Mayu

Imię: Mayu. Krótkie, proste i łatwe do zapamiętania. Wybrano jej imię o wielu znaczeniach. Najpopularniejszymi z nich są " Prawdziwy Powód", "Prawda i Związanie", "Kontrakt" czy też "Wieczór". Wszystko to ma głębsze dno, związane z klątwą ciążącą na jej rodzinie.
Pseudonim: Nigdy nie pozwalała sobie na przyjęcie żadnego. Może to kwestia bycia mało towarzyską osobą?
Nazwisko: Tsukino
Płeć: Kobieta
Waga: Na pierwszy rzut oka wygląda na szczuplejszą niż podpowiadają te pięćdziesiąt dwa kilogramy wskazywane przez wagę. Mięśnie jednak też coś ważą.
Wzrost: Ma metr i sześćdziesiąt-siedem centymetry wzrostu. Niewielkie są szanse, że jeszcze urośnie. Niestety, ten wiek ma już za sobą.
Wiek: Przyszła na świat dziewiętnaście lat temu w Isenbergu.
Gildia: -
Miejsce umieszczenia znaku gildii: -
Klasa Mag: Nie jest magiem.


Wygląd: Mimo przyjemnej dla oka aparycji to mimika twarzy pozostawia wiele do życzenia. Ale od początku! Dziewczę średniego wzrostu, o wysportowanej figurze. Ma smukłe ramiona, drobne dłonie o długich palcach i zadbanych, zawsze pomalowanych paznokciach. Od częstych treningów widoczne są zarysy mięśni na brzuchu. Pełny biust, zaokrąglone biodra i wcięcie w talii.  Ma wyraziste rysy twarzy, nie jest zdecydowanie niewiastą o niewinnej urodzie - wręcz przeciwnie, łatwiej określić ją mianem wulgarnej. Twarz o jasnej karnacji zdobi mały, lekko zadarty ku górze nos i pełne wargi o naturalnie różowawym odcieniu. Duże oczy otoczone są wachlarzem kruczoczarnych rzęs. Tęczówki mają barwę płynnego, złotego miodu - w zależności od światła mienią się rozmaitymi odcieniami złota i żółci. Zwykle mają niezbyt sympatyczny, wredny wyraz. Burza równie czarnych, grubych i gęstych włosów sięga za połowę pleców. Naturalnie proste kaskady mają tendencję do tworzenia niesfornych fal pod wpływem wilgoci. Zwykle zbiera je w wysoką kitkę lub nosi rozpuszczone, okazjonalnie wybierając warkocze. W przypadku odzienia - stawia na wygodne, nie krępujące ruchów podczas walki ubrania. Nieco wyuzdane gorsety czy szorty, wiąże wiele wstążek na ciele za którymi skutecznie można schować sztylety. Zawsze nosi czarną, dłuższą pelerynę na ramionach z obszernym, skutecznie kryjącym twarz kapturem. Znakiem szczególnym w przypadku Mayu jest zawsze zabandażowana ręka.   

Charakter
Najprościej? Chaotyczny zły. Naprawdę ciężko wyrobić sobie o niej zdanie po jednym spotkaniu. Na pierwszy rzut oka bowiem jest chłodna i zdystansowana, brutalnie szczera i bezpośrednia. Ludziom przeszkadza kumulacja tych cech charakteru, stąd jest niezbyt dobra w nawiązywaniu relacji z innymi. Niezależna, silna, pewna siebie, dumna, wredna i złośliwa z niej kobieta. Uparcie dąży do postawionych sobie celów, jest wytrwała i wytrzymała. Ma silną psychikę i wysoki próg bólu - można nazwać ją nawet bezwzględną czy pozbawioną skrupułów. Pomijając cały szereg wad to niezwykle lojalne i uparte stworzenie, odważne i zdolne do bohaterskich czynów, poświęcenia. Nigdy nie działa wbrew sobie, nie potrafi bezmyślnie wykonywać rozkazów. Mayu jest równie miłosierna co okrutna, wszystko zależy od sytuacji. W towarzystwie raczej jest obserwatorem, niezbyt rozmownym. Zawsze stara się dotrzymywać obietnic i przyjmować konsekwencje swoich decyzji z godnością.Przykrą w niej cechą jest skłonność do krytycyzmu czy pochopnej oceny drugiego człowieka. Bardzo szybko wyrabia sobie o kimś zdanie i rzadko je zmienia. Bywa też marudna jak na prawdziwą kobietę przystało. Lubi alkohol, ma mocną głowę. Po bliższym poznaniu zdecydowanie zyskuje - zdarza się jej nawet zachowywać jak normalna dziewczyna w jej wieku!

