Więzienie o zaostrzonym rygorze - Twierdza goblinów

First topic message reminder :

MG

Twierdza goblinów, specyficzna nazwa jak na więzienie. Jednak jest to najgorsze miejsce w całym Fiore, to tutaj trafiają najgorsi przestępcy wszech czasów a także rzeczy o których rada... nie chce by świat się dowiedział. Samo więzienie jest tajne, NIKT o nim nie wie. O dziwo, nawet pracownicy. Wszystko przez pewne ciekawe zaklęcie, zwane podmianą wspomnień, które znajduje się w jedynym wejściu do więzienia. Zaklęcia działa tak że osoby które stamtąd wychodzą mają podmieniane wspomnienia więzienia na inne, acz wiarygodne. Zaś wchodząc na nowo, wspomnienia są zwracane. Samo więzienie przedstawia się jako mały drewniany domek, z drewnianym biurkiem zawalonym masą papierów za którymi siedzi najstarszy człowiek na świecie. Pomarszczony i łysy staruszek odziany w czarną togę, zajmuje się archiwizacją a także spisywaniem tego kto i w jakim celu wchodzi do więzienia, on też do niego wpuszcza, otwierają... czarną dziurę w podłodze, którą to zlatuje się na niższe piętra. Więzienie przypomina wielki stożek, którego sam czubek znajduje się na dnie. Podzielone jest na 10 pięter. Piętra od 1 do 4 to największe z pięter, w których siedzi około 10.000 więźniów. Panuje tam dość niska temperatura, a gobliny zatrudnione do pilnowania więźniów,. co jakiś czas lubią takiego czy innego dźgnąć włócznią. O dziwo czary na tych piętrach są możliwe, chodź i tak nie opłacalne, dlaczego to już tajemnica więzienia. Piętro piąte, to piętro z umiarkowaną temperaturą, tam już jednak czary są niemożliwe, siedzi tam około dwustu więźniów, a pilnują ich masywne ogry, trolle, cyklopi i podobno nawet jakiś olbrzym. Piętra sześć do osiem to tak zwane rajskie piekło. Temperatura jak w tropikach, brak magii, woda podawana raz na dwa dni, pozostawiając więźniów w ciągłym pragnieniu, ale nie doprowadzając do odwodnienia. Więźniowie pilnowani tutaj są przez Wiwerny, mantykory, chimery a plotki głoszą że nawet przez potężne Afryty. Siedzi tutaj łącznie może koło pięćdziesięciu więźniów. Trzydziestu dwóch więźniów liczy sobie podwodne więzienie, woda jednak ma tutaj temperaturę wrzątku. Tlen dostarczany jest więźniom magicznie a ich rany codziennie leczone, nie tylko fizyczne ale też u psychiczne, uniemożliwiając im popadnięcie w obłęd a skazując na wieczną torturę. Ostatnie piętro, piętro dziesiąte ono... ono nie istnieje.

Sprowadzono go tutaj o drugiej w nocy, bo jeden z więźniów się tego domagał, zazwyczaj by to olano ale nie w tym szczególnym przypadku, taaaak... ten przypadek był szczególny. Tajemnicza osoba bez ciała zajęła krzesło. Tak, przybył tu sam komendant policji, jak zawsze niewidoczny dla oczu ludzi. Siorbnął sobie parującej kawki z kubeczka i zjadł pączka. Dwa krzesła, stolik a to wszystko zawieszone w czarnej nicości, przyjemne miejsce na piknik nie ma co. Wyciągnął, skądś, kartkę oraz długopis, i bawiąc się nimi chwile, spytał spokojnie przesłuchiwanego.
-Imię i nazwisko?- Ah te personalia, zawsze od nich zaczynali, takie tam formalności.

