I've never seen a decent person among those who say they're going to save the world while forsaking the people around them. Those types of men are always so intoxicated by thier own hollow dreams that they call every little thing in front of them trivial.
Niewielki, smukły budyneczek umiejscowiony pośród rzędu sklepów. Założył ją powszechnie szanowany doktor Sam Breaker, który wyzionął ducha ponad pięćdziesiąt lat temu. Klinika utrzymuje kontakty z miejscowym szpitalem, służy jako poradnia medyczna lub apteka. Zwykle nie biorą pieniędzy za swoje usługi, oczywiście poza lekami.
Ze słów Iana wynikało to, że nie był ranny. Całe szczęście, im mniej walk tym lepiej. Trzeba było przyznać, że Inu należała do spokojnych osób, które unikają walk i którzy są bezkonfliktowi. - To dobrze. Chodźmy -Rzekła i ruszyła...ale gdzie? Zatrzymała się zdekoncentrowana i spojrzała na Iana. Ten chyba znał drogę, bo ruszył pewnym krokiem w odpowiednim kierunku. Inu poszła więc za nim udając, że nic się nie stało. Jej znajomy nie zwrócił uwagi na tamtą dwójkę. W sumie może to i dobrze? Może to dziewczyna była nazbyt przewrażliwiona i udawała zwykłego człowieka wszędzie gdzie się tylko dało? Może dlatego tak mało o niej świat wiedział. Czuła się z tym bardzo dobrze. Komplement o wyglądzie zbił ją z tropu. Drgnęła, spojrzała na niego szeroko rozwartymi oczami. Była po prostu zdziwiona, zarazem nieco skrępowana. Zaraz uśmiechnęła się by odwrócić uwagę od jej nieśmiałości, która to ukazała się przez jej lekko zarumienione policzki. - Aw dziękuję - Złapała się za kark by poczuć się pewniej. Doszli na miejsce, dziewczyna rozpoznała budynek. Była to klinika. - O, jesteśmy na miejscu - Stwierdziła Inu i ruszyła do środka rozglądając się na boki. - Swoją drogą...on jest z Lamia Scale. Znasz tą gildię? - Zaczęła, by poruszyć nurtujący ją temat.
Zaskoczenie dziewczyny wynikające z otrzymanego komplementu nieco zdziwiło chłopaka. To, że wyraził się pozytywnie o jej wyglądzie, to chyba dobrze? Zresztą, kto zrozumie kobiety? Z pewnością nie facet, a w szczególności dopiero co wkraczający w dorosłe życie dwudziestojednoletni młodzieniec. Z drugiej strony, owa reakcja zbiła go całkowicie z tropu. Może się bardziej otworzyć, czy raczej zachować duży dystans? Tylko, jak tu nie być towarzyskim? To kompletnie nie pasowała do roześmianego, przyjaznego Ian'a Boome'a. Koniec końców, postanowił nie drążyć tego tematu i zwyczajnie pozostać sobą. - Oh, myślałem, że powiesz coś stylu "ty też" - odrzekł, robiąc smutną minę, lecz tylko dlatego, by po chwili wybuchnąć śmiechem. Rozweselony własnym żartem przyspieszył kroku, toteż budynek kliniki pojawił się błyskawicznie. Jakimś cudem zapomniał o nastolatku, którego niósł na plecach. No, on spełnił swoją rolę. Nie musi dalej go taszczyć. Posadził biedaka na ławeczce przy drzwiach, na której przeważnie gawędzą staruszkowie. Sam wszedł do środka. Natychmiastowo jego wzrok powędrował w kierunku recepcji, aczkolwiek z zamiaru zapytania o pomoc, wyrwała go Inu, wspominając o gildii. Ostatecznie utwierdził się w przekonaniu, że też ma do czynienia z magiem. Przecież, dotąd nie pokazała choćby odrobinki swojej niezwykłości. - On należał do jakiejś gildii? To teraz przyjmują już wszystkich? - zapyta ironicznie, siadając w miejscu dla oczekujących. - Lamia Scale... hmm, coś mi obiło się o uszy. Podobno rywalizują z przesławną Fairy Tail, zgadza się? Zresztą, kogo obchodzą potyczki tych z wyższych sfer. Ja tam zajmuję się samym sobą - odpowiedział znudzonym głosem. Nie interesował się obecnymi sprawami magicznych organizacji. Chociaż zbierał na ich temat rozległą wiedzę, to głównie skupiał się na historii gildii, zamiast bieżących faktach. Nagle przewinęła mu się myśl o jego dawnej przynależności. Naszyjnik ze znakiem zrujnowanego stowarzyszenia dziwnie drgnął, jakby dalej trzymając utracone wspomnienia.
