Zejście w głąb ziemi

Coś nie bardzo Cass to wszystko pykło, bo głupi pająk wystrzelił w nią pajęczynę przyszpilając do ziemi. Nie mogącą się ruszyć dziewczyna mogła tylko czekać, aż stwór ją dopadnie i pożre. Ale zaraz, ona wcale nie miała zamiaru zostać pożartą. W dodatku pająk nie zaszarżował tylko powoli ruszył w jej kierunku. Czy to ze strachu przed ogniem czy może w obawie, że nadzieje się na jej ostrze, nieważne czemu. Cass miała zamiar wykorzystać tą chwilę zawahania stworzenia. Z ognistym mieczem wyciągniętym przed siebie drugą łapką, tą uzbrojoną w Tanto zaczęła usilne próby uwolnienia się z pajęczyny. Ciachała i ciachała chcąc czym prędzej poprzecinać nici i odzyskać swobodę ruchu, bo bez tego ani rusz. A jak nie dało się tego zrobić w ten sposób to przyłożyła do pajęczyn ognisty miecz, lepiej się trochę poparzyć niż zostać pożartym przez taką bestie. Co do dalszych akcji... nie było co za bardzo wybiegać w przyszłość, trzeba było się uwolnić, to był priorytet.

MG:
Skupiając się na uwolnieniu z sieci, Cassandra zaczęła ją ciąć. Problem pojawił się kiedy tanto utknęło w pajęczynie i nie dało rady go wyciągnąć. Co prawda pająk obawiał się ognia, ale w momencie kiedy dziewczyna przyłożyła go do pajęczyny, podpalając ją, wtedy stawonóg zaszarżował. No i wtem zatrzymał się metr od niej, wycofując się jakby w przerażeniu, piszcząc w panice. Oddalił się od rudowłosej w dość szybkim tempie. Ta mogła w końcu poczuć swobodę uwolnionej nogi, oraz nieprzyjemne uczucie, że coś zielonego kapało jej na ramię. Spoglądając w górę mogła zobaczyć wiszący nad nią włochaty odwłok dużego pająka, mniejszego niż ten z którym walczyła, ale i tak duży. Na tym odwłoku połyskiwały zielone prążki, a ciekła substancja spływała z długiego, ostrego żądła, które celowało w dziewczynę.

Stan postaci:
90 MM. Lekki ból pleców po upadku. Uwolniona z pajęczyny, tanto leży obok nogi, płonący miecz w ręku.

Cass miała problem, tanto nie zdołało uporać się z pajęczyną. Ta była tak gęsta i lepka, że sztylet zwyczajnie w niej ugrzęzł. W dodatku Pająk zaszarżował kiedy próbowała pozbyć się krępującej ruchy sieci. Ale nim dopadł ją coś się stało, ten wielgachny pająk zwyczajnie uciekł. Dopiero po chwili zorientowała się, że coś jest nad nią. Mimowolnie uniosła głowę czując, że coś na nią kapie i wtedy zobaczyła kolejnego wielkiego pająka. Nie był tak wielgachny jak tamten, ale bardziej niż rozmiar w oczy rzucało się ociekające jakąś zieloną substancją żądło wycelowane dokładnie w nią.
O cholera, ale wpadłam... - pomyślała. Ten musiał być dużo groźniejszy, bo przecież tamten nie uciekłby inaczej w takim popłochu. Pewnie był trujący, i to bardzo. Jedno dziabnięcie z pewnością wystarczy, aby ją załatwić. Tym bardziej biorąc pod uwagę jego rozmiary.
I co tu zrobić? Cass postanowiła się wycofać, bardzo powoli. Żadnego biegu czy gwałtownych ruchów, żeby nie sprowokować pająka do ataku. Powoli i ostrożnie, oddalić się. Jak najdalej od tego żądła.
Chyba, że tamten zaatakował. Wtedy odskoczyła tak szybko i ostrym ruchem na jaki było ją stać [Skrytobójca (2)], bo naprawdę kaplica jeśli ten ją trafi. Uważała przy tym, aby dziwaczna maź, którą miała na ramieniu nie dostała się w pobliże oczu czy ust. Miała też nadzieję, że pająk nie potrafi strzelać z tego żądła, bo jeśli tak to... To było jeszcze gorzej niż myślała. Ale w razie czego gotowa była unikać tych strzałów za wszelką cenę, a w ostateczności zasłonić cię łapką, acz wcześniej jeśli dałoby rady spróbowałaby osłonić się mieczem.

