Portowe Doki

First topic message reminder :

W Haregonie najważniejszym miejsce jest port. Można stąd dopłynąć wszędzie. Jest to jedyne miejsce z którego da się dostać na Tenroujimę. W dokach znajdziemy zarówno małe łodzie rybackie, jak i ogromne liniowce. Raz widziano nawet szaleńca na rowerze wodnym. Port jest ogromny i łatwo się zgubić w setkach zatoczek i innych zaułkach. Są tutaj sklepy, ale nie ma tutaj niczego co mogłoby ciekawić magów. Z atrakcji turystycznych: mniej więcej w centrum stoi pomnik upamiętniający walkę Natsu z Borą. Jest na nim Natsu połykający płomienie przeciwnika.

by Yo Senshi (z drobnymi poprawkami Alezji)

Chłopak przyglądał się Arisu, która niepewnie zgodziła się dopomóc mu w takiej, a nie innej formie treningu. Widział, że niezbyt wiedziała co zrobić.
-Ty nie wiesz jak tak walczyć, ja nie wiem, jak mogę zaszaleć z tą ręką w preferowanym przeze mnie stylu. Wydaje mi się to całkiem wyrównanie, nie sądzisz? - stwierdził, po czym ustawił się luźno, będąc gotowym na natarcie dziewczyny. Miał zamiar wypróbować do jakiego stopnia jest w stanie obronić się ręką w takim stanie ze wszystkimi swoimi zdolnościami. Gdy więc przygotował się mentalnie, spojrzał na Arisu i kiwnął głową, jednocześnie mówiąc -Zaczynaj. - a następnie... skupiłby się na tym, by po prostu blokować jej natarcie swoją nie do końca sprawną ręką. To ją chciał przetestować w bardziej bojowych warunkach, a lepiej zrobić to teraz, niż potem z jakimiś przeciwnikami chcącymi go zamordować... czyż nie?

-No niby tak - Nie była tego do końca pewna. Tora miał dużo większe doświadczenie w walce wręcz lub ogólnie w walce. Ari nie unikała walki, ale kiedy musiała po prostu tego nje robiła.  Odetchnęła głęboko dwa razy by się przygotować. Kiedy Tora dał jej znać niepewnie Kiwnęła lekko głową na zgodę. Zaczyna dość niepewnie z zwykłym ciosem na wysokości jego twarzy. Następnie drugą ręką ułożoną poziomo planowała zaatakować na wysokości szyi. Następnie nastąpiła krótka seria ciosów skierowane na klatkę piersiową. Jej ruchy były jakby nie poradne i dość słabe. Przed każdym atakiem ewidentnie się wahała przez co jej ruchy zapewne były do przewidzenia. Nie umiała się bić w takim stylu więc czuła się nieco zagubiona. To wszystko można było wyczytać z jej ruchów i twarzy.

Tora spoglądał uważnie na Arisu, Gdy ta ruszyła, był gotów. Pod względem psychicznym. Pierwszy atak planował zbić na lewo, natomiast kolejny na prawo. Wciąż tą samą ręką. Następną kombinację planował po prostu zbijać i ewentualnie utrzymać w miarę bezpieczny dystans. Cały czas monitorował stan swojej ręki, chcąc zyskać jak najwięcej informacji na temat jej użyteczności i możliwości jej potencjalnego użycia. Gdyby jednak poczuł, że nie wyrabia, to po prostu do próby bloku dodałby jeszcze unik ciałem, tak by atak przeszedł obok niego. Dodatkowo Tora stara się kontrolować. Wiedział, że porządnie wykonany blok może zaboleć, a nie chciał sprawiać dziewczynie bólu. Dlatego, mimo na wpół "żywej" ręki, patrząc na to optymistycznie, to starałby się nie przesadzić z siłą.

