Imię: Ma ich zbyt wiele, by spamiętać wszystkie. Rodzice nadali mu jednak tylko jedn, choć i jego nie pamięta. Z tej racji nadał sobie nowe, a brzmi ono Emrys.
Pseudonim: Yyy... wszystkie jego pozostałe imiona. Chyba.
Nazwisko: Z tego, co jeszcze sobie przypomina, to Blackrogue.
Płeć: Tu też trudno stwierdzić, choć urodził się mężczyzną, jednakże jego styl bycia nakazuje mu być trochę tym i trochę tym.
Waga: Zazwyczaj 62 kg.
Wzrost: Zazwyczaj 173 cm.
Wiek: Zazwyczaj 20 lat.
Gildia: Bardzo aspołeczny samotnik z wyimaginowaną gildią Ironsower.
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Znak Ironsower - toporka z mackami krakena na końcu rękojeści - znajduje się na jego lewym pośladku (tak, coby nikt nie mógł znaleźć, hihihi!)
Klasa Maga: Null.
Wygląd: To zależy od wielu czynników, ale ten, z którym się urodził prezentuje się następująco. Na pierwszy rzut oka mamy do czynienia z sylwetką - typowo męską, wyjątkowo szczupłą. Zaczynając od głowy, należałoby najpierw przyjrzeć się oczom. O taaak, te oczy, szarozielone, mają w sobie coś niepokojącego, coś, co nie da ci spać przez najbliższą noc, a może nawet dwie. Coś jest takiego w tym spojrzeniu, co też nie pozwala myśleć o nim jako o jednej osobie. Jego włosy można określić jako przyciemniony kolor miodu kwiatowego i to jeszcze taki wypłowiały. Twarz jest mała, wygląda trochę jakby należała do jakiegoś małego zwierzątka - okrągły, ładny nos, wąskie usta, odstające uszy. Zarost pokrywa jedynie część od uszu do końcówki brody (podbródek też jest nieco zarośnięty). Szyja - niezbyt długa, niezbyt krótka lecz w sam raz. Ramiona ma szerokie, ale też chude, co sprawia, że to, co mogłoby nadawać im jak najbardziej mięski kształt w rzeczywistości robi z nich jedynie coś, na czym będą wisiały dwa patyki trzymające jeszcze kij. Ale on jest drewniany... Ręce , jak już wspomniałam wcześniej, to dwa, średnio umięśnione patyki. Nie ma w nich grama tłuszczu, są jedynie jakoś dziwacznie żylaste. Dłonie są wąskie, o długich palcach zakończonych łopatkowatymi paznokciami. Jako, że całą ręka jest żylasta, to dłoń oczywiście też. Klatka piersiowa jest słabo rozbudowana - drogie panie, no cóż, toto chude jest i słabo się tu czymkolwiek zachwycać, chyba, że chudością. Dawno, dawno temu otrzymał na prawej piersi znak zmiennokształtnych - trójkąt z czarną kropką w środku. Na tyłku nosi znak swojej wyimaginowanej gildii Ironsower. Nogi są patykowate, podobnie jak pozostałe kończyny, ale biegają dość szybko, jeśli trzeba uciekać. Zazwyczaj nosi długi płaszcz, a pod spodem lnianą koszulę, brązowe, zgrzebne portki i wysokie buty. To wszystko nadaje mu trochę szerokości. Płaszcz ma ogromny, druidyczny i przez to jakże cudowny kaptur.
Drogi sprawdzaczu karty... myślisz, że to już koniec opisu wyglądu? Pozwól, że zaśmieję się jak Walder Frey z Pieśni Lodu i Ognia - "he he". Emrys jest kochany i ma jeszcze dwie głównie swoje postaci, tak więc... Second part!
Jego główna kobieca postać, Nimueh, wygląda nieco inaczej, zachowuje się nieco inaczej, ale na razie skupmy się na tym pierwszym. Dziewczyna ma długie, kasztanowe, proste włosy. Twarz jej ostro zakończona, ale niespecjalnie długa. Usta pełne, nos - bardzo mały, podobnie jak uszy. Skórę ma bladą. Wyraźnie widoczne są ciemne oczy, które odcinają się wyraźnie od ogólnego kolorytu. Nie jest specjalnie wysoka, ma około 160 cm wzrostu, waży też niespecjalnie dużo. Jeśli ten detal bardzo jakiś panów interesuje, to piersi ma małe. Najczęściej ubrana jest w żółtą sukienkę i wysokie buty.
