Nieco Zapuszczony Domek

Kuchenne rewolucje były czymś obcym dla Starego. Ten z pewnością mógłby zapomnieć o bożym świecie, poświęcając się jajcarskiemu hobby. Nie zmieniało to jednak faktu, że zapach jajecznicy szybko zawładnął pomieszczeniem, a w trakcie doprawiania towarzyszyły mu jeszcze dość oczywiste - ziołowe aromaty. Po dodaniu ostatniej szczypty przypraw nawet Twojego naszła ochota na skosztowanie swojego dzieła, które jeszcze nie do końca zostało ścięte, ale najpewniej brakło tu już ostatnich ruchów i jakiegoś wykończenia dzieła, ale... dlaczego to tak dobrze pachniało? Dlaczego to tak kusiło? I może łyżka by nie zaszkodziła, reszta będzie miała przecież całą resztę jajek.

Co jednak z pozostałą dwójką magów? Ci znaleźli się na strychu, a zaduch nie pozwalał im zbytnio na pracę. Przynajmniej w miarę spokojną prace. Matt z pewnością miał nieco łatwiej. Chociaż nie znalazł żadnego okna, chłopak mógł podziwiać nieco więcej miejsca, aniżeli wcześniej. Po przejściu lewym korytarzem rupieci i skręceniu raz jeszcze w lewo i potem w prawo, mógł zobaczyć, że przy ścianie stoją jakieś niższe stoliki, a pomiędzy nimi jest nawet trochę wolnego miejsca. Wszystkie zaś wyglądały jak szkolne sprzęty chemiczne, a może jakieś kociołki dla wiedźm. Co więcej, na dwóch najbliższych leżały stare, zakurzone książki a na każdym były jakieś fiolki. Puste lub pełne, ciężko ocenić. Okna jednak nie widać, ale może na tyłach, które to odbijały potem w prawo, acz rupiecie mu przesłaniały.

In miał nieco inną sytuację. Miał z pewnością łatwiej, jeśli chodzi o okna. Skręcił w prawo i po pewnej chwili dotarł do... kolejnego korytarzyku. Tutaj jednak nie było nic pod ścianą. Podszedł do jednego z okien, które to nie bardzo chciało współpracować. Po lekkiej szarpaninie z meblem ten ustąpił, kurz wzniósł się w powietrze, a chłopak z głośnym hukiem uderzył o jakiś mebel, który przypominał starą szafę. Ta zachwiała się dość niebezpiecznie, a jej drzwi otworzyły się, pozwalając na to, aby zawartość się wysypała, a były to głównie jakieś stare księgi zapisane w zupełnie obcym języku, czy album ze zdjęciami, z którego wypadło parę zdjęć, jak chociażby te wiele lat młodszej staruszki, czy z kilkoma koleżankami, czy nawet klasowe zdjęcie, na którym zdawało się być blisko trzydziestu dziewczyn i po środku ktoś, kto wyglądał... jak sam Inilith? Tylko że trochę wyższy i jakby starszy, a do tego z dłuższymi włosami. Tylko kim była ta osoba?

Twój Stary mieszał jajka, przyprawiał, co jakiś czas się nimi porządnie zaciągnął. Uświadomił sobie, jak jego obecność na tej misji musiała być niesamowicie korzystna dla dwójki pozostałych magów. Swoją drogą, zaczął się zastanawiać jak im tam szło. Czy zrobili już hokus-pokus, czary mary... Twój Stary, to wciąż Twój Stary. Ale porządek na strychu mógłby być już zrobiony. W końcu skoro byli magami, to powinni magią. Bo tak to, można byłoby do tej roboty byle plebs z ulicy zatrudnić. Zaś takie jajka jakie fundował Twój Stary, to tylko on mógł zrobić. Był dumny ze swego dzieła. Tak bardzo, że sam by chętnie wszystko zjadł. Ale co wtedy z towarzyszącymi mu magami? Nie chciał przecież wyjść na nieuprzejmego i całkowicie bezużytecznego. Zatem, żeby się dłużej nie powstrzymywać, jeszcze raz jajka zamieszał i zawołał.
- Indyk, Matteo! Obiadek na stole! Tylko umyjcie rączki! - krzyknął i sam się z siebie zaśmiał. Twój Stary poczuł się tak, jakby był ich starym. Taki troskliwy, opiekuńczy, miły. Jak tu go nie lubić? Rozejrzał się jeszcze za jakimiś talerzami i sztućcami, co by to jego towarzysze nie musieli jeść rękoma.