MG:
Powoli i ostrożnie Cassandra cofała się od żądła, które wisząc nad nią ruszało się to w prawo, to w lewo, jakby wyczekując właściwej okazji, aby uderzyć. Gdy pająk uznał, że taka nadeszła, żądło szybko machnęło, lecz dziewczyna była ponadprzeciętnie zręczna, więc nie było dla niej problemu, aby go uniknąć. Jednakże to nie był koniec ataków w jej stronę. Pająk przeszedł trochę po suficie znowu nabierając ją na cel i uderzał raz za razem, nie trafiając, lecz chlapiąc zieloną substancją, która poniekąd ubrudziła dziewczynie ubiór. Nagle pająk schował żądło i przebiegł po suficie w głąb tunelu zostawiając dziewczynę samą. Prawdopodobnie odbiegł, aby zaczaić się na nią gdzieś dalej. Jednakże pozostawił dziewczynie chwilę spokoju. Lecz ta znalazła się w lekkim potrzasku. Wiedziała, że z jednej strony czyhał na nią przerośnięty pająk, a idąc dalej w głąb tunelu, pewnie natrafiłaby na drugiego.

Stan postaci:
90 MM.

Cass jakoś udało się uniknąć pierwszego ataku, a i za kolejnymi razami żądło jej nie dosięgło. Ubranko w znacznej części zostało pokryte zieloną mazią, ale jej samej nic więcej jak dotychczas się nie stało. Pająk też zrezygnował i zniknął w dalszej części tunelu pozostawiając płomiennowłosą samą.
Mając chwilę oddechu Cass zdecydowała się podmienić swój strój, bo łażenie kiedy była utytłana tym czymś nie było fajne, a mogło też się okazać niebezpieczne, diabli wiedzą w końcu co to za zielona maź. Wykorzystała więc swoją magię, aby zmienić strój (PWM: Przyzwanie Stroju). Zdecydowała się na prosty, nie krępujący ruchów strój, który zakrywał prawie całe ciało z wyjątkiem ramion i części ud (Klik) - z tą małą różnicą, że rękawiczka na prawej łapce była tak samo długa jak ta na lewej. Chociaż jeśli chodzi o ramiona to pomogła sobie zwiewną pelerynką.
Po tym nadeszła pora na trudniejszą decyzję, a mianowicie co dalej zrobić. Miała jednego wielgachnego pająka za sobą i drugiego z niebezpiecznym żądłem przed sobą. Nie była pewna, w którą stronę się udać. Niby przyszła zbadać te tunele, ale wizja, że kiedy będzie męczyć się z trującym pająkiem na plecy wskoczy jej ten drugi nie była zbyt wesoła. Ale to samo mogło się stać jeśli zawróci. Ostatecznie więc Cass zdecydowała się ruszyć dalej. Chciała owinąć swoją prowizoryczną pochodnie ubraniem, które miała na sobie, ale stwierdziła że to słaby pomysł. Jeszcze zadusiłaby się oparami czy coś. Dlatego zostawiła je na ziemi i ruszyła dalej przyświecając sobie drogę ognistym mieczem. Jakby płomień słabł to znów dorzuciła do niego trochę jakichś starych łaszków.

