Zachodnie przedmieścia

First topic message reminder :


To właśnie tutaj udały się dwie Syrenki, które miały zacząć swoją wspólną misje w poszukiwaniu krewnych zaginionej mistrzyni, jednak... Gdzie powinny zacząć? W końcu podziwianie fontanny raczej nie pomoże w ów poszukiwaniach, ale - kto wie? W każdym bądź razie zarówno Lilith, jak i Cassandra znalazły się w tej okolicy, a co zrobią dalej? To już chyba zależy od nich samych...

Cass:
Może i dziewczyna miała jakiś plan, jednak nie uwzględniła pewnego aspektu i to dość istotnego! Jej strój, który miał się pojawić był aż za nadto defensywny, aniżeli możliwości Dusthert, a z tego też powodu wszelkie poczynania dziewczyny spaliły na panewce. W każdy razie Cassandra mogła podziwiać, jak rozkasłana dziewczyna powoli traci na zapale w ów szaleńczej czynności, a i jakby zaczyna opadać z sił, acz... ciut za bardzo? Jakby miała zemdleć! A szkło leżało...

Lilith:
Nasza dzielna Lilith odprowadzona tylko do wyjścia prostym pożegnaniem w akompaniamencie zwrotu, proszącego o podzielenie się informacjami, mogła ruszyć dalej. Do sklepu! Acz nie na zakupy. Bądź, co bądź istniały ważniejsze sprawy, a ów sprawy mogły się kryć za postacią sprzedawczyni, która sama dźwigała raczej ciężkie kartony z towarem, a i najpewniej teraz zajmowała się wyładunkiem towaru, więc... Czy znajdzie czas na Lily?

- Dzień dobry. - Lily uprzejmie zaczęła rozmowę powoli podchodząc do sprzedawczyni.
Z początku zamiarem Syrenki było szybkie przejście do zadawania pytań na temat rodzeństwa, jednak widząc, że kobieta zajęta jest wyładunkiem towaru do sklepu, szybko zmieniła plany. Ta zdecydowanie nie byłaby skłonna do pomocy, jeśli czarodziejka zignorowałaby jej pracę na rzecz swojej sprawy. Lilith podeszła więc do swojego celu od innej strony. Postawiła się na miejscu kobiety i uznała, że ta zapewne będzie rozmowna w stosunku do kogoś, kto pracuje razem z nią.
- Nie przyszłam na zakupy, więc może pani odrobinę pomogę? - zapytała niewinnie modląc się w duchu, by sprzedawczyni przyjęła tę, co prawda interesowną, ale jednak pomoc.
Zerknęła szybko skąd sprzedawczyni zabierała pudła oraz gdzie je zanosiła, a następnie sama zabrała się za przenoszenie. Wypatrzyła sobie karton, który wyglądał na trochę lżejszy, bo czym jak czym, ale siłą Lily nie grzeszyła na pewno. Jedynym na co liczyła było to, że sprzedawczyni jest osobą ufną i nie zacznie podejrzewać o nic dziewczyny przez to raczej niecodzienne zachowanie.
- Chciałabym się pani o coś zapytać. Wie pani co ostatnio dzieje się z Ellie Fourier? Lub jej bratem? - zapytała w trakcie pomagania przy rozładunku.
Adres znała, ale nadal myślała o rozmowie z zegarmistrzem. Według jego słów Ellie w ostatnim miesiącu zaprzestała wizyt u niego, a All ogólnie nie był miłym osobnikiem. Coś szczególnego jednak musiało się stać i może tutaj Lilith mogła dowiedzieć się co takiego.

