Imię: Lupo.
Pseudonim: Czerwony krawat ? Władca Ognia ? Haha, nie no wyjdzie w praniu tak ?
Nazwisko: Prado.
Płeć: Mężczyzna
Waga: 86 kg.
Wzrost: 191 cm.
Wiek: 24 lata.
Gildia: Lamia Scale.
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Tatuaż znajduje się na prawym przedramieniu.
Klasa Maga: Magia numero 0.
Wygląd: Lupo nie należy do mięśniaków z wystawioną klatą lecz do w pewnym sensie elegancików o średniej postury. Choć jest wysoki i waży nie co więcej niż powinien, waga ta odkłada się na masę mięśniową nie na tłuszcz dzięki czemu nawet jako osoba nie faworyzująca kult ciała zdejmując koszulę nie musi martwić się o wystający zza paska brzuszek, czy odłożony z tyłu tłuszczyk. Jego zdaniem wystarczy jeśli facet będzie tak zwanym "trójkątem" czyli zgrabnym brzuchem oraz rozbudowanymi barkami. Wiele kobiet mówiło mu, iż wygląda dużo ciekawiej niż niscy kurduplowaci panowie napuchnięci niczym pomidory. Jako, iż uważa usterki na ciele typu blizny, zdarcia i temu podobne za odpychające nawet w młodości uważał by nie mieć czerwonych śladów na nogach tudzież rękach po drapaniu strupów czy zdartych od przewracania się a nawet bójek łokci i kolan. Dba o wygląd o czym świadczy jego styl ubierania się. W porównaniu do kolorowych magów on jeśli ma już świecić zakłada czerwony, a nawet powiedziałbym bordowy, garnitur w którego skład wchodzi również czerwony krawat. Ten jest niczym element obowiązkowy, z którego jest sławny oraz dumny. Widząc jaskrawy czerwony krawat idealnie zawiązany na białej koszuli powinno się wiedzieć, iż jest to Lupo Parado. Od dziecka do teraz jego fryzura nie zmieniła się. nie co dłuższe, w miarę proste włoski często opadające na oczy z racji na bujną grzywę. Można by powiedzieć, ze jego fryzura rośnie nie tak jak trzeba gdyż od karku i uszu, gdzie są one krótkie do czubka grzywki stopniowo są co raz dłuższe. Ponadto od paru lat jego podbródek zagościła równo wycięta bródka.
Charakter: Nie należy do czepialskich czy awanturników. Uważa, że nie powinno zaczepiać się nieznajomych dla frajdy czy też dreszczyku emocji. Co więcej to, iż nie czuje się zbrodniarzem nie robi z niego bohatera. Widząc krzywdę często woli nie mieszać się w rozróbę. Można by powiedzieć, ze jest on neutralnym brodaczem który nie przepada za problemami, ma tych swoich wystarczająco by jeszcze na silę szukać ich w zakątkach miast. Choć z reguły jest przyjacielski, lubi znajdywać nowych znajomych i jest otwarty na różne propozycje, zdarza mu się nie być zbyt miłym dla niedobrze odnoszących się lub zachowujących osobników. Nie raz kończył znajomość i przechodził z listy przyjaciół na wrogów zwyzywając chamów lub po prostu podpalając ich czupryny strzeleniem z palców. Jak każdy człowiek miewa humorki lub przebłyski mądrości. Choć jest bystrzaka nie uważa się za najmądrzejszego i nigdy nie pcha się do roli stratega w grupie.
Historia: W porównaniu do rówieśnik z gildii jego historia nie była tak bujna. Jego rodzice nie zostali zamordowani czy też porzucili swoje potomstwo. Nie miał on tak traumatycznych przeżyć jak kilku dniowe siedzenie w kałuży krwi swoich bliskich czy znalezienie ich z dziurami w brzuchach. Nie musiał oglądać jak wychodzi z nich życie, jednak jak każdy w okresie dorastania miał problemy. Życie najwyraźniej nie każdemu daje w kość. Ród Prado to bardzo szanowana, znana ze swych świetnych zdolności magicznych rodzina, która na swoim koncie ma wiele sukcesów i ważnych stanowisk. Jak nie trudno się domyślić oznacza to również, iż nigdy nie brakowało w ich posiadłości pieniędzy, jedzenia tudzież ciuchów. Jednakże w raz z luksusami Lupo na swych barkach niósł również wielką odpowiedzialność. Większość wolnego czasu poświęcał czytaniu książek, nauce magii oraz szkoleniu. Co ciekawe dużo czasu spędzał ze swoim dziadkiem, którego był pupilkiem. W porównaniu do braci wiedział jak i o czym rozmawiać z dziadkiem. Dlatego był z nim dopóty ten nie odszedł od rodziny, ze starości oczywiście. Na łożu śmierci nie przekazał mu żadnych tajników magii wiedząc, iż wszystko stoi przed Lupo a by zrozumieć płomienie musi odkryć to sam. Nie dał mu również żadnego artefaktu czy sygnetu rodzinnego. Jedynie pożegnał się ze swym ulubionym wnukiem mówiąc mu na ucho z łzami w oczach, że to on jest prawowitym następcom głowy rodziny, i że to on zawładnie nad ogniem stając się tym samym najsilniejszym we wszechświecie elementarnym czarodziejem. Tak jak niegdyś jego ukochany dziad. W odpowiedzi jedynie z twardym spojrzeniem kiwnął głową po czym przytulił obolałego dziadka. Kiedy odsuwał się od już nieruszającego się ciała głowy Prado zakrył muśnięciem palców jego powieki. Od tamtego momentu porzucił nauki rodzinne i dołączył do gildii Lamia, tym samym biorąc na siebie odpowiedzialność za dalszy rozwój zdolności.
