Akhir Padang Pasir

First topic message reminder :


MG
Tymczasem trójka magów wysiadła ze statku na północy kraju. Tak, nie jechali całą drogę dorożką. I na pewno nie przez Dessertio. A w zasadzie to ruszyli drogą, która zahacza chyba o wszystkie możliwe kraje. Z Akane Resort dorożką dojechali do Romerum, gdzie podróżowali jakiś tydzień na zbieraniu ziół, by następnie przekroczyć granice w Bosco i tam spędzić kolejne trzy tygodnie podróżując pociągiem. Też na zbieraniu ziół! A tylko po to, by dostać się do Stelli gdzie uwaga - robili dokładnie to samo przez dwa tygodnie. A jeszcze później przez dobry miesiąc jeździli pługiem śnieżnym po Isengardzie uwaga... - również zbierając kwiatki! I ostatecznie do tej pory byli wszędzie, tylko nie w Dessertio, do którego właśnie przybyli na Isengardzkim statku, którym to wyruszyli z Schiffwerft.

Z wybrzeża nie zostało nic innego, jak ruszyć w trójkę karawaną. Wszystkie zioła posegregowane w słoiczkach znalazły miejsce w specjalnym pudełeczku. Tymczasem Pyza i Kyle po przeprawie przez zimny Isengard mogli odczuć niebywałe ciepło bijące z Dessertio. Szło się rozpuścić. - Trzy dni drogi. Za jaką godzinę powinnyśmy trafić na oazę. Tam się zatrzymamy do wieczora, po czym ruszamy od razu, aż się ochłodzi. - powiedziała Zoe, która to założyła na swój codzienny ubiór kremową tkaninę niemal całą ją zakrywając. Prócz tego turban oraz kawałek materiału dla zasłonięcia ust. Z twarzy widać było tylko oczy, które ciągle mrużyła i tarła przez piasek. - Szukamy Konar. Ona powinna pomóc. - dodała po chwili, dalej wpatrując się w horyzont. Wielbłądy zaś poruszały się w swoim tempie przez pustynię.

---

Kyle: 100MM
Pyza: 100MM

MG

Konar usmiechnela sie szeroko slysząc odpowiedz chlopaka. Pozwolila im zjesc oraz wypocząc w specjalnym do tego namiocie po czym sama udala sie do siebie. Gdzies w srodku nocy slychac bylo otwieranie wielkich drzwi. Skrzypnęly wpuszczając Zoe do środka.

Następnego dnia czworka zebrala sie w tym samym namiocie, gdzie Konar zebrala uprzednio sporo zelastwa roznej maści. Obeszlo sie jednak bez krojenia Kajla. Zdawaloby sie ze kilka magicznych acz skomplikowanych kregow na ziemi zalatwilo sprawę a mag znowu poczul rękę. Tyle ze byla nieco inna. Co kilkanascie centymetrow widac bylo stalowe obręcze roznej szerokosci przypominające proste stalowe bransolety. Reka wazyla wiecej ale zdawalo sie ze w ogole sie nie męczy. W kazdym razie dostali to po co tu przybyli i mogli sie zbierac do domu.

//Umieram. Tak piszecie zt... chyba ze chcecie zostac wsio rybka.

Pyza +40pd
Kajl +40pd i ręka ktora sie nie męczy

Przypominam tylko o zapacie dla Konar

A Pyza sobie żarła dalej. Aż żodna inna pyza z mięsem nie ostała się dziś na stole. Tylko Pyzunia. No, a najedzony drożdż, to szczęśliwy drożdż. Więc tym oto optymistycznym akcentem zakończmy owy dzień, gdy szczęśliwy, niewielki synek Daxa poszedł spać. W sumie całego łóżka nie potrzebował, ale na takiej poduszeczce, niczym jabłko królewskie, symbol władzy i w ogóle. Więc tak dostojnie trochę dziś spał.

Następnego dnia wstali i mieli kroić baka braciszka. Dobzie. Tylko czemu nie było krwi? I krojenia? I bólu? I cierpienia? Aż się łezki w oczach zbierały, ale byłą dzielną Pyzą. W sumie mogło to wyglądać trochę tak, jakby się martwiła. Ale z drugiej strony, już nie była tak zła na Kajla. Wszak on tylko trochę przymusową zabrał ją od przyjaciela. A taki zuy dymny mag ją wędził. I dlatego go nie lubiła. Ot co.

No, a potem nadszedł czas na powrót... długo wyczekiwany przez mamusię powrót...

z/t

Udało się. Zyskał to co stracił. A nawet więcej!
Ta ręka była świetna, trochę cięższa, ale bardzo poręczna, bo nie odczuwał na niej zmęczenia. Tak jakby mięśnie były zawsze wypoczęte i gotowe do działania. Podobało mu się to, nawet bardzo.

Zdziwił go fakt, że został wyleczony za pomocą magii. Sądził, że będzie to operacja rodem z serialu "Chirurdzy", a tu nawet bólu nie było, a nawet to było w miarę przyjemne z powrotem "odczuwać" swoją dłoń.
Spoglądając na zebranych po operacji, nie mógł przestać się uśmiechać z radości. Wyglądało na to, że cel podróży został osiągnięty.
Teraz trzeba było spłacić długi. Konar chciała teatru... to go dostanie. I nawet już wiedział jak.
Kyle sporo myślał o tym, jak zamierzał się odpłacić jej za pomoc, którą udzieliła mu.
Miał nadzieję, że się jej spodoba.

Gdy już wszyscy byli gotowi, zebrali swoje rzeczy i wraz z Zoe, Pyzą i Konar ruszyli z powrotem do Fiore.
No... i chyba tyle w tym temacie.

(Sorry za ten opis, ale no... brak weny :p )

[z/t]