Ash Ezra - budowa.

Imię: Asheritt.
Pseudonim: Ash.
Nazwisko: Ezra.
Płeć: Mężczyzna.
Waga: 64.
Wzrost: 171.
Wiek: 21.
Gildia: Fairy Tail.
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Lewe ramię (stalowoszary).
Klasa Maga: 0.

Wygląd:

Hmm... Jakby tu opisać Asha... Może od początku? Znaczy się twarzy...
Cóż, zabijać wyglądem to on nie zabija, trwałych uszkodzeń na psychice też nie wywołuje... Można by zaryzykować nawet stwierdzenie, że jest całkiem przystojny. Ma średniej długości, czarne włosy. Czujna para oczu zawsze uważnie patrzy na świat. No właśnie, Ash posiada tylko jedno naturalne oko. Drugie uległo poważnemu uszkodzeniu i zostało zastąpione magicznym odpowiednikiem, jednak obie tęczówki są lodowo niebieskie. Całą prawą stronę ciała pokrywa paskuda, jednolita blizna po poparzeniu, włączając w to rękę, nogę oraz twarz.

Jeśli chodzi o strój, to Ash nosi luźny, czarny płaszcz bez rękawów, sięgający do kostek i zasuwany od pasa i czarne spodnie oraz wytrzymałe buty. W ramach urozmaicenia zakłada też biały szal zasłaniający szyję (wstydzi się blizn...), a na prawym przedramieniu przywiązuje czerwoną wstążkę (pamiątka po najlepszej przyjaciółce). Opisując jego wygląd nie sposób pominąć misternego tatuażu przedstawiającego różę na prawej ręce. W miarę użytkowania magii łodyga się rozrasta, oplatając jego ciało swoistym tatuażem z mnóstwem dodatków pod postacią kolców i liści. Po dotarciu do lewej ręki lub silnym napadzie agresji magia zostaje natychmiast aktywowana i powoduje omdlenie na okres jednego posta. Zazwyczaj chłopak panuje nad sobą do czasu aż tatuaż nie dotrze do twarzy. Bez największego powodu potrafi wtedy wybuchnąć gniewem i zaatakować każdego, kto stanie mu na drodze. Ataki pojawiają się zawsze, sygnalizowane nabraniem przez tęczówki lodowatej barwy. Jeśli magia jest nieużywana: wewnątrz prawej dłoni znajduje się tatuaż przedstawiający różę, wokół nadgarstka owinięta jest krótka łodyga:

< 90% EM: łodyga powoli się rozrasta, dosięgając łokcia i powoli również docierając do ramienia.
< 80% EM: łodyga dociera do prawego ramienia i łagodnie zaczyna wstępować na klatkę piersiową.
< 60% EM: znaki zaczynają wstępować również na twarz, pokrywając jednak tylko jej prawą część. Na lewej powiece pojawia się znak przypominający płatek róży.
< 40% EM: w znakach jest już praktycznie cała klatka piersiowa i twarz, a łodyga zaczyna wędrować również i do lewego ramienia.
< 10% EM: łodyga dociera do lewej dłoni i Ash mdleje.


Charakter:

Światło słońca podrażniło niespodziewanie moje oko i lekki grymas niezadowolenia mimowolnie wykrzywił mi twarz. Mogłem nie siedzieć tyle nad książką... Cóż, skoro i tak uciąłem sobie drzemkę i to na dodatek w środku lektury, to chyba już czas żeby iść do łóżka. W końcu już...4?! Już tak późno? Co prawda nie miałem żadnych planów na jutro, poza nauką, więc w  sumie nic nie szkodzi, ale sam nie wiem kiedy odpłynąłem. Powlokłem się do łazienki, przemyłem twarz i spojrzałem w lustro. Cóż nic nadzwyczajnego. Zwykły osobnik płci męskiej, 171 cm wzrostu i 64 kilogramy wagi, z atletyczną budową ciała. Lekko pociągła w miarę przystojna twarz, śniada cera, nos jak to nos, nie za duży nie za mały. Szału nie ma. Wzruszyłem ramionami i przeczesałem palcami sięgające do . Uśmiechnąłem się krzywo patrząc na moje okolone czarnymi włosami  ciemnoczerwone oko oraz drugie, stalowoszare. Przesunąłem lekko palcami po bliznach po oparzeniu na szyi, które ciągnęły się w dół ciała.
- Przystojny jak zawsze, co? - mruknąłem ironicznie pod nosem do siebie. Już do nich przywykłem...