Umiejętności: Kumulacja energii, Specjalizacja w ofensywie Zapasy magiczne.
Ekwipunek: Zapałki gdyby zabrakło MM na wywołanie prostych zaklęc.
Rodzaj Magii: Magia Ognia. Wydaje mi się, że opis jest co najmniej zbędny. Władca ognia, którego obrażenia tudzież rozmiar zaklęć będą z czasem rozwoju się zwiększać. Magia typowo ofensywna.
Pasywne Właściwości Magii Wywoływanie niewielkiego podmuchu ognia poprzez pstryknięcie z palców. Użyteczne do zapalania świec, papierosów i innych nie wielkich elementów, nie co większa wytrzymałość na poparzenia z racji na wieloletnią zabawę z ogniem, wyjątkowe usta pozwalające na wypuszczanie poprzez zaklęcia ognia.
Zaklęcia:
Ranga D:
Piekielne znamię - Bez zbędnych ceregieli typu wystawianie dłoni, palców, kiedy tego zapragnie opuszki dłoni Lupo zaczynają parzyć niczym rozgrzany metal pozostawiając odciśnięty bordowy ślad, który to po kilku dniach znika. Przydatny podczas torturowania skrępowanych osobników lub w sytuacjach walki z zamaskowanym przeciwnikiem tak by w późniejszym czasie go zdemaskować. Bardziej wytrzymali magowie możliwe, że nawet nie zareagują na nakładanie znamienia przez co torturowanie ich przy użyciu tego prostego czaru będzie co najmniej bezskuteczne.
Ranga C:
Ognisty pocisk. - Wykonując ruchy niczym przy rzucaniu kartami czy sztyletami z dłoni Władcy Ognia wylatują niewielkie pociski skupionego ognia, które choć szybko lecą nie są długo dystansowe. Po około piętnastu metrach gasną a raczej rozpływają się w powietrzu nie pozostawiając po sobie śladu.Ich ilość zawsze wynosi trzy lecz jeśli Lupo zapragnie może puścić ich więcej płacąc przy tym większą ilość MM. Ponadto wszystkie te pociski mogą zostać puszczone z jednej ręki dzięki czemu druga ręka jest wolna i może być w nim trzymana np broń.. Nie mają zbyt dużej mocy a żeby spowodować znaczące obrażenia dające mu przewagę musiałby trafić wszystkimi co często nie jest możliwe. Trafienie jednak nimi powoduje obrażenia porównywalne do innego rodzaju magii pocisków, a nawet trochę większe z racji na trudność trafienia. Można by powiedzieć, iż używa ich do zaczepiania tudzież spamowania przeciwnika tak by ten nie miał czasu na zastanowienie się lub użycie silniejszego zaklęcia. Zmusza tym samym wrogów do ciągłego poruszania się co często pomimo wielokrotnych nietrafień męczy przeciwnika. W tedy ma czas by uderzyć z czymś, powiedzmy, większym.
Ognisty moździerz - Wystawiając palce ułożone w pistolet w powietrze oraz wymierzając nim cel puszcza większą kulę ognia, która leci wysoko w powietrze a następnie opadając rozpryskuje się na pięć mniejszych o podobnej sile co ogniste pociski. Jest to czar taktyczny często zmuszający przeciwnika do zrobienie uniku w stronę innego czaru. W porównaniu do reszty czarów ten jest wyjątkowo długodystansowy.
Ranga B:
Słup ognia - Słup zostaje wywołany poprzez przyłożenie obu rąk do podłoża. Następnie w odległości max. 10 metrów od Lupo ziemia na obszarze półtora metra kwadratowyego pęka a z powstałych szczelin wydostaje się ogień tworzący solidny słup ognia. Słup ten zadaje solidne obrażenia i sprawia trudności w unikani zmęczonemu osobnikowi. Normalny, spodziewający oraz doświadczony przeciwnik będzie w stanie spokojnie uniknąć płomieni.
Indeks 
