zabić, Okej? Tylko chwilkę mnie nie będzie więc dasz radę. Ivaskov nadeła policzki, ale pokiwała główką, że zrozumiała. Przechodząc więc do poczynań chlopaka. Za pomocą Spirit Visage zmienił się w niewielkiego duszka, by poszybować ponad dziurą i kolcami w stronę, gdzie udał się mag. Jak będzie blisko skupi się nad tym, by być niewidzialnym i zrobić niespodziankę tamtemu. Jak go zobaczy podfrunie jak najbliżej, by szybko anulować działanie PWM i spróbować go ogłuszyć silnym ciosem w głowę. Oczywiście nie ostrzem kastetu, bo w końcu nie chce by Kiara miała przez niego problemy.
Na ewentualne zagrożenia reagują od razu unikiem, jeszcze Alex będzie próbował wyprowadzić szybką kontre, ale Lamijka broń boże.

~MG~

//Na razie uznam, ale to czy w Spirit Visage może twój duch latać czy nie jest jak dla mnie jako MG dość wątpliwe -> dogadaj to proszę z technicznym, który to sprawdzał, aby w kolejnej misji MG nie uznawali Ci kompletnie inaczej dla własnej satysfakcji. //

Alex tak jak planował użył elektryczności, aby nieco zatamować krwawienie z rany. Oczywiście, nie spowodowało to uzdrowienia, ale na jakiś czas zatamowało krwawienie na zewnątrz. Ale to, co miało zostać przecięte oczywiście zostało. No i dalej bolało i to mocno, samo przypiekanie rany ze względu na strukturę umiejętności też musiało zaboleć. Ale cóż poradzić jeśli pragnie się kontynuować misję będąc bardziej zdatnym do walki. Potem pojawiła się kolejna przeszkoda i nie widząc lepszego rozwiązania partnerzy postanowili się oddzielić i to Alex miał zmierzyć się z członkiem jakiejś podrzędnej mrocznej gildii. Mimo to nadal był to mag i nie można było go lekceważyć. W formie ducha udało się Alexowi przelecieć przez dziurę, ale nie był on na tyle szybki, aby dogonić swojego przeciwnika, który jak wspomniałem zdążyć uciec na schody. Teraz w formie ducha Alex stał przed wejściem na wyższe kondygnacje, a Kiara patrzyła na to, co działo się po drugiej stronie dziury, gdyż sama nie umiała latać tak jak jej demon.

Alex syknął z bólu przy dotyku rany. Oczywiście musiał to zrobić, nie za dużo pomoże ale jednak, a roboty pewnie będzie jeszcze sporo. Byle by się nie wykrwawił, a będzie dobrze. Kiara bez niego nie da rady, a na razie jej demoniczne zaplecze ogranicza się właśnie do tego elektrycznego demona. Lamijka więc przycupnęła na dupci by patrzeć czy może coś zobaczyć, a Al stwierdził, że dopóki nie wchodzi w kontakt z rzeczami, użyje swojej koncentracji, by być niewidzialnym i przelecieć przez drzwi na wyższe kondygnacje w pokoje w pogoni za magiem. Z zaskoczenia go, a co!

~ MG ~

Plan w teorii był bardzo dobry, lecąc można było oszczędzić nieco czasu i sił, ale praktyczne wykonanie okazało się znacznie trudniejsze. Po przeleceniu przez dziurę duszek udał się w kierunku schodów, na które chciał jak najszybciej wlecieć, aby zaskoczyć swojego przeciwnika. I zaczął lecieć w górę. I leciał. I leciał. I leciał. I tak minęło 15 minut i nawet nie było widać końca schodów tak jakby prowadziły w nieszkończoność. Były to schody kręcone więc i duchowi lekko zakręciło się w głowie po takiej trasie. Pomimo dość długiego czasu lotu nie było widać końca co było tym bardziej niepokojące, że budynek miał znacznie mniejszą wysokość. Nigdzie nie było tez widać przeciwnika.

Kiara w tym czasie się obijała, nie widząc tego co robi jej duch.

Nic ciekawego nie robiła Kiara. Chodziła, skakała, dreptała. Udawała słodką idolkę śpiewającą dla dużej widowni. Tutaj ruch bioderkiem, tam zamach włoskami i oczywiście ten ruch rączką wzywający do śpiewu. Przecież to takie kawaii, czemu ona została magiem? A tak, by zdobywać przyjaciół i im pomagać, wszystko się wyjaśniło. Dlatego smutna, znowu sobie klapnęła mając nadzieję, że nie ubrudzi się za bardzo, ani nie rozchoruje. W końcu takie podłogi bywają zimne! Nawet podepchnie się delikatnie do krawędzi, by pomachać sobie nóżkami. W tym czasie Alex będzie dalej, fru fru, frunął w poszukiwaniu maga. So boring, but we need this.