Podmiana nie podziałała. Dramat! Czyżby opary blokowały jej magiczne zdolności? Taka byłą jej pierwsza myśl. Na chwilę ją zamurowało. Na chwilę. Potem spróbowała jeszcze raz. Tym razem coś prostszego - przywołała chustę, którą owinęła sobie twarz. To nie to samo co kombinezon, który sobie wyobrażała. Tamten idealnie nadawał się do tej sytuacji. Ale to zawsze było coś.
- Trzymaj się! Zaraz cie stąd wyciągnę. - zapewniła coraz bardziej mniej przytomną dziewczynę. Trzeba było działać. I to szybko, bo pewnie Cass tak samo niedługo opadnie z sił i już nic ich nie uratuje. Więc Dusthert robiła to co umiała i lubiła najbardziej - działała. Nawet jeśli chusta nie pojawiła się to tym razem Cass nie dała się zaskoczyć. Byłą gotowa na taką ewentualność i nawet w takim wypadku dopadła do nieprzytomnej, żeby zarzucić sobie ją na plecy i wyjść. Jak byłaby za ciężka to wziąć ją pod ramie i powlec ją za sobą tak, że jej nogi powłóczyły się po podłodze. Kto wie może i sama poszkodowana jej wtedy troszkę pomoże przebierając nóżkami. W każdym razie nie chciała jej ciągnąć po podłodze, w końcu w ten sposób mogła ją pokaleczyć. Jeśli udało się jej wyciągnąć biedaczkę to kopnięciem zamyka drzwi do składziku, żeby zminimalizować wydostawanie się oparów. Potem zaczęła próby ocucenia tej nieszczęsnej dziewczyny.

Lilith:
W chwili, gdy Syrenka odezwała się do sprzedawczyni, ta wzdrygnęła się tylko nieznacznie, jakby przerażona, a i jej ruchy zdawały się bardziej... niepewne? Ba! W pewnej chwili nawet zdawała się o mały włos nie wypuścić skrzyneczki z rąk, a na dodatek... nie spoglądała na Ganthier! W dodatku, jakby tego wszystkiego było mało, to kobieta na propozycje dziewczyny pokiwała tylko przecząco głową, oznajmiając tym samym ciut energicznie, iż ów pomocy nie chce, a i przyspieszając nerwowych kroków w kierunku zaplecza.

Cassandra:
Chustka z kolei nie stanowiła żadnego problemu, a już w niedługim czasie dziewczyna, jak i czerwonowłosa znalazły się przed wyjściem na zaplecze. Mimo wszystko pani sklepikarz zdawała się smacznie spać i cucenie, a przynajmniej ręką nie przynosiło większych efektów poza niezbyt zadowolonym pomrukiem, jak i przewróceniem się na drugi bok. O tak. Rozmowne informatorki były... rozmowne.

Lily przewróciła jedynie oczyma widząc reakcję sprzedawczyni. Oczywiście. Jeśli zegarmistrz nie sprawiał żadnych problemów i najzwyczajniej w świecie porozmawiał, sprzedawczyni musiała już stawiać opory przy czymś tak prostym jak odpowiedzenie na parę pytań. Cóż, najwidoczniej nic nie może iść zbyt łatwo.
Syrenka szybko zrezygnowała z pomagania kobiecie, a jedynie poszła powoli za nią z delikatnym westchnieniem. Stanęła w wejściu na zaplecze blokując drogę do pozostałych kartonów, by sprzedawczyni nie wymigiwała się od rozmowy rozładunkiem towaru.
- Proszę ze mną chwilę porozmawiać. - rozkazała łagodnym tonem. - Nazywam się Lilith Ganthier, jestem z gildii Mermaid Crest. - przedstawiła się i odsłoniła lewy obojczyk ze znakiem gildii mając nadzieje, że uspokoi tym sprzedawczynię.
Gildia już praktycznie upadła, ale jednak nadal powinna być znana i budzić choć odrobinę respektu. Lilith zaczekała chwilę dając kobiecie czas do przyswojenia informacji, a potem kontynuowała wyciąganie z niej informacji.
- Boi się pani czegoś? Chyba nie mnie, prawda? A jeśli tak, dlaczego? - Syrenka zmieniła ton na trochę bardziej oschły, chłodny.
Reakcja na widok czarodziejki była wyjątkowo nienaturalna. I musiała być czymś spowodowana. Po głowie Lily przechodziły różne wersje. Ktoś tu już był i ostrzegł przed wizytą Syrenek? Może to wspomnienie rodzeństwa Fourier wywołało poddenerwowanie? Póki co dziewczyna miała same domysły, ale to już zaraz powinno się zmienić.