No i nie było okienka. Niestety. A okienko ważna rzecz. Zwłaszcza w takim zaduchu. Matty zasłonił sobie usta, coby przypadkiem, atak kaszlu nie doprowadził do istnego zadymienia tego pomieszczenia. Podszedłby jeszcze w stronę tych rupieci i wychylił się, chcąc dostrzec, czy gdzieś tam jest jego upragnione okienko. Okienko świeżego powietrza, które uwolni go od zatęchnionego, dusznego powietrza tu obecnego. A gdyby takowe znalazł, to by je otworzył! Na oścież. Gorzej, jak nie. Wtedy wróci i poszuka drugiego chłopaka, coby sprawdzić jak mu poszło i zobaczyć, czy otworzył okno. A gdyby dostrzegł go w tym spowodowanym przez niego bałaganie, rzuciłby tylko:
-Heh, pomóc ci? - z lekkim, sympatycznym uśmiechem na twarzy.

Okno było uparte. In musiał przyznać, że to pewnie była jedna z najtrudniejszych walk jakie stoczył swoim życiu. Definitywnie jedna z trudniejszych. Aż chłopak zaparł się nogami o ściankę poniżej okienka. I boom. Otworzył okno, a tym samym ładnie się wybił i poleciał w szafę. Oczywiście, wzniósł chmurkę kurzu która była pełna... no kurzu. A potem, został zasypany jakimiś gratami. Chłopak kaszlnął paręnaście razy i zrzucił z siebie część albumów. Lub ksiąg. Bez większej różnicy, po prostu poleciały one na bok. Nim jednak ponarzekał na okno, dojrzał jedno podejrzane zdjęcie. Może nie tyle podejrzane, co bardzo przypominającego jego. Na chwilę spoważniał i przyjrzał się mu dokładnie. Czyżby staruszka wiedziała coś o jego rodzicach? Lub jakimś krewnym? Będzie musiał się jej zapytać. Na ten moment schował zdjęcie do kieszeni, i na jego twarz wrócił uśmiech nieprzejmującego się niczym chłopaka.
-Jeśli to nie problem. - odpowiedział z szerokim uśmiechem, drapiąc się jedną ręką po głowie. A następnie, postarał się jakoś księgi poukładać z powrotem w tej szafie. I słysząc że jedzenie jest gotowe, poleciałby tam natychmiastowo. Jedzenie dobra rzecz. Potem się zapyta o zdjęcie.

Talerze z pewnością nie były większym problemem, jednak krzyk mężczyzny chociaż donośny, nie sprowadził nikogo do kuchni. Szczęście w nieszczęściu, mógł nałożyć danie. Niestety, nie było osoby, która by je skosztowała, a jajka stygły. Może wypadałoby udać się po jakiś pracusi do góry? Jedyne, co dosłyszał to huk, jakby upadku, który towarzyszył jego okrzykowi, a zarazem procesowi szukania talerzy.

Mistrz gildii skutej północnym mrozem miał nieco inne zmartwienia. Rozejrzał się w poszukiwaniu okienka i dostrzegł jedno, jednak to było dość zabrudzone samo w sobie. Niewielkie, a do tego stosunkowo wysoko. Znajdywało się dość blisko sufitu, a jedyną pomocą mógł okazać się tutaj wątpliwy stolik lub drabina bez paru szczebelków. Co więcej, nie było tutaj nic, co mógłby nastolatek poznać. No może jedynie kurz i meble, które były dość stare, ale zawartość fiolek, czy nawet język w książkach na stolikach był dla niego czymś obcym. Może miał do czynienia z kolejnym nielegalnym imigrantem jak spora część jego organizacji? Sam zaś dosłyszał poza hukiem z tyłu, że ktoś wołał ich z dołu, więc może powinien wrócić, albo udać się w kierunku huku?