Historia: Przyszła na świat w Isenbergu. To była jedna z tych wiosek, gdzie bieda i ubóstwo dominowało na przedmieściach. Była kolejną wpadką; buzią do wykarmienia, której nikt nie potrzebował. Nigdy nie miała okazji poznać swoich rodziców. Oddali ją, a właściwie wyrzucili na ulicę po kilku dniach od porodu, mając nadzieję, że niemowlę umrze i nie będzie swoją "innością" sprawiać innym problemu. Nie mogli pozwolić sobie aby kojarzono ich rodzinę z czarną magią, mieli wystarczająco dużo problemów. Jaka była jej inność? Otóż lewa ręka pokryta była paskudnymi znamionami w kolorze krwistej czerwieni, przeplatanej czarnymi żyłkami. Zdawała się rozrastać z każdym kolejnym dniem, pochłaniając kolejne fragmenty skóry. Szczęście jednak jej sprzyjało, bo nie każdy bał się pomóc czemuś, co tylko na pozór było powiązane z magią. Żyli jeszcze na świecie dobrzy ludzie. Młoda, biedna kobieta przygarnęła znalezioną w brukowanej alejce istotę i zabrała do swojej rudery, starając się zapewnić dziewczynce jak najlepszą przyszłość. Wychować ją przyzwoicie i pokazać, że mimo szpetnej kończyny mogło być normalnie.
Czas płynął szybko. Mała rosła, a znamię razem z nią. Ostatecznie Rino - przybrana matka - zaczęła obwiązywać całą rękę dziewczynki bandażem aby ta nie była pośmiewiskiem czy też przerażającą bestią dla okolicznych dzieci. Problem w tym, że Mayu wcale nie potrzebowała towarzystwa. Ani tych dzieci ani nikogo innego. Była niesforna, odważna, ponadprzeciętnie zdolna i bardzo szybko się uczyła. Często wdawała się w bójki, nawet ze starszymi. Nie przeszkadzały jej kolejne siniaki czy złamania, grunt że zawsze wychodziło na jej. Nauczyła się kraść. Była zwinna i szybka, niepostrzeżenie potrafiła zabrać owoce czy warzywa ze straganu na miejskim targu. Sielanka nie mogła trwać przecież wiecznie, Mayu nie była dzieckiem spod szczęśliwej gwiazdy i była tego świadoma od kiedy jej ręka zaczęła sprawiać coraz więcej problemów. Gdy miała sześć lat zdarzył się przykry i pierwszy w jej życiu tak poważny, związany z upośledzeniem wypadek. Banda oprychów wpadła do ich domu oczekując spłaty długu od kobiety, na którą oczywiście nie miała. Najpierw grożąc gwałtem, pobiciem i ostatecznie śmiercią krzyczeli, niszcząc dobytek. Następnie przeszli do rękoczynów, uderzając i poniżając Rino, ostatecznie decydując się na zapłatę w naturze. To był pierwszy raz gdy się wystraszyła. Mayu była odważna i nigdy nie przejmowała się jeśli chodziło o nią samą, ale o matkę? Emocje wzięły górę. Dostała histerii, płakała i krzyczała wymachując rękoma. Rosły mężczyzna był jednak silniejszy od sześcioletniej dziewczynki, którą powalił ostatecznie ciosem w twarz. Wtedy też pojawia się pierwsza czarna plama w jej wspomnieniach. Wszystko zgasło, nie pamiętała absolutnie niczego.