~ MG ~

Podczas, gdy dziewczyna czekała, aż jej demon wykona całą pracę za nią Alex wlatywał na schody. I chociaż używał do tego PWM, nawet one na bardzo dłuższy czas mogą mieć swój limit. Po kolejnej półgodzinie wspinaczki po krętych schodach w końcu utracił swoją formę i zmienił się na powrót w normalna, prawie ludzką formę. Na szczęście w momencie, w którym ją stracił wspiął się też na górę schodów. Nie zmienia to faktu, że tak długie utrzymanie formy ducha zmęczyło go. Może i było to PWM, ale i ono używane przez zbyt długi czas może wbrew pozorom zmęczyć. Ran oczywiście żadnych nie było, ale zmęczenie fizyczne też jest dość istotną cechą w walce, która się przeciągała. Dobrze, że był to już koniec schodów.

Alex był na drugim piętrze, gdzie było okno, a po spojrzeniu przez nie zobaczył, że wspiął się tylko o jedną kondygnacje. Nie trafił do nieba jak mógłby zakładać po czasie jaki spędził na wspinaczce do góry. Przed nim znajdował się jeden korytarz. Nie widział na nim co prawda celu, ale śmiało mógł przypuszczać, ze na jego końcu znajdować się będzie przeciwnik, w końcu innej drogi ucieczki nie było. Alex ruszył przed siebie, ale już po kilku krokach napotkał przeszkodę. Dokładniej to glinianego golema. Bestia miała około 2.5 metra wysokości i była bardzo potężnie zbudowana była niezwykle szeroka i umięśniona. Była tak wielka, że zajmowała w zasadzie połowę korytarza przed Alexem. Gdy tylko zobaczyła Alexa ruszyła na niego z zamiarem przywalenia mu prawym młotem w głowę.

Nie przemyślał tego do końca, że zaraz może się zmęczyć w postaci duszka! Ale też nikt nie powiedział, że te schody będą aż tak długie... Plan był dobry, wykonanie troszku kijowe. W sumie kusiło go chwilę odpocząć, ale im szybciej się to wszystko załatwi tym dłużej będzie mógł sobie wypoczywać. Dlatego mimo mocniej ciążącego mu ciała szedł dalej aż... Napotkała go niezbyt miła niespodzianka w postaci przeszkody, huh. To było do przewidzenia!Trafił na jakiegoś golema... Jakby z gliny. Zobaczy się, czy kastety będą na tyle dobre, by zacząć kruszyć strukturę przeciwnika.
Gdy bestia zamachnęła się na tą niebieską czuprynę, demon kucnie wyprowadzając cios prawą pięścią, gdzie ciągle powinien być kastet, mierząc mniej więcej w miejsce gdzie powinna być dłoń giganta. Jego klątwy za bardzo skuteczne się nie wydawały, więc zdecydował zostać się przy samej sile fizycznej. Drugą, lewą ręką zaatakuje bok, ewentualnie będzie osłaniał się przed atakami. W razie potrzeby odskoczy czekając na lepsze okazję do kontrataku starając się nie nadwyrężać się bez przyczyny i nie zmęczyć zbytnio. W końcu jeszcze nie koniec.

~MG~

Walka się rozpoczęła, ale unikanie uderzenia młotem kucając i wyprowadzając kontratak jest bardzo złym pomysłem. Dlatego, że uderzenie młotem ma to do siebie, że idzie z góry na dół, takie jakby rąbnięcie tylko pięścią, jeśli nie wiedziałaś. Efektem było zderzenie twarzy Alexa z olbrzymią łapą zanim zdążył wyprowadzić porządnie cios. Najpierw było kucnięcie, a potem wyskok z atakiem, a cóż stałeś na trajektorii ciosu cały czas. W zasadzie wbiło Cię w ziemię niszcząc nieco podłogę pod tobą. Plus taki, że po ściągnięciu główką pięści golema prawa ręka golema się rozleciała w popiół, a chwilę później znikła podobnie jak wcześniejsze szkielety. Niestety stwór nie dawał Ci chwili na odpoczynek i już druga ręka leciała tym razem z lewym prostym wycelowana w korpus demona.

Kiara: 75MM
Alex - 100PK, cięty mieczem lewy bark, zmęczony, poważnie obita twarz, limo pod okiem, boli bardzo, a nos krwawi, chyba złamany, zamroczony i ogłuszony po ciosie.

