Turniej

First topic message reminder :

Sierpień X801

Był to jeden z gorętszych dni sierpnia. Słońce grzało niemiłosiernie, a na niebie nie było żadnej chmury. Do tego nie było żadnego, nawet najmniejszego wiatru. Idealne warunki do strzelania. Wszystko pięknie się zgadzało, oprócz samopoczucia łucznika. Wyjątkowo w na obrzeżach Hosenki zostały zorganizowane zawody łucznicze. Miał to być prezent, czy moment w którym Nimue zmieni nastawienie do świata. Od ponad dwóch miesięcy czuła się okropnie. Zero poczucia własnej wartości, czy krzty szczęścia, a wszystko spowodowane to było jednym zdarzeniem - śmiercią Dona. Jej brat, morderca obecnie siedział w psychiatryku, natomiast życiowy mentor dziewczyny leżał pod ziemią. Nie zdążyła nawet pokonać jego wewnętrznego trolla! Jak się z tym czuła? Kompletnie nie wiedziała jak się zachować i po czyjej stronie być. Serce nakazywało jej stać po stronie brata, jednak on był mordercą...
Nerwowo pokręciła głową. Nie mogła o tym myśleć, nie teraz. Nadeszła jej kolej by oddać ostatni strzał. Pozostałe bez natłoku myśli zostały oddane perfekcyjnie. Za każdym razem gdy zaczynała myśleć kończyło to się w ten sam sposób - rykiem płaczu. Podczas ostatniego strzału, ręka zaczęła się jej lekko trząść. Nienawidziła tego stanu. Ona, łuk i strzała to jedność, jednak teraz było inaczej. W momencie, gdy ona ma wątpliwości nie trafia. Tak też się stało. Strzała nie dotknęła, nawet tarczy do której miała strzelać. Spojrzała na to raz jeszcze. Brew drgnęła jej z nerwów. Biegiem ruszyła na tyły konkursu. Z jej policzków zaczęły lecieć powoli łzy. To był TEN dzień. Wszystkie złe emocje się z niej zebrały. Jedna strzała przesądziła o jej humorze. Miała dość wszystkiego, nawet strzelać poprawnie nie potrafiła, co dla maga łucznictwa jest dziwne. To tak jakby dziewczyna przestała oddychać, bo dostała okres. Żenujące i nieciekawe zachowanie. Usiadła z tyłu, zakryła twarz rękoma i cicho płakała. Nie chciała by ktokolwiek ją zauważył. Nie życzyła sobie, aby ktoś zobaczył ją w takim stanie. Nie wybaczyłaby takiemu draniowi. Samotność to samotność dla Nimue. Trochę czasu bez ludzi, zejdzie jej zły humor. Jednak to trochę potrwa.

Ezra zareagował odruchowo. Kiedy tylko zauważył lecący w jego stronę przedmiot przeniósł ciężar ciała na lewą stopę, wykonując obrót i schodząc z toru lotu. Jednocześnie prawą dłonią chwycił za rękojeść Meiyo i dobył miecza jednym płynnym ruchem, przecinając kępkę trawy na dwie równe połowy. A potem spojrzał Nimue prosto w oczy. Tym razem i w jego głosie słychać było twardszy ton. Mag ściągnął nieco brwi, mówiąc do dziewczyny:
- To było głupie. - rzucił krótko, opuszczając ostrze. - I nierozsądne. Mogłem zrobić ci krzywdę. Skoro zaś dalej upierasz się przy dziwnych porównaniach, to nie. Nie spałem z trollem. Skoro jednak sama mnie tak nazwałaś, ja zaś wiem co mam pod bielizną, to wiem że trolle także są dobrze wyposażone. Nie muszę spędzać z żadnym nocy żeby to potwierdzić.
Szermierz podszedł do dziewczyny, chowając jednocześnie miecz i uważając na ewentualne dalsze pociski. Płynnym zdecydowanym ruchem chwycił jej podbródek w lewą dłoń i zbliżył swoją twarz do niej, patrząc jej w oczy.
- Obrażanie się na takie rzeczy to oznaka dziecinności moja droga. - powiedział zbliżając swoje usta do jej. - W gruncie rzeczy jedyne co powiedziałem, to komplement odnośnie tego, że jesteś całkiem atrakcyjna. Twój temperament psuje nieco ogólny obraz, ale ja lubię osoby z wyrazistym charakterem.
Al Sorna uśmiechnął się krzywo, prawie dotykając jej ust swoimi. Spodziewał się ataku, więc uważał zarówno na jej ręce, jak i na nogi. Oberwanie kopniakiem między nogi nie znajdowało się na liście jego dzisiejszych zadań i nie miał ochoty tej listy zmieniać. Pocałował krótko dziewczynę i odsunął się.
- A teraz jeśli pozwolisz, naprawdę sobie pójdę. Muszę załatwić kilka spraw, a wieczorny trening sam się nie odbędzie.

