Liczba postów : 1137
Dołączył/a : 09/09/2012
Skąd : Dunno.
 |  Temat: Yalavar Wto Gru 29 2015, 03:22 | |
| Związek Republik Ludowych Yalavarskich (Wszechrepublika Yalavaru) 1. Informacje ogólne:
Leżące na dalekiej północny państwo zalicza się jeszcze do ziem Earthlandu. Znane jest głównie z głośnego upadku caratu, który nastąpił kilka lat temu w ramach rewolucji nowej idei. W tym zimnym i dalekim kraju wciąż żyją dawne tradycje, a autonomiczne prowincje mają do opowiedzenia więcej legend, niż mogłoby się wydawać. Mieszanka starożytnej, wikińskiej krwi oraz dzikich plemion doprowadziła do tego, że dziś państwo, mimo bycia uznawanym za totalitarne, rozwija się wręcz doskonale.
- Pełna nazwa państwa: Związek Republik Ludowych Yalavarskich (ZRLY) lub, dla samej właściwej Yalavaru właściwego lub jako skrót, Wszechrepublika Yalavaru
- Język: yalavarski (mieszanina języków skandynawskich) - język urzędowy [korzysta z niego 68% populacji], iutarski (mieszanina fińskiego i grenlandzkiego) - drugi język urzędowy [korzysta z niego 27% populacji], język Hitu [używany tylko na niewielkim archipelagu wysp, które zamieszkują klany Hitu, korzysta 2%], inne języki [2% populacji]
- Stolica: Ravnreden [zamieszkiwana przez 30% społeczeństwa]
- Ustrój polityczny: do niedawna monarchia stanowa, po przewrocie związek republik ludowych.
- Głowa państwa: pierwszy sekretarz Morten Ebsen
- Powierzchnia: 304 tys. km^2
- Ludność: 22 mln
- Jednostka monetarna: 1 ravn = 100 krager, 1 krage = 100 alliker [1 krage = 120
 ]
- Religia dominująca: wciąż Prastarzy, ale powoli dochodzimy do etapu kultu wodza.
- Podział administracyjny: Gminy (wójt) -> Okręgi (starosta) -> Obwody (mer) -> Prowincje (protektor) -> Republiki (podsekretarz) -> Wszechrepublika (pierwszy sekretarz)
- Godło i flaga:
2. Historia państwa:
Mówi się, że ludy Yalavaru przypłynęły na tereny zachodnie głównie z Isenbergu, ale też przybyła ze wschodu w pogoni za reniferami. O ich bytowaniu na tych ziemiach wiemy dzięki zachowanym rysunkom w jaskiniach oraz pozostałościami narzędzi i ceramiki. Bardzo zimny klimat nie sprzyjał początkowo osadnictwu, jednak zwierzyny było pod dostatkiem. Działo się to w przedziale 3400y - 2900y.Od 2900y do ok. 1000y postępowało osadnictwo. Z tego czasu odnaleziono pierwsze kamienie z wyrytymi nań zapisami dotyczącymi spraw religijnych. Z tego również czasu pochodzą eposy o Mustapuu i Envelilu (ten drugi jest późniejszy). Pierwszy traktuje o ataku Lodowych Behemotów z północy, które pokonał Mustapuu z pomocą Prastarych. Także przodkowie dali moc i wsparcie Envelilowi, który otworzył przejście do świata duchów. Są też legendarnymi założycielami swoich ludów, choć historycy raczej spierali by się co do tego.Po 1000y powstają na terenie Yalavaru pierwsze większe miasta. Sneugle stała się wkrótce największym ośrodkiem, w nim też skupiła się władza. Założyli je ponoć bracia - Birte i Jasper, pierwsi Lugrowie, założyciele dynastii. Drugi z nich został pierwszym carem Yalavaru. Drugi zginął ugodzony zbłąkaną strzałą podczas polowania. Wielu twierdzi, że to właśnie młodszy brat pozbawił starszego życia, ale nigdy nie zostało to potwierdzone. Jaspar został koronowany w 874y. Wówczas jego państwo nie miało zbyt szerokich granic, obejmowało bowiem jedynie Sneugle i okolice tego miasta, ale w miarę upływu czasu zaczęło się rozrastać. Świadczą o tym dokumenty i kroniki królewskie (którym jednak, jak powszechnie wiadomo, nie zawsze można wierzyć). Lugrowie rządzili, z większym lub mniejszym powodzeniem, do 214y. Umiera ostatni z nich, Gerion IV Śniący. Yalavar pogrąża się w chaosie na długie dwieście lat. Kto był królem? Kto nie był królem? Z północy ponownie nadchodzi zima, która skuwa całą powierzchnię dawnego państwa Lugrów. Niektórzy twierdzą, że życie wyprowadza się z tych terenów i wędruje do Isenbergu i Ca=Elum, kto jednak jest w stanie to sprawdzić? Mogą o tym świadczyć jedynie pozostałości obcych kultur w tamtych miejscach, nie są one jednak zbyt widoczne. 