How to tame Hasu.

Przestronne pomieszczenie pozwalające na zgromadzenie się w nim jeśli nie całości, to w każdym razie znacznej ilości członków gildii. Jego ściany ozdobione są proporcami z symbolem Grimoire Heart. Na sporych rozmiarów podwyższeniu służącego do przemów stoi rząd 7 ozdobnych krzeseł, mających upamiętniać Rodzinę Siedmiu z Purgatorium, grupę potężnych magów należących niegdyś do gildii, zaś nieco bardziej z tyłu góruje nad nimi fotel przeznaczony dla Mistrza. Obecnie rzadko używana, stanowi jednak przypomnienie o dawnej potędze, utrzymywana jest zatem w dobrym stanie.

Chłopak wszedł do pomieszczenia ponieważ to tutaj miał się spotkać z mistrzem gildii. Zrobił parę kroków, trzymając dłoń na trzonku swojej katany umieszczonej w pochwie. Rozejrzał się po pomieszczeniu.
Heh, wygląda to trochę aż nadto pompatycznie. Kto by się spodziewał że gildia która ponoć miała być tą najmroczniejszą jest również tak pompatyczna. Widząc że nikogo nie ma, wskoczył na podwyższenie i rozsiadł się w jednym z siedmiu fotelach, układając katanę wzdłuż klatki piersiowej. Dopiero co tu przyszedłem a już mnie wzywają na dywanik. Ciekawe czy ten mistrz będzie mnie tak irytował jak mistrzowie tych beznadziejnych gównianych gildii. Spojrzał na swoją katanę. Ciekawe że krew każdego mistrza prędzej czy później lądowała na tym ostrzu. Przeniósł swój wzrok na proporzec gildii. Ciekawe czy jest tak silny jak mówią. Pół-demon. Uśmiechnął się. Zabić pół-demona to prawie jakby zabić demona prawda? Hehe. Zabójca demonów! To jest myśl. Kto wie, może kiedyś te ostrze zakosztuje krwi piekieł. Hasu poddał się rozmyślaniom oczekując na przybycie mistrza Grimoire Heart.

Życie Mistrza GH nie było łatwe. Spotkania, raporty, odprawy...

I teraz jeszcze to...

- Wasza głupota mnie zadziwia. Dopiero co oznajmiłem, że te miejsca są zarezerwowane dla przyszłej Rady Grzechów, która będzie wraz ze mną zarządzać Grimoire, a w przeciągu tygodnia jesteś drugą osobą, która posadziła tam swoje bezwartościowe cztery litery.
Ezra poczuł jak wzbiera w nim irytacja. Ledwo co przekroczył próg hali odpraw, żeby spotkać się z kolejnym z członków Grimoire Heart, a już miał ochotę skrócić go o głowę. Zapowiadało się na powtórkę rozmowy z Moreau. Szermierz popatrzył na intruza, siedzącego na podwyższeniu. Jak gdyby nigdy nic, ruszył powolnym krokiem w jego stronę.
-  Masz pięć sekund, żeby zejść z tego miejsca. Potem wytrę tobą podłogę. Może to nauczy niektórych posłuchu w stosunku do moich rozkazów.
Mag dobył miecza, zatrzymując się w odległości około siedmiu metrów od podwyższenia. Pozbawione litości oczy spojrzały prosto na Hasu. Widać było, że Al Sorna mówi poważnie. Drobne czarne żyły pojawiły się na powierzchni jego skóry, zaś od jego postaci dało się wyczuć wyraźną demoniczną aurę, która niosła ze sobą obietnicę rozlewu krwi. Co więcej, Ezra wyzwolił swoją aurę magiczną, sprawiając że nawet najbardziej niedoświadczony mag mógł odczuć ogrom mocy magicznej jaką dysponował lider GH.

