Okręt Black Merry

First topic message reminder :

Czarny, sporych rozmiarów okręt, spoczywający w portowym miasteczku Hargeon. Jak się tak przyjrzeć mu z daleka to zdaję się mieć pod pokładem dwa, a może trzy poziomy. Kto wie? Może jest ich więcej? Zwrócić należy uwagę na solidną budowę tej drewnianej łajby. O przypadkowym zatopieniu nie ma mowy. Zresztą... Żeby zatopić go jakoś specjalnie, pewnie trzeba by się natrudzić lub też użyć odpowiedniej magii. W każdym radzie jest to statek dość znany. Zazwyczaj służący do przewożenia większych ilości towarów, a nie ludzi. W skrócie ujmując... Solidny, wytrzymały czarny transportowiec, służący do przerzucania większych ilości różnorodnych produktów z punktu A do B.


Ciemna alejka w portowej dzielnicy w godzinach późno wieczornych wydawała się być jeszcze mroczniejsza. Można było się do niej dostać tylko z jednej strony, gdyż druga była odgrodzona przez większy mur. Nie wiedziałaś dlaczego się tutaj znalazłaś. Chociaż... Byłaś tu w celach spotkania ze zleceniodawcą. Według zegarka spóźniał się już jakieś 10, a może nawet 15 minut. Czyżby to był tylko jakiś żart? Możliwe... Często się tak zdarza... Prawda? Nagle z tyłu ciemnej uliczki wyłonił się mężczyzna w czarnym płaszczu, zasłaniającym jego twarz w stu procentach. Jednak tam stał i przyglądał się tobie cały czas? A może jest jakimś duchem lub magiem przenikającym przez ściany? W każdym bądź razie ruszył w twoim kierunku. Gdy stał koło ciebie, mogłaś spokojnie stwierdzić, że jest od ciebie wyższy. Mimo że znajdował się tuż koło ciebie, to nadal nie byłaś w stanie ujrzeć jego twarzy. Najwyraźniej nie chciał być rozpoznanym.
- Tutaj powinnaś mieć wszystko, co potrzebne ci do misji. - powiedział to wręczając ci ciemną teczkę zawierającą plany okrętu oraz dane twojej ofiary. - Cel znajduje się na tamtym okręcie. - to dodawszy wskazał na sporych rozmiarów czarny okręt, po czym spojrzał na ciebie oceniając cię wzrokiem.
- Załatw to jak najszybciej. Jutro będę czekać z wynagrodzeniem w tym samym miejscu. - stwierdził, wymijając cię. - Oczywiście jeśli dasz radę... - zakończył, odwracając się w twoim kierunku tylko na chwilę, a następnie znikając za zakrętem. W każdym bądź razie już go nie było i zostałaś całkiem sama.

Schodziła powoli ze schodów, które nie okazały się być przyjacielskie dla dziewczyny. Poślizgnęła się i upadła na cztery literki. Co za pech. Po za tym jeszcze trochę i było by po włosie. Za nim wstała wsadziła palce w ustach i zaczęła go wyciągać.
-To nic nie da - mruknęła cichutko pod nosem. Otworzyła torbę i wyjęła z niej Dokeshi, do jej główki przyczepiła włos. Za pomocą magii oczywiście się trzymał i nie miał możliwości się zagubić do póki Miyu go nie zdejmie. Schowała laleczkę ponownie w torbie. Wstała i lekko się rozciągnęła po upadku. Zauważyła skrzynię i lampę naftową? Oh.. jak cudownie. Oby tylko wystarczyło przekręcić odpowiedni kureczek, a najlepiej żeby była magiczna.

Znajdując się już na dole postanowiłaś zapalić lampę. Jednak czy było warto? W sumie to się zapaliła słabym płomieniem, który nie był w stanie oświetlić nawet całego pomieszczenia. Ale chyba lepsze to niż błądzenie w ciemnościach..? Twoim oczom, początkowo tylko nikle oślepionym przez nagłą dawkę oświetlenia, ukazała się spora przestrzeń. Jakiś magazyn czy coś... Znajdowało się tutaj wiele skrzyń, najpewniej z towarami. Zajmowały one sporo miejsca, tworząc między sobą pewnego rodzaju ścieżki. Wiele nie widziałaś, ale mogłaś dzięki płomykowi naliczyć co najmniej dwie trasy. Stojąc tak, traciła byś tylko czas. Na dodatek mogłaś usłyszeć skrzypienie. Co to było? Drzwi? Jeśli tak, to chyba nie te zza twoich pleców? Nie... Raczej nie... Dźwięk w każdym razie zdawał się być cichy. Za cichy... Ale jeśli to były jakieś drzwi, to by znaczyło, że ktoś wszedł do tego samego pomieszczenia, w którym aktualnie się znajdowałaś...

