Akademia Fiore

Magowie przybyli pod Akademię w samo południe. Ciepłe słoneczko ogrzewało i pocieszało każdego z was.. W końcu i wasza trójka, mimo że z dosyć różnych zakątków przybyła. Czekała tam na was młoda dziewczynka. Za pewnie uczennica, która pomagała w organizacji całego festiwalu. Wyglądała na około szesnaście lat. Jej niebieskie oczka chowały się pod rudą czupryną.. Ubrana była w krótką różową sukienkę do połowy ud i różowe balerinki.. Z jej oczu mogliście dostrzec zapał, który kierował dziewczynkom. Uśmiechnęła się lekko i pokiwała rączką na wznak, żebyście poszli za nią. Ona pokierowała się w stronę budynku.. Po chwili weszliście do Akademii. Udając się za rudą, która jakoś nie paliła się do rozmowy z wami. Z wszystkich stron słyszeliście, a to wokale, instrumenty, grę aktorską. Widać było, że wszyscy przygotowywali się do festiwalu by wypaść, jak najlepiej. Trafiliście po chwili do gabinetu organizacji, czy tam dyrektorki akademii. Była to w podeszłym wieku kobieta o pięknych brązowych włosach.. O dziwo nie było widać odrostów, jednak zmarszczek nie da się ukryć.
- Rozumiem, że jesteście tego pewni, że chcecie występować? - spytała dość podejrzliwym tonem.. W końcu nie każdy ma jakiś tam talent. A jak coś by poszło nie tak.. To by nie było za miło. W tym czasie Rudowłosa wyszła z gabinetu, zostawiając was samych z dyrektorką.

Gilbert pewny siebie, wystąpił przed szereg. - Jestem pewien. - odrzekł, po chwili dodając. - Nie wiem jak moi kompani. - ton był wyrazisty, zawsze sumiennie przykładał się do swojej pracy, więc tak owo wyskoczył jako pierwszy, był pewien tego co robi. Chciał pokazać że samotnicy też coś potrafią, że nie są takimi ofiarami losu. Więc dyrektorka była już pewna co do jednego, a co z resztą? Przekonamy się za chwile.
- Mam pytanie. Mogę zrobić dowolną rzecz, tylko żeby się widzą spodobała? - niepewność. Było można dostrzec w jego oczach, przecież chłopaczyna był od niszczenia wszystkiego wokół, więc i tu chce pokazać coś destrukcyjnego, ot co. Tylko jeśli usłyszy "Tak", jeśli jednak tego słowa nie będzie, będzie musiał wykombinować coś zupełnie innego, a tego już mu się nie chciało. Jego kompani pewnie też będą się zastanawiać co wykonać, ciężko stwierdzić tak w pierwszej owej sekundzie, co. Co się chce zrobić. Niepodobne do niego, prawda? Ale cóż... jego umysł i tak nie mógłby skupić na tym wszystkim, musiał czekać na werdykt dyrektorki, bo rudo włosa dziewczyna gdzieś poszła.

MG
// ponieważ Sence i Hai jakoś nie chcę się specjalnie odpisywać, a czekałam na nich tydzień.. To odpiszę na razie tobie i coś z tobą zrobię, bo już się zdenerwowałam.

Jeden chłopak się odezwał..No przynajmniej ktoś. Pani Dyrektor się uśmiechnęła pod kącikiem ust..
- Jedyny odważny coś powiedział.. Hm.. W takim razie w sumie mam już do ciebie robotę - otworzyła jedną z szafek w swoim biurku i podała ją Gilbertowi. Już na pierwszy rzut oka.. Mogłeś zauważyć, że w sumie zostałeś obsadzony na misji, jako aktor. Może to pech, może szczęście, a zresztą, kto tam wie. Dużo informacji nie było tam napisane, ale oprócz tego do jakiej sali masz się udać by aktorzyć. Reszta.. Jak stała tak stała, a pani dyrektor zaczynała się już niecierpliwić.
- Ty już leć do pani Kagamine.. Zajmie się tobą, a wy może się łaskawie odezwiecie? - spytała już wyraźnie zdenerwowana. Bo ile można czekać na kogokolwiek by powiedział, choć jedno "dzień dobry".