*westchnięcie*

Kogo ja oszukuję. Nadal martwi mnie o jak ludzie reagują pierwszy raz na widok oparzeń. I tak tego nie zmienię... Myślałem że z czasem do tego przywyknę, ale... Nie przeszkadzają mi one w normalnym  życiu, ale strach przed reakcją innych czasem jest nie do zniesienia. Dlatego tak dużo czasu wolnego spędzam sam. Nie wspominając nawet o rozmowach towarzyskich których zazwyczaj unikam. Nie to żebym nie lubił towarzystwa innych. Chodzi raczej o to że ciężko mi się do kogoś przyzwyczaić. Swego czasu miałem nadzieję, że trafię na dziewczynę, której nie będą przeszkadzać, ale... Nie udało się. Nie wiem co było gorsze: pełny przerażenia i obrzydzenia wzrok, czy malująca się na twarzy litość.  Jestem szlachcicem z Fiore do cholery! Nie moja wina, że blizny już mi zostaną! A jak ktoś z plebsu myśli przez to że jestem gorszy to z chęcią pokażę mu jak bardzo się myli! Dlatego postanowiłem dać sobie spokój z umawianiem na randki. Szczerze mówiąc to nadal mam nikłą nadzieję, że uda mi się kogoś spotkać, ale... No nic. Wróciłem do biurka i zaznaczyłem w książce miejsce gdzie czytałem. Potem ją skończę.
Kierując się w stronę łóżka szybko przejrzałem jeszcze w myślach listę pozostałych do zrobienia rzeczy, odhaczając te już wykonane. To już jest. To załatwiłem. No to zostało jeszcze tylko... Cholera... Zapomniałem o tym. Będę musiał załatwić to jutro jak tylko wstanę. Potem może znajdę chwilę czasu na trening. Jak ja dawno nie miałem chwili dla siebie... Trzeba to kiedyś nadrobić, pójść do kawiarni, może mały sparring też by się przydał.. Rozważając tą myśl padłem na łóżko i zasnąłem.


Historia:

Plotki głoszą, że w okresie, gdy trwała wojna smoków z Dragon Slayerami około X300 roku żyła osoba, która panowała zupełnie inną magią. Zupełnie inną, ale wciąż z magią miecza/broni związaną. Prawdopodobnie w wyniku zetknięcia się z czarną materią, potocznie nazywaną magią mroku powstało właśnie Last Sacrifice o obecnych właściwościach. Podobno pierwsza użytkowniczka z osoby spokojnej i niezwykle pomocnej względem innych zmieniła się w istnego demona pragnącego jedynie zabijać. (tak, pierwszym wcieleniem Asha była kobieta...). Warto wspomnieć, że każdy żywioł miał przypisaną jedną, stałą broń, przekazywaną z wcielenia na wcielenie, a gdy mag używał innego żywiołu niż poprzednie wcielenie, to drzemała ona nadal w jego krwi, czekając, aż odkryje nowy potencjał. Mówi się również, że każdy mag używający tej odmiany Magii Miecza działał na rzecz Mrocznych Gildii i poza jedną czy dwiema osobami, Ezra jest jedyny, który jest obecnie po stronie Legalnej Gildii. Najważniejszą zasadą tej magii jest: „Dobroć niszczy użytkowników Last Sacrifice”. W jakimś stopniu się to sprawdza…

