Wioska Nes

First topic message reminder :

//Będzie post kupa, bo raz już to pisałem i się wzięło skasowało i nie chce mi się od nowa pisać...//

Nes, już na pierwszy rzut oka, nie sprawia dobrego wrażenia. Spowite w ciemności za sprawą olbrzymich, starych drzew, które wybijają się wysoko ponad głowy ludzi. Nieliczne promienie przebijają się przez gęste listowie. Uzasadniało to bezustannie płonące pochodnie zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budowli. Kilkanaście domów stanowiło ową wioskę. Wybudowane były z szarych kamieni, zdawały się trwałe i zimne. Znajdowały się po obu stronach drogi. Kilka stało również nieco oddalonych od "aglomeracji". Trzeba również wspomnieć o tym, do czego droga prowadziła. Otóż na jej końcu znajdował się największy z domów. Dwupiętrowy, o wysokim, dwuspadowym dachu. Również zbudowany z kamieni, lecz po wszystkich jego ścianach pięły się ukwiecone pnącza. I choć całości nie można było odmówić barwności, pewne zaniepokojenie mógł budzić trzymetrowy mur z tego samego budulca, o jednej, czterometrowej, drewnianej bramie. Osobliwe było również to, że w mieście nie było widać żadnego powozu mimo faktu istnienia drogi.

_________________

Dowiezieni bryczką, zostajecie wysadzeni na samym skraju Nes, gdzie oczekiwała na Was już spora grupka ludzi. Można się było doliczyć ich dwunastu. Ubrani byli różnorodne stroje, przy których produkcji kierowano się prawdopodobnie wygodą i trwałością. Raczej ciężko tu o falbany czy koronki. Wysoki, szczupły mężczyzna o czarnych, krótkich włosach wystąpił przed grupę, gdy tylko uznał, że jesteście gotowi do powitania.
-Witajcie w Nes. Nazywam się Gregor. Jestem... Przywódcą wioski. Jesteście tu w sprawie Aptekarze, zgadze się? Jeśli tak, pytajcie nas o co chcecie, pomożemy Wam na ile tylko będziemy w stanie. Aptekarz jest podporą naszej społeczności. Potrafi wyleczyć każdą chorobę, jaka do tej pory się tu pojawiła. Bez lekarza, będziemy skazani na śmierć. Prosimy, odnajdźcie go... Jeśli dysponujecie jakimś bagażem, zajmiemy się nim. Z chęcią przyjmę Was w swym domu.- Gdy skończył, wskazał na pierwszy z budynków. Nie wyróżniał się niczym spośród reszty egzemplarzy z tej nieoficjalnej taśmówki. Zarówno jego głos, jak i mimika wskazywały na zakłopotanie. Wszystko wskazywało na to, że owo zaginięcie stanowi realny problem. -Chyba że najpierw chcielibyście się rozejrzeć po okolicy. W każdym bądź razie, jesteśmy do waszej dyspozycji.

O ile błędem nie było zrzucenie 'towarzysza' na dół, co by ten sprawdził teren, o tyle błędem było to, że tak szybko nasz bohater postanowił do niego dołączyć. Przez ciemność jaka ich otaczała nie mógł zbyt wiele zobaczyć, lecz woń kwiatów jaka dała się od razu wyczuć, od razu zakomunikowała Meiji'emu, że coś jest nie tak. Nawet bardzo nie tak. Z każdym wdechem robiło mu się co raz słabiej i słabiej. Poczuł wreszcie, że zaraz wywinie malowniczego orła i raczej o własnych siłach nie wstanie. Ten facet miał rację. Trzeba było go posłuchać.. ale w sumie, czy nasz koksu kiedyś kogoś słuchał? Mniejsza, trza działać za nim będzie za późno.
Natychmiast zrobił krok w tył i oparł się o mur plecami, żeby utrzymać równowagę.
- Te zielony, wciągnij mnie natychmiast, jest źle. Stoję pod Tobą. - zakomunikował pewno resztkami sił, ale starał mówić w miarę wyraźnie. - Wciągnij mnie! - krzyknie tym razem, jeśli za pierwszym razem nie usłyszy, a do tego włoży całą energię jaką miał.
Jeśli poczuje na sobie kłaki Mashi'ego, które się obwiązują wokół jego ciała, dodatkowo chwyta je jeszcze swoimi łapami. Tak na wszelki wypadek. Ale gdyby nie miał na to sił, to po prostu czeka biernie na ratunek.