Podróż była długa i nużąca. Nie było nic ciekawego w obrazach powoli przesuwających się za oknem. Jedyną rozrywką była tylko Karthreen, którą oczywiście Senka dokładnie słuchała. Wszak nie miała nic innego do roboty, a sama krasomówczynią nie była. Zresztą trudno od tak zacząć mówić o sobie.
Na miejsce dotarli oczywiście lekko spóźnieni. Jeszcze nie doszła całkowicie do siebie, gdy zabrano ich do gabinetu dyrektorki. Nie wszystkie słowa zdołała wyłapać. Właściwie to większość uleciała jej uwadze. Zbyt zajęta była podziwieniem nowych widoków oraz próba ogarnięcia swojej osoby.
- Więc mamy wykonać odgórnie zadanie?- zapytała bez większego entuzjazmu w chwili, gdy poczuła, że już jest w stanie przejść na tryb misyjny.

Pan dziwne włosy nie odzywał się na nic, tylko tam sobie w myślach po marudził na to, jaki ten świat jest piękny.. Lajfę is brutal and czasami kopas w dupas, jak to mówią. Dyrektorka uśmiechnęła się do was trochę cynicznie..
- Wasz kolega chyba miał najłatwiejsze zadanie - rzekła ździebko znudzonym głosem - Wy będziecie mieli trochę trudniej, bo wiecie.. Nasza szkoła skupia głównie artystów, ale hmm... Kilka naszych uczennic.. Prowadzi trochę dziwne kółko? W sumie tak można byłoby to ująć.. No... W sumie to są trochę ... Ee... - podrapała się po głowie - Trochę agresywne osoby, a prowadzą klub walk. No i jest problem, bo chcieli wystawić magów do walki, ale dwóch, którzy byli w klubie.. - przerwała na chwilkę i zastanowiła się.. - Zostali troszkę poturbowani. Reszta klubów już swoimi zajęciami się zajęła, a został, tylko ten... Więc.. Niedługo przyjdzie po was. Mogę was w sumie od razu.. Przeprosić za wszelkie urazy psychiczne. Poczekajcie na nią przed gabinetem, ja mam zaraz zajęcia, więc muszę się na nie udać.
Jak powiedziała tak zrobiła, a wyszliście tuż przed nią. Może jakąś minutkę czekaliście. Pojawiła się przed wami.. No cóż nie spodziewaliście się raczej, że taka kobietka jest przewodniczącą klubu walk? W końcu drobne stworzonku płci żeńskiej na oko jakieś 160 centymetrów. Spięte, brązowe włosy w kitkę i oczy tego samego koloru bacznie się wam przyglądały.
- To wy macie mi pomóc?- spytała nieśmiało dziewczynka.. Sam głos przemawiał do was słodkością.. Tak że trudno było uwierzyć, że takie stworzenie mogło naprawdę być napaloną do walk wariatką, która .. Chcę walki.. Cóż, ale jednak nie ocenia się książki po okładce.
- Miło was poznać, jak tak. Jestem Aki, zaraz pójdziemy do sali treningów. Jest naprawdę świetna, chociaż trochę wybrakowana ... - ostatnie zdanie trochę wymruczała.. Jakby nie chciała byście to usłyszeli.

Ehh... Ledwo co odsapnął, a ci mu każą gdzieś iść, czemuż to zawsze go spotyka? Why? Więc chłopak, uśmiechnął się ostatni raz, i wyszedł stamtąd. Humor mu dopisywał, lecz zastanawiał się co go może spotkać, gdy już dojdzie tam gdzie miał dojść. W myślach szukał, czegoś w stylu "Walka, walka, walka!", pewnie jego zadanie będzie zupełnie inne, niż On by tego chciał.
Dlaczego zawsze, gdy ma ochotę coś rozwalić, spotykają go miłe rzeczy? Czemuż to życie go nie rozpieszcza? Po co nakładać na siebie ograniczenia, skoro życie i tak nas nie rozpieszcza? Myślał, takim tokiem... Zaś szukając, tego kogoś napotkał pewną dziewczynę, była ona osobą szczupłą, ładną, a zarazem dystyngowaną? Więc do niej miał się zgłosić? Podchodząc, złapał ją za ramie żeby ta zwróciła na niego uwagę. - Przepraszam, czy pani nazywa się Kagamine? - zapytał nerwowo, nie lubił zaczepiać ludzi, a szczególnie w pracy. - Miałem się zgłosić, nazywam się Gilbert. - już spokojniejszym tonem głosu, dodał.

Dyrektorka jakoś nie wyglądała na zainteresowaną nimi. Tak jakby byli tylko hm… przedmiotem? Przyjdą, pójdą, kupi się nowych. Z jednej strony dobrze, że nikt nosa za bardzo nie wtykał, a z drugiej jakoś nieprzyjemnie. Poczuła się trochę zlana. No i jeszcze to wyganianie z gabinetu.
Ponadto, o ile ją pamięć nie myliła, w ogłoszeniu nie było wspomniane nic o walkach. Myślała, że trzeba będzie zaśpiewać, potańczyć lub odstawić jakąś głupawą scenkę a tu proszę. Każą się im bić. Normalnie nie miałaby żadnego problemu z dostosowaniem się do zadania, ale wizja walki jakoś jej się nie podobała. Sama raczej słabo umiała się bronić, a tak od razu pokazywać pełną krasę swych magicznych umiejętności nie wypadało. Haizaki też nie wyglądał na takiego, co rzuca się w wir walki, więc źle widziała ich przyszłość.
Dziewczyna, która do nich podeszła, wydawała się dość… niepozorna? Tak. Te słowo chyba najlepiej do niej pasowało. Nie powinno się jednak oceniać książki po okładce, bo ile już było takich, które potrafiły oczarować mimo mizernej obwoluty? A Aki (bo tak się przedstawiła) mogła być mistrzynią walk.
- Miło cię poznać~ Wybrakowana?
Dziurawe ściany? Woda kapiąca z sufitu? A może szczury? Co raz bardziej jej się to nie podobało. Jedynym pocieszeniem była Kathreen…

Przejście przez akademie nie było zbyt trudne. Interesowały go ciekawe zdobienia, którym nie mógł się oprzeć. Można by powiedzieć, iż miał on coś z artysty. Lubił szukać głębszego sensu w obrazach, słuchając muzyki zwracał uwagę na każdy element, składający się na piosenkę, a kiedy szedł na przedstawienie siedział cicho jak myszką wsłuchując się w kwestie aktorów. Jakby nie patrzeć, ów misja była bardzo dobrym pomysłem dla kogoś podobnego do Haizakiego. Z resztą, nie trudno było się domyślić jakie ma on zainteresowania. Kolorowe ubrania, zielone włosy, wróżki na barkach. Ale wróćmy do samej podróży. Każda rzeźba, każdy obraz czy nawet każda ciekawa wykładzina zwracała jego uwagę.
Mogłoby się zdawać, że nie słucha rozkazów wydawanych przez dyrektorkę. Nawet nie raczył na nią spojrzeć. Właściwie to tak było. Informacje zapamiętała Kathreen, która co jakiś czas szturchała chłopaka, by zaczął słuchać a nie podziwiać otoczenie. Większość słów zapamiętała wróżka, która następnie kiedy czekali ów minutkę przekazała mu co ma zrobić, karcąc go przy okazji za nieuwagę.
Po chwili zjawiła się Aki, dziewczyna która najprawdopodobniej miała ich oprowadzić. Nie wyglądała na groźną, ale to nie znaczyło o jej charakterku. Tutaj we Fiore można było spotkać wszystko. Nawet gadające koty zmieniające się w wielkie lwy czy ludzie bardziej przypominający zwierzęta. Niestety, dobre chęci na zaakceptowanie potężnej wojowniczki rozmyły słowa płynące z jej ust. Jej głosik brzmiał niczym o przedszkolanki. Podrapał się po policzku starając się zakryć uśmieszek.
- Cześć jestem Haizaki, a to moi pomocnicy Kathreen oraz Chip.
Póki co, obecni nie musieli wiedzieć więcej na temat jego umiejętności. Chciał czym prędzej przejść do wykonywania zadań danych przez dyrektorkę. Starczy gadania, czas na rozrywkę. Słysząc opis Sali gimnastycznej, jakoś nie zareagował zbyt entuzjastycznie. W porównaniu do dekoracji samej akademii, sala zapewne wyglądała jak normalna z publicznej akademii dla biedniejszej strefy społecznej.

Gilbert: No i tak bardzo ładnie Gilbert udał się do pani Kagamine.. Ale w sumie.. Kobieta była szczupła.. Nawet ładna no cóż.. Jednak nie była dystyngowaną kobietką. Od razu mogłeś zauważyć, że miała piękne, falowane, rude włosy i niebieskie oczy. Ubrana w krótką bowiem do połowy ud różową sukienkę. Trochę piegów na policzkach. Nie była oazą spokoju, a wręcz przeciwnie ..
- Do jasnej cholery, co robisz Gustaw?!- krzyczała oburzona.. Po chwili jednak zauważyła Ciebie no i chyba się.. Lekko zawstydziła.
- Przepraszam za moje zachowanie. Mam na imię Kagamine, lecz proszę Cię mów mi po prostu Hibki - rzekła no i wyciągła rączkę. Po chwili ją puściła, jednak i uśmiechnęła się promieniście.
- Bo widzisz.. Ja potrzebuję aktorów.. Do nowatorskiej odsłony Kopciuszka.. No i widzisz.. Mój partner się trochę połamał. Bo nie potrafił walczyć - westchnęła - Więc.. Pomożesz mi?!

Reszta zgrai:
Aki trochę się zarumieniła i po prostu zrobiła obrót o 180 stopni, i poszła sobie, a wy razem za nią się udaliście. Mijaliście znów kolejne korytarze. Zeszliście schodami do piwnicy. Mimo, że budynek był ładny czuć można było wilgoć w powietrzu, a na ścianach było widać pajęczyny. To miejsce nie należało do najmilszych. Szliście tak około dwie minuty, a Aki na samym końcu otworzyła drzwi do sali.. Strasznie małej. Jednak jakieś mniejsze walki dałyby radę się odbyć. Pomieszczenie mniej więcej 20x20m, czyli jak na walkę to takie trochę małe. Widać, że szkołą nie dba o klub. Wchodząc, zauważyliście dwóch członków klubu mianowicie dwóch chłopaków, którzy grali.. W szachy?! No cóż.. Widać, że klub walk jest .. Przepełniony walką, ponieważ jak Aki tylko to zobaczyła. Uderzyła ich pięścią po twarzy. Jeden chłopiec miał czerwone włosy, drugi zaś - niebieskie.
- Ała - powiedział czerwonowłosy - szefowa nie musiała się tak starać.. I to tak przy ludziach nieładnie tak.. Cześć wam poza tym jestem Eric!

Ciekawe jak duża właściwie była ta szkoła? Szli dość długo. Hmm. A może specjalnie ich tak wiedzie, żeby bardziej zmęczyć? Niewykluczone. Poza tym jakoś dziwnie się zaczerwieniła. Może była chora. Kolejna zagadka. Choć rumieniec raczej by przypisała do zawstydzenia. Gorzej tylko ze znalezieniem jego źródła.
Sala wcale nie była taka zła jak ją opisywała. Dość przestronne miejsce, choć Senka nie patrzyła na nie pod kątem walki, a bardziej urządzenia przestrzeni w funkcjonalne mieszkanie. Jej dom z dzieciństwa nie wydawał się być dużo większym. Pewnie to tylko złudzenie optyczne. Jeżeli w pomieszczeniu nie ma mebli nagle wydaje się ono niezwykle przestronne.
Uśmiechnęła się pogodnie na widok dwóch chłopaków grających w szachy. Może jednak nie trafiła do domu wariatów? Och. Ich gospodyni szybko popsuła chwilowe dobre wrażenie. Takie rzucanie się z pięściami na wszystko, co popadnie, nie dość, że było objawem całkowitej głupoty, to jeszcze wyglądało strasznie dziecinnie. Jak tak dalej pójdzie to się chyba wycofa... Miała pokazać magię, a nie znowu zajmować się dziećmi. Te nie były nawet urocze.
- Heej...
Jej odpowiedzieć mogła się wydawać nieco anemiczna. Pozbawiona jakiegokolwiek wczucia, życia. Taka jakby wypowiedział ją ktoś obcy.

Pierwsze wrażenie było dziwne, pewnie przez krzyk? Cóż on mógł powiedzieć, zdziwił się z początku co do dziewczyny, raczej na jakiegoś FIGHTER'A nie wygląda, wręcz przeciwnie takie chucherko. - N... nic się nie stało, ze złościłaś się tylko. - odrzekł szybko, wolał jednak być miłym, a przynajmniej zgrywać takiego. Czy on usłyszał Kopciuszka? Nie przesłyszał się? Cz... czyli będzie scena z całowaniem się? Uhh... Szczerze, Gilbert za dobry w całowaniu nie był, ogólnie mówiąc jeszcze tak naprawdę żadnej nie pocałował. - Czy... - połknął ślinę, po czym kontynuował wypowiedź. - Czy będzie scena z całowaniem się? Bo z tego co mi niegdyś Mama opowiadała, zawsze Królewicz całował swą Królewnę. - zapomniał dodać, I żyli długo i szczęśliwie. Przynajmniej tyle wiedział, a co do walki to! Fight! Fight! Fight! Napalił się, samo słowo walka wystarczy żeby rozgrzać serce młodego wojownika.

Nasza artystyczna dusza jak zawsze nie zwracała uwagi na mijający czas. Najwyraźniej nie śpieszyło mu się aż tak do walki, by narzucał pewne tempo dziewczyną. Miał długie nogi, stawiał więc duże kroki. Kiedy jego towarzyszki przebierały krótkimi kończynami, on znajdywał czas na rozmyślanie o niebieskich migdałach. Jego mali pomocnicy na razie milczeli. Najprawdopodobniej Kathreen nie podobał się pomysł walki, spodziewała się raczej wielu tańców, akrobacji i chodzeniu na linie. Niczym w cyrku. Jej brat podobnie jak Haizaki nie interesował się zbytnio zadaniem, dryfował w powietrzu w pozycji leżącej dłubiąc w nosie. Typowi mężczyźni. Ta formułka aż cisnęła na usta. Kiedy już znaleźli się w salce... no cóż, bez dwóch zdań każdy spodziewał się czegoś innego. Żeby oni chociaż zrobili sobie przerwę w treningu na rozmowę. Nie oni grali w szachy. Niczym kujony, siedzieli odosobnieni rzucając swoimi typowymi żartami, których rówieśnicy zapewne by nie zrozumieli. Haizaki zacisnął zęby. Dało się zauważyć jego nieco dłuższe górne siekacze. Wystawały z buzi niczym u wampira. Nie przepadał za brakiem organizacji, na szczęście Aki szybko doprowadziła ich do porządku.
Kiedy już wszyscy stali równo, postanowił przedstawić swoją załogę.
- Siemka, jestem Hai a to moje elfy Kathreen i Chip. - Powiedział zachrypniętym głosem, pokazywał pojedynczo chochliki długimi, zaostrzonymi pazurami. Te ukłoniły się nowym osobą, bez słowa.

Gilbert: Dziewczyna trochę się zdziwiła, widząc twoją reakcję.
- Jaka... Scena z całowaniem, że ja proszę? - prychnęła kobitka. Swoje rude włosy zarzuciła do tyłu - Nie mam zamiaru całować się z żadnym aktorem.. D-dopóki sama się nie będę miała za sobą pierwszego pocałunku.. - stwierdziła nieco smutna? Mimo wszystko ładna dziewczyna powinna mieć to za sobą, nie? Trochę się ruda zarumieniła i odwróciła się do ciebie plecami, żebyś tego nie widział.
- Na parapecie masz scenariusz.. Będziemy ćwiczyć teraz.. Tylko jedną scenę, a na występie będziesz musiał iść na żywioł.
A jak tylko otworzyłeś scenariusz.. Właściwie nic tam takiego nie widziałeś prócz słów "walka, walka, walka!".