________________________________________________________________________

- Cholera, to Zguba Bogów! Stać!
Grupka magów która szarżowała na postać przed nimi zatrzymała się w miejscu, jakby nagle skuta lodem. Kilku z nich cofnęło się nawet o parę kroków. Wszyscy znali ten pseudonim, osoba która go nosiła była chodzącą legendą. I niestety była po tej złej stronie barykady. Złej dla nich, bo teraz musieli stawić jej czoła. Samotna postać stojąca na niewielkim wzgórzu westchnęła cicho. Za jej plecami łuna palącego się miasteczka zaczynała już dogasać. Dało się zauważyć trupy zaścielające ulice.
- No dalej chłopcy, nie chcecie się zabawić~? - odrzuciła kaptur skrywający jej twarz. Była to dosyć młoda, ładna dziewczyna, jeszcze przed 30. Pogodna, wesoła twarz i piękne, głębokie, niebieskie oczy. Jej długie srebrnobiałe włosy powiewały na wietrze. - Was jest dziesięciu, a ja jednaaaaa~. Nie każcie mi czekać, chcę się pobawić z wami wszystkimi~<3.
Słysząc te słowa kilku mężczyzn cofnęło się jeszcze bardziej. Paru nawet obejrzało się za siebie, oceniając czy jeszcze istnieje możliwość bezpiecznego odwrotu. Nagle jeden z nich nie wytrzymał presji i w panice, potykając się o własne nogi, obrócił się i  zaczął uciekać.
- Stój idioto, ona tylko na to cze-
Zanim mężczyzna skończył zdanie, dziewczyna przeskoczyła nad grupką magów, w jej stronę poleciały magiczne pociski. Jednak używając swojej własnej magii uniknęła ich wszystkich. Dając pokaz niesamowitej finezji, akrobatyki i nadludzkiej sprawności fizycznej wylądowała przed dezerterem, obróciła się w miejscu na pięcie, jej włosy zawirowały. Dłoń chwyciła mocno za twarz tamtego, a jej oczy zalśniły szkarłatem. Wydawać się mogło, że płoną nieziemskim ogniem. Było w nich coś hipnotyzującego.
- Jak się cieszę, że się przełamałeś~ Będziesz dzisiaj moim pierwszym, dobrze?~<3
Mężczyzna próbował coś jeszcze wykrzyczeć, ale w tej chwili dłoń kobiety rozgorzała ogniem, w momencie paląc mu twarz i częściowo stapiając czaszkę. Na twarzy dziewczyny widać było ekstazę. W powietrzu rozległ się swąd palonego mięsa.
- Ohhh...~<3
- Brać ją! Wszyscy razem! - wykrzyczał kapitan oddziału.
- Hahahahahahahahahahahahahahhaha!~ - dziewczyna zaczęła szaleńczo się śmiać. - Chodźcie do mnie, taaaak~ <3
Puściła częściowo spalonego trupa i wyciągnęła prawą rękę w bok.
- Kamigami no Kasai! - Bogowie Ognia.
Z jej dłoni wystrzelił długi płomień, który uformował się w płomienistoczerwonego koloru katanę.
- A teraz...PŁOŃCIE! NIECH CAŁY ŚWIAT SPŁONIE! LAST SACRIFICE - TANIEC FENIKSA!
I natarła na magów.

_______________________________________________________________________

- Jesteś tego pewien?
Twarz dziewczyny była pełna troski i współczucia. Chłopak ujął lekko jej twarz w dłonie i pocałował ją.
- Tak. Muszę to zrobić. Nie tyle dla siebie, co dla przyszłych pokoleń. Nie moge pozwolić żeby na świecie pojawił się kolejny potwór podobny do tamtego wcielenia. Te koszmary... Boże, zabiłem tylu niewinnych lud-
Teraz to ona go pocałowała. Z jej oczu płynęły łzy, jednak mimo tego próbowała nadal się uśmiechać.
- To nie byłeś ty kochany. Tylko potwór w ciele człowieka, który zamieszkał w tamtym wcieleniu. Niczemu nie jesteś winny. A teraz...pozwól mi zrobić to z tobą.
- Nie ma takiej opcji! Nie pozwolę żebyś-
- Była wiecznie przy tobie? Będę cię pilnowała nawet po śmierci, niczego więcej mi nie trzeba. Proszę...
Nie wytrzymał. Rozpłakał się. Tyle dla niego znaczyła...
- Wiesz że cię kocham?
- Wiem. Zaczynajmy.
- Kamigami no Chikyū! - Bogowie Ziemi!
W jego dłoni pojawił się miecz, którego ostrze przywodziło na myśl jakąś skałę, może obsydian. Dziewczyna wtuliła się w niego, całując go. A potem miecz przebił ich razem. W powietrzu rozniósł się zapach łąki pełnej kwiatów, a ich otoczyła łagodna zielona poświata.
- Last Sacrifice... Gałąź Grzechu... - cicho wyszeptał.
Chłopak poświęcił własne życie, by nałożyć to zaklęcie. Od teraz magia kolejnych wcieleń zostanie ograniczona, hamując przy tym niszczycielskie zapędy. A poświęcenie jego ukochanej pozwoli na stłumienie, nawet jeśli w niewielkim stopniu wrodzonej agresji...

