Wieś koło Hargeonu

Do Hargeonu przybył nieco wcześniej, tam zakupił odpowiednią odzież i już przebrany za typowego wiejskiego chłopca, czekał. Czekał, bo to wioski zamierzał przybyć na krótko przed przedstawieniem. Tak było zdecydowanie ciekawiej, niż wbijanie się na czapę wcześniej. Mniejszą uwagę zwróci na siebie w ten sposób. Tak więc Mikazuki czekał, cierpliwie odliczając minuty dzielące go od występu dwóch braci, by dopiero tuż przed samym występem wyruszyć w drogę. A gdy już dotrze tam gdzie powinien, tuż przed występem, zatrzyma się w niewielkiej odległości za ostatnimi z widzów. Jeżeli złodzieje używali jakiegoś zaklęcia, musiało mieć ono jakiś zasięg. Dlatego Mikazuki próbował znaleźć się poza zasięgiem choć nie potrafił go ocenić. No i rzecz jasna cały czas zmuszał swój umysł do tego by pozostał sprawny i w dobrej formie. Stając za ostatnim rzędem wieśniaków, w pewnej odległości od niego rzecz jasna, zamierzał też nie rzucać się w oczy. W ciemnościach był słabiej widoczny, liczył więc że jeśli stanie nieruchomo w nieoświetlonym miejscu, umknie uwadze "Magików" a co za tym idzie, ich "Zaklęcie" go nie obejmie. Obserwując ich występ, nie skupiał też na nich wzroku. Pal licho jeśli to była iluzja. Rzecz jasna nie miał przy sobie nic, poza jednym dłutem do dziergania, za pasem, nakryty koszulą.

Pyza se przykickała na to miejsce. Ot tak se. Wiadomo, pokaz, gdzie ktoś kradnie księżyc jak w tej bajce o Lucyferze i Twardowskim. Czy coś. Ktoś jej kiedyś taką bajeczkę opowiadał, więc była ciekawa co i jak. Wiadomo, Pyza jak to Pyza. Trudno mieć gdzieś "przy niej" fanty. Ma jeno itemy na głowie. I swoją wspaniałą magię. I kupę szczęście (W czepku urodzony), więc a nuż będzie dobrze. Z takim oto nastawieniem, przygotowana na dobrą zabawę Pyzuś zjawił się w tej wiosce. Ot, hopsając sobie po dróżce, czasami wykorzystując czyjąś głowę lub bark jako środek transportu, wesoło zagadując do takiej "osoby". No i gdy już był na miejscu to... czekał. Czekał z niecierpliwością na to, co się stanie. Oj taaaak.

Więc celem były dzieci... cóż. Pytanie brzmiało co dalej. Pojawienie się sceny, takie nagłe, niewątpliwie było działaniem magii umysłu. Iluzja może? Jednak tak jak Mikazuki zakładał, zdecydowanie oddziaływali na umysł użytkownika. W innym wypadku możliwa byłaby tylko teleportacja, ale teleportowanie takiego obiekty, wiązało się raczej z większym chaosem. Tak samo magia tworzenia mu tutaj nie pasowała. Tym bardziej jeśli mieli "Ukraść księżyc". Tak, niewątpliwie umysł. Rzecz w tym że żeby magia umysłu zadziałała na umysł, musieli jakoś do tego doprowadzić. Musiał być bodziec. Odległość, gest, przedmiot... coś, co sprawiało, że ich zaklęcie działało na daną osobę, a Mikazuki wciąż nie wiedział co to było. Ani nawet specjalnie jak przebiega przedstawienie. Miał więc dwa wyjścia. Albo zareagować teraz, albo dopiero po ukradnięciu księżyca. To co chciał zrobić mogło wydarzyć się tak, lub tak, nie miało to większego znaczenia. Więc? Jak zadziałać? Słyszał że kiedy przedstawienie się zacznie, nikt nie oderwie wzroku... miał nadzieję że przebrany za rolnika i schowany nieco z tyłu, da radę uniknąć iluzji, ale pojawienie się sceny wzbudziło wątpliwości Mikazukiego. Poza tym zabicie tej dwójki byłoby dość upierdliwe. Więc pozostawało postawić wszystko na jedną kartę, tak więc zaczął się przedzierać przez tłum klaszcząc w dłonie.-Fantastyczna sztuczka, ale czy będziecie w stanie ukraść coś, czego nie widzicie?-Zapyta pstrykając palcami i używając Smogu. Zaklęcie umysłu przeciwko zaklęciu umysłu. Czyje było silniejsze? Tu nawet nie chodziło o rozproszenie samych bliźniaków, ale miastowych. Na początku nie będzie to groźne, ale z czasem zaczną widzieć i słyszeć rzeczy. Na dodatek - to nie była iluzja. Ciemność była prawdziwa. Jeśli więc wymogiem do manipulacji umysłem był obraz, to właśnie pozbawił ich broni. Gorzej, jeśli był to dźwięk. Lub nie była to iluzja. Ale przedstawienie czas zacząć.