Bla, bla, bla, bla.. gadanie małej dziewczynki. Jakby kogoś to obchodziło. A kogo? Na pewno nie Zenka! On się bawić chciał, a nie prowadzić jakieś pogadanki.
Okej, wiedział, że magia działa. To jakiś plus. Więc po cholerę im te kamyczki, co to im dał typo w karczmie? Czyżby to na niższych piętrach miało nie być czarów? Albo co? Rozmyślania przerwała mu Hatsune, która coś tam mruknęła. Zenek odruchowo podniósł głowę do góry, po czym zaczął szybko rozglądać się dookoła. Poza konturami jakiegoś budynku, czerwone ślepia naszego bohatera dostrzegły cztery sylwetki. Bardzo duże sylwetki. Do tego biegnące w ich stronę, dosyć szybko. Normalnie nie przestraszył by się czegoś takiego, ale ich wielkość była niepokojąca... a przecież byli ładny kawałek drogi stąd. Czyżby bardzo, bardzo wyrośnięci więźniowie?
Aktualnie czarnowłosy, natychmiast zmienił kierunek marszu i odbił w prawo, co by przejść kilka/kilkanaście metrów, a następnie się zatrzymać. Miało to na celu zejście z drogi biegnącym maratończykom.

Oczywko Muto cały czas patrzył na nich kątem oka i gdyby jednak planowali dalej pędzić na naszą ekype, to będzie miał czas się przygotować. Rzuci na wszystkich czterech czar Kageoni (+ on sam) i wyciągnie szabelkę, chwytając ją pewnie w prawą dłoń.
Teraz tylko czekać na atak..

[Zarzuć się w którą stronę pada cień]

Ahh.. Dziewczyna gadała, ale czy bezsensu ? To mogli stwierdzić tylko towarzyszę.
Kiedy dała znak Zenkowi, ze ktoś biegnie, ruszyła grzecznie, wręcz obok niego, unosiła dłonie nad strunami, będąc gotowa w każdej chwili zagrać swoje arcydzieło, ale jakie ? Mianowicie zagranie hymnu odwagi, czy crescenda.. To zależało od tego, jak zachowa się to, co nadchodziło, a małe to nie było.
-Jeżeli zagram takt na 1/3, atakuj. Mruknęła szeptem do Zenka, będąc w głębokiej nadziei że Devan również to usłyszał.

Jeżeli olbrzymie coś, zachcę zaatakować, słucha, słucha z jakiej strony nadejdzie atak, wsłuchuję się w dźwięk ostrza, zaciskanej pięści, wyciągniętej strzały, odbezpieczanego pistoletu..
Co wtedy robi ? Stara się zagrać szybko takt, który miał olśnić innych do zaatakowania. Jeżeli atak idzie na nią, to stara się go uniknąć, w ostateczności, używa Crescenda, dbając o odległość rzucanego zaklęcia, oraz o to aby nie padło ono na żadnego z towarzyszy, jeżeli jednak, atak nie będzie rzucony bezpośrednio na kobietkę, zaczyna grać hymn, aby podnieść morale towarzyszy.

Jeżeli to coś się wycofa, nie reaguję agresywnie, daje im odejść. Jeżeli rozmawiają, to słucha dalej, starając się wykryć czy to coś nie kombinuję czegoś za plecami..

Devan idąc tak z tyłu był lekko znudzony jednak cały czas obserwował okolicę czy aby nic się nie dzieje. Jak na złość a może i na szczęście młody mag nic nie wypatrzył. Szedł tak za towarzyszami kiedy to nagle dziewczyna dała im znać że coś usłyszała. Na początku niebieskooki to olał ponieważ nie bardzo ufał ludziom innym niż on sam a w końcu nic nie słyszał ani nie dostrzegał. Po kilku chwilach jednak i on zauważył kilkoro rosłych postaci biegnących w ich kierunku. No tak przecież szwendanie się po więzieniu nie będzie zwykłą sielanką o tym to mogli zapomnieć i w sumie pewnie jego towarzysze też byli na to przygotowani...też bo Devan od początku tak czuł że coś za cicho jest. W końcu dostali się tu z taką podejrzaną łatwością. Może coś jest nie tak z tym chłopakiem jednak jak widać jego przypuszczenia jak na razie w połowie się sprawdziły i nie jest wykluczone iż spełnią się do końca gdyż jeszcze nie wiedzą co zrobią te "cienie" biegnące w ich stronę.

W razie ucieczki podąża za Zenkiem.

