Ulica Kolorowa

Uścisnął dłoń po czym momentalnie puścił. Uśmiechnął się w stronę dziewczyny.
Nie smuć się. Poza tym on nie był mój. Po prostu wezwałem jego duszę na tym polega moja magia.
Wystawia przed siebie dłoń i zaczyna nią dziwnie kręcić spoglądając na nią.
Moją magią jest magia dusz. Przyzywam dusze by z nimi walczyć bądź porozmawiać. Mogę przyzywać dowolne dusze coś jak medium lecz mogę ich przyzwać tylko 2 taki to minus.
Po powiedzeniu tego minusa lekko posmutniał i schował ręce do kieszeni i próbował się oprzeć o ścianę, której nie było i się wywalił na ziemię lecz najzwyczajniej w świecie się uśmiechnął. To było dość dziwne kto się śmieje po upadku o to jest pytanie.

Nie jego pies... I co z tego? Pies to pies, żywe stworzonko~! Ale wracając... wychodzi na to że Aprilcia miała rację~! Duch... Coś wiele tych rodzai duchów, spokojnie by materiału starczyło na jakaś porządną trylogię.
- Umiesz przywoływać duchy~!?
Zapytała z niedowierzaniem, aż nagle chłopaczyna poleciał do tyłu i o beton. Aprilcia zaczęła go bacznie obserwować, czy oby na pewno żyje, ale wyglądało na to że nic sobie nie zrobił.. Ale na pewno?
- Nic ci nie jest? Żyjesz? Wszystko w porządku? Wstawaj...
Znowu pierdyliard pytań bez dania czasu na jakąkolwiek odpowiedź. Od razu podała leżącemu chłopakowi rękę co by pomóc mu wstać. Skorzysta z tego? Się dowiemy...
- Wiesz... też jestem magiem i też umiem przywoływać duchy. Tylko trochę... inne.
Bardzo... inne. Nie duchy zmarłych osób, a bardziej osobliwe można by rzec.... Nie z tej planety. Ba! Nie z tego świata. I co więcej - o ogromnej mocy. Nic tylko być dumnym z takiego skilla!

I znowuż zaczęło się multum pytań na, które nie miał czasu odpowiedzieć, ale jakimś cudem udało mu się zyskać chwilę czasu na odpowiedź.
Tak żyję dzięki za troskę.
Skorzystał z pomocy dziewczyny i chwytając za jej rękę wstał. Otrzepał się z kurzu, który miał na ubraniu. Rozejrzał się wokół ulica nagle opustoszała. Zapewne dzięki temu że Kyo wezwał duchy, które znikły, albo z jakiegoś innego powodu.
To intrygujące. Tak właściwie jak przywołuje dusze to one mają swój inny świat. Nie ma on nazwy lecz skądś się one muszą brać.
Po tej wypowiedzi lekko się uśmiechnął i spojrzał w niebo, a że akurat słońce świeciło to poraziło go po oczach.

Jednak przeżył~! O jedną ofiarę dzisiaj mnie. No bo co jakby przywalił łbem o jakiś kant? Potem zbieraj takiego z ulicy... Niektórzy z kolei mają nieraz takiego pecha że uderzą w kamień głową, wjedzie na nich dorożka, przygniecie ich drzewo i na koniec na zakończenie żywota takiej osoby znajdzie się jakiś psychopata.
- Nie wątpię... Ta wielowymiarowość... Nigdy nie wiadomo czy nie istnieje jakiś alternatywny świat. Hmm... Widziałeś może kiedyś gdzieś coś takiego?
Ważne pytanie, skoro ma coś wspólnego z duchami i magią. Nie ważne z jakimi, ważne, że ma. Wyciągnęła z kieszeni srebrny klucz, ładnie zdobiony, dość duży... W sumie wyglądał na drogocenny. Trzymała go w pewnej odległości od chłopaka. Faktycznie, zależało jej na informacjach ale tknąć klucza nie da.
- Jest ich trochę na świecie i szukam ich. Są też takie tylko złote i te też szukam... i szukam jeszcze jednego, tutaj już jest problem bo nie wiem jak wygląda ale wiem, że jest... chyba. Pewnie jest jeszcze ładniejszy od tych.
Czekała na odpowiedź, jakąkolwiek w sumie. A nóż widelec coś wie. Każdego warto zapytać by mieć pewność że gdzieś coś nam pod nosem nie umknęło.

Przetarł oczy po niefortunnym spoglądaniu w słońcu. Przez chwilę widział świat tak jakby był rozmazany. Gdy już w końcu mógł widzieć przyjrzał się kluczowi i pokiwał głową na nie.
Przykro mi nie widziałem żadnego takiego klucza. Ale jak czegoś się dowiem dam ci znać jeśli to nie będzie problemem.
Lekko się zaśmiał przy tym mówiąc, gdyż nie wierzył że znajdzie coś takiego.
Wiesz co całkiem dużo mówisz i nie dajesz dojść ludziom do słowa.
Odpowiada z lekkim uśmiechem na ustach po czym idzie się oprzeć lecz tym razem o ścianę, która stała niedaleko chłopaka.

