Przedmieścia

First topic message reminder :

[i]Każde większe miasto, które swoją populacją zasłużyło sobie na wyróżnienie na ogólnej mapie Fiore posiada wyraźny podział na dzielnice, które różnią się między sobą zamożnością mieszkańców, architekturą, a także funkcją jaką mają pełnić. Onibus nie jest pod tym względem wyjątkiem i również posiada tak charakterystyczną dzielnicę jaką są przedmieścia w tym wypadku pełniące funkcję typowo mieszkalną z kilkoma budynkami usługowymi oraz rozrywkowymi mającymi na celu zaspokoić potrzeby stałych mieszkańców miasta.


Przedmieścia Onibus charakteryzują się kamienną, głównie piętrową architekturą ze spadzistymi dachami z czerwoną dachówką. Między budynakmi znajdują się brukowane alejki, wśród bardziej charakterystycznych budynków tej strefy na pewno można wskazać park z pięknym placem i wieloma ciekawymi okazami flory, a także kino, teatr oraz dom kultury. Tutaj również swoją siedzibę mają dwie popularne i rywalizujące ze sobą szkoły sztuk walki, z których wywodzą się najbardziej znani wojownicy w Fiore. Mówi się, że jeśli poważnie trenujesz sztuki walki koniecznie musisz odwiedzieć przynajmniej jedną z nich.

--
~MG~

Pierwszy na miejsce spotkania przybył Marcelek pukając do Dojo szkoły walki Tengoku. Była to wykonana w japońskim stylu budowla otoczona murem przypominająca świątynie. Po przejściu przez główną bramę mógł on zobaczyć trenujących mężczyzn z odsłoniętymi klatami uderzającymi swoimi pięściami w drewniane słupy. Domyślałeś się zapewne jaki cel miał ten trening. Piecze nad nimi sprawował mężczyzna ubrany w białe kimono. Kiedy tylko Cię zobaczył podszedł do Ciebie.
- Witaj młodzieńcze czy chciałbyś zapisać się do naszej szkoły sztuk walki? - zapytał wprost, pewnie większość osób przychodziła właśnie w tym celu. - A może masz jakiś inny cel wizyty, 10 minut temu zamawiałem pizzę, to naprawdę byłby rekordowy czas jak na was.
Nie domyślał się twojej wizyty, ale czy był sens wykorzystywać to w jakiś sposób??

--

Kiara w tym czasie dotarła do drugiego Dojo, które było budynkiem kompletnie nie pasującym do reszty architektury tego miejsca. Była to wykonana z połączenia stali i szkła 4 piętrowa rozległa budowla w nowoczesnym stylu, do której prowadziło pojedyncze wejście. Po przejściu przez nie zobaczyłaś dwóch czarnoskórych mężczyzn, do których określenie 2x2m pasowało idealnie. Ubrani byli w garnitury i bez wątpienia byli ochroniarzami w tym miejscu. Za nimi znajdowały się dwa korytarze jeden prowadzący w lewo, drugi w prawa, a pośrodku korytarzy winda. Przed nimi znajdował się mały przedsionek z kanapami oraz recepcją, właśnie tutaj się teraz znajdowałaś. Za biurkiem siedziała dziewczyna ubrana była w białą bluzkę i elegancką, czarna sukienkę, a na nosie miała okulary. Kiedy zobaczyła Cię od razu się odezwała.
- Witam w Jingoku Dojo. W czym mogę służyć
Należało chyba odpowiedzieć.

--
Czas na odpis do 24.03 godz. 8:00

Albo chłopak nie potrafił wyciągać wniosków z błędów, albo zdołał przejrzeć zamysł Marcelego, którego to zamysł się nie udał. Przewaga była jednak po jego stronie. Może i przeciwnik był wytrzymały, ale sama wytrzymałość to za mało. Skoro tak uparcie się bronił, Marcelemu pozostało przejść do brutalnego natarcia.
Marcelino wziął głęboki oddech, mocno zacisnął pięści i ruszył spokojnym, lecz pewnym krokiem w kierunku młodzieńca, cały czas trzymając odpowiednią gardę. Zbliżywszy się na długość ramienia Marcelek rozpoczął natarcie od szybkiego zwodu w lewo, by uderzyć chłopaka lewym sierpowym pod żebro. Natychmiast cofnął rękę do gardy i uderzył prawym hakiem w brzuch chłopaka, po czym od razu wycelował lewym sierpowym w głowę, prostując przy tym swoją postawę. Uderzył dwoma szybkimi prostymi, najpierw lewą, potem prawą, a całą tę kombinację zakończył prawym podbródkowym.
Ciosy, które Marcelek wyprowadzał były szybkie, ale solidne. Atakował krótkimi, zminimalizowanymi uderzeniami, bez zbędnych zamachów, czy ruchów, które mogłyby go spowolnić. Oczywiście przez cały czas Marcelino pamiętał o obronie własnej.
Gdyby chłopak próbował uderzeń, Marcelino zbijałby jego ciosy, by natychmiast wyprowadzić z nich kontrę na odsłonięte części ciała chłopaka. Z wszelkich chwytów też czym prędzej by się starał wyrwać.

