Przebieralnia

Podłużny, niebieski budyneczek, usytuowany w połowie plaży miedzy brzegiem a kamienistą ścieżką, na wprost baru. Do środka prowadzą dwa wejścia - jedno dla pań, drugie dla panów. Same drzwi są zrobione są z nieprzeźroczystego błękitnego szkła i otwierają się jedynie, gdy się do nich podejdzie (odpowiednio, cześć dla panów otwiera się wyłącznie dla panów, część dla pań tylko dla pań). W środku, obie części pomieszczenia wyglądają tak samo. Najpierw koszyk z kluczykami do odpowiednich szafek, następnie rząd trzydziestu szafek. Od pryszniców szafki oddziela cienka, półprzeźroczysta ścianka z jednymi drzwiami z tego samego materiału. Ogólnie w przebieralniach znajdowało się 5 pryszniców, oddzielonych pół ściankami, oraz jedna toaleta, obok nich, w zamkniętej kabinie. Trochę prywatności jest! Co ciekawe, z niektórych pryszniców nie leci woda, jednak z których... pozostaje to zagadką.

MG

Przebieralnia była najbliżej, toteż Fin ruszył w tamtą stronę, pomijając upał i ogólny dyskomfort. W słońcu ponoć ubrania szybciej schną. Pierwsze drzwi otworzyły się na zawołanie, gdy tylko obok nich przeszedł. Ze środka bił przyjemny chłodek. Blond chłopaczek wszedł do środka i zawołał pluszowego jednorożca. Przez chwilę nic się nie działo, jednak zaraz usłyszał ten dziwny dźwięk i za sobą usłyszał głos pluszaka.
- Ara? Coś się stało? - zapytał, zdziwiony, przekrzywiając pluszowy pyszczek.

Najbliższy budynek... To właśnie miejsce stanowiło cel policjanta i to właśnie tam zamierzał chłopaczek dotrzeć! O tak! Bo w końcu po co biegać po wszystkim, skoro pan Jednorożec był tutaj jeszcze tak nie dawno? Przecież nie znikłby w kilka sekund z powierzchni globu! Właśnie. Ba! Nawet drzwi same się otworzyły i zaczęły kusić chłopaczka powiewem chłodu, tak bardzo kontrastującym z upałem niesionym przez plażowe słońce. Czy to dziwne, iż wtedy nastolatek postanowił wejść i pozwolić spocząć zielonym tęczówką na bliżej nieokreślonych przedmiotach w budynku? Raczej nie... Gorszy był fakt, że z początku ani Jednorożca, ani słodyczy nie było w pobliżu! Istna Tragedia! Przez wielkie T! - He? - odparł tylko zszokowany, słysząc jednak odezwę na swoje nawoływania, która dochodziła... zza niego? - Em... Gdzie w sumie jesteśmy? - pierwsze pytanie, które naszło Finnka, gdy ten spojrzał się w kierunku różowo-białego pluszaka. Może powinien zacząć od ważniejszych spraw, czy też poinformować ich informatora, czy kogoś tam, o tym, co działo się na plaży nie tak dawno, a także o paru innych sprawach, nie? - I tak jakby... Et-to... Tam na plaży się chyba nie dogadują, ale ten... Pojawił się inny pluszowy pan i chyba ich uspokoił, ale zniknął i... I kto to, hm? - Finnek zaczął mówić i mówić, a nawet jak skończył to dalej zdawało się, jakby czegoś zapomniał i akurat to nie był brak ciastek, czy wody, który jeszcze mógł przeboleć. Nie... To raczej chodziło o: - Ach tak! Jestem Finnian. - dorzucił tylko, wyciągając rękę i nieco niemrawo z powodu zapewne ciągle towarzyszących mu bodźców uśmiechnął się, bo kultura przede wszystkim! I przedstawić się wypada, nie?

MG

Cień, chłodek i brak wody dobrze opisywały obecny stan Finiana, który stał na wejściu do przebieralni, prowadząc rozmowę z pluszowym jednorożcem. Niestety powodowało to pewne komplikacje. Ból głowy nasilił się. Tymczasem pluszak wysłuchał uważnie, jak się zdawało, pytań blondaska.
- Gdzie? W męskiej przebierali na cuuuuudownie piaszczystej plaży ze wspaniałym widokiem na morze, oczywiście! - odpowiedział entuzjastycznie na pierwsze z kilku pytań Fina. Choć ten pewnie pytał o zupełnie coś innego. - Drugi? Eto... - pluszak przekrzywił głowę, przykładając kopytko do pyszczka. - Ah! - wykrzyknął, jakby sobie o czymś przypomniał i wycelował owym kopytkiem w Fina. - Zarządca! lepiej go unikać! Dba o zasady, jak nikt, ale jest... nieprzyjemny... Tak! - wyjaśnił nieco nieskładnie. A później potrząsnął lekko ręką, którą wyciągał w jego stronę Fin. - Coś jeszcze, złociutki? - Nagłe spoufalenie się! Robiło się gorąco!

Wszystko ma swoją cenę? Tylko dlaczego w przypadku informacji, które pozyskiwał blondasek, ceną za nie było jakże uciążliwe i dające o sobie ciągle znać zjawisko? Dlaczego tak bardzo musiała boleć go głowa? Nawet jeśli to jego wina, a tak chyba nie było, to przecież nie fair, prawda? Bóle głowy są niemiłe i niedobre, a niedobre rzeczy nie są z natury dobre, prawda? Ano prawda! Dlatego też właśnie mimowolnie chwycił się dłonią za głowę, jakby chcąc w jakiś magiczny sposób przeciwdziałać owemu bólowi łepetyny, ale najpewniej wiele to nie dało. Ba! Pewnie i nic! Jednak parę nowych wiadomości zyskał, chociaż nie każde satysfakcjonowały chłopaczka, a może... Zostały niewłaściwie przez niego odebrane? NIE! Finnek i niezrozumienie innych? To prawie że jak paradoksalny paradoks, czy coś takiego no! - Plaży... - mruknął tylko, jakby z początku nie ogarniając, o co chodzi z plażą, co pewnie miało związek z pewnymi pulsującymi bodźcami. A może one raczej kłuły? Nieistotne, bo przeszkadzały w skupieniu się, no! - Zarządca? - dodał podobnym, acz nieco bardziej niemrawym tonem, lekko marszcząc brwi od nawału decybeli, które w tejże chwili zadziałały raczej negatywnie na mózgownicę chłopaczka. Oj zdecydowanie musiał odpocząć, ale... - Em... Mógłby mnie pan Jednorożec zaprowadzić gdzieś, gdzie można odpocząć lub coś? O... I byłaby tam woda? - markotne, a i pewnie dość zmęczone tony wkradły się w pytanie Finniaszka, a co za tym idzie? Pewnie też i iskierka nadziei, że ktoś wskaże mu drogę, a zielonooki nie będzie musiał się męczyć... aż tak!

MG

Różowy pluszak przyglądnął się Finowi z konsternacją, po czym tajemniczo pokiwał głową. Kto tam wie, co chodziło po jego pluszowym mózgu. Pokiwał jeszcze mocniej, już nie patrząc na chłopaczka, po czym nagle podskoczył.
- Are? Mówiłeś coś? - zapytał, przykładając łapkę do mordki, po czym pokiwał jeszcze raz głową i wskazał na bar niedaleko przebieralni. A później zniknął. Fin z kolei, powoli zmierzając do baru, nie usłyszał wiadomości.

Bar -> Finny