Ocknęła się w zrujnowanym pomieszczeniu, umazana krwią i rzeczami, których na tamten moment nie potrafiła zinterpretować. Przez stłuczone okno wpadał blask księżyca i chłodne, budzące dreszcz powietrze. Była zmęczona i wystraszona, wstając z trudem z podłogi, ślizgając się na kałuży krwi rozpłakała się, rozglądając dookoła. Najbardziej przerażająca dla dziewczynki była wszechobecna cisza, głucha i nieznośna. Nie wiedziała czy to przejeżdżającą na zewnątrz dorożka czy też sąsiad zapalający światło w oknie sprawił, że z ciemności zaczęły wyłaniać się kształty. Przerażające obrazy, których nigdy nie będzie w stanie wyrzucić z pamięci, mające wpływ na jej późniejsze życie. Dotarło do niej, że była jedyną żywą istotą. Poszarpane trupy o bladych, przerażonych twarzach patrzyły gdzieś pusto w przestrzeń, tkwiły nieruchomo z zastygniętym na twarzach przerażeniem. Oderwana ręka, rozprute brzuchy z wystającymi wnętrznościami czy oderwane płatki uszu rozrzucone były na podłodze. To jednak nie była dla niej najgorsze - jedną z ofiar był nie kto inny, a Rino. Mayu sparaliżowało. Opadła na podłogę ze łzami lecącymi z oczu, spływającymi po zakrwawionych policzkach i kapiących na ręce. Nie należąca do człowieka ręka, mająca tylko jej kształt tliła się piękną, czystą czerwienią. Zupełnie jakby dumna i zachwycona była swoim dziełem, starając się przelać satysfakcję na dziewczynkę. Nie była pewna czy to podświadomość czy rzeczywiście słyszała wtedy niski, złowrogi szept zdradzający jej mroczne i obrzydliwe sekrety, chcący zmienić usposobienie dziecka. A może była to tylko wyobraźnia, nadmiernie pobudzona obrotem wydarzeń? Nie wiedziała. Nie wiedziała ile godzin spędziła jeszcze w bezruchu, wpatrując się w brudną podłogę zanim przestała płakać. Zrozumiała, że nie było już nad czym.
Od tamtego dnia wszystko się zmieniło. Ona się zmieniła. Niewiele dziecka w niej zostało. Żyła na ulicy, kradnąc i wchodząc w bójki za pieniądze. Starała się też codziennie ćwiczyć, więcej i szybciej biegać, wyżej skakać. Nikt nie zwracał na nią uwagi, nie istniała. Była tylko kolejną brudną i dziwną sierotą w zniszczonym, śmierdzącym mieście. Każdy kolejny dzień mijał tak samo, miesiąc leciał za miesiącem..
Znów los się uśmiechnął do niej. W jeden z deszczowych, jesiennych dni spotkała kogoś, kto pierwszy raz od śmierci matki jej nie zignorował. Podczas ucieczki z miejsca zbrodni - kradzieży sakwy jegomościa spod okolicznej gospody - wpadła na przeszkodę blokującą drogę. Był to chłopak kilka lat niej starszy, przyglądający się jej ze zdziwieniem wymalowanym na twarzy. Warknęła cicho, jakby chcąc go odstraszyć. Mało kto bał się jednak ośmioletnich dziewczynek! Wiedziała, że mężczyzna wraz z kilkoma innymi chłopami jest blisko, chcąc odzyskać swoje cenne klejnoty i monety. Zacisnęła rączkę na skórzanym worku nie mając zamiaru go oddać. Potrzebowała go bardziej niż ten pan.  