Nie działało. Próby obudzenia spełzły na niczym co trochę irytowało Cass. Najpierw ciśnienie podniosły jej dwie staruchy na ławeczce,a teraz to. Znów wyglądało na to, że niczego się nie dowie. W złości wzięła większy zamach, żeby tym razem porządnie przywalić śpiącej nieszczęśnicy, ale się powstrzymała. Byli świadkowie, mogło to potem źle wypaść. Poza tym to pewnie i tka by nie podziałało i tylko obiłaby niepotrzebnie biedaczce twarz. A czy to by jej jakoś pomogło? Znaczy może pomogłoby rozładować irytację, ale nic poza tym. Więc odpuściła. Zamiast tego zmieniła taktykę. Jej nowy cel do znaleźć jakąś miskę, albo nawet lepiej wiaderko, tak wiadereczko lepiej by się nadało. Napełnić je potem wodą - najlepiej zimną. Jak nie ma kranu to można wyjść na zewnątrz poszukać jakiejś fontanny czy czegoś takiego. Napełnić je wodą, wrócić do nieprzytomnie dziewczyny i wylać całą zawartość na jej głowę. Ostatecznie mogłaby to być chociażby jakaś butelka z wodą. A i jak to nie wypali czy nie znajdzie nic takiego, to jest żadnego pojemnika na wodę to... to bierze dziewczynę przerzuca ją przez ramie i wychodzi. Urządzi jej kąpiel w jakiejś fontannie, jeziorku czy stawiku. Może to podziała.

Lilith:
Poczynania dziewczyny może i zdawały się logiczne, jednak po odstawieniu kartonu, a i spostrzeżeniu, iż dziewczyna blokuje jej drogę, sprzedawczyni zdawała się tylko jeszcze bardziej spłoszona, a wraz z kolejnymi słowami Syrenki wzmagała się jej gestykulacja, która przypominała jakieś znaki? Zupełnie, jakby to pracownica sklepu posługiwała się jakimś specjalnym, niezrozumiałym językiem. Czyżby migowym? Jednak dlaczego? Poza tym całokształt najwyraźniej wywoływał presje na osóbce, bo jak się przyjrzeć można było dostrzec przeszklone oczy?

Cass:
Najprzyjemniejszą rozrywką dla mistrza gry byłoby napisać, iż ognistowłosa utopiła dziewczynę w jeziorze, jednak... tak się nie stało. Na szczęście dla Cassandry! Syrenka ruszyła z niewielką miseczką na poszukiwanie wody z fontanny, czy też okolicznego kraniku, a gdy wróciła to dość obficie ochlapała mordkę aptekarki. Masz ci los? Ta niemalże od razu zapowietrzyła się, by chwilę później odkaszląć solidnie i przysiąść, szukając jakiegoś podparcia, by ostatecznie dorzucić: - C-Co... co się stało?

Cass zamarła kiedy dziewczyna po spryskaniu wodą straciła oddech. Biedna płomiennowłosa już gorączkowo przypominała sobie jak należy przeprowadzać pierwszą pomoc, aby znów uratować biedną aptekarkę. Na szczęście tamta jednak odkaszlnęła i zaczęła znów oddychać. Dzięki bogu, kto wie czy przeżyła by więcej pomocy ze strony Dusthert.
- Jezu, aleś mnie wystraszyła... - powiedziała ciężko Cass jedną łapkę trzymając na piersi, a drugą ocierając czoło. Odetchnęła kilka razy, aby zbliżyć się do aptekarki i uważnie się jej przyjrzeć. Wyglądało na to, ze już wszystko z nią w porządku, ale trzeba było się upewnić.
- Dobrze się czujesz? - zapytała kładąc dłonie na jej ramionach. Dopiero po chwili wyjaśniła jej co się stało, kiedy już biedaczka odsapnęła trochę.
- Właściwie nie wiem. Weszłam do twojej apteki i usłyszałam rumor z zaplecza. No i sprawdziłam o co chodzi. Leżałaś tam nieprzytomna kiedy unosił się jakiś gaz o dziwnym zapachu. To cie wyciągnęłam. - zrelacjonowała dokładnie tak jak to zapamiętała. Aby na koniec dorzucić jeszcze... - Ciekawe co to było?... A tak właściwie nie powinniśmy kogoś wezwać czy coś? Niby zamknęłam drzwi, ale ten gaz raczej sam ze składziku nie wyparuje, nie? Coś trzeba by z tym zrobić. - oby tylko to wszystko nie okazało się zbyt dużą ilością wstrząsających informacji. Bo Cass naprawdę nie miała pojęcia jak zareaguje jeśli aptekarka znów zemdleje.

