Recepcja

Do pomieszczenia wkroczył Badzu. Uśmiech na ustach,ręce z tyłu, niepewny wzrok szukający w zasadzie nie wiadomo kogo. Badzu nie przywykł jeszcze do Fiore, a jego język daleki był od perfekcji, ale polubił już to państwo a zgodnie ze swoją wiedzą to właśnie w radzie magów powinien szukać zatrudnienia jeśli chciał faktycznie mieć na coś wpływ i jakoś pomóc. No i oczywiście rzecz biorąc to właśnie w radzie powinien znaleźć siłę i mądrość, to wszak ważna organizacja była. W każdym razie problematycznym faktem było to, że nie wiedział jak się do nich dostać. Mogli mieć testy, wpisowe, może wymagali bogatego doświadczenia zawodowego. Badzu nie wiedział, ale miał plan. Właśnie, dokładnie tak.-Dzień dobry-Powiedział do recepcjonistki i podrapał się po policzku.-Chciałbym u was pracować. Do kogo z tym?-Dodał jeszcze rozglądając się niepewnie po recepcji.

MG

Początkowo nikt nie zwrócił uwagi na błąkającego się mężczyznę. Jego ubiór co prawda mógł budzić zdumienie - wszak był dopiero marzec, ale ludzie w Radzie widzieli już nie takie dziwy. Jednak Badzu miał plan. A tym planem było podejść do recepcji i zapytanie się o ewentualną posadę siedzącej za biurkiem kobiety. Jak po pierwszych dwóch zdaniach, pełnych tej niemalże niewinnej niepewności była gotowa powiedzieć mu wszystko, co mogła (wygląd mężczyzny niewątpliwie brał w tym całkiem sporą rolę), tak ostatnie "Do kogo z tym", całkowicie zniszczyło wszelkie marzenia i wyobrażenia o niepewnym świeżaku, na rzecz zwykłego niekulturalnego buca. Jak każdy mag. A mogło być tak miło... Kobieta wydała z siebie cichutkie westchnięcie pełne żalu.
- Dzień dobry. Obecnie nie prowadzimy naboru na stanowiska urzędnicze czy administracyjne. Mogę jednak zadzwonić i zapytać, czy nie szukają kogoś do pomocy. Proszę poczekać w pokoju obok - wyjaśniła rzeczowym tonem i wskazała ręką pomieszczenie z fotelami i gazetkami. Po czym chwyciła za lacrymę komunikacyjną.

Biedny Badzu nie wiedząc że(a tym bardziej dlaczego) zawiódł recepcjonistkę, nieświadom swoich błędów, stał i czekał na jakiekolwiek informacje. A ty nie były fajne, przynajmniej na początku. Szybko jednak okazało się że recepcjonistka, złota dusza, zamierzała my dopomóc w problemie! A było to duże pocieszenie dla Badzu-Kima który słysząc koniec zdania, uśmiechnął się do niej i skłonił lekko.-Dziękuję.-Powiedział i poszedł do poczekalni gdzie usiadł i przymykając lekko oczy, czekał, rozmyślając o tym jacy to ludzie potrafią być mili i dlaczego miętówki są takie twarde a mimo to smaczne. Lubił miętówki.

MG

Badzu poszedł usiąść i poczekać, tymczasem recepcjonistka wykonała kilka połączeń magicznych. Do mamy, do kuzynki, do koleżanki swojej najlepszej przyjaciółki dopytać się o strój na wieczorny bal... Szczęście w nieszczęściu było takie, że mężczyzna nie słyszał, co też się wyprawiało na recepcji. I tak minęło czterdzieści minut. Po godzinie recepcjonistka wykonała kilka kolejnych telefonów i wypełniła kilka papierów, a do Badzu-Kima dosiadali się kolejni petenci. Niski i grubszy, ubrany pół-elegancko i ciągle ocierający pot z czoła. Wysoki i chudy niczym tyczka, o pociągłej twarzy. Blady jak śmierć. Trzeci był bardzo przeciętny. W tłumie niczym by się nie wyróżniał, jak każdy mężczyzna zbliżający się do trzydziestki w skromnym ubraniu. No i wszyscy czekali na coś, niczym na znak od boga.

Badzu jako osoba która kiedyś była "Dość wysoko postawionym urzędnikiem państwowym", świetnie zdawała sobie sprawę jak tego typu sytuacje wyglądają i nie zdziwiłby się, gdyby siedząc tu do godziny późno wieczornej został po prostu zapomniany. W końcu ważne osobistości lubiły kazać na siebie czekać czy też po prostu ignorować "Niższych" by pokazać swoją "Wyższość". Jego doradcy często zalecali mu takie postępowanie. Teraz wiedział że było to złe i nie pochwalał takowych czynności, aczkolwiek rozumiał i akceptował je. A że w życiu już się naśpieszył, to teraz był wystarczająco cierpliwym, by siedząc w milczeniu wspominać "Stare" życie. Dobrze, a może niedobrze, że nie wiedział iż powód jego oczekiwania to w głównej mierze opieszałość recepcjonistki którą wział za dobrą osobę. I w zasadzie dobrą osobą być mogła, ale to co robiła teraz, było nieuprzejme.