9y to czas odwilży. Mieszkańcy Yalavaru wracają do "ziemi obiecanej". Przez lata pocieszano się powrotem na ziemie przodków, tak zresztą zapowiadali im Prastarzy, powrót więc nadszedł w momencie wyjątkowej fali ciepła. Wsiedli na łodzie i wrócili do starych ośrodków, założyli też nowe (m.in. Solrig Jord, dzisiejsze Ravnreden). Odkryto ruiny Sneugle i przywrócono dawnej stolicy świetność. Pojawiła się nowa dynastia - Umgerrowie. Ponoć byli związani krwią z Lugrami to miało legitymizować ich rządy. Pierwszym władcą z tej dynastii był Anhelli I Odnowiciel. Miasta odżywały, a granice Yalavaru zaczęły rozciągać się na północ i południe. Pierwsze spotkania z plemionami Guntari i Iutari były przyjazne, ale wkrótce zaczęła być widoczna wzajemna niechęć. Królowa Felicyta była pierwszą, która zaatakowała ziemie plemion i podporządkowała je sobie. Państwo trwało w takich granicach ze zmiennym szczęściem - Guntari i Iutari często się buntowało i nawet przesiedlenie części ludności na południe nie poprawiło znacząco sytuacji (pierwsze spotkanie - x27, walki - x35 do x61, wysiedlenie - x64). Wkrótce Umgerrowie upadli, oddając władzę Mykvarom. Ci uspokoili sytuację na północy i zaczęli ekspansję na południe. Tam natknęli się jednak na wojownicze plemiona przyszłego Pergrande. Można powiedzieć, że pokój pomiędzy tymi państwami nigdy nie został podpisany. Pojawiały się jakieś zawieszenia broni, yalavarscy panowie zbudowali nawet gigantyczną twierdzę, która miała powstrzymać najazdy wojowniczych ludów - Hviddue. To miasto miało wkrótce stać się synonimem zdrady i początku wojny domowej (przejęcie władzy przez Mykvarów - x80, pierwsze wojny z Pergrande - x83 do x141, założenie Hviddue - x138).Królowe Mykvarów były niezwykle płodne, co prowadziło również do wielu nieszczęść. Rodziło się wielu synów, którzy nie potrafili zrozumieć reguły starszeństwa. Jednym z nich był Asger Mykvar, później znany jako Asger III Samozwaniec, który zapragnął braterskiej korony (należącej do Athelstana II Mądrego). Podstępem wypędził go z miasta i zajął miejsce na tronie. Ponoć cały plan został ukartowany w Hviddue, gdzie trzeci syn cara urzędował. Potem przeniósł się do stolicy. W x211 wybuchła Wojna Braci. Athelstan II ukrył się u plemion Hitu, gdzie został jednak nieprzychylnie przyjęty, więc uciekać musiał na daleką północ. Niektórzy twierdzą, że podczas podróży zimno uderzyło mu do głowy i oszalał, a pod koniec swojego krótkiego życia, kiedy to Asger opanował już prawie całe carstwo, przekazał w testamencie koronę swojemu bratu, Albinowi. Ten przybył na północ, wyprawił Athelstanowi II królewski pogrzeb. To na nim ponoć pojawili się pierwsi misjonarze z Fiore, przynoszący wiarę w Sukue na te dalekie tereny. Albin w ich obecności i za ich błogosławieństwem przybrał nową koronę i ruszył przeciwko swojemu bratu. Zdobył Solrig Jord i wybudował tam twierdzę, do której przyleciały masy kruków. Z tej racji zmienił nazwę niegdyś niewielkiej osady na Ravnreden, która od tego momentu stała się