Inaczej miała się sytuacja pana Indyka. Chociaż do drobiu było mu raczej daleko, dostał tak nietypowy przydomek. Niestety przez wrażenia jakich miał okazję doznać, dosłyszał jedynie niezbyt wyraźny odgłos. Jakby ktoś krzyczał, ale nie widział dokładnie skąd. Może za mocno dostał albumem w głowie? Tak czy siak świeże powietrze naleciało, a dookoła były tylko rozrzucone albumy, szkatułki i jakaś księga zamknięta na klucz z zakładką włożoną gdzieś w środku. Przynajmniej to właśnie ona i pozostałości po kurzowych obłokach pozostały nastolatkowi do ogarnięcia. I ewentualny bałagan z sprzątniętymi już albumami, które jakoś ledwo, bo ledwo się trzymały, ale pewnie mocniejsze stuknięcie o szafkę i znów się posypią na dół.

Niby magowie mieli tylko posprzątać. Cóż niby w sprzątaniu mogło być trudnego? Twój Stary nie rozumiał czemu doświadczeni, potężni magowie jeszcze sobie nie dali z tym rady. To musiało niewątpliwie chodzić o coś więcej, niż tylko o zwykłe sprzątanie. A skoro tacy sobie nie radzili, to jak miałby sobie poradzić Twój Stary. Póki co mógł się jeszcze wykręcić, że robił jajka, ale jeśli magowie do tej pory nie posprzątali, to pewnie i on będzie musiał im pomóc. Machnął na to ręką i postanowił się nie przejmować. Jeszcze raz spróbował zawołać Matta i Iniltha.
- Dzieeeciaczki! Chodźcie! Chłoooopcy! Co tam się odkogucia, pingwinia jego mać?! - krzyknął ładnie, aby nie krzyknąć brzydko i wulgarnie. Przy młodszych nie wypadało.
Jednakże poczuł się nieco ignorowany. Bo to on się dla nich stara, jajka smaży, a oni na tym strychu jakieś łubudu wyczyniają! Cóż za niewychowane bachory! Twój Stary pokręcił głową z dezaprobatą. Coraz bardziej się obawiał, że przyjdzie mu wziąć sprawy w swoje ręce. Bo jeśli te dzieciaki sobie nie poradzą, to cała nadzieja w nim pozostanie. Chociaż niech najpierw skosztują jajek. Potem będą mogli spróbować jeszcze raz podjąć się działania. A jeśli i to zawiedzie... Oj, lepiej żeby nie zawiodło.

Chłopak podrapał się z tyłu głowy, po tym jak już w miarę udało mu się sytuację opanować. Cóż... i tak i tak mieli sprzątać, więc niewielka rozruba raczej nie powinna być problemem. Miał tylko nadzieję że staruszka nie będzie się go czepiać. Myśląc o niej, wyjął ponownie zdjęcie i przyglądał się mu intensywnie. Albo In zapomniał jak wygląda, albo ten człowiek był jakoś z nim spokrewniony. Problemem było deja vu, które zostało przez niego poczute. Jakby kogoś takiego spotkał, co było niemożliwe. Włącznie z tym, szybko pojawiły się w jego sercu niemiłe uczucia na temat tego mężczyzny. Nie wiedział kim on był. I tylko jedna osoba była w stanie odpowiedzieć mu na to pytanie. Westchnął lekko, zmęczony rozmyślaniem nad tym i schował je z powrotem. Potem. Następnie, spojrzał na księgę. Przede wszystkim, poszukałby jakiegoś tytułu, lub czegoś w tym stylu. Nie miał gdzie tego schować, więc równocześnie mogła to być ta lektura, która będzie ciekawa do czytanie. W końcu, była zamknięta. Czyli coś unikatowego musiało tam być. Pytanie czy dobrego, czy złego. Ale tego to już nie wiedział.
Ostatecznie, wziąłby ją w jedną rękę i postanowił ruszyć na dół. Ostatecznie, usłyszał jak Stary ich woła, czyli jedzonko musiało być gotowe. Co jak co, ale priorytety trzeba było mieć. I jedzenie było najwyższym. Podszedł jeszcze tylko do okna i nabrał świeżego powietrza. Od razu zrobiło mu się przyjemniej. A następnie, postarałby się tam samą drogą wrócić. Zaczekałby też na Mattyego, w miejscu w którym się rozdzielili. A dopiero potem udał się na dół, równocześnie mając nadzieję na spotkanie staruszki po drodze.