Udało się. Lampa się zapaliła, co prawda światło nie było powalające, ale jednak to było coś. Pomyślała sobie, że mogła by teraz wyjąć plan okrętu i dowiedzieć, się gdzie zapewne się znajduje. Jednak coś usłyszała, czyżby drzwi?
-Kurcze - mruknęła pod nosem odwracając się za siebie. Na szczęście to nikt za nią, ale za to z innego kierunku. Nie dobrze. Miyu bez zastanawiania się poszła przed siebie z lampą w dłoni i zaczęła trochę krążyć, może się okaże, że jeśli była to jakakolwiek osoba nie zorientuje się o obecności intruza. W pewnym momencie zatrzymała się i czekała czy ponownie coś usłyszy. Oczywiście lampę trzymała w jednej dłoni, a drugą pilnowała torby.

Przemieszczałaś się dość chaotycznie wchodząc w pierwszą lepszą ścieżkę między stertami skrzyń. Szłaś tak i szłaś, mijając kolejne zakręty, aż wreszcie dotarłaś do ślepego zaułka. I co teraz? Jakby tego było mało, lampa zaczęła przygasać... Chociaż. Może to nawet lepiej? W pewnym momencie mogłaś usłyszeć kroki. Jednak skąd one dobiegały? Zza ciebie, a może jakoś obok, po drugiej stronie pojemników?
- Ktoś tu jest? - odezwał się po chwili głos dobiegający jakby zza rogu. Początkowo mógł wydawać się obcy, ale już go gdzieś słyszałaś. Tylko gdzie? Stałaś tak, nie mając innej drogi jak cofnięcie się. Mogłaś zauważyć w końcu korytarza coś w rodzaju zbliżającego się światła, a odgłosy przemieszczania były coraz głośniejsze. Jakby tego było mało, trafiłaś w miejsce, w którym właśnie kapała woda i mogłaś zauważyć, że właśnie kilka kropli spadło też na ciebie.

Znalazła się w ślepym zaułku, to miejsce jest za bardzo pokręcone. Po za tym światło co raz bardziej traciło na mocy i dobrze, bo usłyszała również kroki. Nie mogła się zorientować, z której strony, ale na pewno w jej kierunku. Otworzyła klapkę od lamy i zdmuchnęła płomyk. Poczuła na sobie wodę, nie miała teraz czasu na sprawdzanie skąd. Cofnęła się kawałek do tyłu i wolną rękę wsunęła do torby. Złapała w dłoń Dokeshi i przekręciła jej ramię. Głos był znajomy, czyżby ten cały Will? Jeśli tak to on na pewno jakoś zareaguje na samoistne zgięcie ręki.

Stojąc tak w ciemnym miejscu chwyciłaś za lalkę, której przekręciłaś rękę. Niby nic takiego jednak spowodowało to jakiś brzdęk niedaleko, a nawet chyba stłuczenie szkła. Momentalnie światło, które się zbliżało, zniknęło. Niedługo potem mogłaś usłyszeć kolejne kroki, z tej samej strony, co przed chwilą. Jednak tym razem odgłosowi przemieszczania towarzyszyło coś na wzór... Posapywania? Coś jak odgłos blokowania dźwięków oznaczających ból. Kroki stawały się coraz głośniejsze.
- Jest tu ktoś? - mniej więcej w wejściu do twojego zaułka mogłaś zauważyć kontur osoby, wypowiadającej te słowa. Jednak kto to był? Tego nie mogłaś być pewne... Woda jak kapała, tak kapała sobie dalej...

Jakiś brzdęk. Tłuczone szkło? To chyba powinien być on. Przynajmniej taką miała nadzieję, bo inaczej nie będzie za łatwo się teraz pozbyć kogoś innego. Po za tym światło zniknęło i dało sie usłyszeć jakieś sapanie. Musiała spróbować jeszcze raz. Tym razem zgięła laleczkę tak jakby kucała, ale jednocześnie leżała bokiem na ziemi. Jeśli to naprawdę ten cały Will, powinien teraz paść na podłogę. Nie chciała jeszcze wychodzić z ukrycia, ale już było bardzo blisko by została zauważona.

Dalej bawiłaś się laleczką, mogąc powoli zaobserwować zmiany konturu w ciemnościach.
- Ugh... Co tu się dzieje?! - usłyszałaś tylko z końca przejścia. Widoczność nieco ci się polepszała. W końcu człowiek stopniowo potrafi przywyknąć do ciemności. A woda non stop kapała na ciebie. Co tu jeszcze? Nic nowego chyba nie ma... Ciągle ten sam ślepy zaułek ograniczony z tyłu i po bokach skrzyniami...