również stolicą dla prawowitego władcy. Albin I nakazał swojemu kuzynowi, Birgerowi Riggarowi, odbicie Sneugle. Tak też się stało. Miasto zostało podbite, a Asgar III zginął w walce. Jego dzieci uciekły na daleką północ i pozostały nieodnalezione. Ich losów nie znamy po dziś dzień. Tak nastał kres Wojny Braci (x211 - x217). W carstwie na długi czas zapanował pokój. W międzyczasie Magowie budowali swoje przybytki, a może raczej - poprawiali po przodkach. Dawna wieża, która ponoć służyła niegdyś Envelilowi, bohaterowi eposu, stała się budynkiem, w którym swoje miejsce do dzisiaj dzierżą magowie. Niektórzy twierdzą, że magia pojawiła się w tym miejscu razem ze smokami, inni twierdzą, że już bohaterowie eposów byli pierwszymi magami (tak sądzi większość). W każdym razie wiadomo, że smoki także zawitały na te ziemię. Szczególnym przypadkiem jest lodowy smok Hodong, zamieszkujący lodową pieczarę na ziemiach Guntari. Niektórzy twierdzą, że to on przyniósł Drugą Wielką Zimę na tereny Yalavaru (x301 - x598). Tym razem magowie wspomogli ludność - ta nie musiała już opuszczać swoich ziem i odpływać do Isenbergu i Ca=Elum, jednakże przesiedlenie się na południe okazało się konieczne. Ludność z północy przy okazji dołączyła do walczących z Pergrande. Zapasy kurczyły się jednak szybko, a Yalavar nie miał jak ich uzupełnić. To był pierwszy raz, gdy musiał ustąpić przed najazdem chanatu, odbił się jednak w późniejszym czasie. Stłamszone carstwo, starało się jakoś sobie radzić. To wtedy ludność nauczyła się jeść to, czego nigdy nie jadła (np. kiszone śledzie). Czasu głodu trwały długo, podobnie jak podległość części południowych terenów. Mądry Hodong wyjawił jednemu z magów, Ruuce, tajemnicę wiecznej zimy, którą tamten pokonał i powstrzymał, są to jednak tylko legendy. W każdym razie potężny mróz zaczął cofać się już w x574. Odwilż trwała do x598, kiedy to wszystko wróciło do stanu sprzed trzechsetnego roku. Wzmogła się również siła Yalavaru, który odzyskał swoje ziemie w x630. Od tego momentu zaczęto budować mur pomiędzy Pergrande a Yalavarem. Nie było to łatwe zadanie ze względu na ciągłe ataki. W międzyczasie upadła również dynastia Mykvarów (x324), a władzę przejmowali kolejno Cedygowie, Silmarowie, Vergenowie, aż wreszcie korona carska trafiła w ręce Abaeronów. Ci pozostali na tronie aż do x785, kiedy władzę w państwie przejęła Partia Ludowa.
x785 to w tej chwili najważniejszy rok w historii Yalavaru. Przynajmniej tak twierdzą Ludowcy. Niebieskie flagi zatknięte zostały zatknięte na pałacu i wszystkich urzędach. Zamach stanu się powiódł. Rodzina carska została wymordowana, a jej wszelkie odnogi oraz znaczniejsza arystokracja albo spacyfikowana, albo internowana, albo wygnana z kraju. Nowy ustrój początkowo bardzo podobał się mieszkańcom, których znaczna większość popierała działania Ludowców. Wkrótce wszystko zaczęło się jednak zmieniać. Wokół Yalavaru w ciągu zaledwie kilkunastu nocy powstał potężny mur oddzielający państwo od jakiegokolwiek kontaktu ze światem zewnętrznym. Dodatkowo wzmocniono również wiekową konstrukcję utworzoną przeciwko Pergrande. Pojawiły się problemy z wjazdem i wyjazdem z państwa, a także podróżowaniem z miasta do miasta. Wszędzie tylko przepustki i godziny policyjne. Od tego czasu sekretarz zmienił się tylko raz - z Jurgena Olsena na Mortena Epsena. Wprowadził on kult wodza i kontynuował ostrą politykę poprzednika, także wobec magów. Chciano nawet schwytać Hondonga, lecz ten zniknął, nim ktokolwiek zdołał to zauważyć.
3. Ustrój polityczny:
Związek Republik Ludowych - przewrót pałacowy zmienił niedawną monarchię stanową w twór, który można nazwać właśnie w ten sposób. Republika ludowa z jednej strony uznawana jest za wzór państwa demokratycznego; jak jednak wiadomo, wzór ten nie działa w rzeczywistości. Poprzez tworzenie różnych aparatów władzy i kontroli, rzekoma republika staje się państwem totalitarnym, gdzie posiadanie własnych poglądów może być zagrożeniem dla życia lub zdrowia. Republika ludowa charakteryzuje się brakiem podstawowych wolności politycznych, ekonomicznych i społecznych, które ukrywają się pod płaszczykiem demokracji. Ważne jest, by zwrócić uwagę na republiki otaczające Yalavar Właściwy - posiadają one pewne autonomie, które także są w dużej mierze jedynie na papierze. Głównymi metodami utrzymywania Yalavaru w ryzach jest powszechny terror i kontrola społeczeństwa.
4. Geografia:
- Klimat: Im dalej na zachód, tym klimat bardziej się ociepla (staje się mocno wyspiarski, podobny do tego, co mamy na duńskiej Jutlandii). Na północnym wschodzie pogoda przypomina strefę podbiegunową, działają tam te same mechanizmy, co na kole podbiegunowym w naszym świecie. W tego miejsca wchodzi Podbiegunowa Republika Ludowa. Zima jest niezwykle trudna do przeżycie wszędzie, poza terenami blisko morza, czyli zachodnimi - na wschodzie kraju klimat można ocenić jako już kontynentalny, co sprawia spore problemy mieszkającym tam ludziom (spore opady śniegu, silny mróz, a w dodatku śnieg leży w tym miejscu przez caluteńki rok, ponoć przez wieczną zmarzlinę). Wyspy Hitu podobne są klimatem do Wysp Owczych - zima łagodna, a lato chłodne.
- Ważniejsze miasta i ośrodki:
x Ravnreden - stolica. Przez wiele lat pozostawała nieliczącą się osadą, gdy po Wojnie Braci stała się najważniejszym miastem Królestwa Yalavaru. Wcześniejsza nazwa brzmiała Solrig Jord, ale po wybudowaniu przez cara Albina I twierdzy mającej bronić zdobyte miasto, zleciała się ogromna ilość kruków, by założyć w jej pobliżu gniazda. Kruki nie odleciały i po dziś dzień krążą nad stolicą.
Położona jest na Półwyspie Deszczowym, największym półwyspie Yalavaru, na południowym zachodzie. To główny port oraz największe miasto w tym kraju (zamieszkuje je aż 30% ludności!). W tej chwili jest niezwykle promowana ze szkodą dla mniejszych miast.
x Sneugle - dawna stolica położona w głębi kraju. Straciła swoją pozycję po Wojnie Braci, gdy został w niej złodziej korony, Asger III Samozwaniec i przegrał oblężenie prowadzone przez jego kuzyna, Birgera Riggara. To główny ośrodek opozycji rządowej i zwolennik przywrócenia monarchii, a wraz z nią - dawnej świetności. To pierwsze miasto, które powstało na terenie Yalavaru; zostało założone przez mitycznych Birte i Jaspera, pierwszych władców dynastii Lugrów.
x Hviddue - trzecie z wielkich miast Yalavaru. Znajduje się tuż przy granicy z Pergrande. Za potężnymi murami obronnymi rozciąga się zbudowane z wapna, białego marmuru i alabastru miasto, które już wielokrotnie odpychało najeźdźców. Mówi się również o klątwie, która spotyka każdego, kto wejdzie do miasta ze złym zamiarem. Skąd wzięła się ta klątwa i czy jest prawdziwa? Trudno powiedzieć. Mieszkają tu głównie robotnicy i przemysłowcy - właściciele kopalń, kamieniołomów i fabryk.