Matty widząc wysoko okienko posmutniał. To nie będzie tak proste niestety, jak mu się wydawało. Dlatego, słysząc huk za sobą, a także wołanie - udał się w tamtą stronę. Najpierw do źródła huku. A gdyby po drodze znalazł Iniltha, to by się go dopytał, co to był za huk, a następnie udałby się z nim na jedzenie. Jedzenie dobry plan. A zaraz po jedzeniu... zaoferowałby się, że sprzątnie. Wszak pewnie starszy od niego mężczyzna lepiej pomoże na górze, a taki chudzina jak Matt w międzyczasie tu posrząta i potem pomoże im na górze. Tak, to był plan!

Trio magów zebrało się w pomieszczeniu, które było kuchnią. Jakby nie spojrzeć na zaistniałą sytuację, to nie wydarzyło się do tej pory zbyt wiele. No, może Inilith wraz z zamkniętą księgą byli nieco umorusani w kurzu, ale co się dziwić jak wzbił go całkiem sporo w powietrze w niedługim odstępie czasu. Mimo wszystko, jajecznica kusiła swoim zapachem, a przyprawy potrafiły sprawić, że każdemu ślinka by pociekła. Nawet sam Stary widząc swoje dzieło jakoś tak zgłodniał i naszła go ochota na przekąskę. Co więcej, członek DHC nie spotkał staruszki. Ba! Ta nie siedziała też przed domem, więc albo poszła do innego pomieszczenia, albo ruszyła na jakiś spacer. Pozostawało więc tylko podzielić posiłek oraz obowiązki między siebie. Bo w końcu Matty zaoferował się, że pozmywa po przekąsce, aby to Twój mógł zakasać rękawy i pomóc z tymi wyższymi oknami.

Twój Stary pokręcił głową, łącząc w tym geście niedowierzanie z niezadowoleniem. Widocznie magowie nie mieli często do czynienia z porządkami. Widać było, że nie potrafili się do tego po prostu odpowiednio zabrać. Ale Twój Stary zaraz im pokaże! Rozdzielił jajka tak, żeby te mocy trafiły do magów, a sam zadowoliłby się zwykłym jajeczkiem. Wszakże siły Twój Stary miał w sobie dużo! Tylko chęci do korzystania z niej nieco mniej. Jednakże porządek trzeba było zrobić. Oj... Twój Stary tam zaraz zrobi porządek...
- Dobra... Paczcie dzieci i uważajcie, czy przypadkiem stara nie idzie - oznajmił, podwijając rękawy, po czym skierował się na strych. Jakby już tam wszedł, to rozejrzałby się krótko i ponownie pokręciłby głową z niedowierzaniem i niezadowoleniem. Tyle pierdół... Jak się do tego zabrać? Otóż Twój Stary miał całkiem dobrą technikę... Wpierw należało zrobić miejsce na te wszystkie rzeczy, a miejsce najlepiej się robi w taki sposób, że się jedne rzeczy bierze i rzuca najlepiej gdzieś w cholerę, w kąt daleki. Zatem nie czekając, Twój Stary wziął się do działania. Chwycił pierwszą lepszą rzecz, lub pudło, które miał po swej prawej stronie, po czym z całej siły rzucił to na stronę lewą, jak najdalej w strych. I tak by zrobił ze wszystkimi rzeczami z prawej, wciskając je na siłę do rzeczy po lewej. A siły Twój stary miał sporo, bo aż lvl 2. I tak by Twój Stary przerzucał te rzeczy, dopóki nie wydzieliłby strychu na dwie przestrzenie. Jedną z prawej, całkowicie pustą, drugą z lewej, w opór przepchaną rzeczami. Gdyby zaś podczas tych porządków się popsuło, no to trudno... Chłopcy mieli pilnować, by stara nic nie widziała, a gdyby było się z czegoś tłumaczyć, to najwyżej się powie, że to wszystko już zepsute było. Twój Stary nie miał ochoty na jakieś tam delikatności. Jak się brać za robotę, to z jajami! Ach... No właśnie... Warto pamiętać o jajku przeznaczenia, które miał Twój Stary i którego by pilnował w swej kieszeni, aby to mu się przypadkiem nie stłukło podczas przerzucania rzeczy. Bo na tym jajku to mu akurat zależało o wiele bardziej, aniżeli na rzeczach staruszki.