MG

Zenko postanowił zejść z drogi ludziom, bo, być może wcale nie ruszali do nich. Reszta grupy zaś jak na nich przystało, ruszyła za chłopakiem. Niemniej jednak nadzieje Araia były płowe, bowiem szybko okazało się że wielcy ludzie zaczęli zmierzać w ich stronę. Szybciej dotarli oczywiście ci, zmierzający z prawej strony i już po chwili dało się dostrzec, że są to ubrani w brązowe podarte ciuchy ludzie,, ogoleni na łyso. Każdy z nich mierzył niemal, a może nawet nieco ponad 3m, po chwili od dwóch pierwszych, pojawiła się pozostała dwójka, tak, że teraz grupka Zenka, miała dwójkę jakieś 5m przed sobą i dwójkę jakieś 5m po swojej prawej(po zatrzymaniu bowiem zwróciliście się w stronę pierwszej dwójki, czyli w stronę z której przyszliście i w tamtą też stronę padały cienie). Postacie te jednak, nie wykazywały żadnych agresywnych ruchów, ba, patrząc im w oczy, można było dostrzec delikatną białawą mgiełkę, zupełnie jak by byli otępiali. W każdym raize Zenko już wcześniej podłączył ich do gry, a właściwie trójkę z nich(ograniczenia magii), postaci jednak nie zamierzały atakować Zenka. Mało tego po chwili z ich pleców coś "Odpadło", uderzając z plaskiem o ziemię. Zaraz jednak owe cosie podreptały przed swoje "Pojazdy". Były to około 40cm, bardzo otyłe, zielone gremliny, ubrane jedynie w skórzaną przepaskę biodrową. Każdy trzymał sztylet o zakrzywionym fioletowym ostrzu. Stworki te miały wściekle żółte oczy i brak włosów na głowie.-Ugfrv brakh.-Syknął jeden z nich(stojący bardziej po lewej; Od strony lasu), Dźgając powietrze w kierunku Devana i patrząc na niego z jawną nienawiścią. Widać uznał go za szefa, no i jak można się domyślić, sam szefem był.

Stan postaci:
Zenko: 94%MM, Kageoni na 3 Ludziach i Zenku.

Czas na odpis: 13.12 godzina 22:00

Sona zagryzła wargi, była cholernie niezadowolona. Nie podobało jej się to co się właśnie stało. Nie odczuwała już strachu, tylko chęć wsparcia towarzyszy. Więc gdy zauważyła jak gobliny, na swoich cosiach ruszają na Dev'a. Użyła jednego, bardziej skutecznego zaklęcia, dbając o to aby nie dotknęło one towarzyszy.
-Crescendo. I zaczęła grać, czekając z gotowością, aż wrogie postacie zaczną tańczyć..
W trakcie zaklęcia daje możliwość na ucieczkę Devana i atak Zenka, albo oboje zaatakują, lecz również w jego trakcie pyta się goblinów. Używając pasywki która manipuluje głosem.
-Czemu nas atakujecie? Stara się za wszelką cenę powiedzieć to oczywiście w ich języku, doszukując się słów i podchodzących dźwięków pod głos goblinów.

Devan stojąc na przeciwko goblina spojrzał na niego. Jego wzrok był zimny i sam w sobie mówił "Jeszcze słowo a Ci przyjebię" a na jego twarzy zagościł lekki uśmiech. Gdy mały zielony stworek zaczął wymachiwać w jego stronę mieczem bez żadnych zahamowań uderzył go z całej siły.
- Pierdolnięcie Devana murarza - Powiedział a na jego twarzy dalej gościł uśmiech.
Można śmiało powiedzieć iż ten chłopak w czasie walki stawał się zupełnie inną osobą no ale cóż pewnie idzie to zauważyć. Miał nadzieję że ten cios był na tyle silny aby przynajmniej położyć tego małego srola na ziemi. Spojrzał na resztę jego bandy po czym strzelił palcami. No tak teraz on nie odpuści dopóki nie skończą się przeciwnicy lub po prostu nie przegra jednak ta druga opcja nie wchodziła w grę. Niebieskooki nie miał żadnej broni oprócz swoich pięści.
(Jeśli goblinowi którego uderzyłem wypadł z ręki miecz to go podnoszę jeśli nie to nie)

