Okręt Black Merry

First topic message reminder :

Czarny, sporych rozmiarów okręt, spoczywający w portowym miasteczku Hargeon. Jak się tak przyjrzeć mu z daleka to zdaję się mieć pod pokładem dwa, a może trzy poziomy. Kto wie? Może jest ich więcej? Zwrócić należy uwagę na solidną budowę tej drewnianej łajby. O przypadkowym zatopieniu nie ma mowy. Zresztą... Żeby zatopić go jakoś specjalnie, pewnie trzeba by się natrudzić lub też użyć odpowiedniej magii. W każdym radzie jest to statek dość znany. Zazwyczaj służący do przewożenia większych ilości towarów, a nie ludzi. W skrócie ujmując... Solidny, wytrzymały czarny transportowiec, służący do przerzucania większych ilości różnorodnych produktów z punktu A do B.


Ciemna alejka w portowej dzielnicy w godzinach późno wieczornych wydawała się być jeszcze mroczniejsza. Można było się do niej dostać tylko z jednej strony, gdyż druga była odgrodzona przez większy mur. Nie wiedziałaś dlaczego się tutaj znalazłaś. Chociaż... Byłaś tu w celach spotkania ze zleceniodawcą. Według zegarka spóźniał się już jakieś 10, a może nawet 15 minut. Czyżby to był tylko jakiś żart? Możliwe... Często się tak zdarza... Prawda? Nagle z tyłu ciemnej uliczki wyłonił się mężczyzna w czarnym płaszczu, zasłaniającym jego twarz w stu procentach. Jednak tam stał i przyglądał się tobie cały czas? A może jest jakimś duchem lub magiem przenikającym przez ściany? W każdym bądź razie ruszył w twoim kierunku. Gdy stał koło ciebie, mogłaś spokojnie stwierdzić, że jest od ciebie wyższy. Mimo że znajdował się tuż koło ciebie, to nadal nie byłaś w stanie ujrzeć jego twarzy. Najwyraźniej nie chciał być rozpoznanym.
- Tutaj powinnaś mieć wszystko, co potrzebne ci do misji. - powiedział to wręczając ci ciemną teczkę zawierającą plany okrętu oraz dane twojej ofiary. - Cel znajduje się na tamtym okręcie. - to dodawszy wskazał na sporych rozmiarów czarny okręt, po czym spojrzał na ciebie oceniając cię wzrokiem.
- Załatw to jak najszybciej. Jutro będę czekać z wynagrodzeniem w tym samym miejscu. - stwierdził, wymijając cię. - Oczywiście jeśli dasz radę... - zakończył, odwracając się w twoim kierunku tylko na chwilę, a następnie znikając za zakrętem. W każdym bądź razie już go nie było i zostałaś całkiem sama.

-Przymknij się Love - mruknęła. Jednak nie będzie taki grzeczny? Skoro tak bardzo się prosi to nie ma problemu. Przynajmniej Miyu nie będzie musiała się teraz zbytnio wysilać. Tylko ta jego magia. Leczenie? Nie dobrze, trzeba to powstrzymać. Przekręciła gałkami i wyjęła w końcu Dokeshi z torby. Tak będzie wygodniej. Zabawa się zaczyna. Zaczęła tak poruszać laleczką, a tak by dziewczyna zaatakowała chłopaka uderzeniem prosto w twarz.
-Teraz będziesz słuchał? - spytała z chytrym uśmieszkiem. Widziała jego twarz, szkoda chłopaka. Całkiem ładny, w sumie jeśli jego magia leczy to mógłby się nawet przydać, ale to się jeszcze okaże.

- Hope! - zakrzyknęła blondynka, widząc czego to ona się dopuściła. No w sumie to twoja wina. A co z jasnowłosym? Zgarnął dość piękny cios w głowę. Na pewno go teraz boli, a na dodatek limo zostanie. Oj oj...
- Auć... - jęknął ciut przeciągle, próbując wstać po uderzeniu. Przytomności nie stracił niah... Co gorsze, a może lepsze, jak kto woli, mężczyzna zaczął odzyskiwać świadomość na skutek tych całych czarów marów nastolatka. Oj... Zapowiadają się problemy. Nawet zaczął się podpierać ręką w celu podniesienia z ziemi. A jakie zamieszanie się zrobiło?! Kto wie?! Może odkryli już, że tu jesteś, a może nie? Co jak ewakuują cel?