_______________________________________________________________________

Jeśli chodzi o obecne wcielenie, to pochodzi ono z arystokratycznej rodziny. Matka Asha zmarła przy porodzie, a sam chłopak.. Cóż, był dosyć kłopotliwym dzieckiem. Mimo tego pod czujnym i wymagającym okiem ojca przyswoił sobie etykietę oraz pełny zestaw cech przypisywanych wysoko urodzonym. Ezra odebrał wszechstronna edukację, dzięki której jest teraz w stanie np. przeczytać zapisane w starożytnych dialektach teksty. Wie też jak zachowywać się w towarzystwie. Właściwie byłby gotów przejąc rolę ojca, gdyby nie pewien drobiazg. Mianowicie już od dzieciństwa miał kłopoty z kontrolowaniem agresji i gniewu, a gdy w toku dorastania przebudziła się jego magia, stało się to jeszcze trudniejsze. Dlatego też został wysłany do gildii. Dlaczego LS? Współpracują oni ścisłe z Radą i nastawiani są pokojowo względem innych gildii, co pozwoli na lepszą kontrolę samego Asha. Dodatkowo ojciec chłopaka zdaje sobie sprawę z kłopotów jakie może wywołać nieokiełznana magia którą włada jego syn. Tak samo jak z tego, co może się stać gdy przejdzie on na złą stronę.

Już dawno nie mieliśmy epoki lodowcowej, prawda?

Umiejętności:

Szermierz [lvl.1]
Zapasy magiczne [lvl.1]
Łucznik [lvl.1]
Kontrola [lvl.1]


Ekwipunek:

rzuconemu zaklęciu. Miecz stworzył sam, przy pomocy własnej magii, tak jak robił to każdy użytkownik Last Sacrifice przed nim.

Kamigami no Kōri. („Bogowie lodu.”)

Katana (0,8 m) z białą rękojeścią oraz takiego samego koloru saya. Tsuba przypomina z wyglądu płatek śniegu. Pięknie plecione tsukamaki (wyplatany z tasiemki wzór) sięga do połowy tsuki (rękojeści), na jej końcu na łańcuszku przyczepiony jest dzwoneczek mający za zadanie rozpraszać wrogów podczas walki, dalej przypięta jest długa, także jasna wstęga (0,5m), której migotanie ma zapewnić taki sam efekt. Cechą charakterystyczną miecza jest przypominające z wyglądu lód, prawie przeźroczyste, cienkie, ale niesamowicie wytrzymałe ostrze które jest w stanie przeciąć zwykłą stal. Po złamaniu może zostać odtworzony, o ile mag posiada jego oryginalny kawałek.

Kaze no Kage. ("Cień Wiatru.")

Sporych rozmiarów łuk (1,4 m) o dużej sile naciągu. Tak samo jak miecz wydaje się być zrobiony z cienkiego, prawie przeźroczystego lodu i jest o wiele wytrzymalszy niż na to wygląda. Specjalna konstrukcja sprawia, że można go "złożyć" na pół, co sprawia że jest łatwiejszy do transportu. Noszony na plecach razem z kołczanem o pojemności 24 strzał, tuż obok miecza. Tak samo jak miecz, po złamaniu może zostać odtworzony, o ile mag posiada jego oryginalny kawałek.


Rodzaj Magii:

Pasywne Właściwości Magii

"Tatuaż" - najprościej jak można - pozwala magowi na ozdobienie swojego ciała dowolnej wielkości tatuażem w dowolnym miejscu. Przy czym efekt ten można bez problemu cofnąć. Masz ochotę na dziarę przez całe plecy? Proszę bardzo! Hm? Jednak fajniejsza będzie jakaś sentencja na łokciu? Załatwione! Warto dodać, że mag może też ozdobić ciało innej osoby. Działanie czaru jest bezbolesne i znika po 5-6 postach. To co, ktoś chętny na tatuaż?

"Twórca" - pozwala na tworzenie niewielkich przedmiotów użytku codziennego jak np. kubek czy nóż...śniadaniowy. Straszny przeciwnik dla kajzerki. Biedna bułka będzie bez szans... W każdym razie - nic co może posłużyć za skuteczną broń.