x Jainen - mówi się o nim "stolica Iutari". Rzeczywiście, niegdyś była stolicą tego ludu, jednak po Drugiej Wojnie Wschodniej Yalavarczycy przejęli całą ziemię Iutari, pozbawiając ich państwowości. Ciekawostką jest fakt, iż miasto to jest drewniane; nigdy nie spłonęło ze względu na silne zaklęcia ochronne nałożone nań setki lat temu. Oprócz stolicy, to drugie miejsce, w którym występuje tak wielka ilość Iutari.
x Pohjoisenpuoleinen - najdalej wysunięta na północ osada Guntari. To z niej wywodzi się legendarny dla Guntari mag, Mustapuu, człowiek, który współpracował z Prastarymi i zmiażdżył Lodowe Behemoty. Po dziś dzień w tej osadzie szkolą się młodzi magowie Guntari, po cichu też sprzeniewierzając się działaniom rządu na tym terenie.
x Stjerneskud - największa z wysp Hitu. Zamieszkuje ją plemię Jemiołuszki, chwilowo najsilniejsze spośród plemion; stara się ono uciszyć trwające od wielu lat walki o miedzę, które niszczą klany Hitu.
- Ważne miejsca:
x Katedra Teleldria - katedra znajdująca się w okolicach Sneugle jest ponoć najstarszym ośrodkiem kultu Sukue na tych ziemiach. Opuszczony po przed wiekami przybytek powstawał ponoć za pomocą magii oraz... więźniów. Od wielu lat budynek stoi kompletnie opuszczony i nikt nie może do niego wejść. Ponoć nałożona jest nań potworna klątwa, o której szepczą miejscowi.
x Wieża Lodu - miejsce na odległym, lodowym pustkowiu (północny-wschód Yalavaru). Biała, strzelista wieża wydaje się być najbardziej monumentalną budowlą w całym Yalavarze. Stworzył ją ponoć legendarny przodek wszystkich yalavarskich magów - Envelil i w niej rezydowali kolejni magowie, potem osobista gildia cara, a obecnie magowie popierający partię lub pozostający w stosunku do niej neutralni.
x Jaskinia Hodonga - dom pradawnego jaszczura, który od zawsze gnębił okoliczne wioski, znajduje się na dalekiej północy Yalavaru, na ziemiach Guntari. Smoka plującego lodem już tu nie ma, ale miejsce jest uznane za pewien relikt przeszłości. To częsty ośrodek spotkań guntarijskiej opozycji.
x Stary Klasztor - miejsce, w którym dawne legendy mieszają się z teraźniejszością. Nawet partia w obawie przed reakcjami ludu zostawiła budynek w spokoju. Mówi się, że w nawiedzonym klasztorze mieszkają duchy Prastarych, które nie zaznały spokoju, a każdy, kto do niego wejdzie, nie wyjdzie o zdrowych zmysłach.
x Góra Envelila - góra, znajdująca się również na ziemiach Guntari, to najwyższy punkt Yalavaru, a także pierwsze miejsce, w którym Prastarzy przekazali ludziom moc. Do dziś z jej szczytu wytryskuje złote światło i pędzi ku niebu. Wielu próbowało zdobyć ten szczyt i ponoć mogli to uczynić jedynie, gdy Prastarzy uznali ich za godnych tego czynu. Wtedy też najczęściej znikali lub wracali całkowicie odmienieni, ale o tym mówią już dawne legendy.
x Pałac Carski - znajdujący się w Ravnreden pałac to ostatni symbol carskiej władzy na tym terenie. Został szybko zamieniony na Dom Partii, aby absolutnie nikt nawet nie myślał o powrocie caratu. Bogato zdobiony pałac został wybudowany tuż po Wojnie Braci i był domem wszystkich następnych carów oraz caryc Yalavaru.
5. Fauna i flora:
Na południu lasy mieszane, im bardziej na północ, tym więcej tajgi, która potem zmienia się w tundrę. Typowa roślinność północna. Nic, co mogłoby przyciągnąć jakąkolwiek uwagę. Jeśli chodzi o zwierzynę, to w południowych lasach z tych bardziej charakterystycznych stworzeń spotkać można leszego - potężnego jelenia o ogromnym porożu i cielsku żubra. Stwór ten jest większy nawet od turów przemierzających południowe puszcze. Leszy łączy się w pary i żyje w nich do końca swojego życia. Dzieci opuszczają rodziców po przeżyciu pierwszej zimy. Na północy dominuje za to hodowla specyficznych owiec o miękkiej i grubej wełnie, która doskonale sprawdza się jako część ubioru. Wypasane są na wschodnich rubieżach. Poza tym spotkać można tu typową faunę północnych regionów i koła podbiegunowego.
