Siedziba "Hariqi"

First topic message reminder :

Nieduża, dwupiętrowa kamienica w starszej dzielnicy miasta, z fasadą w kolorze granatowym. Na parterze znajdują się biura obsugi, natomiast kolejne piętra są już typowo mieszkalne, z 3 dużymi pokojami na piętro. Obecnie tylko pokoje na najwyższym piętrze są zamieszkane, a pierwsze piętro robi za składzik papierów, kuchnię oraz pomieszczenie gościnne. Na każdym pietrze znajduje się mała łazienka.
Czym właściwie zajmowali się ludzie w Hariqi? Najprościej mówiąc byli magami na zlecenie, wykonującymi mniejsze lub większe zlecenia od przeróżnych klientów. Jest ich za mało, by tworzyć gildię, jednak nikt się tym specjalnie nie przejmuje. Po prostu robią, co do nich należy.

Streszczenie fabularne

Zamek Millenium nie był dobrym miejscem. Świadczył o tym fakt, że Han potrzebował odpoczynku. Długiego, z dala od gildii, w miejscu, w którym mógłby pomyśleć i zdobyć zarówno wiedzę, jak i umiejętności. Skorzystał więc z oferty Ognia, przebywających w Oak. Wciąż obserwowali Techników w Ilion i każda para rąk była w cenie, a z powodu nakładających się celów, przyjęli Goommoonryonga w swoje szeregi.
Chciał się uczyć. W porządku. Chciał zakończyć niedokończone sprawy. W porządku. Oni też mogli na tym skorzystać, choć w nieco inny sposób, niż Gumiś. Najbardziej w tym wszystkim zadowolona była Atatai, która niemal przeforsowała u brata zgodę. Dodatkowo mag otrzymał pokój na drugim piętrze do swojej dyspozycji.
Pierwszym krokiem, który podjęli wspólnie, było sprawdzenie terenów Ilion. Aktywność Techników zmalała i Seymour koniecznie chciał sprawdzić, co znajduje się w zdradliwych podziemiach twierdzy. W ruinach szybko okazało się, że Technicy opuścili korytarze, nie zostawiając prawie nic po sobie. Jedynie w więziennych celach ostały się zabite chimery, powoli wypełniające powietrze rozkładem oraz... Simon. Ledwo żywy Technik został przeniesiony do Oak i powoli dochodził do zdrowia, jednak nikt specjalnie mu nie ufał.
Tymczasem Han zaprosił Atę na kolację...

MG

Słońce dopiero zaszło i pierwsze błyski gwiazd pojawiły się na bezchmurnym niebie. Zapowiadała się ładna noc. Han z kolei czekał przed kamienicą, aż Atatai wyjdzie. Tak się umówili.

Chain była zadowolona z tego, że "lekarz" przyjął jej podarek jako wystarczającą zapłatę. Trudno jej było rozstać się z rapierem, ale była to dobra cena. Jedno było pewne. Nie chce spotkać na swojej drodze już żadnego demona i żadnego mistrza miecza. A jeśli kiedykolwiek spotka Escanora, zapłaci jej za to.
-Chain- przedstawiła się dziewczyna, przyjmując brandy i biorąc spory łyk, krzywiąc przy tym twarz. Chciała sobie dodać trochę odwagi -Swoją drogą, Yugata to moja dobra znajoma- chociaż może dobra, to było za dużo powiedziane. Wcześniej nie do końca się lubiły, ale po rozmowie na Igrzyskach i biesiadzie, zaczęły żywić do siebie przyjacielską sympatię. Podobno wszystkie wróżki były rodziną, ale od dawna nie mogła liczyć na nikogo z nich.
Chain nie była zadowolona, że musi znowu znosić ból, który przeżywała na Hakobe. Zdjęła jednak koszulkę, pozostając w samym staniku i odłożyła ją na bok, by nie zabrudzić jej krwią.
-Dam radę. To będzie nic w porównaniu z momentem, kiedy zadawano mi ją po raz pierwszy-
Nie wiedziała jednak, czy naprawdę temu podoła. Starała się być silna i skupić na twarzach osób, które szanowała i za którymi tęskniła. Dopiła szybko resztę trunku i odłożyła szklankę na bok. Zacisnęła zęby, starając się nie odgryźć sobie języka i skupiła się na tym, o co prosił ją Goomoonryong. Skupiła się na tym, jak jej ucho, twarz, pierś i dłoń ponownie stają się piękne, jak ze skóry znika blizna i jak ponownie może się cieszyć z tego, jak hojnie obdarzyła ją natura. Jak mogła ponownie patrzyć w lustro i nie wstydzić się samej siebie.