I co? I niby, że teraz koniec opisu? O nie, nie, nie! Przecie jest jeszcze jedna postać mięska!
Loki jest ostatnim z trzech wcieleń Emrysa. Trudno jest określić jego wiek - nie nosi zarostu, ma ciemnobrązowe włosy, a oczy... no, oczy są cholernie jasne i trudno przez to określić ich dokładny kolor. Postać ta nie ma zmarszczek, jej wyraz twarzy jet wiecznie enigmatyczny. Ma w sobie coś dziwnego, ale nikt nie jest w stanie określić, co to takiego. Jest wysoki, ma gdzieś około 190 cm, umięśniony całkiem nieźle, a z pewnością nie patykowaty. Zazwyczaj też chodzi w płaszczu, ale takim bardziej na bogato - czerwonym. Na piersi ma wytatuowany znak zmiennokształtnych, a żeby go ukryć, nosi żółtą lnianą koszulę, do tego ciemne portajce i wysokie buty.
Charakter: To odludek. Samotnik. Tak można go opisać w skrócie, bo na takiego wygląda i z początku tak się zachowuje. Nie wie, czego chce, trudno mu podejmować jakiekolwiek decyzje, nieśmiałek taki, co nie wystawia nosa poza swój mały świat. Cóż poradzić, gdy chłopak nie do końca ogarnia cały ten zgiełk? Często zadaje najbardziej wkurzające pytania typu kilkanaście razy proszenie o powtórzenie tego, co się przed chwilą powiedziało, bo nie zrozumiał. Jest ciągle w swoim świecie. Trochę marzyciel, ale gdy już spadnie na ziemię jest głównie rozsądny, chłodny i zasadniczy. Cel uświęca środki, a że Emrys w sumie pozbył się pewnego rodzaju moralności, może sobie pozwolić na więcej niż niejeden człowiek, który jest normalny w tej kwestii. Brak zahamowań przy oszukiwaniu - to głównie to czyni z niego dość specyficzną broń do walki przeciwko innym. Nie należy jednak się sugerować jedynie ta postawą. Znacznie częściej ogarnia go fala zwątpienia, bo nie ma zielonego pojęcia, kim jet i nawet patrzenie w lustro mu nie pomaga. Twarz niekoniecznie go definiuje, a czasem on sam jej nie rozpoznaje, więc cóż za różnica, czy w lustro spojrzy, czy nie? Od czasu do czasu zdarzają mu się małe napady bycia tego, kim naprawdę nie jest, albo kim był kiedyś i teraz nie jest... To skomplikowane.
Jako Nimueh też czasem ma takie problemy, ale ona jest raczej łagodna, miód dla ran, orzeźwienie spragnionego wędrowca, ale nie w ten sposób, w jaki można to sobie wyobrazić. Bardziej jest idealną opiekunką, zajmuje się świetnie domem, kupi wszystko i uwiedzie prostego wieśniaka, nie należy tu liczyć na jakieś wielkie osiągnięcia.
Loki nie ma tak do końca charakteru, jeśli w ogóle człowiek może nie mieć charakteru. Milczy, zawsze, nigdy się nie odzywa, nieważne, czy nie może, czy nie chce. A skoro milczy, to też nie okazuje specjalnych zachowań.Spokój. Cisza. Chłód. Cudeńko.
Historia:- Szefie! Złapaliśmy coś!
Krzyk dobiegł do uszu wyraźnie zmęczonego bossa lokalnej nielegalnej gildii. Przetarł oczy, rzucając wyjątkowo niewyraźne spojrzenie na swoich podwładnych.
- Kto to?
Jeden z podkomendnych pchnął przed siebie związanego mocnym powrozem chłopaka. Zaraz, zaraz, chłopaka? Wyglądał tak staro, był patykowaty, wydawał się być wyraźnie zmęczony.
- Ten demon z lasu. Chciał nas oszukać, ale udało nam się go nakryć - stwierdził ten niepopychający.
- Zostawcie go tutaj, sam z nim porozmawiam.