[Nie wiem, co se ubzdurałem, że magia ma 5 slotów i byłem tak pewny, że nawet nie sprawdziłem, aż do teraz o.o]

Zenek nie bardzo wiedział o co chodzi młodej dziewoi z taktem na jedną trzecią. Dlatego też olał jej 'propozycję' i po prostu przyglądał się podbiegającym kolosom. Jak się okazało - byli to ludzie, bardzo dużzi ludzie. Do tego wyglądali marnie, jakby ktoś zrobił z nich niewolników. Fuj. Prawdopodobnie byli więźniami, no bo innego wytłumaczenia nie nima. W końcu w więzieni byli, nie? W każdym razie czarnowłosy poczekał spokojnie, aż się coś wydarzy.
- On Cię chyba obraził. - wskazał kciukiem na małego stworka, który zlazł z pleców jednego z ogromnych ludzi. Oczywiście mówił do Devan'a, który po chwili wystartował z łapą do 'małego szefa'. Naturalnie czerwonowłosy mało nie parsknął śmiechem, widząc tą scenkę: duży Dev [w tym wypadku to on jest olbrzymem] rzuca się na małego gluta, bezcenny widok. - Mattaku. - westchnął. Co robić? Nasz hiroł nie miał zamiaru się dogadywać z tymi pokurczami, poza tym wyglądało, że tak czy siak byndzie między nimi bitka. W końcu Fellwind poleciał z łapami do jednego. Więc co robić? Mutoś nie chcąc się na razie pchać z szabelką, użył wolnej łapki [lewa], coby wyjąć grzechotkę, którą chomikował za pasem. Następnie zmniejszy dystansa do tych naprzeciwko i machnie im pyłkiem prosto w mordki. Ciekawe się stanie, hum? Przeca gremliny magami nie były.

- Cofnij się i nie rzucaj czarów póki Ci nie powiem. - powiedział w miedzy czasie do jedynej dziewczyny w drużynie. Czemu? Ano bo była supportem, a przed sobą mieli leszczów. Nie warto by wszyscy marnowali na nich manę.

Gdyby jakiś pokurcz się na niego rzucił, to raczej nie ma, co srać żarem. HELOŁ, one mają czterdzieści centymetrów. Czterdzieści. To do kolan prawie, że sięga. Więc wystarczy, że nasz rozrywkowy mistrzu gildii kopnie z prostego laczka w łepetynę i po kłopocie.
Zaś co się tyczy tych większych - gdyby coś im odbiło i nagle się rzuciły na wesołego Zenusia, to nie pozostaje nic innego jak dać drapaka na pełnym biegu w bok - jednocześnie próbując sypnąć z grzechotki w twarz - co go jakoś ominąć i dostać się do jego cienia. Wtedy wystarczy, że wbije swoją szabelkę w owy cień, a ostrze wyjdzie, pod którąś ze stóp i zrobi kuku. No, chyba że wcześniej duży kolega uśnie. W innym przypadku uważa, co by 'ktoś' [tylko Ci co są w 'grze'] nie nadepnął na jego cień i jednocześnie nie wystosował ciosu..

MG

No i się zaczęło, bo każdy na swój sposób chciał zająć się goblinami. Zaczęli jednak Devan wraz z dziewczyną, widocznie byli bardziej porywczy od miłego i ułożonego Zenia. Chłopak bawiący się w Badassa uderzył piąchą co skończyło się na nadzianiu pięści w podstawiony specjalnie w tym celu sztylet. Siła ciosu była na tyle duża że przeciwnik ugiął się ale z trudem bo z trudem utrzymał na nogach, wyszarpując sztylet z ręki Devana. Tymczasem Miku chciała sprawić że gobliny zacznę tańczyć ale z jakiegoś powodu... nie tańczyły. Cóż, upierdliwe stwory, chodź zaklęcie definitywnie zadziałało. Zaraz jednak do przeciwników doskoczył Zenuś i machnął im przed twarzą bardzo męską grzechotką. Pyłek jaki się z niej wydobył dostał się do nozdrzy stworków i sprawił że te, zaczęły natarczywie trzeć mordki. Nie zasypiały, wbrew oczekiwaniom, a nawet nie kichały. Zamiast tego tarzały się w śniegu i drapały twarze, jakby chcąc pozbyć upierdliwego proszku z własnego ciała. Widząc to dwa pozostałe gobliny wpierw lekko się cofnęły, potem jednak syknęły i rzuciły się na Devana. Próby komunikacji Miku spełzły na niczym. Nawet modelując głos, nie znała ona ich języka, więc nie była w stanie się z nimi porozumieć.

