Narisa

  Narodziny to tak naprawdę wielka loteria dla każdego. Jedni mają więcej szczęścia i już od samych narodzin czekają ich same dobre rzeczy, a inni mają mniej szczęścia. Dużo mniej. Tak o sobie często myślała Narisa, jednak jej życie nie było aż tak tragiczne. Z pewnością mogło być dużo gorzej.
Zacznijmy jednak od tego, że matka Narisy została zapłodniona przez bliżej nieznanego jej osobnika. Wiadomo, że takie jednonocne zabawy czasami kończą się tym, że matka musi samotnie wychowywać dziecko, bo rzekomy ojciec nawet nie wie, że owe dziecko posiada, albo po prostu nie wiadomo kto dokładnie jest ojcem. To był właśnie jeden z takich przypadków, chociaż nie wiadomo dokładnie który, ale to nie jest aż tak istotne.
   Matka Narisy pochodziła z Dessertio, gdzie też powróciła, gdy się dowiedziała, że zostanie samotną matką. W końcu pomoc rodziców bardzo by jej się przydała. Jakież to czekało ją zdziwienie, kiedy okazało się, że jej rodzice popadli w niełaskę u samego Faraona i zostali straceni. Musiała sobie radzić sama i jakoś dawała radę. Posiadała jeszcze znajomych i kontakty, dzięki którym zyskała pracę służącej u pewnego kupca. No i w końcu Narisa się urodziła i miała co jeść, nawet jeśli jej praca u kupca nie ograniczała się tylko do zwykłej służby, ale czego to kobieta nie zrobi by wykarmić swoje dziecko.
   Tak więc mała Nariska rosła. Nie brakowało jej jedzenia. Można powiedzieć, że miała szczęście, które jednak się skończyło gdy miała lat 7. Wtedy właśnie jej matka potknęła się o próg domu i uderzyła się głową w stół, przetrącając sobie kark. Wtedy by mieć co jeść, siedmiolatka musiała sprzedać samą siebie w niewolę. Wytargowała jednak dobrą cenę, a raczej dobrego pana. Znalazła pracę w magazynie żywności. Jak jej się to udało? Można powiedzieć, że ponownie miała szczęście. Tam też nauczyła się pisać i czytać, w przerwach pomiędzy noszeniem dzbanów czy też skrzynek. Przynajmniej ćwiczyła swoje małe ciałko i miała co jeść. No i nie była analfabetką.
   Z czasem jednak przestał jej się podobać dotyk, którym czasami obdarowywał ją jej pan. Niewolnictwo przestało jej się całkowicie podobać, kiedy ów pan próbował ją zgwałcić, chociaż w przypadku niewolników gwałtem nie można tego nazwać, bo w końcu należała do niego.
  Po kopnięciu swojego 'pana' w bardzo czułe u mężczyzn miejsce, uciekła z kraju, zabierając ze sobą trochę jego pieniędzy. W końcu coś jej się należało za wieloletnią pracę przy przenoszeniu ciężkich rzeczy i zajmowaniu się papierkową robotą pod nieobecność swego ‘pana’. Skończyła właśnie wtedy lat 15, więc powinna dać sobie radę w wielkim, niebezpiecznym świecie.
  Znalazła się w królestwie Fiore, dokładnie w mieście Era. Znowu spotkało ją szczęście, ponieważ przy próbie kradzieży jedzenia złapał ją pewien bardzo wyrozumiały funkcjonariusz z Policji Magicznej. Okazało się wtedy, że Narisa posiada potencjał magiczny, który nie został przez nią jeszcze przebudzony. Dostała ofertę dołączenia do Policji Magicznej, albo odsiedzenia kary za kradzież. Takiej propozycji odrzucić nie można, więc stała się rekrutem i próbowała opanować magię.
   W końcu jej się udało i jej magia stała się całkiem popularna wśród kolegów. Trafiła do oddziału zielonego i szczęśliwie wypełniała swoje obowiązki. Przynajmniej do czasu aż nie dopadł jej pewien naukowiec z projektu ADAM.
   Tutaj wspomnienia Narisy się zacierają. Nie pamięta imienia mężczyzny, jego twarzy, albo tego czy w ogóle był naukowcem. Pamięta jedynie jego cień i jak ją dusił.
  - Jeżeli ja nie mogę tego mieć, nikt nie będzie tego miał. Ale nie martw się. Nie zabiję cię. Potrzebuję twojej krwi. W końcu jesteś jego córką. Córką obiektu doświadczalnego numer 079. Mogłabyś jednak narazić mój plan na niepowodzenie, dlatego zostajesz skazana na wygnanie Nariso Arclight. A żebyś mnie nie powstrzymała, wymażę siebie z twojej pamięci. Do zobaczenia za jakiś czas… - To były ostatnie słowa jakie usłyszała zanim poczuła ogromny ból głowy i wpadła do dziury, a raczej do portalu.
   Po przebudzeniu się Narisa przeżyła szok, gdy spojrzała na gazetę. Data się nie zgadzała, ale jeżeli była prawdziwa to by znaczyło, że przeniosła się 19 lat w przeszłość. Jej druga ‘ja’ powinna mieć teraz roczek. Czyli nie może pojawić się w Dessertio, bo mogłaby zaingerować w swoją przyszłość, a to by się mogło różnie skończyć. Czyli na razie utknęła tutaj – nie wiadomo gdzie, gdzieś na końcu świata – i nie miała pojęcia co dalej ze sobą zrobić.