Zaczynała się denerwować, pojawiały się znajome fale gorąca. Było źle. Znamię zalśniło czerwienią, a bandaż zsuwając się odsłonił fragment czarno-czerwonej skóry. Chłopak zmarszczył brwi, szybko dodając dwa do dwóch. W końcu sam wychował się niejako na ulicy, gdzie takie sceny nie były rzadkością. Ba, on sam nieraz uciekał się do kradzieży aby przetrwać. Już miał odezwać się, żeby zaproponować dziewczynie pomoc, kiedy zauważył jej rękę. Początkowo pomyślał, że jest ona poparzona, jednak wtedy ramię rozbłysło czerwienią. "Kurwa" rzucił pod nosem. Służąc w armii miał do czynienia z magami. Wszystko wskazywało na to, że miał do czynienia z nieprzeszkolonym magiem. Dziewczynka najprawdopodobniej nie umiała kontrolować własnej siły, co mogło doprowadzić z łatwością do tragedii. " Szybko, chodź za mną. Nic ci nie zrobię, wszystko będzie dobrze.". I wystarczyło. Nawet nie wiedziała dlaczego za nim poszła bez słowa sprzeciwu, nawet nie wierzyła już w ludzi na tyle, aby łudzić się, że dotrzyma obietnicy. Ale to zrobił. Od tamtej pory byli nierozłączni. Pomagał jej pracować nad sobą, ograniczyć wybuchy gniewu czy paniki. Pokazał, że dziewczyna wcale nie była magiem, a historia jej znamienia sięgała głębiej.
Ostatecznie trafiła do wojska idąc za swoim opiekunem, gdzie skupiono się na treningu fizycznym i psychicznym. Była małomównym i dobrym uczniem, świetnie słuchała. Poza kondycją wzmacniano także jej ducha, uczono cierpliwości poprzez polecenia dotyczące treningów kaligrafii czy umiejętności szybkiego czytania. Dano jej jedzenie, dach nad głową i broń. Pozwalano rozładowywać pokłady energii na polu bitwy, a wszystkiemu przyglądał się Ezra pilnując, aby klątwa nie zrobiła nikomu krzywdy. Lata mijały, a Mayu przestała być małą dziewczynką, zależną od innych. Po wysłaniu przyjaciela na inny front, a następnie jego odejściu z wojska i zniknięciu z jej życia zamknęła się bardziej w sobie, angażując całą swoją uwagę na rozwoju fizycznym. Była uzależniona od adrenaliny. Kochała te dreszcze, które pojawiały się z każdą kolejną walką. W przeciągu tych kilku lat wojskowi znaleźli sposób na uśpienie klątwy ciążącej na dziewczynie, która wbrew wszystkiemu co sobą sugerowała z magią samą w sobie nie miała nic wspólnego. Pieczęć była silna, skrupulatnie nałożona - poza czerwono-czarnym odcieniem skóry przy mocnym świetle dostrzec można było teraz także powiązane ze sobą runy i znaki zabezpieczające. Kilkukrotnie sprawdzano czy aby na pewno jest w stanie powstrzymać aktywację mimo silnych emocji, które z pomocą wielu zaklęć czy treningów w Mayu wywoływano. Trzeba przyznać, że i ona odetchnęła z ulgą! W końcu i ona opuściła armię chcąc zdobyć nowe umiejętności i doświadczenia. Zaczepiła się w wędrownym cyrku, specjalizując się w pokazach akrobatycznych i rzucaniu nożami. W wolnych chwilach między podróżami i występami dorabiała jako kaligraf - dla samego poprawienia cierpliwości - lub też wracała do źródeł, bawiąc się w kradzieże kieszonkowe. Była samotnikiem bez planów na przyszłość, bez celu. Nigdy nie potrafiła określić czego w życiu szukała. Mając dziewiętnaście lat otrzymała list od starego znajomego, który zaprosił ją do jednej z magicznych Gildii. Nie kryła zdziwienia i złości. Nie tyle co do samej gildii to chciała się z nim spotkać aby zwyczajnie dać mu w zęby. Dlatego też niewiele myśląc, zebrała swoje rzeczy i ruszyła w podróż, która znów miała odmienić jej życie. Może nie do końca była urodzona pod złą gwiazdą? Czas pokaże.  