JAAAA! Przedstawienie! Pyza nie mógł się doczekać! Tak, już tak blisko, już tak niedaleko. Radość!
-PUCIUUUU~! - radośnie zakrzyknął z głowy jakiegoś farmera. Takie show! Musiało być wspaniałe. Zeskoczył więc by doskoczyć bliżej sceny. I chyba nie tylko on, bo jakiś inny rolnik też chciał widzieć. Tylko... słoneczko zniknęło. Więc był smutek. Wielki smutek. Zaczął płakać. -PUCIUUU~! - rozległ się żałosny płacz. Ale oczka zamknięte. On chciał szoł! Kradnięcie księżyca. A nie jakieś chmurki zasłaniające mu przedstawienie. Bu! Niedobra pogada! Baka pogoda! Buuuuu!

Gdy tylko L i T unieśli dłonie w górę, księżyc jakby lekko zadrżał. A potem zaczął powoli rosnąć, jakby zbliżał się do ziemi. Rozległ się zbiorowy okrzyk zdumienia - oto tłum zorientował się, co się działo. Początkowo niespiesznie, srebrny dysk na niebie zaczął powiększać coraz szybciej. Był 2-krotnie większy, po chwili 4-krotnie... A później zniknął. Jak zresztą wszystko inne. Widzowie skąpani zostali w mroku, a scena, bliźniacy i samo Widowisko przestały być dla nich widoczne. Mikazuki mógł jednak z satysfakcją przyjrzeć się zaskoczonym minom złodziejskiego duetu. Chyba nie spodziewali się, że ktoś zdecyduje się im przerwać. Ta chwila ich nieuwagi pozwoliła magowi zorientować się w sytuacji. Mógł dostrzec, że najwyraźniej ów sztuczka bliźniaków poskutkowała częściowo. Wieśniacy zdawali się być względnie świadomi otoczenia, choć byli wyjątkowo zdziwieni i oszołomieni niespodziewanym pojawieniem się ciemności. A może to właśnie ów Widowisko tak na nich wpłynęło?

Smog nie podziałał za to na swojego użytkownika. Mógł on bez większego problemu dostrzec, jak księżyc zatrzymuje się na chwilę, po czym jednak rusza dalej w kierunku ziemi. Zamiast jednak powiększać się dalej, zaczął się z powrotem zmniejszać - przy czym mimo to można było stwierdzić, że dalej się zbliża. Dzięki osiągnięciu ogromnej prędkości już po kilku sekundach wylądował w dłoni złotookiego.

Był mały, znacznie mniejszy, niż według wszelkich astrologów był w rzeczywistości. Przypominał kulę białego światła, z zarysowanymi jednak wszelkimi kraterami i wzgórzami. W pewnym sensie przypominał twarz młodego człowieka - widać było w nim pewne piękno, objawiające się bijącym od niego srebrnym blaskiem, jednak liczne wyżłobienia szpeciły jego powierzchnię. Gdyby był idealnie gładki, jak piłka, zapewne wyglądałby jeszcze ładniej. A jednak chyba straciłby część swojego uroku, bowiem to właśnie owe drobne niedoskonałości odróżniają wyidealizowaną wizję artystyczną od rzeczywistości. Czy zaś istnieje coś piękniejszego od świata darowanego przez Naturę, czy mamy prawo ją poprawiać, będąc zaledwie jednym z wielu klejnotów jej korony?

- Kim jesteś, że śmiesz nam przeszkadzać? - zapytał złotooki, unosząc lewitujący księżyc nad głowę. Mrok wokół niego zdawał się być rzadszy niż gdzie indziej, choć wciąż musiał utrudniać mu widzenie. Jego brat (o ile faktycznie byli rodzeństwem, mógł to przecież być także sobowtór) stanął do niego plecami, wodząc czujnymi oczyma po granicach wyraźnie dla nich widocznego świata.

A Pyza... no cóż. Drożdż nic nie widział. W tym także, niestety, samego Widowiska, którego tak bardzo wyczekiwał.

Sztuczka udała się jedynie w połowie. Niestety ale księżyc został ukradziony. No bywa, grunt że wieśniacy pozostali nadal nieco przytomni. Teraz musiał w krótkim czasie wyeliminować dwójkę dzieciaków, tak by najlepiej żywych doprowadzić ich do zleceniodawcy, albo na policje. Jeny, właśnie zaczął rozumieć jakie to zadanie było upierdliwe. Nikt mu nie mówił że to będą dzieci. Nie żeby to jemu jakoś specjalnie przeszkadzało, ale społeczeństwo... eh.-Jak to kim? Ciemnością.-Odpowiedział najmroczniej jak potrafił, jednocześnie przemieszczając się po cichu, żeby przypadkiem jakim pociskiem nie oberwać. Musiał wymyślić dobry plan na powalenie tej dwójki bez zabijania. W międzyczasie spróbował użyć Ciemność na księżycu. Jeśli tak jak myśli, nie zadziała, to w 100% będzie oznaczało, że księżyc jest wytworem magii, lub magicznym przedmiotem, a nie prawdziwym księżycem. I tak, właśnie tak uważał, ale nic nie szkodzi się upewnić prawda?