"Tropiciel" - dzięki skupieniu Melchesee w oczach mag może dostrzec ślady magii a najbliższym otoczeniu i podążyć za nimi. Efekt działa maksymalnie przez 3 posty i działa w promieniu do 10 metrów od maga. Podczas ich trwania oczy użytkownika stają się całe czarne i bardzo wyczulone na magię. "Normalny" widok staje się nieostry i szary, ale wyraźnie widać znajdującą się w pobliżu magię. W razie użycia przez kogoś w pobliżu silnego zaklęcia (od rangi C wzwyż), możliwa jest chwilowa utrata wzroku (1-2 posty w zależności od siły czaru).

Zaklęcia:

Last Sacrifice

(w skrócie - jest to czymś pośrednim między magią żywiołów a miecza)

Magia ta jest jedną z prostszych na pierwszy rzut oka odmian magii związanych z bronią. Skierowanie swojej energii do niej pozwala na wzmocnienie, nadając zarówno sobie, jak i jej dodatkowe efekty. Nie ogranicza się ona tylko do wzmocnień broni - oddziałuje ona również na użytkownika w sposób wzmacniający, ale również i wyniszczający. Stopniowo sprawia, że staje się on coraz bardziej agresywny i ciężej mu panować nad sobą. Z czasem przy jej nadużywaniu może wtrącić maga w obłęd. Nie jest więc dziwne, że Ash jest ostatnim, a za razem jedynym użytkownikiem tej magii. Wyniszcza ona bowiem duszę użytkownika i sprawia, że z czasem staje się coraz bardziej agresywny, nawet bez powodu. To właśnie poświęca użytkownik tej magii... siebie. Jego śmierć oznacza również i śmierć tej magii i uznanie jej za zaginioną, a może i nawet kompletnie zapomnianą ze względu na brak jakichkolwiek wzmianek i możliwości nauczenia, czy też przekazania. Jedyną formą przekazania była reinkarnacja, w którą to każdy użytkownik Last Sacrifice wierzy. Część wspomnień z dawnych wcieleń może zostać sobie "przypomniane", jednak mogą być to tylko pozbawione powiązań urywki. Plotki głoszą, że ostatnio pojawiło się aż dwóch użytkowników tego rodzaju magii, jednak nie wiadomo, czy można im wierzyć. No bo jakim cudem miałoby się to stać? Możliwe, że to jeden z potomków maga odziedziczył podobną moc.
Ale wracając do samej magii. Symbolem charakteryzującym użytkownika jest róża we wnętrzu mocniejszej ręki, w przypadku Asha jest to prawa dłoń. W miarę użytkowania magii, łodyga się rozrasta, oplatając jego ciało swoistym tatuażem z mnóstwem dodatków pod postacią kolców i liści, jednocześnie coraz bardziej wzmacniając jego sprawność fizyczną. Po dotarciu do ręki słabszej, magia zostaje natychmiast dezaktywowana poprzez porażenie oraz blokuje się na dłuższy czas. Dodatkowo każde wcielenie posiada też wrodzony talent do magii żywiołów i w zależności od tego, jakiej magii używa, zmienia ona jego charakter. Każdy żywioł posiada specjalne zaklęcie, które po mistrzowskim opanowaniu pozwala na sianie olbrzymich zniszczeń.

Ogień: dziki, wybuchowy temperament, częste wybuchy gniewu, skłonność do destrukcji.
Woda/lód: charakter spokojniejszy, opanowany, może się okazać, że z tego powodu jest lekceważony, jednak jest to ogromny błąd, bowiem przeciwnik sam nie będzie wiedział, kiedy nadejdzie jego pora.  A nadejdzie prędzej czy później.
Powietrze: mieszanina dwóch powyższych, częste zmiany zachowań, wahania nastroju.
Ziemia: Najspokojniejszy typ, ciężko wyprowadzić go z równowagi, praktycznie pozbawiony zapędów niszczycielskich.

Dwa spośród niezliczonych wcieleń opanowały ponoć wszystkie typy żywiołów, a ich moc dorównywała smokom. A może to tylko legenda przekazywana z pokolenia na pokolenie w długie zimowe wieczory?

Kategoria C:

Kategoria B: