Tehana

First topic message reminder :

Niewielka wioska znajdująca się na południe od wielkiego miasta Ohary. W Tehanie znajduje się zaledwie kilka domów mieszkalnych zwykłych rolników, niewielki zajazd oraz posiadłość Kikuta. Sama wioska otoczona jest niewielkimi górami i laskami, co czyni ją trudno dostępną i raczej omijaną. Panuje to spokój i cisza.
~~

MG

Podróż na północ zajęła Frederice wraz z mężem i służbą 3 dni. W końcu na wieczór trzeciego dnia zajechali do posiadłości. Otoczona murem, miała co najmniej kilka hektarów powierzchni. Własny zagajnik, oczko wodne, stajnie, dwa domy dla słóżby i posiadłość Hienshina, w której teraz mieszkać będzie Frederica. Zdawało się to całkiem miłym miejscem na wychowanie dzieci, czy feniksa. Hanzo ani Wydra nie pokazali się ani razu od czasu ślubu i Frederica nie musiała się denerwować oglądając nielubianego członka swojej nowej rodziny. Za to Shizuka zawsze wiernie towarzyszyła swojej nowej pani, razem z nią haftując i rozmawiając, gdy Hienshin zajęty był wydawaniem poleceń. Czas mijał też Frederice rzeczy jasna na oswajaniu Cezara, który wydawał się wielce niepocieszony faktem że musi siedzieć w klatce i na dodatek gdzieś się poruszają. Jego nikt o zdanie na temat przeprowadzki nie pytał, toteż dąsał się i nie gdakał zbyt wiele. Teraz zaś gdy służba ich rozpakowywała, ona została sama z klatką w której siedział Cezar, w swoim nowym domu. Dom posiadał parter i dwa piętra. Na ostatnim znajdowała się zbrojownia, sala treningowa i strych, na parterze kuchnia, jadalnia, salon i łazienka oraz sauna. Na pierwszym piętrze pokoje dla gości i ich sypialnia. Całość wykonana była z sosnowego drewna, zdobiona ładnymi malunkami. Ogólnie cały dom zdawał się cieply i piękny. Cezar spojrzał na dom, potem na Frederice, a następnie zbliżając kuper do krat klatki, zesrał się na podłogę.

MG

Mężczyzna pokręcił głową.-Nawet teraz nie jesteśmy bezpieczni, w trakcie zmagań z własnym klanem o dominację nad nim-Widocznie to co Frederica uznawała za bezpieczeństwo nijak nie pokrywało się z bezpieczeństwem o którym mówił mężczyzna. Ale to już musiała Fretka sama zrozumieć, bo jej mąż kwestii bezpieczeństwa już bardziej poruszać nie planował.-Czas. Powiedziała, że zapewne potrzeba czasu bym w pełni wyzdrowiał. Kto by pomyślał że Hanzo będzie mi się dawał we znaki nawet jak już umrze-Zaśmiał się smutno, dotykając własnego torsu.-Jest tyle rzeczy do zrobienia, a ja nie mam sił nawet na połowę z nich. Trzeba na nowo zjednoczyć klan, pomóc naszemu synowi z jego... zdolnościami...-Przymknął oczy, zastanawiając się nad piętrzącymi problemami.

Była całkiem niewielka szansa, że oboje rozumieli kwestię "bezpieczeństwa" w absolutnie innym świetle. Może to wynikało z własnego doświadczenia albo jego braku jednak uważała, że cokolwiek mogłoby stanowić zagrożenie dla nich czy klanu samego w sobie - poradzą sobie z tym lepiej lub gorzej, jednak ostatecznie wyjdą na tym zwycięsko. Gdyby zaś miała je postrzegać tak, jak Hienshin... Cóż, zwyczajnie musiałaby przyznać Wydrze rację (nie, żeby tego nie robiła i teraz). Zagrożenia były, są i będą i właściwie nie byłby mowy, żeby kiedykolwiek mówić o tym, że są bezpieczni. Całkiem dołujące jakby nie spojrzeć. Praktyczne, ale dołujące. Westchnęła ciężko po czym machnęła ręką. Prawdopodobnie go i tak nie przekona do niektórych kwestii więc czym się przejmować? Może kiedyś... Słuchają o Hanzo i braku jakiegokolwiek, konkretniejszego rozwiązania wcale nie było jej szczególnie do śmiechu. Patrzyła na niego tak samo zmartwiona jak wcześniej jednocześnie znowu przypominając sobie, że sama ma problem z pewną "martwą" osobą. I tak nie miała szczególnie okazji żeby o tym nie myśleć - zwłaszcza, że to był problem dość świeży. - Jestem beznadziejna w jednoczeniu czegokolwiek, więc pozostawię to tobie... Jak już poczujesz się wystarczająco dobrze. Zaś z mocami naszego syna spróbuję coś zrobić, jednak ciężko mi cokolwiek obiecać. - tak to już jakoś było, że nie bardzo rzeczy lubiły jej wychodzić. - Nie mniej nie myśl o tym. Na wszystko przyjdzie pora. Skoro potrzebujesz czasu dostaniesz go tyle, ile potrzeba, a jeśli pojawi się coś niecierpiącego zwłoki - zajmę się tym. Zaprzątanie sobie głowy nieprzyjemnymi myślami jeszcze nikomu nie pomogło wyzdrowieć. - dodała patrząc przez cały czas mężowi prosto w oczy. Najważniejsze było dla niej, żeby w końcu wrócił do siebie. Mogło się walić i palić, ale dopóki wszyscy jej bliscy byli cali i zdrowi - zawsze jest szansa, że będzie lepiej. - Swoją drogą - potrzebujesz czegoś? Może herbaty czy... sama nie wiem. - zapytała rozglądając się nieco po pomieszczeniu. Przynajmniej mogła się upewnić, że niczego mu nie brakuje tak po za zwyczajnym kupowaniem mu czasu. Chociaż "kupowanie czasu" mogło nie być najtrafniejszym określeniem. W gruncie rzeczy robiła swoje i nie było na horyzoncie żadnego palącego problemu mającego przeszkodzić Hienshinowi w dochodzeniu do siebie.