Ostatnio zmieniony przez Ian dnia Wto Lip 16 2013, 10:59, w całości zmieniany 1 raz
Uśmiechnęła się i wzięła kosmyk włosów za ucho. - No dobrze, ty też jesteś śliczny - Wyszczerzyła swoje kiełki w uśmiechu. Trzeba było przyznać, że dobrze się z nim dogadywała. Jak z nikim innym, jej charakter niekiedy jest irytujący. Ale każdy ma w sobie wady, nikt nie jest idealny. Weszli do kliniki, rybak bezpiecznie siedział na ławce. To mu się przyda, może ktoś się nim zainteresuje? Inu przystanęła z rozmówcą przed recepcją. Ian rozważnie robił zgłaszając się do lekarza. Może coś mu się stało i tego nie czuł? Dziewczyna niestety nie była medykiem toteż się nie znała. Przytaknęła słysząc odpowiedź chłopaka. Wyglądało na to, że nie obchodziły go żadne gildie. Nigdzie nie należał? Najprawdopodobniej tak. - Tak, należy do Lamii. Ma znak na klatce piersiowej - Stwierdziła spoglądając w kierunku, w którym sobie siedział. Zdjął górną część garderoby, więc jego znak był widoczny. - Więc nie należysz do gildii? Cóż, powiem że Lamia jest mi znana. Właściwie należę do niej tak jak ten idiota bleh. Szczerze to nawet ja średnio ją znam - Uśmiechnęła się do siebie. Średnia była z niej członkini.
Zdejmując ten okropny ciężar z pleców, znów poczuł tę swobodę ruchu, jak lekkie jest jego ciało. Zerknął na przedział obok przeznaczony dla osób niepełnosprawny. Coś go zabolało, myśl o wózku inwalidzkim była najgorszą wizją, jakiej mógłby doświadczyć. Zawsze szanował tych ludzi, dziękował losowi, że wszystko ma sprawne. Toteż dbał o zdrowie, nie warto udawać twardziela - dlatego udał się nawet z najmniejszym pęknięciem do lekarza. - To teraz jesteśmy kwita - mruknął, delikatnie masując uszkodzoną kończynę. Nie zawracał już sobie głowy żadnymi niepotrzebnymi zmartwieniami. Szczególnie chciał zapomnieć o pokonanym przeciwniku, nie cierpi, jak gryzie go sumienie, za coś, czego tak naprawdę nie zrobił. Owszem, stłukł lekko zapalczywego nastolatka, ale to nie była jego decyzja - chłopak dostał to, o co prosił. - Lamia Scale... no tak, teraz przypominam sobie troszkę faktów. Ogólnie nie obchodzą mnie sprawy tych wszystkich organizacji, ale odwiedzając kilka miejsc, nie raz natknąłem się na wzmiankę o niej. Zawsze spotykałem się z imieniem "Jura", przeglądając różne akta. Podobno należał do Dziesiątki Świętych Magów. No cóż, musisz być chyba dumna, skoro należysz do stowarzyszenia tak wyśmienitych magów? - przybrał minę, jakby wyszukiwał w pamięci dalszych informacji. Przemierzając ulice Shirotsume dowiedział się tego i owego. Silni są, nawet myślał o dołączeniu. Nigdy jednak nie mógł odpowiedzieć sobie na jedno, nurtującego go pytanie - po co ma pchać się do zorganizowanej grupki czarodziejów? Przecież źródeł dochodów jest mnóstwo.
Uśmiechnęła się szeroko, kiedy oznajmił że wszystko kwita. Dostrzegła, że masuje swoją rękę. A jednak coś mu się stało. Przyglądała mu się ukradkiem. Trzeba było to szybko coś z tym zrobić. Po co się męczyć? Rozejrzała się wokoło. Na razie żadnego lekarza nie było, musieli więc czekać. Ależ oni się guzdrali. Zaczął opowiadać nieco o Lamii. Nawet nie miała pojęcia o tym, że do tej gildii należał tak sławny mag. Wiedziała, że są silni, ale aż tak? "No ciekawie" - Łał. Szczerze, nawet nie wiedziałam. W sumie w tej chwili nabrałam dumy. Miło mieć jakieś tam plecy, szczególnie z tak silnej gildii - Uśmiechnęła się szeroko. Była pro kozakiem! - Przy okazji można się czegoś nauczyć. Sama bym pewnie nie dotarła do poziomu, jakim teraz się posługuję - Stwierdziła wzruszając ramionami. - Swoją drogą, czasu nie mam wiele. Muszę wpaść na chwilę do Magnolii, ponoć coś tam się ciekawego dzieje. Jesteś chętny? - Spytała przechylając głowę.