Ludzie żyją w różnych miejscach - większość z nich zamieszkuje miasta, ułatwiając sobie w ten sposób życie, część żyje na wsi, ale naprawdę garstka zamieszkuje pustkowia, puszcze lub wyższe parte gór. W jednej puszczy tkwił ród, którego tak do końca rodem nazwać nie było można, choć w pewnym sensie nim był. Starcy, mężczyźni, kobiety, dzieci - plemię, o, tak właśnie powinno się to nazywać. Każde z nich nosiło na prawej piersi znak - trójkąt z kropką w środku. Od wieków żyli tu zmiennokształtni - ludzie mogący przybierać postać wszystkiego, co żyło, a ci, którzy poznali część najbardziej tajemną potrafili też stać się nieżywym. W tym plemieniu urodził się Emrys.
Chłopiec dorastał wśród głównie jemu podobnych. We wszystkich dzieciach płynęła krew zmiennokształtnych, więc zaczynały one naukę już od najmłodszych lat. Pierwszym elementem do zmiany była twarz - dzieciom stosunkowo łatwo było jeszcze manipulować skórą twarzy i przybierać wyjątkowo interesujące postaci. Emrys był raczej przeciętnym uczniem w klasie niż wybijającym się ponad wszystkich. Najpierw udało mu się odwzorować twarz jednego z jego kolegów, choć miała ona pewne niedoskonałości, dla przykładu włosy wciąż były te same. Po twarzy przychodził czas na dłonie, ręce, stopy, a także wszystko w jednym, bo resztę ciała traktowano już jako tę część do nauki najłatwiejszą, więc pozostawioną na koniec (jakieś dziwne zasady tej ichniej edukacji). Potem pozostało już tylko dopasowywanie drobnych elementów, praca nad szczegółami, by okazać się perfekcjonistą.
- Nie możemy pozwolić sobie na błędy - To powtarzali wszyscy. Najdrobniejsze potknięcie oznaczało zdemaskowanie, a to oznaczało śmierć. Ludzie nie lubili zmiennokształtnych...
Umiejętności: x Sokolooki (lvl 1)
x Mistrz broni obuchowej (lvl 1)
x Geniusz magiczny (lvl 1)
Ekwipunek: list od kogoś, beznadziejne wino, kij
Rodzaj Magii: Zmiennokształtność - i to nie taka iluzoryczna, a jak najprawdziwsza. Jak dokładnie działa? By przemienić się w kogokolwiek (być może kiedyś też cokolwiek), nasz drogi Emrys najpierw musi się żmudnie do tego zadania przygotować - najważniejszy jest wygląd, potem idzie już z górki (teoretycznie) - zostaje głos i ewentualne zachowania, by nie zostać aż tak bardzo nakrytym, czasem wystarczą same opowieści. Emrys dosłownie przemienia się w postać, którą sobie upatrzy i może to zrobić wtedy i tylko wtedy, gdy zna jej wygląd. Resztę opiszę w zaklęciu.
Pasywne Właściwości Magii: x Nie bądź nagi, zeżryj dragi! - No, niekoniecznie tak to ma wyglądać, w sensie zażywania substancji psychotropowych, aczkolwiek nagość Emrysowi, czy jakkolwiek on tam ma, nie tyle nie przeszkadza, co po prostu nie ma on problemów z czymś takim, jak bycie nagim po przemianie w dowolną postać (wszak to, z czego korzysta nie jest iluzją tak do końca) - gdy urośnie lub zmniejszy się do odpowiednich rozmiarów, jego ubiór też zmienia się na tyle, by dopasować się do nowego nabywcy.
x Jestem aktor, a nie traktor! - W jakiś całkiem interesujący sposób potrafi tak modulować głosem i tak wdzięcznie zachowywać się w nowej postaci, że mimo wszystko trudno jest go rozpoznać (choć nie mówię tu o żonach, bliskich przyjaciołach, czy innych duperelach - takie to zawsze rozpozna, że mąż/kumpel/synuś nie ten).
Zaklęcia: Przemiana (A) - Powiedziano już, na czym ta magia polega, teraz pójdzie zaklęcie. By w kogokolwiek lub cokolwiek się przemienić, Emrys MUSI znać wygląd danej osoby i to najlepiej cały, by ustrzec się wszelkich różnic anatomicznych. Jeśli postać, którą kopiuje, jest magiem, przejmuje też pasywne właściwości jej magii, o ile miał możliwość obcowania z przynajmniej jedną z nich. (tu mam wątpliwości, ale mam nadzieję, że wspólnie z MG je wyjaśnimy). Po wróceniu do swojej postaci, często ma problem z odzyskaniem świadomości tego, kim jest.
Indeks 