MG

Nieuprzejmość była cechą ludzi wielkich. Lub też myślących o sobie za dużo. Łatwo było wywnioskować, do której grupy należy recepcjonistka, jedna szczęśliwie niektórzy pozostawali nieświadomi jej machinacji.
Po kolejnym półgodzinnym oczekiwaniom coś się zmieniło i do pokoju oczekiwań wszedł urzędnik niosący w rękach podkładkę. Żywo przeglądał notatki wchodząc do środka, jednak przestał i spojrzał po petentów. Atmosfera nagle zgęstniała, choć w zasadzie nic się nie wydarzyło. Mężczyzna odchrząknął.
- Panowie Reevan, Daylor, Garoth i... Badzu-Gim? - zawahał się przy wypowiadaniu imienia maga, ponowne wlepiając wzrok w notatki. - Kim - poprawił się i ponownie spojrzał na mężczyzn. - Minister Graham was wzywa do swojego pokoju. Proszę iść za mną.
Jak jeden mąż mężczyźni zerwali się z krzeseł i ruszyli za urzędnikiem wgłąb budynku. Czy to właśnie zbliżała się "rozmowa"?

Cierpliwość popłaciła. W pewnym momencie, Badzu w sumie sam nie był pewien po ilu, do pomieszczenia wszedł jakiś męzczyzna któr miał poprowadzić ich dalej. Czyli nigdy nie kończący się łańcuszek zależności w politycznym światku, aka. biurokracja. W każdym bądź razie Badzu skierował w ciszy i spokoju swoje kroki za nowo poznanym męzczyzną w celu spotkania się z tzw. Magistrem Grahamem. Był nieco ciekawy tego z jakim człowiekiem skonfrontuje się teraz. Jednak nic nie mówił, w milczeniu szedł za resztą. Nie skomentował nawet problemów z odczytaniem jego imienia, każdemu mogły się one zdarzyć. Gra dopiero miała się tutaj rozpocząć, a Badzu był całkiem ciekaw ile w niej wygra.

MG

Mężczyzn wprowadzono do niedużego pomieszczenia, w którym znajdowały się trzy krzesła, z czego jedno zajmowane było przez jakiegoś starszego, grubszego jegomościa w okolicach czterdziestki. Całe pomieszczenie było wystrojone niczym gabinet jakiegoś szlachcica. Meble zrobiono z mahoniu na zamówienie i nóżki wszystkich krzeseł przypominały kurze łapki. Mnóstwo porcelanowych bibelotów postawiono na komodzie z jakimiś starymi księgami. Mężczyzna za biurkiem, prawdopodobnie Graham, rozmawiał o czymś przez lacrymę komunikacyjna, jednak przerwał, gdy grupka weszła do środka.
- Oddzwonię później - rzucił do rozmówcy i zakończył połączenie, po czym otarł twarz jedwabną chusteczką i już zwrócił się do nich - Proszę, proszę. Usiądźcie! - Głos nieco mu drżał.

Wystrój wnętrza nie zrobił szczególnego wrażenia na Badzu. Mimo że w jego kraju z wielu tych rzeczy nie korzystano i częściej niż drewna, używano kamienia, to przywykł do przepychu. Jego uwagę natomiast zwrócił natomiast fakt istnienia jedynie trzech krzeseł, kiedy ich było czterech. Niemniej Badzu wolał stać, dlatego pozwolił pozostałym mężczyzną zająć krzesła, samemu po prostu stając gdzieś z boku i czekając na nieuniknione. Nie wiedział w zasadzie czego oczekiwać, czy powinien się odzywać... miał nadzieję że wszystko zaraz się wyjaśni, łącznie z tym gdzie znajdował się Graham. Oczywiście można było zakładać że osoba za biurkiem nim jest, były jednak pewne rzeczy które Badzu-Kimowi nie pasowały w tej wersji wydarzeń. Przede wszystkim, wielki radny, nie pozwoliłby sobie na drżenie głosu, podczas rozmowy z czwórką zwykłych magów. Poza tym, mężczyzna ten wyglądał równie władczo co świniopas, dlatego Badzu był pełen wątpliwości co do jego pozycji, nie mniej - nie wyrokował, wszak mógł się mylić. Poza tym nawet ten mężczyzna zasługiwał na szacunek, jak każdy. Badzu musiał tylko czekać na dalszy rozwój wydarzeń by podjąć odpowiednie kroki i zachować się w odpowiedni sposób.