Senka i Hai: Drugi chłopak poprawił swoje okularki i zniknął z waszych oczu. W kątach było ciemno, więc trudno było cokolwiek dostrzec.
- Kurde Zdzisiek co ty robisz?! Znowu będziesz patrzył jak szczury się kopulują, czy co?! - krzyknęła na całe gardło Aki. Prawdopodobnie cały budynek was usłyszał, a wy dostrzegliście tylko blask okularów - Ech, nieważne.. Hmm.. Może pokażecie nam swoje umiejętności w takiej próbnej walce, czyli Ty dziewczynko, kontra dziwne zielone coś, co ma wróżki.. Powiedźmy Pan wróżek kontra hm... Pani anemiczka.. - na chwilę przerwała - Wytłumaczę wam zasady walki. To tak, co jest raczej proste musicie stanąć w dwóch narożnikach tego pola walki - pokazała palcami kwadracik mniej więcej 5x5m oznaczony białymi liniami - No i w sumie oprócz tego.. Że przeciwnik musi wypaść z pola lub zemdleć to nie ma żadnych zasad. Możecie robić ze sobą na polu, co tylko chcecie. No i nie zdziwcie się.. Jak dostaniecie czymś twardym w głowę.

Kim był tajemniczy Zdzisiek? Czyżby miał on zamiar rzucać twardymi przedmiotami w głowy walczących magów? A może był zwykłym ułomnym dzieckiem z wymyślonymi przyjaciółmi? W zasadzie Haizaki nawet nie zwracał na niego uwagi. Zachowywał się jak dziwadło, tak więc zielonowłosy będzie go za takiego odbierał. Choć z drugiej strony, spojrzawszy na zachowanie Aki, może była ona dziewczynką o dziwnych upodobaniach. Na początku zgrywała spokojną, wstydliwą dziewczynę, by po chwili zachowywać się niczym w gorącej wodzie kąpana.
A więc mają walczyć między sobą? Ale psikus, a już myślał, że będą walczyć w jednej drużynie przeciwko akademickim świrom. Trudno było mu się z tym pogodzić, no ale czasami nawet przyjaciele stają przeciwko sobie. Z drugiej strony, miał to być jedynie lekki sparing. Nie musieli robić sobie krzywdy, no chyba, że wyjątkowo im na tym zależało.
- Na imię jak już powiedziałem, mam Haizaki. - Warknął do dziewczynki. Nie uważał się za najlepszego wojownika na kontynencie, w zasadzie był głównie magiem wspomagającym , ale mimo wszystko taką Aki złożyłby na kilka uderzeń. Chyba.
Ustawił się na przeciwko swojej koleżanki Senki. Nie miał zamiaru jej za bardzo poobijać. Mało tego, zapewne nie ma z nią szans. Poza uroczym wyglądem, oraz szerokim, pełnym uśmiechem, można było spodziewać się, iż jej magia jest typowo ofensywna. Puścił jej oczko, uśmiechnął się głupkowato, a następnie odesłał Kathreen. Czarnowłosy Chip, usiadł mu na głowie, a dokładniej obwinął się wokół zielonego kolca.
- Haizaki prosi, żebyś go za bardzo nie poobijała. - Szepnął do Senki w myślach.
Ponownie poprawił rękawiczki, tak jakby miało mu to w czymś pomóc. Powinien wyjąć broń? W końcu to był jego główny element walki, czary polegały na leczeniu, wzmacnianiu oraz chronieniu. Meeeh. Nie miał większego wyboru. Odpiął ostrze od skórzanej pochwy.
Wymierzywszy maczetą w stronę dziewczyny. spojrzał na nią z góry. Wtedy odezwał się Boguś, ostrze Haizakiego.
- No dalej, nie bój się jej ciachnąć obszczymurku! Przecież na tym polega wal... - tutaj odchrząknął, warto wspomnieć, że cały czas mówił zachrypniętym, pirackim głosem. - kaaaaa!
Boguś rozszerzył usta, a jego oczy wyglądały niczym bycze. Najrwyraźniej możliwość bliższego spotkania z ciałem Senki działała na niego niczym płachta na byka.
- Uwaga!
Wrzasnął Haizaki uderzając przed siebie. Przyjął pozycje typową dla arystokrackiej potyczki. Nogi ugięte, jedna ręka schowana za plecami, a w dłoni rapier... znaczy się maczeta, do tego napalona. Nie był królem szermierki, jeszcze, tak też nie było to zbyt groźne natarcie. Bardziej chciał pokazać na co go stać w przedziale obronnym. Jeśli Sencia zacznie naparzać czarami, zielonowłosy zrobi zwód, przywoła Geco a jego bariera zablokuje, najprawdopodobniej wszystkie nieprzyjazne zaklęcia.