Jego rozmyślania zostały przerwane. Najpierw usłyszał kroki, tym się zbytnio nie przejął, jednak metaliczny, chłodny i stanowczy głos mistrza GH był w stanie wyrwać go z zamyślenia. Na dodatek doszedł do niego syk wyjmowanego ostrza. Spojrzał więc na pół-demona. A więc tak wygląda pół-demon. Heh, myślałem że będzie bardziej, no nie wiem, demoniczny? Kiedy mag skończył swoją wypowiedź, ten się uśmiechnął.
-Uoo? Wytrzesz mną podłogę tak? Bardzo odważne słowa panie mistrzu. Powiedział to z nie ukrywaną ekscytacją w głosie. W końcu jeszcze żaden mistrz nie rzucił mu wyzwania. Zwykle to on zawsze rzucał wyzwanie, totalnie niszcząc swojego przeciwnika. Wiedział też że ta gildia jest wyższą ligą... Ale czy aby na pewno? Też wiele słyszał o tych mrocznych magach, jacy oni nie są a ostatecznie nikt nie zdołał przeciwstawić się jego ostrzu.
-Mam pięć sekund tak? Minęły już trzy... Jego blizna lekko zapiekła. Dawno nie czuł takiej ekscytacji. W sumie to od starcie z ojcem. Ciekawe czy on będzie tym który w końcu stanie się niego wyzwaniem.
Od razu po wypowiedzeniu swoich słów dotknął trzonka swojej katany i umieścił na niej Naznaczenie. Następnie, po półtorej sekundy rzucił kataną razem z pochwą w mistrza gildii i wiedząc że ten ruszy od razu to też w sekundzie w której rzuci miecz użyje Mignięcia by znaleźć się za plecami pół-demona który zapewne ruszy by zadać cios. Czyli znajdzie się w zasięgu zaklęcia. Gdy tak się stanie przyjmie postawę bojową i użyje Przeniesienia na swojej katanie i wykona potężne poziome cięcie celując w odcinek lędźwiowy. Oczywiście jeżeli będzie kontra i wyczuje uderzenie ostrza to od razu Mignie z pół metra nad głową przeciwnika gdzie jego postawa będzie pozioma. Coś jakby leżał w powietrzu ale wykonując raczej obrót w powietrzu ciachnie go w głowę coś jakby symulował poziome tornado.

Ezra bez słowa wysłuchał znajdującego się przed nim maga. Gdy tamten nie wykonał żadnego ruchu mającego sugerować, że wykona polecenie Mistrza i zamiast tego dotknął swojej katany, Al Sorna był już pewny, że nie obejdzie się bez walki. Szermierz momentalnie uskoczy w tył i w lewo, za pomocą swoich umiejętności pokonując w przeciągu dwóch-trzech sekund dystans 5 metrów. Zmruży niebezpiecznie oczy, widząc jak jego przeciwnik momentalnie teleportuje się do przodu i przywołuje do siebie katanę, a następnie wykonuje cięcie, które oczywiście trafiło w pustkę. Musiał przyznać, że tamten bardzo dobrze włada mieczem. Może nawet lepiej niż sam Al Sorna? Ezra opuści lekko głowę, skrywając grymas mający być chyba uśmiechem.Jednakże jego przeciwnik zdecydowanie go nie docenił.

Hasu lekko zdezorientowany zauważył, że jego ostrze nie przecięło ciała przeciwnika. Dopiero teraz zorientował się, że źle ocenił odległość jaka dzieliła go od oponenta, który musiał jednak w międzyczasie użyć jakiegoś zaklęcia, znajdując się aktualnie jakieś 9 m od niego. Bo jakim sposobem inaczej pokonałby taki dystans w tak krótkim czasie? Mistrz Grimoire stał nieruchomo z opuszczoną głową i...chyba się uśmiechał? W tym samym momencie usłyszy jak tamten zwraca się do niego:
- Broń się.
Młody członek GH już miał zaatakować ponownie, ale coś go powstrzymało. Zupełnie tak, jakby lata treningów zadziałały odruchowo, informując go o niebezpieczeństwie. Jego zmysł walki odezwał się głośno niczym alarm. Bijąca od przeciwnika żądza krwi oznajmiała, że Hasu gorzko pożałuje podjęcia pojedynku. Jego skóra nagle pociemniała, na głowie pojawia się para rogów, zaś na ciele charakterystyczne krwistoczerwone tatuaże. Gdzieniegdzie widać było swego rodzaju "szczeliny', z których sączyła się skoncentrowana energia magiczna białego koloru. Co dziwne lewa ręka zniknęła zupełnie. Jednakże był to dopiero wstęp, ponieważ nagle Mistrz uniesie głowę spoglądając na Hasu.