Nie widział... Szkoda. No cóż... Lajf. Schowała klucz z powrotem tak, co by potem nie wypadł. W sumie mogłaby sobie przyzwać Uszatka, bo czemu nie? Tylko po co bez potrzeby demonstrować swoją magię? Zawsze to jakaś przewaga.
- Byłabym wdzięczna jakbyś mi powiedział jak takie znajdziesz. Dla normalnych magów nie mają one w sumie wartości, a mi są potrzebne.
Czy powie czy nie... w sumie znając życie zapomni albo będzie chciał go sprzedać, a potem takie ludziki się bogacą. No cóż z tym zrobić?
- To nie tak, że za dużo mówię. To ludzie mało mówią i czekają jak jakieś cielaki aż ktoś da im dojść do słowa.
No bo Aprilka nie będzie mówiła mniej lub więcej bo KTOŚ też chce coś powiedzieć. O wszystko trzeba walczyć, niestety, nawet o próbę wtrącenia swoich trzech groszy.
- Hmm... Chciałbyś iść ze mną na misję? Znalazłam jedną, nawet ciekawą gdzie będzie mnóstwo duchów, zjaw i innych dziwów.
Warto zapytać, ne? Na misji, nawet najłatwiejszej, warto mieć jakieś mięso armatnie. Tak na wszelki wypadek.

Nadal opierał się o ścianę. Solidną ścianę, która nie miała zamiaru upadać. Wysłuchiwał dziewczyny uważnie. W końcu nie miał wyjścia zwłaszcza jak jest to dość gadatliwa osóbka. Gdy usłyszał o misji dotknął swojej brody i zaczął się zastanawiać.
Ta jasne czemu by nie może być ciekawie.
Przestał opierać się o ową ścianę i zaczął iść w stronę słońca. Lecz po chwili się zatrzymuje i z uśmiechem spogląda na dziewczynę.
To jak idziemy?

No patrzcie... ZGODZIŁ SIĘ~! Milusio... Czyli idą w... 6 osób~! Czyżby zrobił sie tłok? Who know... się zobaczy. Póki co nie zostało nic innego jak od razu z kopyta pójść w stronę miejsca gdzie przesiadywał zleceniodawca. Nawiedzony dom... Tak, to był cel do którego zaczęli zmierzać. Zamiast odpowiadać na pytanie, po prostu podeszła do chłopaka by iść koło niego w stronę pewnego miejsca kierując się pod adres który widniał w ogłoszeniach na tej samej kartce co treść zadanka. Ponoć trudnego, noale... Się zobaczy.

z/t oboje

To właśnie tutaj swe poszukiwania rozpoczął Asthor. Czego szukał? A to tajemnica, podobno kobiety lubią tajemniczych mężczyzn. Już wcześniej dowiedział się o imprezie czyt. zamieszkasz na ulicach miasta, a co to mogłaby być za rozróba bez naczelnego hultaja Asthora? Oczywiście, że żadna. Tak więc i maga błyskawic zabraknąć nie mogło. Już wyobrażał sobie tłumy lasek skaczących i wieszających się na jego szyję ze słowami "Kocham Cię wybawco Magnolii, w nagrodę weź moje dziewictwo". Ale żeby tak się stało trzeba było wziąć się do roboty. Co tutaj dużo gadać trzeba było znaleźć jakieś miejsce, gdzie można by się zabawić.

Swe poszukiwania rozpoczął od spokojnego spacerku wzdłuż ulicy kolorowej. Jednak samemu ciężko znaleźć cokolwiek w tak dużym mieście. Dlatego właśnie użył zaklęcia rangi D, aby przywołać swojego ptaka gromu, który za zadanie miał krążyć nad magiem błyskawic i obserwować nie tylko ulicę kolorową, ale również przyległe tereny [tematy]. W końcu z góry widok był z pewnością dużo lepszy niż z ziemi. Gdyby ptak coś zauważył na pewno dałby znać swojemu właścicielowi, aby się zainteresował jego znaleziskiem.

Jednak wiedząc, że będąc łowcą sam mag może stać się potencjalnym celem przeciwników również nie spuszcza gardy. Jest przygotowany do ewentualnych ataków, przed którymi jego ptak również może go ostrzec w razie ataku jest gotowy do uników. W razie pchnięć, strzałów czy uderzeń prostych lub innych uderzeń o podobnym kierunku odskakuje bok, w razie cięć równoległych do ziemi czy uderzeń sierpowych lub innych o podobnym kierunku odskakuje do tyłu. W razie gdyby było to nie realne ze względu na zaskoczenie używa kroku pioruna [PWM], aby nieco zwiększyć swoje szanse na unik. Obserwuje wszystko. Przód, ludzi, którzy pojawiali się na ulicy, nawet jeżeli z pozoru wydawali się niegroźni, budynki, okna i balkony, wszystko zarówno z przodu, tyłu, boku, góry czy spod ziemi. Ogólnie rzecz ujmując uwaga wersja hard. Poszukuje oczywiście podejrzanych rzeczy.