MG:
Nic nie przeszkadzało Cassandrze w zmianie stroju i dołożeniu kolejnych ubrań do pochodni. Ogień na ostrzu dalej wystarczająco świecił, zapewniając dość dobrą widoczność. Brudne ubrania dziewczyna porzuciła i ruszyła  w głąb tunelu. Zauważała coraz więcej pajęczyn, coraz większych. Korytarz schodził coraz bardziej w dół i stawał się szerszy. Co kilka kroków mogła dostrzec zieloną maź na ziemi, którą zostawił zapewne pająk, lecz tego przez dłuższy czas nie dostrzegała. W końcu zauważyła, że korytarz prowadził do większej jamy pełnej pajęczyn, a wśród nich były pojedyncze kokony. Prowadziło do niej kilka innych tuneli, kilka z nich było na suficie. Oprócz nich były też takie, które prowadziły w dół. Cassandra stała jakieś pięć metrów od wejścia do owej pieczary i słyszała, że coś się tam przemieszczało, choć tego nie widziała.

Stan postaci:
90 MM.

Podążając za śladami zielonej substancji Cass w końcu dotarła do jakiejś większej groty. Było w niej więcej pajęczyn, większych, gęstszych. I w dodatku zauważyła też jakieś kokony. Czy to było gniazdo tego pająka? Jeśli tak to pewnie on gdzieś tam siedzi i czeka na nią. Nie, wejście tam tak po prostu było raczej kiepskim pomysłem. Dlatego dziewczyna postanowiła zrobić wielkie wejście. Ognisty mieczyk, który służył za oświetlenie przyłożyła do pajęczyn. Jak dobrze pójdzie to powinny się łatwo zająć i zmienić wszystko wewnątrz w popiół, łącznie z tym przeklętym pająkiem. Co prawda płomienie mogły nawet zaszkodzić jej samej, ale w razie czego zawsze może się wycofać. Tak więc nie wbiła do tej groty tylko podpaliła pajęczyny i czekała obserwując jak to się potoczy. W jednej łapce ognisty miecz w drugiej sztylet tanto i tak czekała.

MG:
Pajęczyn było dużo w całej jaskini. Cassandra nie potrzebowała do niej wchodzić, by podpalić pajęcze sieci. Te zaczęły szybko zajmować się ogniem, a sama dziewczyna znalazła sobie takie miejsce, gdzie jej ogień nie zagrażał. I mogła obserwować jak w przeciągu kilkunastu sekund powstało małe interno. Ogień bardzo szybko się rozprzestrzeniał. Pajęczyny paliły się krótko, ale bardzo intensywnie. Po chwili obejął większość jamy. Dziewczyna usłyszała pisk, a potem mogła zobaczyć jak znany jej pająk zeskoczył znad wejścia i popędził w stronę kokonów przez ogień, samemu już płonąc. I nagle eksplodował, jakby ktoś wlał w niego wiadro benzyny. Zdawałoby się, że kokony również zaczęły w podobny sposób eksplodować. Ciepłe powietrze rozeszło się po całej jaskini. Zrobiło się dość gorąco i duszno, ale przynajmniej Cassanra pozbyła się stworów, bez wkładania w to większego wysiłku. Wszystko trwało bardzo krótko, ledwo minutę, może dwie. Po tym czasie jedyny ogień znajdował się na mieczu dziewczyny. Wewnątrz wszystko doszczętnie spłonęło. Po kokonach nie było nawet śladu. Został jedynie popiół.
Ognistowłosa miała teraz przed sobą kilka korytarzy. Dwa prowadziły w dół. Jeden z lewej, drugi na wprost. Były jeszcze dwa korytarze, podobne do przejścia którym weszła Cassandra. No i jeszcze było z pięć tuneli na samym suficie.

Stan postaci:
90 MM. Gorąco.

