Dom Wakaman'ów

***

Wakamano przeszedł przez bramę, którą otworzył kluczami. W sumie do dzisiaj zastanawiał się po co im ta brama przy wejściu do domu skoro ogrodzenie mogły przeskoczyć nawet pięciolatki, jednak tego raczej prędko nie zrozumie.
- Zapraszam. -powiedział i otworzył bramę, przez którą przepuścił dziewczynę. Wakamano miał nadzieję, że rodzice robią coś ważnego i nie zauważą go oraz Grin. Bo naprawdę ale Bane nie wytrzyma kolejnych pytań o wnuki, tak to było bardzo upierdliwe.Po tym jak dziewczyna dostała się do ogrodu, Wakamano jeszcze rzuci wzrokiem na ulicę. O tak dla bezpieczeństwa, aby wiedzieć co się dzieje, bo jednak miał być ochroniarzem, więc musiał też zachowywać się jak ochroniarz.
- Dobra idziemy na drugie piętro. Unikamy kłopotów, a jak spotkamy kłopoty w postaci dwóch osób to ja to załatwię. Najwyżej przygotuj się na dziwne uwagi oraz żołądek na jedzenie. Ale miejmy nadzieję, że są zajęci sobą, wtedy będzie lepiej. -powiedział do Grin i otworzył drzwi do domu, po czym ruszył na schody i później na kolejne schody aby jak najszybciej dostać się do swojego pokoju na drugim piętrze. Pokoju, który był mały i skromny. Gdzie było tylko jedno łóżko i małe biurko. Nic więcej tam nie potrzebował bo miał własną garderobę, która robiła też za jego prywatną “zbrojownię” oraz łazienkę parę kroków dalej. Tak, to chyba przez te wygody nie miał zamiaru wyprowadzać się z domu, bo kto normalny by z tego rezygnował?

No i jakaś sekta teraz była na jego karku! Taa Bane to jednak nie miał szczęście, chociaż w sumie na szczęście ten “prześladowca” był głupi i powolny. Może jest na tyle głupi, że ich nie znajdzie? No zawsze to by było coś, tylko teraz jak Wakamano miał rozwalić cały “Zakon”? Taa, to pytanie chyba jednak możemy zostawić na później…- Huh. Jasne, zaraz coś przyniosę. -powiedział i spojrzał na dziewczynę, która już teraz w samych gaciach oraz staniku hasała mu po łóżku. Czy przypadkiem ta sama osoba jeszcze chwilę temu nie stwierdziła, że zdejmowanie i zakładanie ubrania jest upierdliwe? No i czy ona ogólnie się nie zmieniła? Wakamano miał jakieś dziwne przeczucia czy tam może obserwacje, ale na razie miał inne zadanie. Musiał Grin przynieść jedzenie!
Kuchnia znajdowała się na parterze. Bane dobrze znał do niej drogę i nie raz powtarzał, że przydałaby mu się mała lodówka na swoim piętrze, ale rodzicie zawsze uważali, że rodzinne obiady to nie tylko posiłek to głównie zacieśnianie relacji, czy jakoś tak.
- Co my tu mamy? -powiedział pod nosem wchodząc do kuchni.

Mężczyzna stał przed lodówką i się gapił. Gapił i gapił i gapił. A z każdą sekundą jego oczy robiły się coraz szerze oraz większe, a kropla potu spływała po jego policzku z każdą przełkniętą dawką śliny. Jego twarz wyrażała maksymalne skupienie na jednej mega, ale to mega, mega, MEGA, ważnej decyzji.

”CO ONA MOŻE CHCIEĆ!?”

Tylko to teraz zaprzątało mu głowę i tylko na tym się skupiał. Pytanie, które mogło doprowadzić go do szaleństwa lub do utraty czegoś ważnego. Bo kto wie co może zrobić dzika kobieta, która nazywa się jak facet i teraz zaczyna powoli nim rządzić? Tak nie wiadomo co ten babsztyl mógł sobie wymyślić? No bo jak da byle co i tamtej się zachce co innego? Gdzie był obiad? Nawet chyba resztek nie było.

”Dobra zrobię kanapki i będzie raczej git. Piwo też chyba wezmę no i wodę, co by można było urozmaicić.”