Stan postaci:
Zenko: 94%MM, Kageoni na 3 Ludziach i Zenku.
Rolling Girl: 84%MM, akord potęgi 3 zaklęcia przerwy
Devan: wskazujący i środkowy palec prawej ręki, lekko nacięte, lekko broczą krwią. Mimo małej i w zasadzie niegroźnej rany, dłoń potwornie piecze, palce zbielały i powoli puchną.

Czas na odpis: 19.12 godzina 16:00

Nie działa, nie dogadam się, nie mogę nic zrobić.
Myślała w popłochu, cofnęła się lekko nie wiedziała co robić, Crescendo, może źle wymówiła ? Nie no, niemożliwe, źle zagrała? Nierealne.. Więc co się stało!?
Patrząc tak na tą całą akcje zaczęła grać coś głośniejszego, mocniejszego, brzmiało to jak odgłos gitary elektrycznej, lecz kontrolowała dźwięk na tyle, aby był on słyszalny tylko w tym terenie na którym aktualnie przebywali. To miało, jakby sprowokować gobliny do ataku, na nią, nie na Zenka, czy Devana, lecz na nią. Dzięki temu mogli przecież zdziałać więcej, jej magia i tak definitywnie nie zadziałała.

Devan złapał się za rękę i syknął z bólu. Po ręku spływała cienka stróżka czerwonej krwi. Chłopak uśmiechnął się lekko po czym ustawił się znowu w pozycji do ataku jednak tym razem nie był tak natarczywy jak wcześniej. Czekał na ruch przeciwnika i ewentualną lukę w jego obronie aby móc swobodnie wyprowadzić cios w szczękę. Sądził iż to może go skutecznie powalić. Spojrzał na dziewczynę która znowu zaczęła coś grać. Nie wiedział czy tym razem to poskutkuje czy też może te małe trolle ją oleją i ruszą z całą siłą na ich trójkę. Co do tego nie był pewny gdyż jak to w każdym starciu bywa zawsze są jakieś niespodzianki.

Hmm, pyłek nie działa? Nie chcą spać? Tylko drapią się po ryjkach? Hmm.. upierdliwa sprawa.
- Działaj, albo Cię sprzedam Abdulowi! - zagroził swojej zabawce, po czym ponownie nią machną w stronę gremlinowatych stworów (coby się jeszcze nawąchały pieprzu). Następnie schował sprzęta za pas, powziął szabelkę wygodniej w prawą łapkę i łubudu - zaczął kroić przeciwników na plasterki. Jak jedno, dwa uderzenie nie zadziałają, to zaczyna napierdzielać jak małe dziecko analogowym kijaszkiem w ziemię, po której spacerują mrówki.
Po upewnieniu się, że przed sobą ma jedynie martwe, nieruchawe zwłoki, podejdzie bliżej dwóch wysokich panów, którzy byli pod działaniem czaru Zenia. Pomacha im łapką, coby zwrócić swoją uwagę, a jeśli to nic nie da, to po prostu złapie się pod boki i zacznie paczać, co kombinuje reszta jego 'ekypy'. Bo ten cały Devan to jakoś tak na razie nie powala. Dziewczyna też. Może powinien im kibicować?