Umiejętności fabularne:
Kaligrafia - opanowała do perfekcji pismo ozdobne i zwykłe, jest w stanie podrobić niemalże każdy podpis po jego zobaczeniu.
Kamuflaż - nie ma sławy, jest cieniem. Ludzie nie zwracają na nią uwagi, potrafi wtopić się w tłum.
Śledzenie - przez życie na ulicy i doświadczenie z kradzieżą, potrafi podążać za swoim celem i nie zostać przez niego zauważoną.
 

Umiejętności:
Antymagia Poziom 3
*Walka Wręcz 2
Siłacz
Łamacz Kości
Joker
Wytrzymałość
Skrytobójca

Ekwipunek: Stare, zniszczone karwasze.
Wysuwają się z nich ostrza o długości piętnastu centymetrów każde. Mechanizm uruchamiany jest poprzez wciśnięcie odpowiedniego miejsca palcami przy zaciśniętej pięści. Torba na ramieniu z podstawowym wyposażeniem : maść rumiankowa, bandaże, woda, trochę żywności, kompas, stara mapa królestwa, kawałek pergaminu, scyzoryk. A tak to odzież, peleryna.

PD: 6

* Za zgodą i z polecenia sprawdzającego KP. Jest dostosowane do indywidualnego stylu walki postaci i używanej przez nią broni.

Skończone, chyba ~~

Gildia i Znak gildii - Jeśli jesteś w gildii, musisz mieć znak gildii. Jeśli nie masz znaku, to jeszcze w gildii nie jesteś a dopiero do niej dołączysz. Wybierz jedno z dwóch

"uwieńczone stalą od końca dłoni do przed-łokcia." - To się nazywa karwasz. W jaki sposób działa mechanizm? Jak długie są ostrza?

Ogólnie bardzo ciekawy pomysł na postać, ale niestety nasz system nie pozwala na branie takich dziwów na start. Nie ma za to problemu by tą klątwę odblokować pod okiem jakiegoś MG na fabule. Tylko to wymagałoby od ciebie jakiegoś cwanego wytłumaczenia, dlaczego tak a nie inaczej.

1. Gildie i znak skasowałam - masz rację, mój błąd ^^ Będzie mi postać fabularnie dołączać, a ja pisząc uzupełniłam z przyzwyczajenia. xD
2. Nie jestem mistrzem w takich rzeczach, ale mam nadzieję, że teraz jest lepiej i więcej wiadomo. W razie czego spróbuję poprawić raz jeszcze.
3. Właściwie to ma być tylko dodatek fabularny, na którym opierałam postać. Nie mam zamiaru praktycznie w ogóle tego używać - tylko w skrajnych przypadkach podczas sesji z MG, który faktycznie to aktywuje, bo ja nie mam możliwości zrobić tego sama. Bardzo mi zależy na tym... Może napiszę, że w wojsku to zapieczętowali i kiedyś, podczas jakieś fabuły od nowa się to aktywuje? Planowałam rozegrać sesję o pochodzeniu tej klątwy i tak.

Ekwipunek kosztuje cię całe 5.000 klejnotów. Zmniejsz długość ostrzy do 15 centymetrów. Edytuj historię dopisując że zablokowano ci klątwę i usuń jej opis z KP. Jak już odblokujesz klątwę na fabule, to będziesz mogła sobie ją wpisać w opisach dodatkowych. Rzecz jasna ręka wciąż może pozostawać "Nietypowa" wizualnie, tylko zwyczajnie nie wykorzystasz tych specjalnych efektów a i sam opis nie może pozostać w KP.

Poprawione! <3

Dopisz jakie umiejki bierzesz w paczce i będzie akcepcik

Akcept