Dopiero widok zaszklonych oczu sprzedawczyni otrzeźwił delikatnie Lily. Wreszcie zdała sobie sprawę, że wzbudzanie strachu w prostej kobiecie nie było najlepszą drogą. Już przeczuwała, że prawdopodobnie nic już nie wyjdzie z jej prób pozyskiwania informacji, ale pomimo tego chciała próbować. Pierwszym krokiem powinno być zdecydowanie dogadanie się z rozmówczynią i przekonanie jej, że Syrenka zdecydowanie kimś, przed kimś należałoby odczuwać trwogę.
- No, już, już. Spokojnie. Niech się pani mnie nie boi. Przecież nic złego nie zrobię. - zaczęła uspokajać sprzedawczynię łagodnym głosem czując się przy tym trochę jakby mówiła do dziecka. Kolejne zdanie już chciała zaczynać słowami "Niech pani powie..." jednak w porę zdała sobie sprawę, że to nie byłaby najlepsza decyzja. Z tego, co zdążyła wywnioskować kobieta komunikowała się za pomocą gestów, co nie było w przypadku niemowy niczym dziwnym, jednak dla Lily była to czarna magia. A nawet gorzej.
- Na jeden pani znak wyjdę i już tu nie wrócę. Ale ja naprawdę chcę jedynie dowiedzieć się kilku rzeczy. - kontynuowała starając się do końca uspokoić rozmówczynię. Nie kłamała. Jeśli kobieta wskazałaby ręką drzwi lub w inny wymowny sposób upraszała o opuszczenie sklepiku, Syrenka po prostu wyszłaby i skierowała się do kawiarenki godząc się z małą porażką. Jeśli jednak sprzedawczyni zgodziłaby się na dalszą obecność Lilith, ta mówiłaby dalej:
- Jestem w Oshibanie, gdyż szukam moich znajomych. Sophie i All'a Fourier. Ale słyszałam, że dziewczynka ostatnio nie pojawia się, a jej brat... - przerwała tutaj dając chwilę do namysłu.
- Czy mogłaby pani zapisać odpowiedź? Nie rozumiem tych gestów. - poprosiła, jeśli kobieta udzieliłaby jakiejkolwiek odpowiedzi w języku migowym.

Cass:
Z pewnością Dustheart musiała poczekać na odpowiedzi, bo dziewczynie przerwało solidne ziewnięcie, któremu towarzyszyły także inne oznaki zaspania, a i najpewniej kobieta ucięłaby sobie ponownie drzemkę, gdyby ktoś non stop do niej nie mówił. Masz ci los! - P-Pewnie jakieś... Jakieś środki nasenne. - odpowiedziała dość sennie, by dodać później jeszcze tylko jedną kwestie, a dokładniej: - Nie. Nie... Nie trzeba, zajmę się tym - jakoś.

Lilith:
Lilith miała nieco bardziej kłopotliwą sytuacje, bo musiała rozwiązać wszystko dość... delikatnie, co mimo wszystko jakoś się jej udało, a kobieta po pewnej ciut dłuższej chwili uspokoiła się, by ostatecznie gestykulując odrobinę mniej skupić swoją uwagę na Lil. W każdym razie sprzedawczyni ostatecznie podeszła do półeczki, sięgając po kartkę i długopis skrobiąc przez dłuższą chwilę, aby wręczyć ów przedmiot z wiadomością Syrence: "Niestety nic nie wiem. Zwykle codziennie z samego rana pan Forier robi zakupy, by zdążyć do przygotować jedzenie dla siostry do szkoły i samemu iść do pracy." - ciut długawa notka, acz najpewniej wiele więcej dowiedzieć się nie miała Lil. Cóż... Pytanie co teraz?

