Herbaciarnia

Herbaty:

"Oddech Gór" - 8.000

Opis:

Liczba porcji: 8

"Bezpieczny Sopel" - 20.000

Opis:

Liczba porcji: 3

"Miłosna Podróż" - 80.000

Opis:

Liczba porcji: 1

"Lliany Zew" - 35.000

Opis:

Liczba porcji: 2

"Czerwony Przypływ" - 12.500

Opis:

Liczba porcji: 10

Dżemik nigdy się nie mylił. Zawsze wiedział, gdzie znajduje się najlepsze miejsce na odpoczynek, gdzie ukryły się słodkie ciasteczka Matta oraz gdzie nie wchodzić, jeżeli chciało się uniknąć nieprzyjemnych panów, którym daleko było do zostania kolejnym Idolem Fiore x802. Mimo to nie rozumiała, dlaczego Dżemik uznał, że najlepszym miejscem, by teraz być, był niewielki drewniany domek daleeeeeeeeeeeeko od gildii czy w ogóle terenów północnych. Po pewnym czasie nawet sama Grace straciła orientacje, zdając się na instynkt dzielnego prosiaczka. Czasem było ciężko, bo wyżywienie siebie, pana Rattora i Dżemika było wymagające, ale musiała dać radę! Dlatego też, gdy dotarła w progi herbaciarni wyglądała jak siedem nieszczęść i nawet jej magia nie była w stanie uratować jej wyglądu! Te postrzępione rękawy, gałązki w potarganych włosach i blada cera! Była jednak pewna, że jej dzielni towarzysze przechodzili to gorzej!
- Halo? Jest ktoś w środku? - zapytała wchodząc do herbaciarni, starając się wytrzeć swoje ubłocone buciki dokładnie zanim postawiła krok na drewnianej posadzce, ale jakkolwiek bardzo chciałaby pomóc w sprzątaniu, nie potrafiła kontrolować swojego najdzielniejszego Dżemiczka! Toteż piękne raciczki odbiły się na drewnie, podczas gdy świnka zwiedzała wnętrze.

MG

Dziewczynka od razu po wejściu napotkała się z przyjemną i delikatną ścianą zapachów. Z pod okna wydobywał się zapach wiśniowego kadzidła, zza zasłona za ladą wydobywały się przeróżne kojące nos zapachy. Ciężko stwierdzić było jej stwierdzić co dokładnie wpadało jej do nozdrzy, jednak zdolny Dżemik rozpoznał zapachy bagiennych róż oraz górskich śniegomrózek. Chrumknął on do Grace jakby chciał opowiedzieć o tych smacznych zapaszkach. Świnka najwyraźniej była świetnym specjalistą w sprawach zapachowych.
W pomieszczeniu znajdowały się dwie osoby. Ładnie ubrana w turkusową sukienkę z srebrnymi ornamentami dziewczyna o zapiętych w kok czarnych włosach i o azjatyckiej urodzie. Stała za ladą i ukłoniła się grzecznie na wejście czarodziejki. Drugą postacią był młody chłopak ubrany w białe kimono o marchewkowych krótkich włosach i mocno wymalowanych na czarno powiekami. Siedział on przy jednym ze stolików gapiąc się na postawioną na środku świeczkę, zmęczonym spojrzeniem. W obu dłoniach trzymał bambusowy kubek z herbatą.
- Witamy w herbaciarni Mistrza Isamu w czym mogę Ci pomóc panienko? - Kobieta odezwała się uprzejmie podchodząc przed ladę i pochylając się do Grace. Miała nietypowy akcent, mocno urywający spółgłoski, jednak miała bardzo ciepły głos więc nadrabiała tym. Zerkała też co chwila na prosiaka, jednak nie komentowała póki co.