I jak powiedział tak zrobił. Masę różnych kanapek. Tak masę, bo tutaj były z serkiem tutaj z taką wędlinką, tu z taką, a tam z serkiem i wędlinką. Oczywiście dodał też warzywka i jakieś sosiki-majoneziki, no i nie możemy zapominać o kanapkach z dżemem bo takie też były, ale już bez warzyw i innych dodatków, bo raczej tego by się nie dało zjeść. Całą swoją ciężką prace przełożył na talerz, a napoje spakował do siatki, którą zabrał spod zlewu, bo każdy pod zlewem ma śmietnik oraz siatki. No i jeszcze też do tej siateczki włożył szklaneczki i tak przygotowany zabrał talerz pełen żarcia w obie ręce, ale chwilę wcześniej w prawą rękę złapał siatkę. Bo inaczej nie dał by rady i tak już przygotowany ruszył do swojego pokoju, który zajęty był przez głodną księżniczkę…
- Na kolacje będę kanapki. Wziąłem też wodę i piwko, bo wiesz chcę żebyś była łatwiejsza. -dodał uśmiechając się szeroko. Tak chciał żeby była łatwiejsza bo to raczej pomoże mu w wielu sprawach. Szczególnie, że po dzisiejszym dniu był zwarty i gotowy aby postawić swój żagiel i niech poniesie go przygoda! No i chciał dowiedzieć się ciut więcej o samej Grin, bo ona była jakaś taka niemrawa, czasami.

Wakamano się przyglądał jak Grin pochłaniała kanapki. W sumie cieszył się, że nic nie mówiła, bo jak to mawiają, jak pies je to nie szczeka. Czy jakoś tak. No ale kiedy po pierwsze jej piwerko nie posmakowało, a po drugie się odezwała.- Nooo wiesz. -zaczął uśmiechając się szeroko. Przerwał tylko na chwilę aby samemu złapać łyczek piwka, ale tuż po nawilżeniu gardła kontynuował. - Ty, ja. Jedno łóżko, a czeka nas wspólna noc. To chyba jasne co będziemy robili. -dodał i zbliżył się do dziewczyny. Jednak nie tak zwykle i prosto. Wakamno poruszał się jak kociak, który za chwilę miał upolować swoją ofiarę. Spokojnie i powoli, ale zarazem z jakąś energią. Podszedł do Grin i usiadł koło niej, jednak jeszcze nie za blisko. Tak aby nie spłoszyć jej w takim momencie tutaj potrzebne było wyczucie, chociaż i tego mu nie raz brakowało.
- Więc moja droga chyba sobie pogadamy. -powiedział siadając i znowu złapał łyk piwa. - Masz jakiś pomysł co robimy? Znaczy nie dzisiaj, na to poczekamy mi chodzi wiesz ogólnie. Jakiś plan? No cokolwiek co nie wiem byś chciała zrobić? Bo w sumie ja sam za bardzo nie wiem co mam robić. Znaczy tak ochraniać i takie tam. No ale wiesz, ten zakon i ten fajfus, w sumie to nie rozumiem. -rozkręcił się i powiedział co wiedział, czyli w sumie niewiele. Ale miał nadzieję, że Grin coś zrozumie. Bo on w sumie mówił co myślał, a że miał mętlik w głowie to i powiedział wszystko chaotycznie. Ale miejmy nadzieję, że Wakamano poukłada sobie to co trzeba przez wieczór i zacznie kojarzyć fakty. Bo może być nie fajnie.

- Ale łóżko pomieści dwie osoby i na upartego nawet i trzy. -odpowiedział, może nie tyle co spokojnie ale jakoś tak upierał się aby nie spać na podłodze w swoim własnym domu! No i mamusia chciał wnuki, więc raczej by nie krzyczała jakby zastała ich w jakiejś dziwnej sytuacji…
- Nawet nie wiesz co mówisz... -dodał po nosem i pomyślał sobie jakby za chwilę wpadli rodzice. Ugh, to by było krępujące bo by jeszcze na niego naciskali, wspierali, dopingowali, ba nawet by dawali mu jakieś wskazówki. A to już raczej by było upokarzające. Nie! Wakamano nie mógł o tym myśleć, więc potrząsnął głową, jakby ktoś wylał mu kubeł zimnej wody, a teraz należało osuszyć włosy i ponownie wziął łyk piwa. - No to niezły plan. -odpowiedział na jej propozycję szczerze i z pełną stanowczością, w sumie to był pomysł! Tak Bane musiał się teraz skupić na planie, aby odgonić złe myśli od rodziców!
- Tylko wiesz my nie wiemy gdzie ten fajfus jest, no i nie wiemy co potrafi. No i też chyba nie mamy jeszcze jednej osoby. No i to chyba wszystko, tak wiem dużo no i, ale tak bywa. -powiedział i spojrzał na swoje piwo i ponownie upił łyk. Po czym dalej gapił się na butelkę, którą dla zabawy uniewidzialnił, oczywiście pozostawiając płyn nienaruszonym! Bo w sumie to mu nie tyle co się nudziło, ale myślenie nie było jego mocną stroną. Dlatego po chwili zadał jedno pytanie, chyba ważne. - A nie mówiłaś, że ogólnie nie ścigają cie jakieś oszołomy? Jakaś sekta czy coś?