Więc Chain znała się z Yugatą? Cóż, o ich relacje i samą białowłosą mógł zapytać po operacji. Teraz musiał zająć się przywróceniem ciała Chain do poprzedniego stanu. Tak więc skupił się na tym, by każda jedna komórka jej ciała zrosła się ładnie, przywracając jej skórę do poprzedniego stanu. Leczenie takich powierzchownych ran, czyli niwelowanie blizn nie było niczym ciężkim. Ot, trzeba było sprawić by skóra i ciało pod nią połączyło się idealnie. Wszelkie ubytki wypełniając zupełnie nowym materiałem. Obserwował więc w milczeniu, jak pod wpływem jego magii skóra dziewczyny łączy się i odtwarza, na powrót będąc gładka. Było coś pięknego w tej magii. Nieco trudniejszą rzeczą było ucho. Musiał stworzyć nowe, w zasadzie od podstaw, tak więc tutaj musiała spisać się dziewczyna dobrze wyobrażając sobie jak to ucho wyglądało. On mógł tylko skupić się na odtworzeniu mięśni, chrząstek, skóry i tych bardziej skomplikowanych elementów jak bębenek i cała reszta znajdująca się w środku i pozwalająca dziewczynie słyszeć.

Chain dobrze znała swoje ciało, dlatego nie miała problemu z tym, żeby wyobrazić je sobie w celu jego odtworzenia. Wiele razy, kiedy zakładała kolczyki, przyglądała się, jak idealnie pasują one do jej twarzy... Jednak od momentu wypadku, nie spojrzała w lustro ani razu, więc nie musiała się martwić o to, że wygląd jej twarzy, ten aktualny, przesłoni jej cel stania się znowu piękną.
Oczami wyobraźni znowu widziała siebie taką jak kiedyś... taką jak będzie znowu już niedługo.
Wyobrażała sobie każdy szczegół swojej twarzy, każdą krzywiznę ucha i każde zagłębienie i uwypuklenie. Dobrze zdawała sobie sprawę z własnej urody i właśnie ją starała się przywrócić.
Podczas procesu, starała się wspomóc swój organizm, widząc oczami duszy, jak komórki jej ciała mnożą się i łączą, jak razem tworzą całkowicie nową i gładką tkankę, jak każda z nich zmienia się w odpowiednią do jej funkcji i położenia. Finalnie mogła w końcu dojść do siebie za cenę tylko jednego, małego rapieru.

MG

Gumiś będąc dobrym człowiekiem wziął się za naprawianie ucha Chain. Chociaż czy skoro go nie miała, to było co naprawiać? Gumiś wziął się do odtwarzania straconej części dziewczyny, kiedy to ona znowu skupiała się również i tak to oto sobie siedzieli przez pewien czas trwania zaklęcia, by ostatecznie Chain odzyskała ucho. W pełni sprawne z resztą, vo też mogło oznaczać "operację" bez jakichkolwiek powikłań. I to chyba w sumie tyle.

Dzięki znajomościom GH, udało mu się załatwić Morfiny, a nawet wciągnąć jakiegoś lekarzyka w drobną pomoc. A dlaczego tak? Ponieważ okazało się że panienka Chain, potrzebuje jeszcze jednej operacji i żeby się powiodła, musiał odciąć jej rękę. Tak więc gdy tylko została znieczulona, odciął jej rękę. Zrobili to na podwórzu, by pokoju nie pobrudzić. Zaraz potem przypalono nieco ranę i rozpoczęło się leczenie. A w zasadzie tworzenie nowej ręki zupełnie od podstaw. Miała być taka jak ta druga. Gumiś skupił się tylko na tym celu i nie myślał o niczym innym. Dokładnie tak. Nowe ścięgna, mięśnie, komórki, kości, skóra, wszystko. Zupełnie nowa ręka. Bez defektów, jak ta poprzednia...