Z czym jak czym, ale z podzielnością uwagi nie miał problemu. Bez trudu komunikował się mimiką z rozmówczynią, by jednocześnie poszukiwać jednym okiem jakiegoś lekarza, który mógłby go przyjąć na oddział. W konwersacji przede wszystkim jest ważny stopień uwagi, jaki odbiorca przeznacza na rozmowę z drugą osobą. Niestety, żadnego doktora nie zdążył jeszcze zauważyć, a rejestracja i oczekiwanie na przyjęcie trwają zdecydowanie za długo. Dodatkowo rzadko odwiedzał szpitale, toteż tworzenie nowej karty pacjenta zajęłoby dłuższą chwilę, co w połączeniu z pracowitością personelu, tworzy mieszankę tygodni oczekiwanie na zwykłą wizytę. Dlatego wypatrywał lekarza do prywatnych odwiedzin. - Coś o tym wiem. Chociaż swoje osiągnięcia zawdzięczam wyłącznie sobie, to kiedyś też czuwał nade mną ten silniejszy. Ale... kiedy to było? - zaśmiał się pod nosem, instynktownie chowając wisiorek za koszulę. Wyprostował rękę, raz czy dwa pomachał ją przy zgięciu, chcąc ocenić tym samym stopień zagrożenia. Nie studiował medycyny, aczkolwiek na prostych sztuczkach to się znał. - Mangolia? Piękne miasto... huh, dawno tam nie byłem. Wybierał się raczej na północ, ale skoro ma mi towarzyszyć taka piękna dama, to czemu nie? - odrzekł z uśmiechem, poprawiając zgięty kaptur.
Inu nie lubiła czekać. Zaczęła przenosić ciężar z nogi na nogę by czymś się zająć. Zbyt szybko się nudził, więc wzrokiem zaczęła szukać sobie rozrywki. Niestety w takim miejscu chyba nie było mowy o takowej. W klinice nie wypadało tak się zachowywać, chociaż dziewczyna czasami zachowywała się niestosownie do sytuacji. - Gratuluję. Masz talent. Sama zapewne bym niczego nie umiała - Zaśmiała się wspominając swoje pierwsze kroki w magii. Były to zwykłe książki o różnych typach. Wybrała dla siebie najbardziej stosowną, co nieco sama się nauczyła, ale większość zyskała dzięki jednemu z członków jej gildii. Gdzie on się podział, nie miała pojęcia, jednak wiedza pozostała nadal i dzięki niej była w stanie sobie poradzić sama na tym świecie. - Boli cię ręka? Może więc być ciężko z taką wędrówką. Kto wie co może na nas czekać, ale miło z twojej strony - Uśmiechnęła się i przyłożyła piąstkę do swojego policzka, który był nieco zarumieniony. Nie była pewna, czy robi dobrze ciągając Iana aż do Magnolii, w końcu może być tam niebezpiecznie. Zastanowiła się na moment zagryzając wargę.
Czekanie na lekarza robiło się nudne, zbyt nudne. Ktoś typu Ian'a wręcz nie może usiedzieć w miejscu, toteż propozycja podróży do Miasta Kupców była bardzo dobrą perspektywą. Pieniądze mu się kończą, może znajdzie tam też jakąś pracę. Tutaj w Oak, nie mógł znaleźć zadania odpowiedniego dla siebie. Pilnowanie dzieci czy pielenie ogródka. Takie zajęcie pozostały mu do roboty, więc dalszy pobyt w starożytnej miejscowości nie miał większego sensu. Podrapał się po głowie, przez chwilę zastanawiając się nad obecną sytuacją. Doktor przecież może w ogóle nie przyjść lub go nie przyjąć. Czas się stąd zbierać. - Wszyscy umieją wszystko, jeśli wiesz co mam na myśli. Wystarczy trochę wiary, mnóstwo chęci i oczywiście ogromną ilość wolnego czasu. Przynajmniej ja kierowałem się tymi wartościami i sama widzisz efekt - odrzekł, przybierając minę pogodnego nauczyciela. Niespodziewanie ból ustępował, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. W sumie, nie ma takiej rzeczy, której mężczyzna nie zniesie! Z drugiej strony, nierozważnie ignorować uszkodzenia organizmu. Jednakże... ryzyko musi być! - Więc postanowione! Nie mam zamiaru dłużej czekać na żadnego lekarza. Wystarczy mi usztywnić odpowiednio łokieć i możemy ruszać. Masz może jakiś bandaż czy coś takiego? - zapytał, jednocześnie odchodząc na kilka kroków. Wciąż był odwrócony do dziewczyny, aczkolwiek po cichu zmierzał w kierunku drzwi dla personelu. Nikt nie zauważy, jeśli zwędzi marne Painkillery. Raz, dwa i buteleczka kapsułek znalazła się w kieszeni zręcznego młodzieńca. Nie pochwalał złodziejstwa, ale jest przecież w ośrodku medycznym. Chyba sam też może sobie pomóc, racja?