Podłoga! Zimna i dość niewygodna podłoga! Nie była miejscem dla Bejna Łakamano! Ojj nie!
- No do miejsca gdzie jeszcze będę spał dojdziemy później... -powiedział i machnął ręką jakby to był mało ważny temat, po czym dodał. - Czy wszyscy mają siostry? Ehh... -powiedział pod nosem i podrapał się po głowie, bo skądś kojarzył pewną rzecz. Tak rzecz!
Wakamano wstał i podszedł do swojego pudełeczka z papierami oraz gazetami, które miał w jednym koncie. Pudełko było zamknięte bo skrywało ważne artykuły oraz inne cuda. Więc gdy Bane wyciągał wszelkie gazetki oraz wycinki bez skrępowania kładł je na łóżku. No bo co tam mogło być? Od parę świerszczyków najwyższej klasy, no bo jak bez tego żyć? Dodatkowo wiele wycinków z Fiore News. W tym głównie porównania magów i co jakiś tam ciekawszy artykuł. Oczywiście nie mogło też zabraknąć najnowszej gazetki o greedersach oraz wreszcie znalazł to czego szukał. Ulotkę ze sklepu magicznego wraz z bonem. Czemu ta ulotka była tak ważna? No bo zawierała wzmiankę o Sacred Relict.- Czyli co on jest na jakiś sterydach? -zapytał bo w sumie w ulotce była tylko wzmianka o zwiększeniu swojej siły. No a sterydy zwiększały siłę! W sumie jak mało co! Tylko, że były mało bezpiecznie, bo ptaki i te inne sprawy…

No i znowu Wakamano nie wiedział co ma powiedzieć i co ogólnie się dzieje, bo z każdą sekundą dowiadywał się więcej i więcej. No i skąd ta dziewczyna miała tyle pieniędzy!? Przecież w tej kiecce nie było żadnej kieszonki, a raczej w gaciach milionów nie trzymała!?Wakamano przygryzł wargę i podrapał się po głowie, bo tyle myślenia naprawdę przekraczało jego kompetencje i ogólne możliwości, dlatego też nie wytrzymał i zadał to pytanie, które teraz naprawdę zżerało go od środka.
- Skąd ty weźmiesz te pieniądze? Bo nie widzę ich nigdzie przy tobie? -zadał pytanie, a nawet dwa i od razu mu ulżyło. Bo za chwilę dowie się skąd dziewczyna ma zamiar po pierwsze mu zapłacić, a po drugie może da mu jeszcze dodatkową premię. - A co do tego Sacred Relictu to co to jest? To jakiś steryd? Bo wiesz jak to steryd to się trochę boję, bo po sterydach to podobno nie staje. A ja jeszcze chcę poszaleć. -dodał i jeszcze raz spojrzał na ulotkę, która obiecywała większą siłę. W sumie jak był młodszy to kiedyś zaufał podobnej ulotce, ale tamta obiecywała większą erekcję, jednak wszystko skończyło się źle bo mama przyłapała go jak przyniósł specyfik do domu. No ale to chyba nie ważne...

Wakamano przez chwilę się zastanowił nad wszystkimi pytaniami dziewczyny. Tak nie był mistrzem w rozmowach i innych pierdołach i nie wiedział kiedy się zamknąć.
- No w sumie to chyba nie, chociaż… Nie raczej nie, no chyba, że żule ale oni zupełnie się nie myją. -powiedział po czym dodał i oczywiście tak cały czas mówił poważnie. - Eee, to ten zakon to jakieś jełopy chyba. Skoro masz konto w baku oraz kryjówkę to przecież mogą cię łatwo wykryć lub poczekać, aż odwiedzisz bank, aby cię złapać. W sumie chyba nawet mogą przejąć twoje konto. No i chyba jak się ucieka to posiada się jakąkolwiek gotówkę przy sobie, tak na wszelki wypadek. W sumie tylko słyszałem, że tak się robi.
No słyszał, czy nie, ale na pewno na wyjaśnienie czym jest SR Bane uśmiechnął się lekko i już zaczął sobie wyobrażać wszystkie możliwe magiczne przedmioty. Widział siebie w czapeczce ze skrzydłami, która pozwala mu latać lub kryształ który sprawiał, że był tak piękny, że ludzie popełniali samobójstwa na jego widok lub po prostu wydrapywali sobie oczy. Tak Wakamano widział oczami wyobraźni masę możliwości i w sumie odleciał na jakieś dobre pięć minut przez cały czas się tak bardzo głupkowato uśmiechając.- No to chyba trzeba go kupić, skoro to takie ważne. -oznajmił wyraźnie, że zgadza się na zakup SR oraz na tą zniżkę jaką oferowała Green, po czym krzyknął ze zdziwienia, bo właśnie teraz do niego coś dotarło.. - To ty masz kryjówkę!?