MG:
Faito! Faito! Faito! Dawać sędziego! Dzwonić po grabarza! Ach... To nie tego rodzaju faito... No niestety nie będzie tu krwi, flaków, epickości, ani dramy... A może dramy trochę jest... Mniejsza z tym... Te przemyślenia zostawmy sobie na inną okazję...
Starcie Tory z Arisu, całkowicie bezkolizyjne przebiegało w miarę spokojnie. Co prawda dziewczyna wielkiego doświadczenia bojowego nie miała, a Tora trochę jej się nastawiał, używając jedynie lewej ręki, która zsiniała i z małym wyczuciem, średnią bardzo miała mobilność. Pierwszy cios Tora nią zablokował i właściwie to nawet niewiele poczuł w tym uderzeniu. Zaledwie drobne mrowienie. Jednakże z racji, iż ręka była wolna, to Tora większości ciosów musiał unikać, aniżeli blokować, aczkolwiek bez większego trudu mu to przychodziło.
Aż w końcu słońce zaszło całkowicie i zrobiło się tak ciemno, że ledwo mogli siebie dostrzec.

Więc jednak nie pełna sprawność. Tora z lekkim zawodem próbował wycisnąć cokolwiek więcej ze swojej zmaltretowanej ręki, ale cóż. Najwyraźniej były granice, których nie dało się przekroczyć. A przynajmniej nie tak łatwo... nie tak szybko. Mimo wszystko, na spokojnie dało się jakoś to przeboleć. W sumie dzięki temu treningowi nie myślał, ergo... był sobą. Nawet blask w oczach zdawał się wrócić, jednak wystarczyło tylko, by zrobili sobie krótką przerwę, by rzeczywistość zaczynała do niego wracać i okrutnie obdzierać go z wszelakiej radości życia, z wszelakiej motywacji i chęci. Gdy zapadł zmrok, rzucił tylko:
-Dzięki... na dziś chyba wystarczy. - stwierdził spokojnie, bez większych emocji w głosie. -Na dziś chyba wystarczy. Udajmy się do kajuty, gdzieś w pobliżu powinno być jakieś miejsce, by się chyba chociażby opłukać. Pójdziesz pierwsza, czy ja mam iść pierwszy? - mruknął spokojnie, wyjmując rękę zza pleców i trochę nią ruszając. Wszak od braku ruchu trochę zdrętwiała. Następnie zaś spokojnie ruszył w stronę kajuty, upewniając się, że Arisu idzie za nim. Wolał, by ta się nie zgubiła. I by nic jej się mimo wszystko nie stało.

Atakowanie samo w sobie szlo jej dobrze choć czuła, że były one do przewidzenia dla Tory. W końcu sama nie była w tym dobra, z drugiej strony on tez nie był w stu procentowej kondycji. Mimo wszystko przez cały ten czas uśmiechała się pod nosem, ten mini trening jak najbardziej był przydatny i może się przyda w przyszłości. "Walczyli" tak długo, że zrobiło się ciemno.
-Właściwie to Ty możesz iść - rzekła zmęczona, ale zadowolona. Skierowała się do kajuty przyciągając się mocno. Zdecydowanie była to nauka na przyszłość. Kiedy była już w środku usiadła na ziemi i plecami oparła się o ścianę. Zamierzała na niego poczekać kiedy skończy się myć i się wymienią miejscami.
-Poczekam na Ciebie tutaj i się wymienimy - dodała i zamknęła oczy. Była zmęczona, możliwe, że usunie zanim wróci. Choć czuwała i starała się nie zasnąć.