- A masz paskudo... - rzuciła Cass widząc jak pająk zeskoczył znad wyjścia i pognał w głąb jamy, aby po chwili eksplodować. Zasadzka raczej mu się nie udała i dziewczyna naprawdę była zadowolona, że podjęła takie kroki. Bo kto wie, wszystko mogło się skończyć w momencie kiedy zrobiłaby o jeden krok za dużo i pająk zeskoczył na nią. A tak pająka już nie było, kokonów już nie było. Właściwie nie było niczego prócz popiołu. Podziałało to nawet lepiej niż Cass się spodziewała przez co uśmiechała się teraz z zadowoleniem.
Nie było już dłużej na co czekać, otarła pot z czoła, bo zrobiło się jej kapkę ciepło. I ruszyła dalej. Chciała zgłębić się w tą jamę, aby przekonać się dokąd prowadzi dlatego wybrała jeden z tuneli zmierzających w dół. Na chybił trafił wybrała ten na wprost i zaczęła się w niego zagłębiać. Po minięciu tego wielkiego pomieszczenia znów bardziej ostrożna, bo nie wiadomo na co jeszcze trafi. Szła niezbyt szybko przyświecając sobie drogę ognistym mieczem.

MG:
Idąc w stronę korytarza Cassandra dalej odczuwała gorąco jaskiń. Było gdzieś głęboko pod ziemią, gdzie świeże, chłodne powietrze z trudem docierało. Jednakże dało się oddychać, więc raczej nie było źle. Po wejściu do tunelu dziewczyna od razu poczuła dość nieprzyjemną zmianę. Odór zgnilizny uderzył ją w nozdrza, lecz nie widziała początkowo niczego, co mogłoby być jego przyczyną. Kiedy schodziła w dół znowu zaczęła trafiać na pajęczyny i momentami w zawinięte w nie zwierzęta, jak nietoperze, bądź też kości. Lecz w pewnym miejscu dostrzegła stworzenie wielkości krowy, owinięte w pajęczynę i latały wokół niego muchy. Wszelkie pająki, które napotykała po drodze umykały przed nią. Największe miały wielkość dużego psa i dość szybko pierzchały, że ognistowłosa mogła ujrzeć tylko ich odwłoki i szybko pędzące nóżki. Korytarz był dość wysoki i szeroki, przez co nie robił wrażenia klaustrofobicznego. Aczkolwiek im niżej dziewczyna schodziła, tym bardziej śmierdziało. W końcu doszła do kolejnego rozwidlenia dróg. W prawo, w lewo i na wprost. Zobaczyła jeszcze jak pająki umykały do tego z prawej.

Stan postaci:
90 MM. Gorąco.

Cass nadal dostrzegała przerośnięte pajęczaki, ale nie tak wielkie jak te wcześniej. Poza tym było coś co niepokoiło ją znacznie bardziej, a mianowicie coraz większe i gęstsze pajęczyny w których można było dostrzec szczątki zwierząt. Początkowo stworki wielkości nietoperzy, ale potem trafiła na ciało o rozmiarach krowy i to sprawiło, że zwątpiła. Jak wielkie musiało być coś co zeżarło krowę? A może nie tak wielkie, a w takiej liczbie? Tak czy siak nie zapowiadało się to wesoło i naprawdę zaczynała wątpić czy samotna eksploracja tego miejsca to na pewno dobry pomysł. Szła jednak dalej, wolniej i mniej pewnie, ale szła naprzód aż natrafiła na kolejne rozwidlenie. Miała trzy opcje do wyboru i zdecydowała się na tą najmniej rozsądną, a przynajmniej tak mogło się wydawać - czyli prawa odnoga. Ale nie dlatego, żeby zmierzyć się z jakimś potworem. Raczej po to, aby ocenić z czym ma do czynienia i jeśli uzna, że to dla niej za wiele to zwyczajnie w świecie będzie spierdzielać gdzie pieprz rośnie. Tak, chciała zbadać to tajemnicze miejsce, ale jeśli miała przy tym wyzionąć ducha to kichać na to. Ruszyła w prawy korytarz. Powoli i bardzo ostrożnie.