Zmysł walki oszaleje, zaś sam Al Sorna - który rzucił na siebie wcześniej zaklęcia Infernal Vox oraz Ira - wystrzeli w stronę przeciwnika. Pokonując w ułamku sekundy dzielący ich dystans, natrze potężnie, zasypując go lawiną ciosów. Gdyby chłopak użył teleportacji do ucieczki, to korzystając z Festiny (D) korygując swoją pozycję i natychmiastowo nadrobi dzielący ich dystans, nie dając mu ani chwili wytchnienia. Chociaż umiejętności walki mieczem chłopaka były na tym samym poziomie co jego przeciwnika, to szybkość z jaką tamten wyprowadzał ciosy była oszałamiająca. Nehoshi mógł jedynie skupić się na obronie, jednak nawet wtedy Al Sorna zdołał zadać mu kilkanaście płytkich ran.

Cała wymiana ciosów trwała jedynie kilka sekund. Po tym czasie, Ezra odskoczy od Hashiego, wskakując na najwyższy podest i zatrzymując się obok fotela przeznaczonego dla Mistrza Grimoire Heart. Słaniający się na nogach z wysiłku i krwawiący z kilkunastu ran chłopak usłyszy, jak tamten przemawia chłodnym, pozbawionym litości tonem:
- To były trzy sekundy. Zostały ci jeszcze dwie. Przeproś w tym momencie, a obejdzie się bez trwałych uszkodzeń.

Stało się coś czego chciał, coś czego oczekiwał od kilku lat... W końcu ktoś jest w stanie stawić mu czoła. Hasu dotknął swoich ran by spojrzeć na krew następnie się wyprostował z ulgą i zaczął się śmiać.
-Ty chory sukinsynie. Szybki jesteś ale...-odwrócił się w jego stronę patrząc swoimi krwisto czerwonymi oczami prosto na mistrza gildii.-Pokazałeś swoją słabość.-wskazał na niego kataną po czym odrzucił ją metr obok siebie i podszedł do niego kawałek dosyć nonszalancko-Nie wiesz o co mi chodzi prawda?-skrzyżował ramiona na klatce piersiowej-Spójrz na moje rany. Są przypadkowe. Twoją siłą jest szybkość ale brak Ci techniki.-roześmiał się gardłowo-Wystarczy dorównać Ci prędkością i zdychasz. Wyprostował się i rozprostował kości. Wie że na razie nie czuje bólu bo adrenalina robi swoje ale z drugiej strony. Tak dawno tego nie czuł. Bólu.
-Chcesz przeprosin? Hahaha.-wstał, przyzywając katanę do dłoni-Ile my kurwa mamy lat żeby się przepraszać? Cooo, może jeszcze mam powiedzieć że mi przykro? Hahaha. Nie brak Ci poczucia humoru wiesz?-znowu wskazał na niego kataną robiąc parę kroków do przodu-Wiesz jaki jest Twój problem oprócz tego że masz zjebane poczucie humoru? Twoje ego. No co kurwa. Serio myślisz że nie znajdzie się ktoś kto jest tak samo szybki albo nawet szybszy od Ciebie?! Serio?!-wzruszył bezradnie rękoma-Ale zostawmy sprawę Twoich słabości bo jako mistrz gildii na pewno znasz swoje słabości i zdajesz sobie sprawę że nie jeden mag klasy S będzie chciał to wykorzystać by zdobyć Twój stołek na którym sobie wygodnie siedzisz. Znowu wzruszył ramionami i mignął na ziemię tyle że pojawił się na nim w pozycji siedzącej po turecku ze swoją kataną położoną na kolanach.
-A więc czego ode mnie chcesz, "mistrzu"?