MG

Dwóch mężczyzn, ten chudy i gruby zajęli miejsca na krzesłach przed biurkiem urzędnika, natomiast Badzu jak i ten zwyczajny facet stanęli sobie obok, bo nie starczyło dla nich miejsca lub zwyczajnie woleli stać. Mężczyzna za biurkiem też usiadł i przysunął się bliżej blatu, by widzieć lepiej wszystkich. Urzędnik, który ich tu przyprowadził cichutko wyszedł, nawet nie wywołując dźwięku drzwiami. Grubszy jegomość tymczasem odchrząknął i spojrzał każdemu pretendentowi w twarz.
- A więc, czemu chcecie tu pracować? - zapytał prawie pewnie. Głos ciągle mu drżał, jednak pytanie było pytaniem, i nawet jeżeli pojawiały się pewne wątpliwości, to jednak warto było na nie odpowiedzieć. Panowie na krzesłach udzielili jakiś mniej lotnych odpowiedzi, skupiając się na prestiżu stanowiska, swoich umiejętnościach i kilku innych rzeczach, typowych dla sprzedania własnej osoby potencjalnemu pracodawcy. Mimo to grubasek skrupulatnie zapisywał notatki do tych wypowiedzi, podkreślając niektóre frazy i kiwając głową ze zrozumieniem. I gdy dwójka skończyła, Graham przeniósł spojrzenie na Badzu-Kima, jakby nadeszła jego kolej na odpowiedź.

Im dłużej tu przebywał tym bardziej był pewien że osoba z którą rozmawia nie mogła być Grahamem, to było nielogiczne. Nie miało najmniejszego sensu. To jednak nie zmieniało faktu że na pytanie zadane przez urzędnika odpowiedzieć zamierzał. Szczerze, jak reszta, bo chyba o szczerość chodziło tu najbardziej, chociaż kto wie? Jednakże najpierw, gdy tylko przyszła jego kolej...-Nazywam Się Badzu-Kim. A Pan to?-Zapytał grzecznie, chcąc wiedzieć z kim rozmawia, tym bardziej że nawet jeżeli był radnym Grahamem, to grzecznie byłoby się przedstawić. Czy tak ruch mógł zostać źle odczytany? Zapewne mógł, ale to była gra warta świeczki.-Praca z najznamienitszymi osobami w Fiore pozwoli mi się rozwinąć. Zdobyć wiedzę i siłę której wciąż mi brakuje, jednocześnie pozwalając mi zrobić coś, dla mieszkańców tego kraju.-Nie było tu szczególnie dużo do powiedzenia. W zasadzie tak się właśnie miały sprawy. Chciał się rozwijać, a jednocześnie pomagać ludziom. A gdzie może pomóc im bardziej, niż w Radzie?

MG

W zasadzie gdy Badzu się przedstawił, cztery pary oczu spojrzały na niego, jakby nie dowierzając temu, co słyszą. Mężczyźni na krześle byli co najmniej zszokowani, grubasek za biurkiem chyba się przestraszył, natomiast mężczyzna stojący tuż obok naszego bohatera był rozbawiony takim obrotem sytuacji. Nikt się nie przedstawił, więc biedny Badzu musiał kontynuować nie znając imienia grubaska. Gdy już skończył omawiać swoje motywacje, mężczyzna obok klasnął w dłonie.
- Okej, koniec przedstawienia. Rick, zdecydowanie musisz dostać nagrodę za grę aktorską - rzucił wesoło w stronę grubaska, który tylko westchnął z rezygnacją. Który to już raz odwala brudną robotę za ministrów?
- Ostatni raz oddaję ci przysługę - odpowiedział niechętnie, wstając i poprawiając okulary na nosie. Zaraz, wcześniej nie miał okularów. Gdyby się przyjrzeć pomieszczenie zaczęło się zmieniać. Mahoniowe meble zastąpiły praktyczne meble z metalu, ściany przybrały jasny kolor, bibeloty zniknęły a sam grubasek za biurkiem stał się wyższym i dość szczupłym mężczyzną w okularach i z czarnymi włosami. - W każdym razie zostawiam ich tobie, skoro maskarada się skończyła - odparł i zebrał swoje notatki z prostego drewnianego biurka, po czym wyszedł, nawet nie przyglądając się dwójce ogłupionych całą sytuacją facetów na krzesłach.
- Panowie wybaczą, ale mam ważniejsze spotkanie. Proszę się zgłosić jak... dorośniecie? - rzucił wciąż tym wesołym tonem, po czym znów klasnął i krzesła zaczęły same zmierzać w stronę wyjścia, razem z siedzącymi na nich osobami. Wyjście w pięknym stylu! Drzwi trzasnęły, a mężczyzna, prawdopodobnie jakiś urzędnik rady, odetchnął. Rozpiął marynarkę i ruszył za biurko.
- Usiądź - wskazał dłonią na krzesło, które ni z tego ni z owego pojawiło się przed biurkiem. Sam mężczyzna usiądź. - Takie testy są potrzebne, odsiewają ziarno od plew, zwłaszcza na takich odpowiedzialnych stanowiskach. W każdym razie, jestem Febus Graham, minister bezpieczeństwa Rady Magów. Badzu... mogę ci tak mówić? Jeszcze raz, dlaczego uważasz, że praca ze mną, z radą, pozwoliłaby ci się rozwinąć. Uwierz, więcej tu szumowin jak... dobrych ludzi. - Przez chwilę ważył swoje słowa, jednak jego ton wciąż pozostawał całkiem wesoły i bezpośredni, jakby witał się z kumplem a nie swoim potencjalnym pracownikiem.