Stan: 80%MM

Już miała tego dość. Za dużo czasu już tutaj siedzi, musi jak najszybciej iść dalej i odnaleźć swój cel. Przynajmniej chłopak oberwał, może to go czegoś nauczy. Zauważyła też, że Will zaczął się budzić i powoli wstawać co za utrapienie. Jak nie jeden to drugi. Ponownie poruszyła laleczką i Love jeszcze raz zadała cios chłopakowi prosto w policzek. Za to druga rzeczą miało być przygwożdżenie, a raczej uderzenie Willa żeby nie mógł wstać. Uniosła nogę laleczki i nagle opuściła by noga dziewczyny uderzyła w leżącego. Za to Miyu w tym czasie szybko zaczęła uciekać, jednak nie oderwała włosa dziewczyny od laleczki.

Co się tu dużo rozpisywać na ten temat? Szast prast, parę uderzeń i przydeptań, ale ciebie już właściwie po chwili nie było. Można powiedzieć, że zostawiłaś jakże skuteczne trio samych sobie. Jednak co teraz? Oświetlenia nie miałaś, więc ciężko było ci określić, gdzie właściwie podążasz. Ciemność i echo rozmów tamtej ekipy towarzyszyły ci podczas ewakuacji. Podążałaś tak co rusz potykając się o różne porozrzucane przedmioty, to większe to mniejsze, na szczęście bez większej szkody, gdy ostatecznie udało dotrzeć ci się do jakiś skrzypiących metalowych drzwiczek, za którymi... Oślepiło cię w miarę silne światło. Ugh... Znalazłaś się... W sumie to jak przywykłaś do wyższego natężenia światła mogłaś stwierdzić, że znajdujesz się w zwyczajnym korytarzu, z 3 drzwi w lewej ścianie i jednymi naprzeciw ciebie. Ciekawe, które gdzie prowadziły?

Stan: 80%MM

Bez problemu udało jej się oddalić od tamtej grupki, jednak włosa dziewczyny nie odczepiła jeszcze od laleczki. Tak na wszelki wypadek. Trochę jej zajęło nim znalazła jakieś wyjście. Bez zawahania wyszła z tej hali pudeł, ciekawe co w nich w ogóle było. Zresztą. Tylko to światło. Nagła jasność nie było zła dla oczu. Mrugała kilkakrotnie by się do niego przyzwyczaić i zobaczyła kilka par drzwi.
-Które by tu- mówiła do siebie zastanawiając się, które drzwi powinna sprawdzić-te - powiedziała i podeszła do tych na przeciwko niej. Otworzyła je ostrożnie, kto wie co mogło stamtąd wyskoczyć.

Będąc na korytarzu ruszyłaś do drzwi naprzeciw ciebie, a twoim oczom ukazała się... Klatka schodowa? Tak można to było nazwać... Schodki... Schodki i jeszcze więcej schodków. Z dwa piętra w górę normalnie. Tylko co teraz zrobić? Zmieniać piętro czy przeszukać te...

Stan: 80%MM

Schody? Kurcze iść dalej czy sprawdzić co jest za pozostałymi drzwiami? Sama nie wiedziała. W sumie mogły prowadzić na pokład. Dlatego wolała sprawdzić też co kryje się za pozostałymi drzwiami. Zaczęła je kolejno otwierać i potem się zastanowi, co wybrać.
-Jakby jedne drzwi nie wystarczyły - mówiła do siebie zirytowanym głosem, już i tak straciła za dużo czasu i teraz musi przyśpieszyć swoje tempo.

W sumie jak tak na to spojrzeć, to za żadnymi drzwiami nie był ukryty "skarb". To jest cel misji. Niah... Tylko jakieś dwa pomieszczenia magazynujące i jedno pomieszczenie na prowiant... Co z tym niby zrobić? No mogłaś wziąć sobie pamiątkę w postaci jakiejś bluzki czy innego elementu odzieży z pomieszczeń w których były przechowywane, albo i nawet posilić się w spiżarce. Bo tym raczej było ostatnie pomieszczenie. Jednak, co to da?

Stan: 80%MM

-Jejku - mruknęła kiedy zobaczyła co jest za pozostałymi drzwiami. W sumie to nawet dobrze, że nikt nie wyskoczył zza nich. Tym lepiej. Zamknęła drzwi i skierowała się do tych, które otworzyła na samym początku.
-Lepiej żeby tam było to czego szukam - powiedziała i szybko zaczęła wbiegać po schodach na górę.