Dziewczyna spojrzała na chłopaka krzywo. W końcu i jemu się dostanie. Natura wymaga harmonii, a osoba która cały czas unika, może kiedyś coś stracić, na przykład rączki hehe. Ułożyła usta w grymas, sama do końca nie wiedziała jak powinna zareagować. Może powinna od razu zadać kolejny atak? Stała wyprostowana, a głową trzymała wysoko. Wszystko po to by pokazać wyższość nad chłopakiem. Nie chciała być uległa. To Darksworth zawsze są tymi silnymi.
- Sam jesteś głupi - odpowiedziała. Brzmiało to szczeniacko, jednak idealnie wyrażało wszystkie emocje, które obecnie wzbierały się w jej rudej głowie. Głównie było to obrzydzenie do jego osoby. Nikt nie wydawał się jej tak bezczelny jak ten chłopak.
- Jeżeli myślisz, że się Ciebie boję to się mylisz - odpowiedziała ostro, a zaraz po tym dodała - Nie mam zielonego kim jesteś i co zrobiłeś. Mało mnie obchodzi co masz w spodniach. Tak, jesteś wielkim brzydkim trollem i na pewno masz małego. Zdanie nie zmienię.
Brzmiało to poważnie. Gdy przychodziła do obrażania jej osoby, potrafiła zachować powagę. Nie lubiła jak ktoś specjalnie sprawia, że jest osobą ulegającą w rozmowie. Za każdym razem wydawało jej się niekulturalne i pachniało trochę trollem. Gdy chłopak do niej podszedł nie ruszała się.
- Obrażanie się na takie rzeczy to oznaka niewinności- odpowiedziała sucho i nie przysłuchując się kolejnym słowom chłopaka, postanowiła kopnąć go w łydkę. Co jak co, ale nikt nie będzie jej w kasze dmuchał.

Ezra uśmiechnął się w duchu, słysząc odpowiedź dziewczyny. Cóż, pewności siebie z pewnością jej nie brakowało. Ale zaczynała nudzić go ta bezproduktywna wymiana złośliwości. Miał już odejść, kiedy dziewczyna spróbowała go zaatakować. Zareagował odruchowo, zasłaniając się pochwą miecza, a następnie podcinając jej nogę, wybijając z równowagi i sprawiając, że pyskata rudowłosa wylądowała na tyłku.
- I co ja ci przed chwilą mówiłem? - westchnął głośno, kucając po uprzednejszym daniu kroku do tyłu, aby wyjść z zasięgu ewentualnego kopnięcia. - No ale niech będzie, przyznaję że trochę się z tobą droczę. Jednakże nie mam zamiaru psuć sobie humoru kłótnią w tak piękny dzień. Dlatego...co powiesz na zawieszenie broni? Stawiam obiad w ramach przeprosin. Ewentualnie kolację i nocleg.
Al Sorna wypowiedział ostatnie zdanie z lekką przekorą w głosie. Prowokowanie dziewczyny było niemal zbyt proste...