~MG~

Było widać, że chłopak szybko się uczył i był naprawdę zdolny jeśli chodziło o obronę, dlatego Marcelek postanowił jeszcze brutalnie natrzeć na chłopaka wykorzystując swoją siłę oraz szybkość już bez zbędnych zmyłek, chciał po prostu wykorzystać pełnię swojej siły. Jak się jednak okazało chłopak doskonale znał się na walce jeśli chodziło o czyste zagrania, gdyż pierwszy cios sparował, a drugi tak samo, oczywiście siła i impet uderzenia sprawiły, że stracił nieco równowagę (nie na tyle, żeby się przewrócić czy chwiać, na tyle aby ciało delikatnie się odchyliło), ale trzeci cios sparował na bok, ale chwycił Cię za nadgarstek i zanim się wyrwałeś, z silnego, z bardzo silnego chwytu, który mógł budzić podziw jego druga ręka znalazła się pod twoim ramieniem, a następnie po wytrąceniu z równowagi przerzucił Cię przez swój bok, a ty upadłeś na ziemi na plecach. Czułeś to uderzenie, bo naprawdę powalenie na ziemię bolało, ale nadal mogłeś kontynuować walkę, dużo sił nie straciłeś. Pewnie spodziewałeś się dobijania przez chłopaka, jego wejścia do pełnego dosiadu, ten jednak zrobił krok do tyłu i czekał, aż wstaniesz nie przechodząc do ofensywy.

Marcelek poczuł okazję i chciał skończyć walkę w szybki i skuteczny, aczkolwiek dość prosty sposób. Nie było mu jednak dane, gdyż chłopak wciąż jeszcze miał siłę, aby się bronić. Dla Marcelego było to lekkie zaskoczenie, kiedy został powalony na deski, pomimo zachowania ostrożności podczas wyprowadzania ataków. Prędko jednak odturlał się od przeciwnika i czym prędzej wstał, nie pozwalając sobie na chwilę przerwy, a chłopakowi na poczucie, że zdobył przewagę. Nic z tego, Marcelino nie miał zamiaru mu ustępować i jak już tylko wstał, od razu przystąpił do kolejnego natarcia.
Skoro jednak proste metody nie skutkowały, znowu należało użyć na chłopaku jakiejś zmyłki. Marcelino zaczął od tego, iż wziął pokaźny zamach lewą ręką, jakby przymierzał się do naprawdę solidnego podbródkowego, po czym odsunął się krok na bok i uderzył lewym sierpowym, celując chłopakowi w skroń. Potem zamierzał, chwycić go jedną ręką za kołnierz, drugą chwyciłby go pod kolano, a następnie brutalnie rzuciłby nim o ziemię.
Wiadomo, cały czas był ostrożny i wyczulony na ewentualne ataki, próby przechwyceń, czy inne tego typu rzeczy, by w razie czego wykonać unik, lub zablokować uderzenia.

~MG~

Marcelek wykonał dość mądry ruch od razu odturliwując się od przeciwnika, w końcu nie znał mocnych i słabych stron chłopaka, dlatego bezpieczniej było założyć, że ten umie wykorzystać sytuację, gdy przeciwnik jest powalony. Tak się jednak nie stało i gdy trochę się oddaliłeś natychmiast wstałeś widząc chłopaka, który ciągle miał uniesioną gardę czekając na twój ruch. Wiedząc już więcej o swoim wrogu i wykorzystując swoje doświadczenie, a może jego brak u przeciwnika Marcelino wykonał kolejną zmyłkę, która za pierwszym razem się udała i jak się okazało teraz również przyniosła pożądany efekt. Po uderzeniu w skroń przeciwnika na dłuższy moment przymroczyło, może nawet stracił przytomność, ale nie dane było Ci to sprawdzić, bo w tym akurat momencie rzuciłeś nim jak workiem przez ramię. Sędzia odstukał koniec pojedynku oznajmiając twoje zwycięstwo.

Ostatnia walka rozegrała się między blondwłosą dziewczyną w twoim wieku, a staruszkiem z twojej drużyny. Jak się okazało chociaż dziewczyna wyraźnie znała sztuki walki, chyba nawet lepiej od Ciebie to staruszek mimo wieku był naprawdę szybki i silny, na tyle, że mógł budzić twój respekt, był chyba nawet silniejszy od instruktora, którego poznałeś na samym początku. Walka trwała może 10 sekund i zakończyła się waszym zwycięstwem. 3-1 dla was, taki werdykt ostatecznie ogłosił sędzia, a widzowie nagrodzili was brawami za dzisiejszy pokaz.