To on. Nie było innej opcji. Nic innego nie słyszała, co by mogla zdać takie nagłe pytanie ze strony osoby, która się tutaj zbliżała. Miyu cały czas trzymała laleczkę w tej samej pozycji przecież nie będzie ryzykowała. Mogło by się okazać, że może mieć do czynienia z magiem co nie było by za fajne. Nie ma ochoty na walkę od samego początku misji. Wyszła z kąta pomiędzy skrzyniami, żeby zobaczyć mężczyznę. Przykucnęła przy nim i bez szczególnego wyrazu twarzy wpatrywała się w niego
-Szukam pewnego mężczyzny na tym okręcie

Mężczyzna leżał na ziemi jak wcześniej. No może miał teraz zdziwiony, a może nawet przerażony wyraz twarzy. Prawdopodobnie było to spowodowane tym, że usłyszał twój głos.
- To ty... - padło z jego ust krótkie zdanie. Po czym zapadła cisza. Dość krępująca cisza, którą pogłębiał dodatkowo mrok.
- Jakiego mężczyzny? - powiedział, a jego oczy wyrażały kompletne niezrozumienie. Jednak w takich ciemnościach mogłaś tego nie dojrzeć. Możliwe też, że on po prostu nieźle udaje...

-Miałeś jakieś wątpliwości? Chyba jestem tutaj jedną nie znaną nikomu osóbką, zresztą - odpowiedziała dość od niechcenia. Teraz się stała tak jak zawsze pod czas zadania. Była już całkowicie poważna i nie miała zamiaru tym razem wcielać się w jakąś biedną dziewczynkę. Takie rzeczy robi tylko wtedy gdy jest to konieczne. Zawsze ta metoda działa.
-Vincent, mów wszystko co wiesz - dodała. Za to nacisnęła mocniej na rękę lalki, nie tak by ją złamać. Bo już musiała by użyć normalnego zaklęcia, a nie chciała tracić w tym momencie dużo mocy. Nacisnęła tak by poczuł ból w lewej ręce.

Ciemnowłosy mężczyzna wpatrywał się w ciebie z niedowierzaniem. Trochę już przywykłaś do otoczenia, więc dojrzenie jego zaskoczonego wyrazu twarzy nie powinno być problemem. Jeśli uważniej się temu przyjrzeć, dostrzec by można nawet cień przerażenia. Nic dziwnego... W oczach jednej osoby przejść z bezbronnej dziewczynki w wyzutą z emocji kobietę, która na pewno nie żartowała.
- Kto? O kim ty mówisz? - zapytał się, po czym z jego ust wydobył się momentalnie okrzyk bólu, który został równie szybko zatamowany przez zagryzienie warg Willa.
- Nic... o nim... nie wiem! - wysyczał zaciskając wargi i starając się spojrzeć ci w oczy, by po chwili dodać niezmienionym tonem. - Kim ty w ogóle jesteś?
Mogłaś też usłyszeć ponowne skrzypienie drzwi, zagłuszane słowami mężczyzny. Tylko, z której strony?

-Dobrze wiesz o kim, nie zgrywaj niewiniątka - powiedziała. Była strasznie poważna, takie osoby strasznie ją wkurzały mówią, że niby nic nie wiedzą by wywinąć się od kłopotów. Tylko, że czy mówił prawdę? Tego określić już nie potrafiła. Puściła już rękę laleczki najwidoczniej przemoc nic nie zdziała. Wstała i usłyszała skrzypienie drzwi zmieszane ze słowami mężczyzny.
-Nie dobrze - powiedziała i zaczęła się rozglądać dookoła. Z której strony był ten dźwięk? Trzymając dalej rękę w tobie wyprostowała laleczkę do pozycji stojącej.

Właściwie można powiedzieć, że już stosunkowo przywykłaś do otaczającej cię zewsząd ciemności. Twoja powaga jednak nic nie dała, bo mężczyzna jak nic wcześniej nie powiedział, tak robił też i teraz. Mogłaś usłyszeć ciche odetchnięcie ulgi, gdy zwolniłaś nacisk na rękę lalki.
- Will! Jesteś tu? - usłyszałaś głos niesiony echem. Tylko, z której strony. Na brak odpowiedzi ze strony rzeczonego Willa, mogłaś usłyszeć kroki. Najprawdopodobniej dochodziły one z prawej strony, jednak tej pewności mieć nie mogłaś. Chociaż..? Już po paru chwilach mogłaś spostrzec światło dochodzące z tamtej strony.
- Chwila... Co ty? - te słowa padły w odpowiedzi na twoje manewry z laleczką. Czyli najpewniej obca osoba już wiedziała, gdzie się znajdujecie.
- Will! Z kim ty do cholery tam jesteś?! - tia... nieznajoma pewnie domyśliła się, że jest tam ktoś poza jej kolegą. Reakcją na to wszystko było jedynie przyspieszenie kroków, jednak ciągle nie znalazła się ona przy was.

"No to nie mam wyjścia" Mówiła do siebie w myślach, sytuacja robiła się coraz bardziej napięta, po za tym nie mogła być zbyt głośno, dlatego wolała szybko załatwić sprawę. Chociaż i tak jest wiadomo, przynajmniej tej osobie, że na okręcie jest nie proszony gość.
-Shogeki-mruknęła pod nosem. Było to zaklęcie, które zapewniało jej dodatkową siłę. Nie chciała się patyczkować i natychmiast zacisnęła lewą dłoń w pięść i uderzyła Willa prosto w twarz, mógłby od tego uderzenia nawet stracić przytomność. Za to kolejny cios był przeznaczony dla osoby, która się tutaj zbliżała.