Słysząc to co powiedział, w jej główce błysnął pomysł, szczególnie wzmiance o efekcie. Była ciekawa jego pełnej mocy. Czy używał tylko bełtów i ognia? Wydawało się, że była to idealna mieszanka do walki na odległość. Ona zaś była średniodystansowcem. Ciekawe jakby sobie poradziła. Wyszczerzyła kiełki w cwanym uśmiechu. - Kiedyś się przekonam. Może będzie okazja by zawalczyć rundkę hm....Jestem ciekawa efektu - Stwierdziła i postukała wskazującym palcem po policzku zastanawiając się. Nie posiadała wielkiej siły, ale lubiła mierzyć się z przeciwnościami losu. Było to dla niej ciekawe wyzwanie do pokonania. Kiedy padło pytanie o bandaż, Inu momentalnie zaczęła grzebać w swojej niewielkiej torbie. Przebierała dłońmi szukała i...znalazła. Uniosła go triumfalnie ku górze. - Anu mam! Ale oby się nic złego nie stało. Cóż, najwyżej zostanę bohaterką - Stwierdziła dumnie i w jej główce już powstały pomysły na ratunek w razie zagrożenia. Dała mu potrzebny bandaż i ruszyła by zrównać krok. - Tak więc do Magnolii! - Oznajmiła z szerokim uśmiechem i...ruszyli
zt -> [Only admins are allowed to see this link] (a niech będzie)
Pojedynki - ulubione zajęcie większości magów, spędzających tym wolny czas. Przeważnie chodzi o dominację nad przeciwnikiem, pokazanie kto jest lepszy. Często też walczy się o uznanie drugiej osoby. Ba! Dla wojowników każdy powód jest dobry, aby przywalić komuś w mordę. Ian nie różnił się pod tym względem, chociaż walczył głównie dla przyjemności i adrenaliny, wytworzonej w trakcie krytycznych sytuacji. Ten zastrzyk energii cenił nad życie, uwielbiał ryzyko i nie patrzył na skutki związane z podjętymi decyzjami. Z drugiej strony, rzadko przekraczał tę cienką barierę między zabawą, a niebezpieczeństwem. Poza emocjami respektował też życie. Przecież ma tylko jedną szansę, drugiej nigdy nie dostanie. A w grobie nie jest raczej wygodnie, prawda? - Na tym świecie zawsze coś się dzieje. Na pewno znajdzie się okazja, i to nie jedna - odrzekł, wyprostowując uszkodzoną kończynę. Przedtem łyknął jedną tabletkę, a pojemnik wrzucił do kieszonki w spodniach. W najlepszym momencie dziewczyna wyciągnęła z torby bandaż. Chłopak odwdzięczył się szczerym uśmiechem. Złapał zębami końcówkę, by drugą ręką owijać kości sąsiadujące łokciowi oraz jego zewnętrzną dzień, w taki sposób, by umożliwić swobodny ruch łapką. Z rozradowaniem przyjął fakt, że Inu chce wyruszać ot tak, właśnie teraz. Głośno przytaknął na jej zawołanie, po czym niezwłocznie udał się za nią. Kiedy ostatnio odwiedzał Mangolię? Hoho, kope lat..
Poniżej znajdują się buttony for, z którymi obecnie prowadzimy wymianę. W celu nawiązania współpracy zachęca się do odwiedzenia pierw tematu z regulaminem wedle którego wymiany prowadzimy, a następnie do zgłoszenia się w tym temacie. Nasze buttony oraz bannery znajdują się zaś w tym miejscu.
Layout autorstwa Frederici. Forum czerpie z mangi "Fairy Tail" autorstwa Hiro Mashimy oraz kreatywności użytkowników. Wszystkie materiały umieszczone na forum stają się automatycznie własnością jego jak i autorów. Dla poszanowania Naszej pracy uprasza się o nie kopiowanie treści postów oraz kodów bez uprzedniej zgody właścicieli.
Indeks 