MM=94%

Cóż na ulicy nic się nie działo... Ot zwykłe miejskie życie, nikt nie przewidywał chyba, że Magnolia niedługo stanie się miejscem walki. Cóż pierwszy ruch jak widać był chybiony. Trzeba było szukać dalej. Z tym właśnie postanowieniem mag błyskawic po przywołaniu ptaka gromu udał się do innego miejsca w celu poszukiwania walki i możliwości popisania się swoimi umiejętnościami. Może tym razem lepiej trafi z miejscem.

z/t

Tego dnia Księżniczka, wycieńczona poprzednią misją, postanowiła poprawić sobie humor idąc na zakupy. Za cel obrała wielką galerię handlową pełną sklepów z ciuchami. Przyznać trzeba, że rzeczywiście, naoglądała się i to dużo. Ona jednak zapragnęła czegoś więcej, chciała to wszystko przymierzyć, zanim coś kupi. W końcu jest księżniczką, no nie? Nikt jednak nie traktował jej jak damy i nie usługiwał jej, przynajmniej na tyle, aby zaspokoić rozpieszczone kaprysy niewiasty. Musiała sobie radzić sama i tak też uczyniła.

Gdy już skończyła latanie po wszystkich sklepach, wybrała najlepszy z nich. Następnie wyselekcjonowała 50 potencjalnie najpiękniejszych sukienek i wybrała się z nimi przed witrynę sklepową, aby oglądać się w wielkim odbiciu. Położyła 48 sukienek na ziemi zostawiając tylko po jednej w prawej i lewej dłoni. Przyłożyła do ciała i zdenerwowała się, bo z takim tempem przymierzania nie zdąży obejrzeć wszystkiego przed zamknięciem sklepu. Podniosła więc z ziemi jeszcze 8 sukienek, ułożyła z nich półokrąg i użyła low power slow mode (C), aby spowolnić czas. Co prawda sukienki zawisły w powietrzu, można było więc oglądać wszystkie ich odbicia, jednakże sama księżniczka również została spowolniona, w efekcie czego nie mogła ich wszystkich przyłożyć do ciała. Chwilę po oglądaniu sukienek w lustrze, wszystkie spadły na ziemię. Totalna klapa! Do tego zleciał się personel, oskarżający Księżniczkę o dewastację ubrań i wypraszający ją ze sklepu. Cóż, chyba będzie musiała wrócić tu następnego dnia, aby kupić jakieś ciuszki.

Rozgoryczona powróciła do swojej wieży by przez całą noc zastanawiać się, w jaki sposób można zmusić ciuszki do lewitacji. Stwierdziła, że musi opracować zaklęcie, które sprawi, że to ubrania zatrzymają się w czasie, podczas gdy ona musi pozostać zdolna do poruszania się. Wyciągnęła z torebki swój notes i choć bardzo nie lubiła pisać (od tego są usługujący faceci), wyskrobała kilka planów i strategii.

Low power slow mode polegał na emanowaniu chłodną energią ze swego ciała we wszystkie strony, w efekcie czego świat wokoło stawał się zamrożony. Księżniczka była w tym zaklęciu epicentrum i zapalnikiem. Snując różne pomysły, jak ten punkt przenieść poza jej ciało w pewnym momencie zasnęła przy biurku, tak więc, nic sensownego nie wymyśliła.

Niezadowolona udała się następnego dnia do galerii, aby poprzymierzać ciuchy. Wzięła trzy wieszaki z ubraniami i na długości wyciągniętej dłoni, rozkazała im zawisnąć w miejscu, jednak te spadły po otwarciu dłoni. Dobrze, że tym razem personel nie usłyszał hałasu. Zastanowiła się przez chwilę, czy nie zapomniała o którymś z ważnych elementów low power slow mode (C). Może kształt ma znaczenie? Wyglądało na to, że tak, bowiem kiedy używała trybu spowolnienia, wyobrażała sobie krąg wokół siebie. Po raz kolejny wyciągnęła przed siebie ubrania, lecz tym razem wyobraziła sobie, że znajdują się one w metrowej skrzyni na ciuchy, którą posiadała na stare ubrania (tak, co raz upadło na ziemię, już jest stare i poniszczone). Tym razem ciuszki zawisnęły w powietrzu, jednak tylko na krótką chwilę, może na dwie sekundy przy zaokrąglaniu w górę. No cóż, może nowe zaklęcie przyda się bardziej, gdy zostanie zaatakowana przez jakiegoś rozbójnika, bo do oglądania ciuchów zdecydowanie się nie nadaje.

z/t