NO PUPA NO. PYZUŚ CHCIAŁ SZOŁ! GDZIE JEST SZOŁ? Płacz! Szok! Smutek! Żal! Ale także i zwroty akcji. To wszystko doprowadziło do użycia przez Pyzę Fermentacji (A)! Bo było jej smutno! Bałdzo bałdzo. I zaczęła skakać szukając księżyca w cieniu.
-Gdzie księżyc?!? - krzyczał płacząc i skacząc będąc dużą Pyzą, może trochę zbyt dużą, ale wciąż Pyzą. Z Mięsem. Gdzie był księżyc, jak miało być szoł? Smutek. Naprawdę. Wielki smutek ogarnął to "niewielkie" drożdżowe ciałko. No jak tak dziecku zabawę zabrać. Smutek.

//Ogólnie atak-obrona stosuje się w walkach PvP. W walkach z NPC MG robi zawsze po swojemu. Nawet jak w walkę zamiesza się drugi gracz, rzadko przechodzi to w atak-obrona, ten system po prostu nie bardzo ma sens przy NPCach//

No i masz ci los, jego zaklęcie zostało rozwiane przez księżyc... a co jeżeli był to prawdziwy księżyc a dzieciaki dysponowały magią księżyca? Nie no, bez sensu. Musiałyby być nieprawdopodobnie potężne. Jakakolwiek jednak sztuczka za tym stała, nie zmieniało to celu w jakim przybył tutaj Mikazuki. Chociaż szkoda wielka, że tak prędko został odkryty.-No masz ci los...-Powiedział rozglądając się a następnie kłaniając "Publice", niczym jeden z aktorów na scenie.-I tak złodziejskie nasienie rozwiało mrok których ich otaczał, lecz czy dzieci były w stanie zapanować nad mrokiem zgromadzonym w ich sercach?-Zapytał Mikazuki publiczność a następnie spróbował użyć zaklęcia Kiełkowanie na T. Czy dziki braciszek zrobi coś głupiego w nagłym porywie? Bardzo to Mikazukiego ciekawiło. Nawet jeśli on miałby stać się celem ataku jednego z braci.

I oto jest!
-Księżyyyyc~! - krzyknął radośnie Pyzuś, nieświadomie używając Dog-Beating Attack (D)* w stronę naturalnego satelity tejże planety. Taki rzutohug w księżyc. W tym całym świetle księżyca i niedawno rozproszonym cieniu. No bo księżyc! Miejsce w pierwszym rzędzie! Uczestniczenie w pokazie. I inne podświadome Utwardzenie (B). No bo emocje! Kradzieże! Księżyce! Światła! Show must go on~! Dlatego chciał widzieć jak najlepiej. Ale był dzieckiem, które średnio kontroluje rzeczy. Więc samo to zbliżenie byłoby dość niebezpieczne dla wszystkiego bliskiego księżycowi. Wszak właśnie w niego leciał. I to mogło dość zaboleć. Nawet stosunkowo bardzo zaboleć.

*Wzmocnione do B Fermentacją

Ehhh... Dzieciaki zdawały się kompletnie wciągnięte. Dla nich to była tylko zabawa i pewnie nawet nie rozumiały że postępują źle. Ten który więcej gadał wydawał się taki niewinny... Mikazuki podrapał się po głowie zastanawiając nad kolejnym ruchem, kiedy to dostrzegł dziwne zachowanie tego drugiego. Jego zaklęcie...? Niemożliwe. Jak? Zupełnie jakby zło samo w sobie szkodziło chłopcu. Albo było go tak dużo że jego serce nie mogło sobie z nim poradzić? W sumie czy miało to znaczenie? To była pułapka. To mogła być pułapka. To prawie na pewno była pułapka. Na brodę Agalasta...
-Odsuń się, tylko mu szkodzisz.-Powiedział Mikzuki próbując podejść do "Tsu" i przyklęknąć przy nim, przytrzymując jego ciało. Następnie zapewne, szybko i mocno uderzyłby w jego splot słoneczny, chcąc po prostu pozbawić dzieciaka przytomności, by w amoku nie zrobił sobie krzywdy.-Musimy zabrać go do szpitala.-Powie do drugiego knypka, jeśli uda mu się znokautować pierwszego. Dopiero teraz przyszło mu do głowy, że to również mogła być gra. A jeśli była, to chyba ich zabije...

KSIĘŻYC! UCIEKA! NIEEEE!
-PUCIUUUU!~ - krzyk Pyzy przeszył powietrze, wraz z tym dużym drożdżem pod wpływem Dog Beating Attack (D), gdy próbował on bowiem dorwać się do księżyca. I zobaczyć go z bliska. I dotknąć go. Ciałkiem! To byłoby takie fajne. A lądowanie? Kto by się tam martwił lądowaniem, skoro już duża Pyza wystrzeliła w powietrze. To przecież był teraz najmniejszy problem. Czym tu się przejmować? Uciekający księżyc, gdy się przyszło go pooglądać! To był problem, a Pyzuś nie mógł znieść tego, że mu księżyc kradną! Złodzieje jedni! -KSIENZYYYYC!~ - załkał głośno, próbując doskoczyć (przy pomocy spella... i tak w kółko).