MG

Zenke nie pierdzielił się z przeciwnikiem, jeszcze raz sypnął goblinom po oczach i chowając grzechotkę, ruszył na nich z szabelką, kilka cięć i główki wraz z rączkami znalazły się na ziemi, a Zenon podszedł do ludzi. Ci jednak wyrażali nim zainteresowanie porównywalne z zainteresowaniem jakie wykazuje kamień, gdy świeci na niego słońce. Czy to się Zenkowi podobało czy nie, odwrócił się by popatrzeć jak idzie, nie do końca umiejętnym kamratom. A nie szło im dobrze oj nie. Przynajmniej nie Devanowi, bo Gobliny chwilowo zignorowały dziewczynę. Chłopak natomiast prowadził starcie z dwoma przeciwnikami. Uniknął jednego ciosu i kontratakował, kopiąc przeciwnika w podbródek co go przewróciło. W tym czasie jednak, drugi wbił sztylet głęboko w nogę Devana i odskoczył, wycofując się z dalszej, walki. W tym czasie, wcześniej kontuzjowany wcześniej goblin, wstał i znów nacierał na chłopaka.

Stan postaci:
Zenko: 94%MM, Kageoni na 3 Ludziach i Zenku.
Rolling Girl: 84%MM, akord potęgi 3 zaklęcia przerwy
Devan: wskazujący i środkowy palec prawej ręki, lekko nacięte, lekko broczą krwią. Mimo małej i w zasadzie niegroźnej rany, dłoń potwornie piecze, palce zbielały i powoli puchną. W lewej łydce, gdzieś 11cm nad kostką, wbity do kości, sztylet. Ogromny ból i pieczenie, na dodatek noga szybko puchnie.

Czas na odpis: 22.12 godzina 12:00

Magia Zenka, a dokładnie grzechotka, nie zadziałała.. Tak jak on chciał ? Zdziwiła się, ale to było krótkie, bo zaraz potem doszła do prostych wniosków, magia nie oddziałuje na istoty tego ,,typu'' tak jak na innych magów, w końcu są w innym miejscu.
Hymn, Aria.. Spojrzała na rannego Devana, był prawie niezdolny do walki.. Zmrużyła wściekle oczy, nie wiedziała co robić.
-Zenko! Devan..! Krzyknęła na Zenka, dając mu znać że powinien pomóc. Zaczęła grać Arie wytrwałości i kierując ją idealnie na Devan'a, skupiała swoje myśli tylko na jednym.. ,, Oby mi się udało ''
Nawet jeśli mężczyzna zostanie zaatakowany, kobieta leczy go z ciężkich obrażeń, dając mu przy tym możliwość na ucieczkę. W końcu rany znikają, prawda?
Echo, pomóż mi.. Modliła się w duchu chcąc pomóc towarzyszą.

Devan był ranny w nogę jednak nie poddawał się. Wiedząc że nie może stanąć na tę nogę gdyż zacznie z niej mocniej krwawić zignorował to i spojrzał na gobliny.
- Tylko na to was stać? - Spytał z wyższością.
Tak naprawdę bolała go i noga i ręka jednak nie chciał tego okazywać. Spojrzał na Zenka i kiwnął mu głową.
- Podaj mi sztylet - Powiedział wyciągając rękę w jego stronę.
Mimo iż patrzał na swojego towarzysza to nie tracił czujności. Słuchał czy aby stworki się nie zbliżają aby ewentualnie zrobić unik odskakując do tyłu aby go nie sięgnęły.

Yarre, yarre - chciałoby się rzec. Jego niechciany team jakoś nie umiejętnie podszedł do sprawy. Nie dać rady 40 centymetrowym stworkom? Bez żartów. Zwykły człowiek dałby radę, a oni przeca byli magami. Zenko pokręcił bezradnie głową, wzdychając ciężko. Bez problemu mógłby pomóc chłopakowi, ale po co? To nie było zabawne. Ale zabawne będzie jak ten przegra! Jednak z drugiej strony, nasz hiroł nie chciał czekać, aż się coś stanie. Dlatego popaczał jeszcze chwilę, a następnie machnął ręką na Miku i Devana, po czym zrobił zwrot na pięcie i po prostu ruszył drogą, w stronę, z której przyszli wcześniej duzi ludzie. Szedł powoli.
Oczywiście ma na oku olbrzymów, gdyby im nagle coś odbiło, więc w razie, co - zrobi unika w postaci odskoku i będzie się zasłaniał szabelką. Irooni cały czas był na nich nałożony.