Nyah... Wbiegłaś po schodach. Jako, że nie sprecyzowałaś, to stwierdziłem, że tylko jedno piętro do góry i kontynuowałaś poszukiwania. Szukałaś za kolejnymi drzwiami na tym piętrze, które wyglądało niemal identycznie, co to na którym byłaś przed chwilą. Co ukazały ci poszukiwania? W sumie nic... 3 puste sypialnie. Puste... Raczej po prostu bez ludzi. Bo wyglądały na używane. 2 dwuosobowe pokoje i jeden single room. No nic... To idziemy wyże, a tutaj mamy... Korytarz! Ale nie zwykły! Jak myślisz? Jak wygląda? Nie! Nie tak jak te poprzednie! Ten na dodatek posiadał zakręt, zza którego dochodziła jakaś niewyraźna konwersacja dwóch mężczyzn...

Stan:80%MM

Wbiegla na pierwsze piętro, ale dalej nic. Puste sypialnie i nic ciekawego nie znalazła. Przynajmniej na tyle by jakoś przyciągnęło uwagę Miyu. Przejrzała je wszystkie i po tym ruszyła dalej. Na następnym pietrze znajdował się korytarz. Szła powoli wzdłuż niego i najciszej jak mogła z każdej strony mógł jej ktoś wyskoczyć, może nawet z sufitu? Po za tym jak była blisko zakrętu usłyszała czyjeś głosy. Podeszła najbliżej jak mogła, ale by nie została zauważona. Nie wychylała się. Chciała tylko usłyszeć rozmowę, jak na ten moment.

Postanowiłaś podsłuchać rozmowę. Co usłyszałaś..? Mianowicie mniej więcej o to:
-...się uważa! Niby czemu mamy tutaj stać? - usłyszałaś uniesiony męski głos.
- Nie marudź... Płacą nam za pilnowanie tego miejsca... Nie ważn... - słyszałaś drugi głos, zapewne baryton, dość spokojny. Jednak nie usłyszałaś końcówki, gdyż drzwi niedaleko ciebie zaczęły się otwierać, skrzypiąc lekko przy tym. Dla pewności... otwierają się drzwi, które minęłaś kierując się do zakrętu, a drzwi przy których stoi dwóch nonameów są ciągle zamknięte.

Stan:80%MM


mapka

Przysłuchiwała się rozmowie, jednak nie za wiele się dowiedziała tylko o tym, że pilnują tego miejsca. Nic ciekawego. Może dowiedziałaby się czegoś więcej, gdyby nie nagłe otwierane się drzwi tuż obok niej. Odwróciła się i szybko wyrwała sobie włosa, wsadziła rękę do torby i zamieniła włosy na główce laleczki.
-Shogeki - mruknęła pod nosem, tak by nikt nie usłyszał. Zacisnęła dłoń w pięść i kiedy tylko zobaczy osobę, które wychodzi w pomieszczenia natychmiast ją uderza w twarz lub łapie ją i przyciska do ściany jedną ręką a drugą zasłania usta.

- Kim jes... - pytanie nie miało prawa się dokończyć, gdyż właśnie w tym momencie wraz z twarzą brodatego mężczyzny, spotkała się pięść wzmocnionej swoim "dopingiem'', tj. laleczką i magią, Miyuś. Prawie, że atak z zaskoczenia! Auć... Mężczyzna po wymierzonym ciosie runął na ziemię, leżąc teraz właściwie w przejściu i stracił przytomność. Co miał na sobie? Otóż mniej więcej coś przypominające biały strój kapitana okrętu... Co do odgłosów i innych takich rzeczy... Upadek do zbyt cichych nie należał... Może nawet go nie usłyszeli? Tylko... Dlaczego teraz mogłaś usłyszeć czyjeś kroki zza zakrętu?

Stan: 70%MM 1/2 działanie super siły Shogeki.

Ha! Dobra jesteś. Jeden załatwiony. Tylko to ubranie? Czyżby kapitan tego krętu? W każdym razie, upadek mężczyzny do cichych nie należał dlatego w ogóle się nie zdziwiła kiedy usłyszała kroki zza zakrętu. Przynajmniej miała te kilka sekund żeby się odsunąć od powalonego mężczyzny i przygotować się na pojawienie kolejnej osoby, znaczy osób. Kiedy zobaczy już pierwszego podbiega do niego i uderza prosto w brzuch następnie cofa się szybko do tyłu, nie odwracając się by miała na widoku te osoby. Tym razem nie chciała wszystkich powalić na ziemie, może chociaż jeden będzie tak "łaskawy" i pomoże biednej dziewczynce w potrzebie.