6. Demografia:
- Mniejszości narodowe i etniczne:
x Iutari (21%) [narodowa] - głównie zamieszkują Iutarską Republikę Ludową, są nacją rdzenną, podporządkowaną Yalavarowi od zamierzchłych czasów, nie utracili jednak swojej kultury i języka. Z pewnością posiadają największą w tej chwili autonomię we Wszechrepublice ze względu na wsparcie, jakie okazali aktualnej władzy podczas przewrotu pałacowego. Są nacją spokojną, prostą, przywiązaną do swojej ziemi i zwyczajów. Mają niezwykle mocne głowy, a piją alkohole często zabójcze dla innych nacji. W swoim herbie mieli niegdyś ukoronowanego łosia na białym polu, teraz jest to to samo zwierzę na błękitnym polu i bez korony.
x Guntari (6%) [narodowa] - żyjący w "wiecznej nocy" Guntari mieszkają w Podbiegunowej Republice Ludowej, najmniejszej i najmniej licznej z republik. Są kuzynami ludu Iutari i korzystają z nieco innego dialektu języka iutarskiego, choć jest on na tyle podobny, że w miejscach urzędowych nie wywołuje niepotrzebnego zamieszania. Guntari tak właściwie prawie w ogóle nie korzystają ze swojego języka - mówi się, że milczenie znaczy u nich o wiele więcej niż słowa. To lud żyjący tuż przy kole podbiegunowym, w najchłodniejszych miejscach republiki, doświadcza nocy i dnia polarnego. Z tego ludu wywodzi się wielu potężnych magów, którzy poznali tajniki nieznanych magii z północy.
x Hitu (ok. 2%) [etniczna] - zamieszkujący niewielki archipelag bardzo blisko położonych obok siebie wysp, Hitu są bardzo daleko od całej polityki. Można powiedzieć, że ich wyspy są jedynym miejscem, w którym obowiązują reguły praprzodków. Ze względu na strach przed prastarą klątwą, nikt nie zakłóca spokoju Hitu i ich klanów, ale za to oni sami często prowadzą mniejsze lub większe wojenki pomiędzy sobą. To od nich wywodzi się wiara w Prastarych.
- Religie:
x Prastarzy (ok. 70%, z zastrzeżeniem, że wielu wierzy równolegle w Sukue) - kult starszy niż państwowość Yalavaru, rozwijał się na jego późniejszych ziemiach w czasach głębokiej prahistorii. Opiera się głównie na kulcie przodków. Religia nie posiada konkretnych kapłanów, głównym czcicielem, a właściwie czcicielką jest matka w rodzinie. O ile mężczyźni w Yalvarze bardzo powiązani są ze sferą ziemską, o tyle kobietom pozostawia się sferę duchową oraz pamięć o przodkach, dlatego gdy dziewczyna wychodzi za mąż, czci przodków swojej dawnej oraz nowej rodziny. Prastarzy nieraz okazywali swą moc, między innymi oddając ludziom część swojej potęgi, jaką była magia. Pierwszy guntarijski mag, Mustapuu, z pomocą Prastarych pokonał przybyłe z Krain Za Horyzontem Lodowe Behemoty. Religia przenosiła się między rodzinami i w ten sposób poznali i przyjęli ją Iutari, Yalavarczycy oraz klany Hitu, które w pewnym krótkim momencie zeszły na ląd, aby znaleźć sobie nowe żony.
x Kult wodza (ok. 15%) - kult wyznaczony w ramach walki z innymi religiami. Aktualnym wodzem do kochania jest nikt inny jak Wielki Sekretarz, Kochany Ojciec Narodu, Morten Ebsen. Kult ów objawia się w postaci porozwieszanych we wszystkich możliwych miejscach dumnych portretach wodza wypatrującego szczęśliwego jutra. Przy okazji dochodzi świętowanie urodzin wodza, imienin wodza, urodzin żony wodza, itp.