Mashi obserwował to wszystko z bezpiecznego muru. Nie czuł się słabo, nie mdliło go, ani nie miał chęci pierdzielnąć się na trawie. Nie czuł też żadnego niepokojącego zapachu, tak jakby kwiaty pachniały tylko na pewnym pułapie i na tym samym pułapie wywoływały ten efekt. Zielonowłosy myślał przez chwilę, czy by się przypadkiem nie podroczyć z Medżim i nie wyciągnąć od niego słowa proszę, jednak doszedł do wniosku, że to nie ta okazja.
Włosy maga szybko owinęły się wokół Medżiego i korzystając wciąż faktu, że są twarde jak lina, obwiązały się mocno. Wtedy też zaczęły wciągać Medżiego do góry, z drobną pomocą Mashiego. Gdy już jego towarzysz siedział bezpiecznie dupą na murze(wciąż na wszelki wypadek był obwiązany włosami, coby się nie osunął). Mashi zerknął na drugiego z jego grupy. Jeśli będzie potrzeba i możliwość, to i jego wyciąga. Jeśli nie, to trudno. W każdym razie, bacznie obserwował ten ogródek, będąc niepewnym co tak właściwie zaszło.
-Co tam się do cholery stało?-zapytał na głos, jednak nie spodziewając się odpowiedzi od zemdlonego Medżika. Cała ta sprawa z aptekarzem robiła się coraz dziwniejsza, a zielonowłosy zaczął tu wyczuwać jakiś podstęp.
-Ale jesteście frajery, że nawet kwiaty tak na was działają. Może od razu pierdolnijmy się na trawie i kij z misją!-zadrwił.

Albrecht wspiął się na mur razem z Meijim, by następnie przekazać ekipie swoje podejrzenia na temat aptekarza, kiedy ten kretyn rąbnął go z całej siły w bok, bo spoglądał kątem oka na Hugona. Nietrudno się domyślić, że spadł amortyzując uderzenie i już miał nawtykać temu idiocie za to, jak zignorował jego ostrzenia, jednak nie zdążył tego zrobić, bo w jego nozdrza uderzył miły, słodki zapach. Świat przed nim zawirował. Oznaki oburzenia stawów spowodowanego upadkiem natychmiast ucichły. Liczył się tylko ten zapach... Czarnoksiężnik na krótką chwilę zupełnie zapomniał o otaczającym go świecie, ale to naprawdę krótką, bo wkrótce jego umysł wytrzeźwiał. Wyciszenie bólu okazało się również tylko chwilowe i mimo że nie było tak tragicznie, bo adrenalina blokowała ból, to Albrecht czuł niewiarygodne otępienie, też tylko chwilowe, bo dzięki wyćwiczonej odporności na podobne bodźce potrafił wykorzystać swą silną wolę do odzyskania umiejętności racjonalnego myślenia. Wstał więc z niewielkim trudem z ziemi i pobiegł w stronę muru, i wspiął się po nim, jakby obawiał się, że coś na niego wyskoczy. Było to bardzo prawdopodobne, skoro nawet kwiaty miały tu ukrytą właściwość odurzania. Jeśli było to konieczne, podczas wspinaczki poprosił Mashiego o pomoc, a gdy usiadł na murze, odetchnął z ulgą.
- Mówiłem, że powinniśmy być ostrożni, idioto - zwrócił się do Meijiego, tym razem przygotowany i ubezpieczony na wypadek, gdyby zamierzał on powtórzyć odegranąscenę, tym razem bez własnego udziału.