Przyjemne, słodkie zapachy wypełniły jej nosek, wprawiając ją w niesamowicie przyjazny nastrój. Ostatnio jedyne, co czuła, to zapach liści, ziemi i zbliżającej się jesieni, więc była to niesamowicie przyjemna odmiana dla zmęczonej podróżniczki. Aż jej twarz sama z siebie rozbłysła w zadowolonym uśmiechu. Z kolei Dżemik rozkoszował się tymi cudownymi zapachami na zupełnie innym poziomie, rozróżniając te subtelne aromaty i nawet spowalniając swój szaleńczym pęd do spokojnego kroku, ograniczając zabłocone elementy podłogi do minimum. Po chwili poszukiwań i energicznego obwąchiwania wszystkich zakamarków, Dżemik znalazł jakieś wygodne miejsce i położył się na boku, najwidoczniej szczęśliwy i oczekujący przekąsek, by dopełnić jego błogi odpoczynek.
Tymczasem podeszła do niej naprawdę prześliczna pani, ubrana w piękną sukienkę. Oczy Grace rozbłysły niczym miliony gwiazdek, gdy obserwowała kobietę, a z każdą chwilą zachwyt młodej czarodziejki rósł i niemalże stawała na placach, byle tylko być bliżej tej przepięknej istoty. Jej głos też był prześliczny! Ojejku! Czy ta pani była... idolką? Nie, niemożliwe, nigdy o niej nie słyszała! Mimo wszystko zachwyt, który czuła, szybko zamienił się zmieszanie, bo przecież nie prezentowała się odpowiednio, by stać przed taką panią! Zmieszana, szybko wyciągnęła wszystkie listki i gałązki, które zaplątały się w jej włosy, próbując je jakoś ułożyć oraz otrzepała swoje ubranie, próbując naprawić swój nieco mizerny wygląd.
- Och... Umm... Ja... - spróbowała wydukać z siebie cokolwiek, jednak nie do końca wiedziała, co powinna powiedzieć. Sięgnęła do swojego portfelika, chcąc sprawdzić, czy ma chociaż jakieś drobne, by chociaż dać Dżemikowi i Panu Rattorowi coś do przekąszenia, ale znalazła tylko kilka guziczków. Jej samej również zaburczało w brzuszku. Nie, nie może się prezentować tak źle takiej pięknej pani! Skłoniła się przed nią grzecznie. - Przepraszam, że nachodzę! Nazywam się Grace Firs i jestem czarodziejką z Lamia Scale. Zgubiłam się w... drodze z północy i nie wiem, gdzie się teraz znajduję. Czy mogłaby mi pani powiedzieć, gdzie jestem i gdzie znajdę najbliższe miasto? Myślę, że powinnam wrócić do gildii, ale najpierw powinnam wiedzieć, gdzie jestem, prawda? - uśmiechnęła się optymistycznie do pięknej pani. - Nie chcę sprawiać kłopotu, przepraszam za Dżemika, ale to tylko świnka! Posprzątam po nim, tylko proszę go nie wyrzucać, ma za sobą długą drogę i na pewno jest zmęczony! - dodała już nieco pewniej i prosząco, widząc spojrzenie kobiety w stronę jej ukochanej świnki. Co prawda była zmęczona, ale Dżemik i Pan Rattor mieli pierwszeństwo!

- Miło mi cię poznać Grace. Na mnie mówią Asu. Też możesz do mnie tak mówić. Jak już mówiłam, jesteś w herbaciarni Mistrza Isamu, gdzie tuż obok znajduje się jego Dojo. Niedaleko stąd znajduje się jeden z głównych traktów, jeśli będziesz nim podążać z pewnością dojdziesz do miasta. Jeśli jednak mogę coś zasugerować to proponuje panience zostać tu by odpocząć przed podróżą. Proszę sobie usiąść, przyniosę coś dla ciebie i twojego towarzysza. - Kobieta mówiła powoli i wyraźne. Starała się wypowiadać słowa w jak najmniej kaleczący przez swój akcent sposób i robiła to w bardzo efektywny sposób, gdyż jej głos posiadał piękną barwę.
Wyprostowała się i zniknęła na jakiś czas za zasłoną. W między czasie Grace zauważyła, że marchewkowo-włosy jegomość patrzy na nią zmęczonym spojrzeniem. Kiedy ich spojrzenia się napotkały ten mrugnął powoli i westchnął przeciągle. Odłożył swój nietknięty kubek na stolik, podniósł się nieśpiesznie na nogi i powolnymi krokami ruszył w kierunku wyjścia. Zanim jednak wyszedł odwrócił się jeszcze do dziewczyny, spojrzał na jej sweterek, potem z powrotem nawiązał z nią kontakt wzrokowy, podniósł rękę do góry(wszystko czyniąc nad wyraz wolno) by na koniec pokazać jej kciuk do góry. Po okazaniu aprobaty do prawdopodobnie kucyka wyszedł.
Asu wróciła do pomieszczenia z drewnianą miską z ciepłą wodą, czystym białym ręcznikiem oraz szmatką materiałową. Położyła te rzeczy koło stolika przy którym rozsiadła się czarodziejka i uśmiechnęła się delikatnie jakby nie chciała by na jej twarzy pojawiło się zbyt wiele zmarszczek, które popsuły by jej gładką cerę.
- Ciepła woda i ręcznik dla ciebie, a szmatka dla twojego zwierzęcia. Może tutaj przebywać, ale musisz dbać by nie nabroił za bardzo, zgoda?
Spojrzała się na pusty stolik i zmrużyła brwi. Podniosła pełny kubek herbaty i odłożyła go na ladzie, w między czasie spoglądając przez okno. Ewidentnie wyglądała za kimś.
- Powiedz mi panienko, czy kiedykolwiek spotkałaś albo słyszałaś o Mistrzu Isamu? - Zapytała się wracając spojrzeniem do niej, pozwalając sobie ponownie na uśmiech.