Domek Yuuki i Lindowa

First topic message reminder :

Jest to nieduży domek na samym końcu ulicy. Liczy sobie trzy pokoje, salon połączony z kuchnią oraz ma aż dwie łazienki. Cały dom ma sporo okien, tylko jeden pokój - największy - ich wcale nie ma. Na tyłach domu znajduje się nieduży ogród z drzewami liściastymi.

- Zgoda. - Odpowiedział uśmiechając się lekko. Usiadł na krześle, odchylając głowę do tyłu.
- Pamiętasz o czym mieliśmy pogadać? - Zagadnął, przypominając sobie jej pytanie z wczoraj wieczorem. Był ciekaw, jaką przeszłość miała.

- Hm? - spojrzała na niego jakby była ciut nieprzytomna - A tak, pamiętam. Zatem co byś chciał o mnie wiedzieć? Poczekaj... - powiedziała po czym poszła zalać herbatę i położyła ją na stole, oraz postawiła obok cukier - No dawaj śmiało pytania. - uśmiechnęła się delikatnie. Może o śmiało wszystko pytać, a ona się nie obrazi.

Kiwnął głową na podziękowanie za herbate, wsypał 3 łyżeczki i wymieszał, a na koniec wypił łyk.
- Dlaczego opuściłaś kościół? Oraz...wtedy powiedziałaś, że twój zakon walczy z Hannibalem. To dość niezwykłe, mogłabyś coś na ten temat powiedzieć? - Zapytał najpierw o to co go najbardziej interesowało. Zaczą teraz zupełnie innaczej podchodzić do sprawy klątwy i szukał pewnych możliwości.

- Zajęli się mną odkąd skończyłam pięć lat. Pewnego dnia mnie znaleziono przed bramą, zakrwawioną, ledwo żywą. Uratowali mi życie, lecz straciłam pamięć. Nie mam bladego pojęcia jak się naprawdę nazywam, a im dużo zawdzięczam... Ale odejść musiałam, ponieważ używam magii a oni tego nie akceptują. Rok temu stamtąd mnie wyrzucono więc teraz żyje kompletnie sama. Oni są wojownikami, walczą przeciwko czarnej magii... - zakończyła swoją opowieść.

- Hmm...rozumiem...Ha. Hahahahahahaha!- Roześmiał się niespodziewanie szczerym śmiechem. Rozniósł się on po pokoju. Już sam nie pamiętał, kiedy się szczerze śmiał.
- Wygląda na to, że nie jestem jedynym który nie był akceptowany z zamiłowania do magii. - Oznajmił z uśmiechem. Wstał, ubierając na siebie swój płaszcz. Był jak zwykle bez koszuli. Poprawił łańcuchy na prawej dłoni i zaczął ubierać buty.
- Mam zamiar przejść się do gildii i zobaczyć co jest na tablicy misji. Chce się na coś przydać. Pójdziesz ze mną?

- Oni byli dla mnie domem przez bardzo długo... - wyszeptała, a po jej policzku pociekła łza - Wiele dla mnie oni znaczyli... A kiedy stałam się magiem, wyrzucono jak śmiecia.... - wyszeptała cicho wstając z miejsca. Sprawiało jej to naprawdę bardzo ogromny ból, którego nie da się pozbyć od tak sobie. Czuła się gorsza od innych ponieważ jest magiem.

Lindow ubrał buty i spojrzał się na Yuuki. Widział, że ona także cierpi tak jak on. Nie jest jedynym któremu trzeba, pomóc. Ona także jej potrzebowała.
Wstał i podszedł do niej, wciąż trzymając uśmiech, mimo iż wspomnienia były dla niego ogromnie bolesne.
- Obaj straciliśmy bliskie nam osoby...jednakże, nie możemy się przez to zatrzymywać. Jesteśmy teraz magami Lamia Scale. Mamy nowe życie, nowy cel. Sprawmy, by nasza gildia była z nas dumna. - Powiedział cicho, wyciągając do niej lewą rękę, na której widniał czarny symbol gildii.

"Tyle że oni mogą z każdą chwilą po mnie przyjść" pomyślała smutno, lecz nadal wiedziała że nie może się zatrzymywać. Jest teraz dumnym magiem gildii Lamii Scale. Ma nowe życie. Wszystko się ułoży. Przeszłość się skończyła, ona nie istnieje. Teraz się liczy teraźniejszość.
- Chodźmy do gildii - powiedziała dotykając jego dłoni z uśmiechem na twarzy.

- To do gildii! - Zawołał i wyszedł wraz z tobą z mieszkania. Pomału skierował się w stronę siedziby.


z/t

- Tak, idę - rzekła biorąc swoją szpadę z którą nigdy się nie rozstawała, zamknęła drzwi na klucz po czym już jej nie było. Czas rozpocząć nowe życie!
[z.t]