Badzu nie był zaskoczony obrotem spraw. Zaskoczyło go jednak że było to wszystko sprawką magii. Spodziewał się czegoś prostszego, a tutaj tak o z przytupem. W każdym razie Badzu skłonił się lekko przed wychodzącym mężczyzną okazując nieco dobrych manier, mimo że urzędnik przed wyjściem się nie pożegnał. Tak samo zresztą w grzeczny sposób pożegnał pozostałą dwójkę, która oblała ten "test". Kiedy nakazano mu usiąść Badzu zrobił to, wiedząc już z kim rozmawia. Kiedy mężczyzna się przedstawił, Badzu tylko upewnił się w tym co o tym sądzi.-Zasiewają jednak i ziarno zwątpienia. Nigdy pana nie spotkałem, prócz twego słowa nie mam pewności czy jest pan tym za kogo się podaje, skoro byłem testowany wtedy, mogę być testowany i teraz.-Powiedział spokojnie Badzu.-Chcę jedynie...-Szukał odpowiedniego słowa, język tego państwa wciąż sprawiła mu problemy.-Zaznaczyć że zdaję sobie sprawę z tej opcji. Będę jednak pana traktować i uważać za pana Grahama, tak będzie prościej. I proszę się nie krępować i mówić Badzu.-Czy to był kolejny test, czy też nie, Badzu nie mógł udowodnić w obecnej chwili czy Graham jest Grahamem czy nim nie jest, był jednak dość wiarygodny dlatego idąc najlogiczniejszą drogą postanowił przynajmniej na razie, mieć swego rozmówcę za faktycznego ministra.-Nie tylko dobrzy ludzie pozwalają się rozwijać.-Doświadczenie w końcu przychodziło, nawet w czasie rozmów czy pracy z ludźmi złymi.- Nie jestem pewien czy umiem wyjaśnić to w tym języku.-Przyznał niechętnie Badzu, ale w każdym razie zamierzał spróbować.-To wy odpowiadacie za kraj, jako główne narzędzie króla. To tutaj spotkać można najtęższe umysły kraju, najlepszych magów i polityków. Tutaj podejmuje się trudne decyzje i działania, to strategiczne serce kraju, gdzie można nauczyć się wszystkiego czego do zarządzania państwem i pomocy ludziom potrzeba.-No, nawet jakoś mu to wyszło. Prawie.

MG

Nie tylko Badzu był zaskoczony takim obrotem spraw, jednak jako jedyny mógł wyrazić swoje zdziwienie. Inni zdążyli już opuścić gabinet, nim w ogóle zrozumieli, dlaczego ich wyproszono w taki nieelegancki sposób. W każdym razie dwójka mężczyzn usiadła za biurkiem i chyba po raz pierwszy zaczęli na poważnie omawiać kandydaturę Badzu, zamiast urządzać sobie teatrzyki dla znudzonych radnych. I wraz z pierwszymi słowami cudzoziemca Graham się krótko zaśmiał.
- Jestem zdania, że testy sprawdzają się tylko w momencie, kiedy testowany o nich nie wie. Specjalne przygotowania, wiedza czy nawet zwykła adrenalina potrafią sprawić, ze człowiek do razu zachowuje się inaczej - odpowiedział na stawiane mu zarzuty i rozsiadł się wygodniej na krześle, przy okazji splatając dłonie na brzuchu. Pokiwał kilka razy głową, jakby zadowolony z udzielonych odpowiedzi.
- Masz prawo do swojego zdania. Przebywając tutaj możesz je bardzo szybko zmienić. Jednak nie odmówię ci sprawdzenia, jak wygląda praca w Radzie. Chcę znać twoje zdanie po pół roku pracy, jako mój asystent. Czy odpowiada ci taki układ? - zapytał wciąż tym rozbawionym tonem, jakby rzucał Badzu wyzwanie i chciałby usłyszeć, co po tym okresie czasu powie o radzie. Z drugiej strony wciąż był to okres, w którym mężczyzna mógł zyskać to, po co do Rady się udał.