Może i sytuacja była kłopotliwa, jednak to się już nie liczyło, gdyż Lily sukcesywnie skłoniła kobietę do przekazania jakichkolwiek informacji. Prawdę mówiąc te nie były szczególnie pomocne, jednak Syrenka nie miała zamiaru na tym poprzestać. Zwróciła otrzymaną wcześniej kartkę sprzedawczyni i zadała parę kolejnych pytań.
- Dziś też tu był, tak jak zwykle? I nie był jakiś inny..? Agresywniejszy? - cały czas miała na uwadze zachowanie All'a w stosunku do zegarmistrza. Być może w stosunku do sklepikarki był taki sam? - Może mi pani jeszcze powiedzieć gdzie on pracuje?
Przezorny zawsze ubezpieczony. Jeśli Lilith nie spotkałaby nikogo w domu rodzeństwa, zawsze będzie mogła udać się w miejsce pracy All'a. Bo przecież lepszym wyjściem jest zdobycie takich informacji teraz, kiedy już jest się przy kimś skłonnym odpowiadać na pytania niż potem dopiero takich ludzi szukać. Póki co jednak czekało ją ponowne spotkanie z Cassandrą w kawiarni. Ale i to miało nastąpić dopiero po zakończeniu rozmowy ze sklepikarką. Tak więc na razie jedynym, co mogła zrobić Syrenka było czekanie, aż rozmówczyni napisze swoją odpowiedź.

W końcu udało się jakoś skomunikować z aptekarką. Małymi kroczkami, ale cały czas do przodu. Ale niestety w żaden sposób nie zbliżyło to Cass do dowiedzenia się czegokolwiek o rodzeństwie mistrzyni syrenek. Właściwie to przez to wszystko zupełnie o tym zapomniała. Tyle się działo, że to chyba nawet nie dziwne, ze taki szczegół wyleciał jej z głowy.
- Ej! Tylko mi tu znów nie zasypiaj! - może niepotrzebnie płomiennowłosa unosiła głos, ale nie chciała żeby tamta znów odpadła. Bo... Właśnie~ Udało się jej przypomnieć po co właściwie tutaj przyszła.
- Skoro mówisz, że sobie poradzisz to okey. - zaczęła podnosząc się. Klęczenie nad aptekarką może tylko ją denerwowało czy cuś. - Więc nie będzie problemu? - chciała się jeszcze upewnić. Jak tamta potwierdziła to Cass mogła już przejść do rzeczy.
- Dobsz~ Więc ten... tak właściwie to przyszłam tutaj w dość konkretnej sprawie.. Znasz może All i Ellie Fourierów? - przeszła od razu do rzeczy. Zapytała licząc tym razem na jakieś postępy. Jeśli aptekarka utnie sobie teraz komara to pewnie Dusthert padnie plackiem na podłogę.

Lilith:
Na pierwsze pytanie sklepikarka tylko przytaknęła nieznacznie głową, aby następnie z potakiwanie przejść na przeczące kiwanie główką w momencie padnięcia ostatnich słów Syrenki względem postawy mężczyzny. Na dodatek ostatnie poruszone kwestie względem miejsca pracy zajęły dziewczynie nieco dłużej, po czym naskrobała na karteczce, na której to widniało proste słówko, a dokładniej - fabryka. Następnie ów papierek został oczywiście podany Lili.

Cassandra:
Ognistowłosa miała nieco bardziej ożywioną rozmowę, która pomimo senności drugiej strony zdawała się zawierać chociaż jakieś słowa! Co prawda początkowe kwestie nie zostały nawet skomentowane, jednak na kwestie poradzenia sobie odparła tylko: - Tak, chyba. - po czym ponownie ziewnęła, spoglądając ciut zamglonym wzrokiem na Dusthert. Dodatkowo w dalszej kwestii odpowiedziała jeszcze: - Trochę. Każdy zna tutaj każdego...