Tora kiwnął głową, na znak, że rozumie. Wziął tylko sobie coś na przebranie, ręcznik i podstawowe wyposażenie łazienkowe i poszukał czegoś, co mogło za takową robić. Wszak Minstrel lubi statki, więc pewnie i może nawet łazienkę ma. Może i nawet w kajutach! To byłoby spoko. Gdyby się jednak okazało, że nie ma tak łatwo, to Tora i w bali da sobie radę. Nie planował spędzić bowiem dużo czasu na myciu. Ot zrobić wszystko porządnie, ale i sprawnie i szybko wrócić do kajuty. Kiwając głową, że może teraz ona iść, w razie potrzeby lekko ją szturchając, by się obudziła. Gdyby jednak nie dała się obudzić to westchnąłby i przeniósł ją do łóżka, ułożył do snu, przykrył i sam by się położył na podłodze, tam gdzie w sumie jego rzeczy. Wyjąłby jakiś koc czy coś, by się przykryć, ręka pod jakieś ubranie i w sen. Ułożyłby się do snu na plecach, spoglądając w sufit. I to samo by zrobił, gdyby Ari poszła się myć. Bo cóż więcej do roboty. Tora normalnie spałby pewnie w samych krótkich spodenkach, ale z racji, że była tu Ari nałożył na siebie jeszcze czarny bezrękawnik.

Kiedy Tora wyszedł Ari się przysnęło. Ocknęła się w momencie kiedy Tora ją szturchnął w ramię i obudziła się. Wstała i podeszła do swojej torby by wziąć coś na zmianę, jakieś mydło i poszła do łazienki, której pewnie musiała poszukać. A kiedy ją znalazła zastała tam dłuższą chwilę by się odświeżyć. Wróciła do kajuty w krótkich spodenkach i koszulce. Ot taka zwykła piżama. Odłożyła wszystkie rzeczy na miejsce i położyła się do łóżka, zakryła się kocem. Spoglądała na sufit przez jakiś czas, a później po prostu usnęła.

No i poszli spać. I pewnie spaliby do rana, gdyby nie fakt, że Tora nie miał jednak ostatnio łatwo. No i ogólnie miał koszmar. Nie krzyczał przez sen. Trudno określić, czy tak było zazwyczaj, czy ten jeden raz tak się zdarzyło. Ocknął się zlany potem, automatycznie znajdując się w pozycji półleżącej i głośno oddychając. Praktycznie więc mówiąc dyszał. Spojrzał przed siebie i dostrzegł... go. A dokładniej to, co z niego zostało.
-S-su... - zaczął, gdy obraz się rozmazał. Spuścił wzrok. Przypadkowo spojrzał na swoją prawą dłoń, której wnętrze skierowane było ku górze. I... widział na nich. Normalnie pewnie byłaby to krew. Ale tym razem był to ketchup. I to nie było zabawne! Bo Sucharek. Tora zaczął lekko drżeć, złapał się tą ręką za czoło i mocno zacisnął zęby. Musiał się uspokoić. Chwilę to trwało, ale udało się. Co więcej, poczuł, jak po prawym poliku samotna łza szukała sposobu, by oderwać się od jego skóry. Ale w tym mroku jej nie było widać...

Spała, jednak nie twardo. Po pierwsze nie było to jej łóżko,  a po drugie w tym momencie dość czujnie spała. Ocknęła się w momencie gdy usłyszała hałas. Otworzyła oczy i spojrzała w stronę tygrysa. Chwilę jej zajęło by wzrok przyzwyczaił się do ciemności. Usiadła na łóżku. Słyszała jak głęboko oddychał. Miał koszmar?
-Tora? Stało się coś? Miałeś zły sen? - spytała. Przetarła oczy zaspana. Zaczęła się poważnie o niego martwić i jego stan.

Torze minęło trochę czasu nim usłyszał głos Arisu. Spojrzał tępo w stronę, skąd dochodził dźwięk, jakby nie wiedząc co się do końca dzieje. Samotna łza spadła, wydając niedosłyszalny dla obydwojga dźwięk. Byakuton odchrząknął, by unormować jego głos.
-Najwyraźniej. - odparł cicho lakonicznie, po czym westchnął. -Chodźmy spać. Z rana wypływamy, a widok oddalających się ziem Fiore może być ciekawy. - mruknął, kładąc się ponownie na plecach i wpatrując pustym wzrokiem w sufit. Nie wiedział, czy kiedykolwiek mu się poprawi. Był swoim wrakiem i miał tego świadomość. Nie wiedział ile czasu minęło od jego ostatniej wypowiedzi. W końcu jednak się przemógł. Rzucił cicho. Gdyby Arisu zasnęła od jego ostatniej wypowiedzi, to nie miałaby prawa tego usłyszeć -Nie wiem... czy wrócę... do gildii... - mruknął cicho, tępo wbijając wzrok w sufit, a następnie przewracając się na lewy bok, uznając, że najwidoczniej jego towarzyszka zasnęła.