Zgodnie ze swymi słowami - Matty wziął się za zmywanie. I robiłby pucu pucu. Robiłby myju myju. I gdy naczynia byłyby już umyte - poszedłby pomóc na górę. Poszedłby też tam wcześniej, gdyby usłyszał jakieś niepokojące hałasy. A widząc co robi Twój Stary tylko złapałby się za głowę i krzyknąłby:
-Przestań! Mamy posprzątać, nie niszczyć! - licząc, że to go powstrzyma, a jeśli nie... to zrobi to Hercules (B). Byli magami. On był z gildii. Był mistrzem gildii! Nie mógł pozwolić by takie niechlujstwo zrujnowało dobrą opinię o magach lub jeszcze bardziej pogrążyło Lamię. A gdyby Twój Stary się opierał? Od tego był jeszcze Perseus (B). Wolał nie używać ot tak duchów, chciał na spokojnie podziałać, ale czasami po prostu no... trzeba.

In zjadł to co mu dali, bo wybrzydzać nie zamierzał. Pachniało dobrze, to i pewnie smakowało dobrze. A bynajmniej, zazwyczaj odróżniał tak rzeczy które lubi, o tych innych. Niesmacznych i w ogóle. A bardzo dużo takich spotkał w swoim życiu. Nie lubił ich. Widząc jak Matt zajmuje się zmywaniem, a Stary dołącza się do sprzątania, szybko postanowił co on zrobi. W końcu nie chce ich kopiować. Trzeba z uśmiechem być unikatowym, bo wtedy uważali by go za cool osobę. Chyba że popsułby coś niespecjalnie. Nikt jednak o takim wypadku nie musiał wiedzieć. Tak że, jego celem było znalezienie staruszki! A jak nie, to przynajmniej jakiegoś jej gabinetu. W końcu miał coś zamknięte na kluczyk. Oczywistym było, że znalezienie kluczyka będzie poprawnym rozwiązaniem tej sytuacja. Bynajmniej w oczach In'a. Przypomniało mu się jednak, że miał posprzątać razem ze swoimi towarzyszami. To oznaczało tylko jedno. Sprzątanie na najwyższych obrotach. Pojawiłby się za Mattem, który próbowałby powstrzymać Twojego Starego przed popsuciem mebelków.
- Matty ma rację! Co jak w tym całym bajzlu są jakieś ciekawe rzeczy i zostaną one zniszczone przez takie pokazy siły! - dorzucił energicznie Inilth, pojawiając się przed Twoim Starym z rękami na biodrach. Karcący wzrok ze strony dziecka confirmed. Przypominając sobie o stworach które się pojawiły, spojrzał na trochę starszego kumpla.
- Może mogłyby nam pomóc? Czeka nas dość ciężka walka. - powiedział, rozglądając się po pomieszczeniu nie sprzątanym od setek lat, najpewniej. Nie mniej jednak, musiał przyznać że taktyka Starego była dobra, tak długo jak wykonaliby ją delikatnie. Dlatego postarałby się poprzesuwać rzeczy jakoś na boki, by nie musieć sprzątać w labiryncie. To dopiero byłoby upierdliwe.

Podział obowiązków był. Matt czym prędzej zabrał się za zmywanie naczyń, aby móc później dołączyć do ekipy sprzątającej. Co tu więcej mówić, nic głośniejszego nie stało się do momentu, w którym sufitem jakby lekko zatrząsło, przez co trochę kurzu przedostało się do kuchni. Mistrz gildii mógł wtedy zrozumieć, że coś było nie tak. Udał się czym prędzej do góry, gdzie zastał Twojego Starego.

Ten miał nieco bardziej barwne przygody. Postanowił zabrać się za robotę jedyną i słuszną w jego uznaniu metodą. Sięgnął po karton, w którym znajdowały się głównie jakieś księgi, a na którym to widniała magiczna naklejka, która zawierała treść w jakimś nieznanym mu języku. Nie przejmując się jednak konsekwencjami, cisnął nią w lewą stronę. Oczywiście nie cisnął nią w mebel, oddzielający części, bo w końcu był silny i dałby radę przerzucić to za nie. Pudło jednak zatrzymało się w powietrzu, jakby na delikatnie zielonej, energetycznej ścianie, która to zbierała ów zieloną energię i miała chyba wystrzelić nią w stronę Twojego. Trwało to tylko chwilę, ale zaraz potem ów masa energii trafiła tuż przed mężczyzną, sprawiając że podłoga wyglądała tak jakby coś ją przed chwilą zwęgliło. W międzyczasie dotarł tam też mag Lamii, a ściana najwyraźniej ładowała kolejny pocisk, chociaż może tym razem celniejszy. Co więc mógł z tym zrobić?