Hasu: 71 MM

Ezra: 207 MM

Al Sorna obserwował z góry jak chłopak przemawia, a następnie ponownie zajmuje miejsce na fotelu. Słowa chłopaka sprawiły, że Ezra miał ochotę pokręcić z niedowierzaniem głową. Nie dość, że tamten nie  wykonał jego polecenia, nie dość, że go zaatakował, to dodatkowo oznajmił, że uważa go za osobę, która nie nadaje się na przywódcę, bo jest za słaba. Półdemon stwierdził w tym momencie, że ma do czynienia z idiotą, którego nie przekonają słowa. Owszem, rany które mu zadał były płytkie, jednak sam Mistrz GH o tym zadecydował. W końcu głupotą było zabijanie własnych poddanych. Jednakże okazało się, że w tym przypadku konieczna będzie ostrzejsza lekcja. Skoro chłopak uważał, że wyszedł bez szwanku dzięki własnym siłom, to będzie trzeba udowodnić mu, jak bardzo się mylił. Białowłosy odezwał się, jednocześnie chowając swój miecz:
- Nie chodzi o przeprosiny. Zignorowałeś mój rozkaz. Jeśli myślisz, że swój stan zawdzięczasz mojej nieudolności we władaniu mieczem, to grubo się mylisz. Zdaję sobie sprawę, że zawsze znajdzie się ktoś silniejszy. Nie zraniłem cię poważniej tylko dlatego, że nie mam w zwyczaju zabijać swoich podwładnych.
Spojrzenie Ezry spocznie na chłopaku. W ułamku sekundy wykorzystując Festinę, znajdzie się tuż obok niego i wykona mocne kopnięcie, które odrzuci katanę szermierza aż pod ścianę, daleko poza dystans na jaki mógł ją przywołać. Al Sorna wykona błyskawiczne cięcie przez tors, tym razem nie oszczędzając swojego podwładnego.

Hasu zareagował instynktownie, próbując odskoczyć od Mistrza i dostać się do broni, jednakże za każdym razem gdy wykonał skok, ten był już obok niego. Nie był w stanie zareagować na nagłe ataki, był na to zdecydowanie zbyt wolny. Próbował co prawda powstrzymać go przed zabraniem katany, lecz nie zdążył. Ostatecznie padł na podłogę, zaś z kilku głębokich ran na jego ciele wypływała krew. Jego ubranie szybko zabarwiło się szkarłatem. Mięśnie szczęki zaciśnięte boleśnie, nie pozwoliły mu na wypowiedzenie niczego. Mógł poczuć jak życie powoli z niego ucieka. Nagle padł na niego cień, gdy Ezra podszedł bliżej i kucnął obok niego, patrząc mu w oczy:
- To daje nam razem pięć sekund. Nie uważaj się za osobę, która może dyktować warunki pomimo tego, że jest słabsza. Zwłaszcza podczas walki, którą sam rozpocząłeś. - postać Ezry powróciła do jego pierwotnej ludzkiej formy. - Jesteś słaby. Żałośnie słaby. I do tego głupi. Mówisz o zawyżonym ego, samemu będąc jego żywym przykładem. Brak ci taktyki, brak umiejętności. Mimo całego swojego kunsztu i tak nie udało ci się obronić, nawet jeśli nie pokazałem pełni swoich możliwości. Masz potencjał, o ile zmądrzejesz. Potraktuj to jako lekcję. Mogę pomóc ci w treningu, jednak tylko jeśli nabierzesz pokory. Przyjdź do mnie gdy wydobrzejesz.


[Timeskip:]