Spać jej się chciało, ale minimalnie się obudziła. Wystarczająco by siedzieć na łóżku, a to już coś.
-Zdążymy spokojnie - mruknęła zaspana i ziewnęła głośno wyciągając się mocno. Na jego kolejne słowa spięła się i milczała przez kilka sekund.
-Co ty wygadujesz? Wrócimy razem do Gildii po misji jak zawsze - rzekła śpiąca. Okryła się szczelnie kocem siedząc na łóżku. Wstała z swojego miejsca u podeszła do niego. Była jej ciepło ,bo była ciepłym ziemniakiem więc nie zmarznie. Klapnęła tyłkiem obok Tory. Dźgnęła go palcem w żebra.
-Wracamy wspólnie do Gildii. Nie wywiniesz się od tego - mruknęła. Ziewnęła po chwili znowu. Chciała się dowiedzieć dlaczego nie chce wrócić.

Więc nie spała? Kurde, Tora teraz musi się tłumaczyć. Z jednej strony nie chciał. Z drugiej, wiedział, że nie uniknie. Gdy Arisu zaczęła dźgać go w żebra, obrócił do niej głowę, na znak, że w sumie to słuchał i kontaktował co się działo. Westchnął, po czym obrócił się na plecy. Nie miał ochoty siadać.
-Nie mam prawa wracać. - odparł lakonicznie, spoglądając tępo w sufit. Nie wiedział co miał powiedzieć. Nie chciał mówić. Nie chciał sobie przypominać. Chciał zapomnieć. O wszystkim. O jego śmierci, o tym, jak nie mógł go uratować, o tym, że już go nie ma. Za każdym razem gdy zasypiał liczył, że to wszystko okaże się tylko nocną marą, iluzją, koszmarem, który przeminie i wszystko będzie jak dawniej. Ale zawsze wiedział, że gdy się obudzi, cała ta nadzieja zostanie bezlitośnie strzaskana i zdeptana przez rzeczywistość.

-Masz prawo, jesteś wróżką - odrzekła. Przecież go nikt stamtąd nie wyganiał. Za bardzo się o coś obwiniał i przez to teraz wygląda jak wygląda. Przestała na chwilę go dźgać w żebra. Zmarszczyła brwi i ziewnęła.
-Baka Tora - mruknęła i ułożyła się obok niego na ziemi.
-Powiedz mi co Cię trapi inaczej będę tu z Tobą spać na ziemi - To był oczywisty szantaż. Ale jeżeli zadziała to dlaczego nie? Może na niego zadziała

Tora jednak nie miał zbyt wielkiej ochoty na cokolwiek odpowiadać. Ogólnie, wolał o tym nie myśleć. Gorzej, że nie potrafił. A teraz jeszcze na dodatek powinien się tłumaczyć. Westchnął, nie chciał zbytnio. Wpatrywał się w ścianę niezbyt się ruszając.
-Nie powinienem być dłużej członkiem Fairy Tail. - powiedział spokojnym, acz beznamiętnym, pozbawionym jakichkolwiek emocji głosem. -Nie takim, jakim jestem. - dodał po chwili, po czym usłyszał jej groźbę. Kiedyś by się uśmiechnął i zaczął droczyć, że on w takim razie idzie na łóżko. Ale to nie te czasy. Teraz tylko odpowiedział niezwykle... pragmatycznie. -Podłoga jest zimna. Nie przezięb się. - ostrzegł dziewczynę, nadal się nie odwracając. Nie wiedział dlaczego. Bał się spojrzeć jej w twarz? Bał się, by ta widziała go? Czy coś zgoła innego? Tora sam nie wiedział. Sam nie miał bladego pojęcia...