Chain godziła się na wszystko co do tej pory się działo. Pocięcie jej ciała, owszem, bolało, ale było do zniesienia. Już chwilę później szczęśliwa mogła oglądać swoje nowe piękne i naprawione ciało w lustrze. Podziwiała kunszt, z jakim jej "lekarz" poradził sobie z odnowieniem jej ciała.
Było jednak jedno ale. Nadal czuła, że jej ręka była osłabiona. A jej leczenie miało obejmować całkowite pozbycie się wszelkich dolegliwości fizycznych.
Kiedy dowiedziała się, przez co musi przejść, w pierwszej chwili chciała uciec. Zatrzymała się jednak w drzwiach, słuchając jeszcze, co może jej zaoferować Goomoonryoung.
I skoro miała nic nie czuć, i mogła całkowicie poświęcić się myśleniu o nowym ciele, zgodziła się, choć niechętnie.
Wyszli na podwórko i tam została znieczulona. Czuła, że odpływa, jednak mocne postanowienie, że musi myśleć o odnowie zatrzymało ją w tym świecie i ocuciło.
Kiedy poczuła szarpnięcie i palenie w ramieniu, oraz zaczęła czuć wpływ magii leczącego, zaczęła intensywnie myśleć o wszelkich procesach o jakich myśleć jej kazał Czarnowłosy.
Jak jej komórki się dzielą, oczami wyobraźni widziała jak się łączą i tworzą nową rękę. Jak niektóre komórki tworzą kości, inne mięśnie, skórę, tkanki, naczynia krwionośne, układ nerwowy, i wszelkie inne gruczoły i przewody, w jakie zdążyła się zagłębić przed odcięciem ręki. Czuła, jak ręka, kawałek po kawałku, począwszy od góry ramienia, odbudowuje się, aż kończy na palcach i ładniutkie obciętych paznokciach. Bo zadbane paznokcie to podstawa.

No i tak kawałek po kawałku, Gumiś ze skupieniem i potem spływającym po czole, obserwował jak ręka Chain odnawia się. Kawałek po kawałku. Komórka po komórce. Niegdyś upośledzona i niedoskonała przez rany jej zadane, ta miała być zupełnie nowa i perfekcyjna. Stworzona dla Chain, z Chain(I mocy Gumisia). Dlatego Gumiś pozostawał maksymalnie skupionym na wykonywanej przez siebie czynności i nie dawał się niczemu i nikomu rozproszyć. Grunt żeby jeszcze Chain skupiała się na swojej ranie i wszystko będzie dobrze. Wkrótce odzyska swoją rękę.

"Myśl o nowej ręce, całkowicie sprawnej, tak jak kiedyś, tylko jeszcze doskonalszej" - powtarzała sobie w myślach Chain, całkowicie skupiając się na tym, by doskonale wyobrazić sobie proces odnowy jej kończyny. Była tak skupiona, że nie sposób było ją rozproszyć. Czuła jak energia magiczna jej i Goomoonryonga przeplatają się ze sobą i razem pomagają jej organizmowi zregenerować utracone ciało.
Ręka powoli "odrastała" a Białowłosa, mimo skupienia, po prostu zaczęła czuć szczęście, że wszystko znowu będzie jak dawniej.
Komórka za komórką, centymetr po centymetrze i już niedługo się to skończy. Ale póki co, myślała tylko o tym by wyzdrowieć, poświęcając temu całkowite skupienie.

MG

Gumiś-lekarz na uchu nie zaprzestał. Zamiast tego wziął się za naprawę jeszcze ręki dziewczyny, co było jeszcze mniej przyjemne i upierdliwe niż leczenie ucha. Jednak zarówno Chain jak i Gumiś siedzieli skupieni właśnie na tym zadaniu, zaś morfina zdobyta przez Gumisia stanowczo jakoś ułatwiała samej dziewczynie zadanie. I tak jak wcześniej - ręka po pewnym czasie odrosła w stanie lepszym niż przed leczeniem. W pełni sprawna i zdrowa więc zapewne taka, jaką chciał Czajniczek. A Gumiś skończył na tym używanie swojego zaklęcia.

Tak też Chain została wyleczona, a Gumiś zdobył miecz, świetnie. Podał więc rękę Chain, która wciąż była pod wpływem substancji odrzucających.-Pozdrów ode mnie Yugatę.-Mrugnął do dziewczyny i po szybkim ogarnięciu podwórka, sam skierował się w swoją stronę opuszczając kamienicę. Nie chciał teraz rozmawiać z Chain, o Yugacie, ani o nikim. Miał dość problemów na własnej głowie i zajmowanie się nowymi musiało poczekać. Teraz chciał zająć się czymś innym.

[z/t]

Chain, oszołomiona jeszcze trochę po działaniu leków, nie do końca wiedziała, czy był to już koniec.
Obejrzała swoją rękę i omal nie wstałaby z krzesła i zaczęła podskakiwać, ale prawie się dzięki temu przewróciła.
Smutna trochę, że musi oddać swój rapier, ale załatwi sobie kiedyś kolejny.
-E, spoko, jeśli się jeszcze kiedyś zobaczymy- rzekła tylko na pożegnanie i zanim się obejrzała, a koleś się zmył. No i trudno, przynajmniej wiedziała, gdzie przyjść jak znowu zawali sobie życie.
Dziewczę przysiadło sobie jeszcze niedaleko, by odgonić zamroczenie i mroczki i kiedy poczuła się na siłach, lekko wspomagając się swoją magią, ruszyła przed siebie, szczęśliwa, że wszystko znowu jest w porządku.

[z/t]