 “Wspierać i chronić” – to główne przesłanie tej magii, której działanie skupia się nie tylko na określonym obszarze, ale również na pojedynczych celach. Ucząc się jej, mag jest w stanie wytworzyć wokół siebie sferę, zwaną Sanktuarium, która od tej pory będzie stanowić podstawę pod jego specjalne zaklęcia. Poprzez kontrolę i zrozumienie jak funkcjonuje ciało magów, jesteśmy w stanie na nie wpłynąć. Magia ta jednak nie skupia się na zadawaniu obrażeń przeciwnikom, a wręcz przeciwnie, bowiem polega na wzmocnieniu naszych towarzyszy i leczeniu ich. Nie znaczy to jednak, że nie znajdziemy w jej asortymencie osłabień, które będą działać na niezaproszonych gości.
 Magia Azylu ma jeden poważny minus. Użytkownik w czasie trwania Sanktuarium nie może używać żadnych zaklęć ofensywnych (zadających obrażenia), inaczej sfera rozpadnie się. Dlatego Ci, którzy decydują się jej nauczyć, muszą wcześniej dobrze przemyśleć co jest dla nich ważniejsze: zabicie przeciwników czy wsparcie swoich kompanów.
  Jednym z pierwszych kroków używania magii jest kreacja Sanktuarium, która polega na utworzeniu niematerialnej sfery naszych wpływów stworzonej ze znikomej ilości energii. Koszty stworzenia i utrzymania tego obszaru co turę nie istnieją, gdyż „pusta” sfera nie ma żadnego wpływu na nic, co się znajduje w środku i każdy może ją opuścić lub do niej wejść w każdej chwili, gdyż jest widoczna dla wszystkich. Po utworzeniu, obszar ten możemy dowolnie zmniejszać lub zwiększać, w zależności od naszych potrzeb, nie możemy jednak przekroczyć naszego maksymalnego zasięgu. Wyglądem przypomina on ogromną szklaną kulę, której kolor zależy od użytkownika i nie można go później zmieniać. Użytkownik jest centrum sfery i ona cały czas za nim podąża. Użytkownik posiada także gamę zaklęć, które nie są bezpośrednio związane z Sanktuarium.
  Kolor Sanktuarium i energii magicznej: błękitny/jasnoniebieski.

 1. Użytkownik tworzy Sanktuarium i może dowolnie zmieniać jego promień, według własnego uznania i potrzeb, nie przekraczając maksymalnego zasięgu.
 2. Maksymalny promień Sanktuarium wynosi 10 metrów. Zasięg Sanktuarium zwiększa się o 5 metrów za bycie magiem rangi S oraz o kolejne 5 metrów za bycie magiem rangi S+.
 3. Można dowolnie skracać i zwiększać promień Sanktuarium nawet podczas rzucania zaklęć Magii Azylu, ale nie można zmieniać kształtu sfery, jest to zawsze kula.
 4. Maksymalny zasięg Sanktuarium można zwiększyć umiejętnością Obszarowiec.
 5. Użytkownik nie ma możliwości używania żadnych zaklęć ofensywnych (zadających obrażenia) z jakiejkolwiek magii podczas istnienia Sanktuarium. Jeżeli złamie tą zasadę sfera się rozpada i nie można jej ponownie utworzyć przez następne 3 tury.
 6. Sanktuarium istnieje dopóki użytkownikowi nie skończy się MM. Zaklęcia które nie są bezpośrednio uzależnione od istnienia Sanktuarium będą trwały dopóki nie skończy się ich efekt.
 7. Zaklęcia Magii Azylu są podzielone na te uzależnione bezpośrednio od istnienia Sanktuarium i jego obszaru działania, a także na zaklęcia specjalne, które mają własny zasięg.

