Biuro Ministra ds. Kultury i Zabytków

First topic message reminder :


Bjorn został wezwany do Ery, w związku ze sprawą Shirotsume. Jako ktoś wysoko postawiony i na dodatek umiejscowiony wręcz w samym centrum wydarzeń nic dziwnego, że był potrzebny na obradach. Ale to nie znaczy, że nie miał czasu chwilę się przygotować do obrad. Akurat potrzebował dokumentów dotyczących Shirotsume. Cokolwiek. Znaczenie historyczne, kulturowe, strategiczne. Tylko... cała Rada została postawiona na nogi. Brakowało rąk, gdy próbowano ogarniać. A Christensen potrzebował dodatkowych papierów. I kawy. I czekał. I się zaczynał niecierpliwić...

Szczerze mówiąc nie spodziewała się niczego po szefie, oboje się nie znali. Ona bardziej czuła w jego kierunku pewien rodzaj strachu i szacunku. W końcu co miała innego czuć? Znali się krótko, a jedyne co jej szef do niej mówił to polecenia. Zapowiadało się na ich pierwszą normalną rozmowę. Zaskoczyło ją westchnięcie Bjorna, aż spojrzała na niego. Słysząc pierwszą część odezwała się tylko:
- Dziękuję.
Po prostu chciała się zachować zgodnie z zasadami kultury. Jednak gdy o tym myślała za każdym razem coś ruszało jej serce. Zresztą kogo by to nie ruszyło? Jej jedyna rodzina była poza jej zasięgiem, to sprawiało, że czuła się po prostu źle i samotna.
Nie do końca rozumiała słowa Bjorna. Taka była. Jej celem było odnalezienie brata, jednak uszczęśliwianie ludzi od zawsze było jej naturą, tak jak dbanie o przyjaciół Fairy Tail. Nie widziała innego sensu własnego życia. Nie miała rodziny, miłości. Jej jedyną ambicja była praca, która mogła uszczęśliwiać ludzi.
- Mógłby mi to Pan Minister bardziej wytłumaczyć i czy Pan Minister ma jakiś cel? - chyba wychodziła już poza zwykłe relacje z asystentką. Skoro on chciał ją poznać to powinno, to działać w obie strony, prawda?

Czarnoskóry minister Rady nie zdziwił się bardzo, że jego słowa nie zostały zrozumiane. Była to bowiem jego opinia, która była całkiem skomplikowana i nie zawsze w pełni zgodna z przewidywaniami społeczeństwa. Teraz pozostało mu wiec nic innego jak wyjaśnić zawiłości jego opinii.
-Wyobraź sobie, że jesteś szklanką. Celem szklanki jest posiadanie w sobie napoju. Jeżeli rozlejesz swój napój do innych szklanek, by one mogły spełnić swoją rolę, ty nie spełnisz swojej. - metafora. Może niezbyt precyzyjna, ale liczył, że taki sposób przedstawienia, łatwiej trafi do jej asystentki. -Jeżeli będziesz tylko pomagała innym, nie zważając na siebie, możesz utracić przed oczyma swój własny cel, swoje własne pragnienie, swoje własne szczęście. Odrobina egoizmu, by zachować w sobie trochę napoju, nie zaszkodzi. - powiedział spoglądając uważnie na dziewczynę, czy zrozumiała. -Pomaganie innym jest piękne i godne pochwały. I jeśli Cię uszczęśliwia to bardzo dobrze. Ale znajdź wpierw swój cel, swoje pragnienie. I dąż do niego. Pomagając innym po drodze. - wziął i się rozgadał. Ale było też inne pytanie. Na samą jego treść przyszła mu na myśl jedna osoba. Miał cel. Wziąć ślub z najpięknięjszą kobietą pod słońcem. Mimochodem spojrzał na zdjęcie, leżące na jego biurku z jednych z przeszłych wykopalisk, na których był wraz z Alezją. Nieświadomie uśmiechnął się na samą myśl, na samo wspomnienie tej cudownej czarodziejki. Czuł się błogo, po prostu na samo wspomnienie rudowłosej istoty z jego najskrytszych, a zarazem wciąż niezwykle czystych pragnień. -Owszem, mam. - powiedział błogim, wręcz zrelaksowanym tonem, po czym znów spojrzał na Ame. -Wyjaśniłem dostatecznie dobrze? - spytał, wciąż mając humor poprawiony. Ach, to szczęście czarnego dziecka za jedną psią dziewczynę.

Nie rozumiała stanowiska swojego przełożonego, ba wydawało jej się, że jest ono wbrew jej naturze. W końcu to ponad połowa jej życia. Zawsze komuś pomagała, gotowała, sprzątała i brała dobro innych, szczególnie rodzeństwa, nad swoim własnym. Mimo wszystko nie zgadzała się ze słowami Bjorna. Jasno już wcześniej powiedziała swój cel, a było nim odnalezienie brata.
- Wydaję mi się, że tak - powiedziała w końcu Amelie, mimo wszystko uważnie słuchała przełożonego. Tak została nauczona, by odnosić się z szacunkiem do ludzi, którzy ją otaczają. Nauka nie wydawała się skomplikowana, ale mimo to w pewnym stopniu blokowała dziewczyną. Czasem nie można robić czegoś wbrew swojej naturze.

No i gicik. Skoro zrozumiała to dobrze. BJ przejrzał jeszcze na moment papiery, po czym wyjął książkę, którą zgodnie z wolą swego ludu zabrał (wbrew wiedzy ówczesnych właścicieli) z Shirotsume. Zajął się sprawami rady, teraz pozostało więc mu tylko wrócić do wcześniej zaczętych spraw, tj. w tym wypadku nauki nowej magii.
-Wszystko musi iść do przodu. - powiedział spokojnie spoglądając na książkę, a następnie na Ame. -Także Ty i ja. Dlatego ruszam na Sorcen, jest tam coś, co pozwoli mojej magii się rozwinąć. Jednocześnie mam coś, co pozwoli także i Twojej magii się rozwinąć. - to powiedziawszy wskazał na książkę napisaną przez Agalasta. -Ruszam do portu, jeżeli zechcesz się rozwinąć, udaj się ze mną. - po tych słowach wstał, spokojnie się spakował, wziął książkę i wyszedł.

z/t

Mimo wszystko Carver była naprawdę rozgarniętą kobietą, jednak nie rozumiała tego przejścia z poważnej rozmowy w coś całkowicie naturalnego czym była podróż. W sumie to Amelie chyba pierwszy raz zobaczyła rozluźnionego Bjorna i jeszcze nie była w stanie się do tego przyzwyczaić. Mimo wszystko szef pozostanie szefem. Jakiś dystans dziewczyna musiala zachować, może dlatego tak dziwnie zabrzmiało w jej uszach, gdy murzyn powiedział ty i ja. Aż coś się jej w brzuszku przewróciło.
Pewnie z powodu ich relacji Amelie pomyślała, ze to zwyczajny rozkaz i tylko kiwnęła głową, a następnie ruszyła w tym samym kierunku co minister.

z/t