Gdyby jego pani i władczymi wiedziała o co chodzi z tym młotem to pewnie wyszłoby inaczej. Ale kiedy młot to nie młot to jednak robi się problem. Nie wyszło mu, oj nie wyszło, a cała akcja zasługiwałaby na achivment animcowej głupoty i braku rozumu. Ale dobrze, że go nie przyznano, może kiedyś się o tym zapomni. Tak więc nie dość, że zmęczony, poraniony to jeszcze z zmiażdżoną twarzą. Gdyby Kiara wiedziała co się z nim dzieje na pewno by go odesłała. Dla niej to zrobi, nie odda się. Co tam ból, co tam krew. To dla niej to robi. Dla niej tyle zniesie. Dla tej dziewczyny, dla swojej pani, dla swojej wybranki. Przecież jej tak zależało, nie zamierzał zawalić. Mimo tego, że nie ogarniał co się dzieje wiedział, że musi wstać pokonać przeszkodę stojącą na szczęściu Ivashkov. Wstanie na chwiejących się nogach i wspierany swoją masą i siłą wykona prawy prosty w pierś golema mając nadzieję, że to starczy. W tym czasie Kiara beztrosko bawiła się włosami.

~MG~

MG chyba jednak zacznie przyznawać ten tytuł animcowej głupoty niektórym graczom, bo cóż takiego zrobił Alex kiedy zobaczył lewy prosty cios wymierzony w jego korpus? Będąc do tego ogłuszonym po pierwszym ataku? Większość osób zapewne zrobiłaby unik i wyprowadziła kontrę, ale demony to twarde bestie i postanowił on zaatakować demona całkowicie olewając nadchodzący, potężny atak. Oj tak się nie robi. Doszło do wymiany ciosów, ale cóż przewagę w kwestii wymiany dwóch prostych miał golem ze względu na znaczną przewagę wielkości i zasięgu ramion. Zanim cios Alexa dostał do celu te oberwał ciosem golema na tyle potężnie, że odrzuciło go w tył i zaparło dech w piersi, aż splunął krwią na ziemi. Oj coś w środku być może zostało uszkodzone ciosy, były bardzo potężne. Cios samego Alexa do skutku nie doszedł, bo teraz jego i golema dzieliło około 3 metrów po odrzucie. Wymiana ciosów, cios za cios też nie była możliwa, bo jak wspomniałem golem miał znacznie większy zasięg ramion, a Alex nic, totalnie nic nie zamierzał robić z atakiem golema poza rzuceniem się na niego. Niezbyt przemyślane. Tym jednak razem ręka golema się nie rozprysła. I gliniak już biegł do Alexa, który teraz znowu po tym uderzeniu był zamroczony. Celem golema było przywalenie Alexowi ponownie uderzeniem pięścią z góry w dół czyli naszym pięknym młotem tylko tym razem lewą ręką. Celem była oczywiście głowa biednego Alexa, który teraz z trudem w ogóle stał na nogach.

Kiara: 75MM
Alex - 100PK, cięty mieczem lewy bark, zmęczony, poważnie obita twarz, limo pod okiem, boli bardzo, a nos krwawi, chyba złamany, masz problemy ze złapaniem oddechu, plujesz krwią, być może coś w środku zostało uszkodzone i złamane. Czujesz, że szybko tracisz siły. Zamroczony.

Kiedy nie czyta się do końca postów wychodzą takie balety. Tym razem jednak przeanalizuje cały starając się utrzymać przy życiu mojego Alexia.

Otóż plany tego demona dzisiaj totalnie nie szły, może przyszedł czas zacząć coś myśleć nad swoimi ruchami? Aktualnie znajdował się w beznadziejnej sytuacji, ale musi sobie dać radę. Już przed poprzednim ciosem czuł się beznadziejnie, a teraz to wszystko się pogorszyło. Ale żył, wciąż miał tą szanse, by pokonać przeciwnika i sprawić, by Kiara mogła przytulić go do siebie mówiąc Świetna robota Alex, ale bako powinieneś bardziej uważać na siebie! Wizja opiekującej się nim Kiary rozbawiła go, ale nie miał na to czasu. Ostatki sił, do trzech razy sztuka. Trzeci cios wykończy go. Był bardzo kruchy, więc jeden porządny cios powinien wystarczyć. Ale jest w stanie, że pewnie takiego nie byłby w stanie wyprowadzić. Czuł opadanie z sił, wiedział, że długo nie uciągnie. Znał swoje możliwości mniej więcej. Użył więc Bolts mimo iż potrzebuje postu na naładowanie mając nadzieję, że pomoże mu to w wyprowadzeniu ciosu. W jakikolwiek sposób. Było to już ratowaniem się ostatnich szans i nadziei. Wiedział, że nie umrze tu, pakt mu nie pozwoli. Ale co się stanie Kiarze jak go zabraknie na tak długo? Trzeba było się ratować. Najpierw pokonać golema, potem uleczyć się PWM [7] ale dopiero po udanej akcji.
Alex starając się wykrzesać ostatki sił wykona unik poprzez przemieszczenie się w prawo wyprowadzając tym samym prawy prosty w pierś golema korzystając z masy swojego ciała. Żyć albo nie żyć, o to jest pytanie na tą walkę. Jeżeli uda się mu go zniszczyć czym prędzej użyje na sobie PWM [7] na górną część ciała, by być zdatnym przynajmniej do chodzenia i odbicia młokosa. Jeżeli nie to uaktywni się PWM Demon's Heal.