Cass zacisnęła dłoń w piąstkę uśmiechając się wesoło. W końcu czegoś się dowiedziała. Tak jest, nie wróci do Lily z pustymi rękoma. Znaczy... Nie, niczego póki co się nie dowiedziała i jak tylko sobie to uświadomiła to jednak mina jej trochę zrzedła. Ale coś jednak miała, jakiś punkt zaczepienia. Mogła się czegoś dowiedzieć od aptekarki, ale ciężko to mogło iść. Bo jeśli ta tylko będzie ziewać i odpowiadać pojedynczymi słówkami to trochę to może zająć. Więc płomiennowłosa postanowiła zadziałać.
- Więc wiesz o kogo chodzi? Świetnie. Możesz mi coś o nich więcej powiedzieć? - zaczęła podnosząc się i rozglądając. - Ale najpierw trzeba cię postawić na nogi bo zaraz zaśniesz.. - dodała odchodząc kawałek ku pierwszej półeczce.
- Masz tu jakąś kawę czy coś? Muszę cię obudzić, bo inaczej niczego od ciebie nie wyciągnę. - zapytała później myśląc na głos. Po prostu gadała to co myślała nie upiększając tego chociaż mogło to kiepsko zabrzmieć. Ale kto by tam zwracał na to uwagę. Pewnie nie ta zasypiająca dziewczyna. A nawet jeśli to potem się jej to wyjaśni.
- Więc? Masz tu jakąś kawę? Zrobię ci i pogadamy.. - znów zwróciła się do aptekarki jakby za pierwszym razem nie odpowiedziała. I... jak mówiła tak zrobiła. Jak tylko zlokalizowała jakiś czajnik i pudełeczko z kawą od razu wzięła się za przygotowanie. I sobie samej też by zrobiła. Oczywiście jeśli znalazła składniki i sprzyjające warunki. Jeśli nie dało się tutaj zaparzyć kawy to trudno. Zwyczajnie gnębiła aptekarkę dalej nie pozwalając jej zasnąć zasypując ją potokiem słów.
- Bo wiesz szukam ich. Mam dla nich wiadomość o ich siostrze. Tylko nie wiem gdzie ich znaleźć. Możesz mi jakoś z tym pomóc? Wiesz gdzie ich szukać?

Lily słuchała... A raczej obserwowała kobietę z uwagą i zapamiętywała wszystkie przekazywane przez nią informację. A z nich wynikało, że All był niemiły jedynie dla starszego zegarmistrza. Zainteresowało to Syrenkę, jednak po chwili jakby się otrząsnęła i zdała sobie sprawę, że grzebie za głęboko. Przecież jej zadaniem było odnalezienie rodzeństwa mistrzyni, a nie rozwiązywanie zagadek dotyczących ich życia na przedmieściach Oshibany. Czarodziejka uśmiechnęła się do siebie dziwiąc się własnej nadgorliwości, z której wcześniej nawet nie zdawała sobie sprawy. Wzięła kartkę, na której były zapisane odpowiedzi sprzedawczyni, schowała w kieszeni bluzy i ostatni raz zwróciła się do niej:
- Dobrze, nic więcej nie chcę wiedzieć. Bardzo pani dziękuję za pomoc i jeszcze raz przepraszam za początkowe problemy. - skinęła delikatnie głową w kierunku rozmówczyni, a potem skierowała się już do wyjścia. - Do widzenia. - rzekła na koniec nie odwracając się już.
Po wyjściu ze sklepu przeciągnęła się jeszcze, zasunęła bluzę do końca i nie zwlekając długo ruszyła do kawiarenki, by zaczekać na Cassandrę. Po dotarciu tam postarała się znaleźć wolny stolik, by zająć miejsce przy nim i umilić sobie czas oglądaniem wnętrza pomieszczenia.