MG:
Jak się okazało, korytarz którym ruszyła Cassandra stawał się coraz szerszy. Idąc nim dziewczyna w pewnym momencie usłyszała plusk wody, a kiedy spojrzała w prawo mogła dostrzec rwący strumień, szeroki na jakieś pić metrów. Z jego drugiej strony nie było nic ciekawego, poza pajęczynami, oraz pomniejszymi pająkami. Te wpatrywały się ognistowłosą swoimi błyszczącymi ślepiami. Zaś dziewczyna ostrożnie szła i jedyne co mogło ją niepokoić, to zwiększająca się ilość pająków, których spojrzenia bez przerwy na sobie czuła. Ich liczba mogła być zbliżona do kilku dziesiątek. Korytarz prowadził cały czas prosto, lecz miejsce do którego prowadził było na tyle odległe, że płonący miecz nie sięgał do niego swoim światłem.

Stan postaci:
90 MM. Gorąco.

Cass szła sobie powolutku i ostrożnie i nic się póki co nie działo. Korytarz stawał się większy, szerszy, ale nie to przykuło jej uwagę. Ty, co ją zaniepokoiło była zwiększająca się liczba pająków. Może nie były jakoś szczególnie wielkie, ale ich rosnąca liczba stawała się naprawdę problematyczna. Wszak nie miała w swym arsenale nic czym mogłaby poradzić sobie z taką sforą pajęczaków. Szczerze powiedziawszy wolałaby trafić na jakiegoś jednego wielgachnego stwora niż całą masę, bo to zwyczajnie było ponad jej siły.
Zwolniła jeszcze bardziej przyrzekając sobie, że jeśli liczba tych małych potworów jeszcze trochę się zwiększy to bez zwłoki zawróci. A póki co szła cały czas naprzód, tyle że jeszcze wolniej. Dołożyła też materiału do swojej "pochodni".

MG:
Zachowując coraz większą ostrożność, Cassandra znacznie zwolniła swoją ekspansję po podziemiach. Dokładając kolejnych ubrań do płonącego miecza mogła zauważyć, że wpatrywało się w nią jeszcze więcej pająków, które jakby na coś tylko czekały. Zaś dziewczyna krocząc cały czas przed siebie posuwała się do przodu, mijając pajęczyny i pojedyncze zaplątane w nie drobne zwierzęta. I tak szła, nie spiesząc się, aż w końcu przyszło jej się zatrzymać z tej całej ostrożności. Jakieś dwa kroki przed nią leżał szkielet, wyglądający na ludzki. Kości były całkowicie suche, czyste i białe. Nie oblepiały go żadne pajęczyny. Ognistowłosa mogła jeszcze zauważyć zmianę w zachowaniu pająków, które jak do tej pory się tylko przyglądały, to nagle zaczęły biegać, wymijać siebie nawzajem, przepychając się między sobą, by zająć pozycję przy brzegu. Przygotowywały się do skoku, ale jeszcze nie skakały, jakby jeszcze na coś czekały.

Stan postaci:
90 MM. Gorąco.

Pająki zachowywały się podejrzanie, bardzo podejrzanie. Nie podobało się Cass to jak spoglądają na nią wyczekująco. Ale jeszcze mniej podobało się jej to kiedy zaczęły przepychać się i ustawiać bliżej niej. Teraz wyglądały tak jakby zaraz chciały się na nią rzucić. Na co one tak wyczekiwały? Myślenie o tym tylko denerwowało Cass. W jej drugiej łapce już pojawił się sztylet tanto, ale czy to mogło powstrzymać taką chmarę tych przeklętych pająków? I nie tylko ich, bo przecież cały czas na coś czekały. W pewnym momencie dziewczyna zatrzymała się i spojrzała za siebie, uda się jej uciec w razie czego? Szkoda, że nie miała żadnego ognistego zaklęcia, bo jak wcześniej mogła zauważyć ogień działał na pajączki bardzo dobrze. Ale niestety miała tylko swoją prowizoryczną pochodnię do której jeszcze trochę dorzuciła zanim ruszyła wolno dalej.