Od starcia w hali minęło kilka dni. Rany Hasu zagoiły się błyskawicznie dzięki jednej z członkiń GH, posługującej się potężną magią leczniczą. Wciąż jednak był osłabiony po utracie krwi. Gdy po raz drugi przekroczył próg hali, zobaczył od razu Mistrza, zajmującego miejsce na podwyższeniu. Wydawał się być zajęty czytaniem czegoś - prawdopodobnie jakiegoś raportu - jednak nie przerywał tej czynności. Dopiero po chwili zerknął na chłopaka. Spojrzenie pary dwukolorowych oczu spoczęło na szermierzu. Mag uniósł lekko dłoń, spoczywającą na podłokietniku i wskazał palcem na Nehoshiego, jednocześnie przytrzymując w niej list.
- Przepytałem kilka odpowiednich osób i  dowiedziałem się o tobie kilku ciekawych rzeczy. Szkolony na zabójcę od najmłodszych lat. Wielokrotna przynależność do rozmaitych mrocznych gildii. Zabijanie partnerów. - Al Sorna przerwał wyliczankę, by zerknąć na list. - Hasu  Nehoshi, zwany..."Dākufurasshu". Mroczny błysk, o ile dobrze przetłumaczyłem.
Szermierz spojrzy pozbawionymi emocji oczami na młodego członka GH. Westchnął ciężko.
- Powiem wprost. Nie wiem w jakich gównianych gildiach byłeś do tej pory. Podejrzewam, że ich członkowie byli zwykłymi śmieciami, skoro byłeś w stanie samemu zlikwidować kilka z nich. To zaś sprawiło, że stałeś się zbyt pewny siebie.- białowłosy pokręcił głową z niedowierzaniem. - Że tak sparafrazuję: wiesz jaki jest Twój problem oprócz tego że masz zjebane poczucie własnej wartości? Twoje ego. To że trafiałeś do tej pory na śmieci, co utwierdziło twoje poczucie własnej wartości. Jednak Grimoire jest inne.

Chłopak spojrzał na mistrza i się uśmiechnął. Podniósł się by usiąść po turecku. Trochę mu to zajęło i lekko przy tym pojękiwał z bólu ale ostatecznie bez przeszkód mu się to udało.
-Eh, normalnie za takie słowa skróciłbym Cię o ramiona by popatrzeć na Twoją twarz pełną bólu ale w tej sytuacji byłoby to nietaktem. Choć, w jednym masz racje. Dużo śmieci napotkałem. Na szczęście się ich pozbyłem... Lubie się pozbywać ludzkich śmieci. Jest to przyjemne i satysfakcjonujące. Mówisz że ta gildia jest inna? Heh. To że Ty jesteś całkiem silny to nie oznacza że cała gildia taka jest. Bo o sile gildii decyduje nie jej mistrz a członkowie i mistrz.-mina chłopaka nieco spoważniała i skierował swój wzrok w stronę sufitu-Mistrz to przywódca i najsilniejsza osoba w gildii, jednak gdy przepaść pomiędzy mistrzem a członkami jest zbyt duża. Gildia upada.-znowu zwrócił się w stronę Ezry-Układ jest prosty. Nie obchodzi mnie ta gildia, lojalnościowe pobudki czy braterstwo. Ja chcę tylko zabijać. Daj mi owieczki na rzeź a będę Ci służył.

Al Sorna westchnął ciężko i oparł głowę na ręce, spoglądając na Hasu.
- Mówisz o skracaniu o ramiona w chwili, gdy bez trudu cię pokonałem. Człowiek, który rzuca na prawo i lewo groźby bez pokrycia jest głupcem. Czy naprawdę nic do ciebie nie dotarło? Nawet to, że jedynie się z tobą bawiłem?

Mistrz Grimoire wstanie ze swojego miejsca, posyłając jednocześnie chłopakowi twarde spojrzenie.
- Jesteś całkiem silny, jednak gdybyśmy walczyli na poważnie, to byłbyś już dawno martwy. Nie zostawiam za sobą wrogów, którzy mogą dźgnąć mnie w plecy. Wiesz co to oznacza? Na razie nie uważam cię za zagrożenie. - Ezra wzruszy lekko ramionami. - Jednak z jednym masz rację. Gildia jest w złym stanie. Brakuje nam siły. Dyscypliny. I przede wszystkim ludzi. Dlatego będę miał dla ciebie kilka zadań. I oczekuję, że je wypełnisz. Pierwszym z nich będzie przeprowadzenie rekonesansu w Calthcie oraz Luteii. Zanim zaczniesz protestować, że nie jesteś zwiadowcą a zabójcą... Przejdę do drugiego zadania. Masz osłabić Policję Magiczną w Hargeonie. Oczekuję, że wyeliminujesz przynajmniej 4 jej członków. I to w taki sposób, żeby dać jasno do zrozumienia, że to Grimoire za to odpowiada. Im bardziej efektownie, tym lepiej. Jakieś pytania?