~MG~

Bolts jak to jest w opisie nie zdążyło się załadować, ale w końcu dobrze analizując sytuacje Alex był w stanie uniknąć i wyprowadzić kontrę. W momencie kiedy nadchodził młot demon tym razem odskoczył w bok, aby następnie z pomocą masy własnego ciała rzucić się na pierś golema i uderzyć go swoim prostym. Atak przyniósł nawet efekt, gdyż golem nie miał na szczęście zbyt szybkiego czasu reakcji i po uderzeniu ponownie rozleciał się nie pozostawiając po sobie nawet śladu. Przeciwnik w końcu został pokonany, a droga naprzód była otwarta. W sumie ciężko pobity mógł ruszyć naprzód po ostatniego bossa, ale w tym właśnie momencie użył swojego leczenia z PWM [7]. Rany zaczęły się dwa razy szybciej regenerować, ale nie na tyle, aby jakoś cię uzdrowić. Pewnie limo pod okiem zniknie za jakieś 5h, a nie 10h. Ale razem z użyciem tej PWMki, strasznie się zmęczył. Przypominam, że efektem ubocznym tej umiejętności jest straszliwe zmęczenie i nawet jeśli obejmowało tylko połowę ciała to w połączeniu ze wcześniejszymi schodami, walką teraz Alex znajdował się na skraju wytrzymałości fizycznej. W zasadzie jego stan pogorszył się w mojej ocenie i był gorszy niż wcześniej przed użyciem tej PWMki. Miał szczęście, że nic nie szło go teraz zaatakować.

Kiara: 75MM
Alex - 100PK, cięty mieczem lewy bark, poważnie obita twarz, limo pod okiem, boli bardzo, a nos krwawi, chyba złamany, masz problemy ze złapaniem oddechu, być może coś w środku zostało uszkodzone i złamane. skrajnie wykończony, ledwie daje radę powłóczyć nogami, a o walce nie ma mowy.

Co robiła Kiara w czasie gdy Alex dostawał po tyłku? Nudziło się jej zaczęła zastanawiać się nad tym wszystkim. Szkielety i magia tworzenia? Coś tu ewidentnie nie grało. Gdyby był potężniejszy i posiadał dwie takie magię na pewno nie porywałby dzieciaków. To chyba było coś innego. Kiara odsunęła się od przepaści, kucnęła przy niej, by tykać powierzchni. Jedyne co to mogła by być iluzja. To byłoby jedyne sensowne wyjście. Jakby to wyszło okazałoby się ze na daremno siedziała tu czekając na cud. A owszem nudziło się jej, irytowała się. Musi dostać się do Alexa! Więc zacznie macać powierzchnie. Jak okaże się, że to iluzja to szybko pobiegnie do demona. Znała go i wiedziała, że czasem może przesadzać.
Alex w tym czasie zmęczony zdecydował chwilę odsapnąć. Chwileczkę, by nie stracił przytomnosci. Usiadł więc w okolicy miejsca gdzie znikł golem. Nie było żadnego śladu, nic. Zaczęło mu się to wydawać dziwne, ale nie miał na tyle siły by się tym przejmować.

~MG~

Chociaż samo rozumowanie było dość kiepskie, bo tylko słyszała, że przeciwnik włada magią tworzenia, ale nie mogła być tego pewna. Poza tym tworzenie szkieletu też mogło należeć do magii tworzenia. Mimo to iluzja była wbrew pozorom dość słaba i gdy Kiara tylko poddała w wątpliwość istnienie naprawdę dziury przed sobą ona momentalnie zniknęła zostawiając tylko podłogę. Dość łatwo było rozproszyć tą magię iluzji. nie zmieniało to jednak faktu, że Alex ciągle był nieświadomy tego jaką magią władał ich przeciwnik i obecnie osłabiony odpoczywał pod ścianą z dość ciężkimi ranami. Był bardzo zmęczony więc odpoczynek na pewno był mile widziany. Dziewczyna wbiegła po schodach, które nie były wcale tak długie jak dla Alexa i dość szybko znalazła się koło niego widząc jego wszystkie rany. Przeciwnika dalej nie było widać.

Kiara: 75MM
Alex - 100PK, cięty mieczem lewy bark, poważnie obita twarz, limo pod okiem, boli bardzo, a nos krwawi, chyba złamany, masz problemy ze złapaniem oddechu, być może coś w środku zostało uszkodzone i złamane. skrajnie wykończony, ledwie daje radę powłóczyć nogami, a o walce nie ma mowy.