Co jednak z ostatnim z magów? Ten ruszył na poszukiwania staruszki. W domu jej nie znalazł, jednak odkrył jej gabinecik. Niewielkie pomieszczenie z biblioteczką, biurkiem i dwoma fotelami dla gości oraz małą kanapą, czy też raczej kozetką pod ścianą. Było utrzymane głównie w czerwonej barwie, a meble były z jakiegoś ciemnego drewna. Co jednak tyczyło się innych elementów? Na biurku znajdywały się trzy inne fotografie. Jedna z nich przedstawiała cztery młode kobiety, druga jedną, młodszą blondynkę w stroju absolwenckim, a trzecia ów staruszkę z kimś, kto wyglądał na Inilitha. Co jednak mogło to oznaczyć? I co znaczyło to delikatne zatrzęsienie sufitu?

Stan:
In - 1/6;
Matt 1/6;

Nie przejmował się Twój Stary rzeczami. Co miał się niby przejmować? Skąd miał wiedzieć, że rzeczy będą magiczne i będą w niego strzelać promieniami destrukcji. Chciał przecież dobrze. Dlatego chyba byłoby lepiej, jakby doświadczeni magowie zajmowali się sprzątaniem. Ale ci się opieprzali! A jak Twój Stary wziął się do roboty, to... No nie za ciekawie wyszło. I co tu dalej czynić? Może ktoś bardziej rozgarnięty próbowałby naprawić uczyniony błąd, postanowiłby się poprawić, spróbować czegoś innego. Ale nie Twój Stary. Twój Stary wpadł w panikę.
- O kurwa! To chce mnie zabić! - krzyknął i chwycił pierwsze lepsze pudło, które miał pod ręką. Jak to mówią, czym się chorujesz, tym się lecz i tak oto Twój Stary miał zamiar naprawić swój błąd poprzez rzucenie kolejnego pudła w ścianę. W pierwszym odruchu paniki, bo w drugim to chwyciłby swe jajeczko przeznaczenia, z ojcowską troską potrzeby ochronienia go i rzuciłby się z nim gdzieś na bok, aktywując Skorupkę Obronną C, aby uchronić co dla niego najważniejsze. Czyli siebie i swoje trzy jajeczka.

Chłopak odkrywając coś co wyglądało na gabinet staruszki, zastanowił się przez chwilę czy na pewno powinien tu przebywać. Mimo wszystko, w pewnym sensie naruszał jej prywatność i takie tam inne rzeczy, których taki grzeczny chłopiec jak on nie powinien robić. Zauważył jednak kolejne zdjęcie, na którym znajdowała się osoba podobna do niego. Jego tradycyjny uśmiech zniknął już drugi raz w tym dniu, i In przybrał trochę poważniejszą minę niż robił to zazwyczaj. Podszedł bliżej zdjęcia i wziął je do rąk, by bliżej mu się przyjrzeć. Może tylko mu się wydawało? W końcu dość porządnie rąbnął głową wcześniej. Pewnie coś mu się przestawiło w umyśle. Przypominając sobie o księdze, odłożył na chwilę zdjęcie i rozejrzał się za jakimś kluczykiem, który mógłby pasować. Nie był pewien co to jest, ale zazwyczaj to zamyka się na kluczyk albo bardzo niebezpieczne rzeczy, albo pamiętniki. Wolał by był to pamiętnik skrywający informacje o osobie do niego podobnej. Nawet jeśli okazałoby się to coś niebezpiecznego, to co tam. Mogło być wybuchowo. Trzęsieniem sufitu aż tak się nie przejął, ale uważał by przypadkiem coś go zaraz nie zaatakowało. In oglądał filmy. In wiedział co się w takich miejscach dzieje. Spodziewanie się niespodziewanego, to jest to.