Cytat :

Nazwa: Aura Życia
Typ: leczenie
Mag wykorzystując swoje umiejętności uzdrawiania i wypełnia Sanktuarium leczniczą energią. Wnika ona w ciała sprzymierzeńców, stabilizując ich stan (nawet krytyczny), a następnie leczy obrażenia. Zaklęcie działa obszarowo w zasięgu całego Sanktuarium, dzięki czemu rzucający może uleczyć w ten sposób także siebie. Samo leczenie nie jest bolesne, jednak można odczuwać pewien dyskomfort podczas działania zaklęcia, w zależności od posiadanych obrażeń.
W trakcie rzucania zaklęcia należy stać nieruchomo, by móc w pełni skupić się na wykonywanej czynności. Nie można także zwiększyć liczby celów w trakcie trwania zaklęcia.
Wymagania: Medyk lvl 1 lub Uzdrowiciel lvl 1

• Ranga D
  Efekt: Leczy rany maksymalnie rangi B - rany rangi D goją się przez 1 post; rany rangi C goją się przez 3 posty; rany rangi B goją się przez 5 postów.
  Koszt: 7 MM od osoby w pierwszym poście; 3 MM od osoby za każdy kolejny post leczenia
  Czas trwania: zaklęcie wymaga ciągłego podtrzymywania oraz istnienia Sanktuarium; maksymalnie 5 tur
  Zasięg: Sanktuarium
  Liczba celów: maksymalnie 2 osoby
  

Cytat :

Nazwa: Aura Wojownika
Typ: wzmocnienie
Mag wysyła wiązki energii, które przylegają do ciał sojuszników, wzmacniając je. Energia ta ma właściwości zwiększające siłę fizyczną. Każda osoba będąca pod wpływem zaklęcia jest w stanie poczuć rozpierającą ją od środka moc.
Jedna z umiejętności zwiększających siłę zostaje wzmocniona i przy rzucaniu zaklęcia należy dokładnie określić która.

• Ranga D
  Efekt: „Siła” sojuszników zostaje zwiększona o 20%.
  Koszt: 7 MM
  Czas trwania: 3 tury, po czym należy odczekać 1 turę.
  Zasięg: 5 metrów
  Liczba celów: 1 osoba
  

Cytat :

Nazwa: Aura Furii
Typ: wzmocnienie
Mag wysyła wiązki energii w kierunku sojuszników, dając im zastrzyk energii. Energia ta ma właściwości zwiększające szybkość fizyczną, co jednak w walce postaci o równych umiejętnościach może przechylić szalę zwycięstwa.
Jedna z umiejętności zwiększających szybkość/zwinność zostaje wzmocniona i przy rzucaniu zaklęcia należy dokładnie określić która.

• Ranga D
  Efekt: „Szybkość” sojuszników zostaje zwiększona o 20%.
  Koszt: 7 MM
  Czas trwania: 3 tury, po czym należy odczekać 1 turę.
  Zasięg: 5 metrów
  Liczba celów: 1 osoba
  

Cytat :

Nazwa: Aura Ochrony
Typ: wzmocnienie
Mag wysyła wiązki energii, które otaczają ciała sojuszników ochronną powłoką. Powłoka ta ma właściwości zwiększające wytrzymałość każdej trafionej osoby, przez co jest się odporniejszym na obrażenia.

• Ranga D
  Efekt: Umiejętność Wytrzymałość sojuszników zostaje zwiększona o 20%.
  Koszt: 7 MM
  Czas trwania: 3 tury, po czym należy odczekać 1 turę.
  Zasięg: 5 metrów
  Liczba celów: 1 osoba