- Dobra robota, czas na nagrodę. Chodźmy do dojo, chyba że chcesz zostać na dalszym festynie, to jednak nie dla mnie - oznajmił nauczyciel, gdy skończyliście turniej i sam udał się do dojo. Gdy do niego dotarłeś z nim, czy też po małym festynie zapyta - To którą opcję byś wolał? Nauczyć Cię tej techniki, którą widziałeś czy też wolisz zapłatę w klejnotach? Oczywiście nie ważne, co wybierzesz jestem wdzięczny za przyniesienie nam zwycięstwa.
No i oczekiwał odpowiedzi.

// To już będzie mój prawdopodobnie przedostatni post, nie będziemy ofc rozpisywać treningu, po prostu dostaniesz tą technikę do listy umiejętności, czy miejsca, gdzie chciałbyś to wpisać, jak wybierzesz walutę też oczywiście zmierzamy do końca.

Nie dało się przyznać, że Marcelino był zadowolony z takiego zwycięstwa. Byłby bardziej usatysfakcjonowany, gdyby jego przeciwnik dawał z siebie nieco więcej, a tak to pokonał go w niezbyt wyszukany sposób, nie używając do tego nawet magii. No ale chłopak zrobił już to, co miał do zrobienia. Kolejna walka wyznaczyła zwycięzcę turnieju i Marcelek już więcej nie musiał robić. Wrócił z mistrzem do dojo, podobnież jak on niezainteresowany festynem.
- Ucz mnie, mistrzu - rzekł z pełnym szacunkiem, gotów do przyswojenia nowych technik walki.

~MG~

Nie będąc zainteresowany festynem wróciłeś razem z instruktorem do dojo jeszcze przed zapadnięciem zmierzchu. Wybrałeś też sposób zapłaty na co twój instruktor delikatnie się uśmiechnął. Pewnie wolał przekazać swoje umiejętności niż pozbywać się pieniędzy, kto wie jak zamożne były tego typu instytucje.
- Dobry wybór, ale już dosyć późno trening zaczniemy jutro rano, pobudka o 6:00, śniadanie o 6:30, 7:30 zaczynamy trening. Przyjdę po Ciebie
Tak też właśnie się stało i zaczęliście trenować technikę, którą wcześniej Ci pokazał. Nie było to łatwe trwało to kilka dni podczas, które zacząłeś od wzmocnienia ciała, potem dostałeś teoretyczną wiedzę o tej technice, a na końcu zacząłeś się jej uczyć najpierw samemu przyjmując odpowiednią pozę, a następnie z trenerem. W końcu można było powiedzieć, że opanowałeś tą technikę chociaż do wieloletniego doświadczenia instruktora, który na zgłębianiu technik poświęcił całe swoje życia nadal Ci brakowało. Mimo wszystko myślę, że mogłeś być zadowolony z treningu. Nauczyciel pożegnał Cię i zachęcił do odwiedzenia dojo w przyszłości.

-----
Koniec misji
-----
Nagrody:
+18PD (bo mimo wszystko dość krótkie)
+Seikuken - Jest to technika, która powiększa znacząco percepcję użytkownika w zasięgu jego ramion i nóg. Ta technika pozwoli nawet dokładnie określić rodzaj ataku wyprowadzonego zza pleców, o którym normalnie byśmy nie wiedzieli (chyba, że atak jest niewidzialny). Technika ta pozwala błyskawicznie zareagować na taki atak, o ile nasze ciało jest w stanie, żadne zmyłki również nie zadziałają w tej sferze. Oczywiście jeśli przeciwnik wystrzeli w nas kulę ognia i dzięki tej technice będziemy mogli zareagować nie sprawi ona, że zablokujemy zaklęcie gołymi rękami. Ale jeśli mamy ognioodporne rękawice jak najbardziej będzie to skuteczne. Technika nie ma nic wspólnego z magią, jest to umiejętność ciała i można jej użyć nawet w sferze blokującej wszystkie zdolności magii/klątw/itd. Nie ukrywajmy jednak, że taka technika męczy ciało. Spokojnie można jej używać przez 2 posty, a każdy poziom kontroli zwiększa czas trwania o jeden post (czyli osoba z 2 poziomem kontroli może używać bezpiecznie 4 posty). Po tym czasie można dalej stosować technikę, ale zaczynamy bardzo szybko się męczyć. Ponownie techniki można użyć bez żadnych konsekwencji 6 postów od jej zakończenia, zmniejszone o jeden post co każdy poziom kontroli (czyli osoba z 2 poziomem kontroli może używać 4 posty techniki, a potem 4 posty musi odpocząć od jej używania.)
------
zapewne z/t>