x Sukue (ok. 40%) - spora część kultu ma swoje powiązanie z kultem Prastarych. Gdy misjonarze przybywali na te ziemie, pozwalali ludziom na powolne odchodzenie od tradycji, które poskutkowało szczególnym odłamem tej religii, w której ważnym elementem jest, prócz kultu Sukue, również kult przodków i oddawanie im czci. Tylko w południowych rejonach kult bywa "czysty", tym bardziej, że pojawiają się tam wysłani na misje duchowni z Fiore, którzy kategorycznie zakazują łączenia tradycji.
x Inne (ok. 2%) - inne religie.
7. Gospodarka:
Opiera się w dużym stopniu na wyrębie lasów, wydobywaniu surowców (ropa, złoto, srebro, węgiel), przemyśle tekstylnym i wyrobie materiałów luksusowych. Nietrudno o pracę. Niektórzy mniej świadomi tego, co czeka ich życie osobiste imigrantów przybywa tu po szybki i łatwy zarobek. Produkty stolarskie, jubilerskie, odzieżowe oraz obuwnicze są bardzo popularne w innych krajach.
8. Kultura:
- Język: w różnych prowincjach język wygląda inaczej. Można porozumiewać się ze sobą po iutarijsku i guntarijsku, a także w języku klanów Hitu, jednak znacznie przeważa yalavarski. O zachodnim yalavarskim, mówi się, że to język literacki - niegdyś porozumiewały się nim elity, jednak w ramach dbania o kulturę, upowszechniono go także w warstwach niższych. Im dalej na wschód oraz południe, tym bardziej widać iutarijskie i pergrandzkie naleciałości. O ile na zachodzie z wielką dbałością wymawia się np. miękkie "d", o tyle na wschodzie i południu przestaje się o to dbać, albo omijając tę zgłoskę albo zaznaczając ją jako zwykłe "d". Podobnie rzecz ma się z "æ" wymawianym jako szerokie i płaskie "e" oraz "ø" wymawianym jako "i" ze złożeniem ust do "y", które na wschodzie i północy wymawiane są już niedbale. Pomijane w wielu wyrazach "r" na wschodzie, południu, a także północy jest już wyraźnie zarysowane.
- Kuchnia: dominują ryby i mięso ze zwierząt hodowlanych, warzyw nie ma zbyt dużo, głównie marchew, buraki, cebula, rzepa, itp. Dużo spożywa się tłuszczów zwierzęcych, popularny jest tran. Za przysmak, szczególnie w regionach północnych, uważa się kiszone śledzie i sardynki, a także oczy turów i leszych.
- Święta:
x 29 lutego - Święto Przejścia. Jedno z najważniejszych świąt dla wszystkich, którzy wciąż wierzą w Prastarych. Co cztery lata pojawia się moment, w którym przodkowie opuszczają swoje kryjówki i wędrują jako światła po niebie aż do góry Envelila. Wszyscy wierzący gaszą wtedy ogień i lampy, aby obserwować wędrówkę duchów. Święto zakazane przez władze.
x 2 maja - Święto Pracy. Ustanowione przez władze tuż po przewrocie. W tym momencie, prócz urodzin wodza, jedyne święto, które jest również dniem wolnym od pracy. Przez każde miasto przechodzą wielkie procesje mające chwalić pracę. Czy coś podobnego.
x 3, 4, 5 sierpnia - Święto Magii. Pierwszego dnia wspomina się pierwszego maga, który dostał moc od Prastarych - Envelila (zapala się światła przy domach i je uroczystą kolację, koniecznie z kiszonymi śledziami na stole), drugiego - Mustapuu (w całym Yalavarze pojawiają się wędrowne trupy teatralne przedstawiające opowieść o pokonaniu Lodowych Behemotów, w kraju organizuje się festiwale, podczas których dzieci przebierają się za małe, lodowe stworki, atmosfera ogólnej radości), ostatni dzień przeznaczony jest zaś ku pamięci magów, którzy zeszli na złą ścieżkę (gaszone są światła zapalane pierwszego dnia, w miasteczkach wychodzą procesje ciszy).
|
|
