Motel przy plaży

First topic message reminder :

Motel ten znajduje się około 500m. od plaży w Akane resort, którą często odwiedzają różni turyści. Nic więc dziwnego, że hotel jest dość często zajmowany, a rezerwacji należy dokonywać nieco wcześniej. Jeżeli chodzi o samą jakość motelu to jest to wręcz podręcznikowy przykład średniej jakości. Normalne pomalowane na kremowo ściany elewacji zewnętrznej z położonym barankiem, trzy kondygnacje, 8 osi okiennych. Pierwsze piętro lekko na podwyższeniu, które prowadziło po kilku betonowych stopniach. Po lewej stronie od wejścia była recepcja, a potem klatka schodowa. Parter zajmowała kuchnia, stołówka oraz pomieszczenia administracji. To wyżej znajdowały się pomieszczenia gościnne. Razem było ich 25. Łazienki z prysznicami znajdowały się na korytarzach. Układ pomieszczeń był korytarzowy. Pokoje 1,2,3,4 osobowe wyposażone były w stoliki, łóżka, radia i telewizory. Nic więcej nie było potrzebne. Zamontowane było CO, choć przy obecnie panującej temperaturze raczej nie było konieczności korzystania z tego luksusu.
--
To właśnie tutaj zgodziła się przyjść dziewczyna, którą znalazł nad brzegiem morza, wyrzuconej przez fale. Dostali pokój dwuosobowy z łożem małżeńskim. Nie to, żeby nie było pokoi dwuosobowych z osobnymi łóżkami czy dwóch różnych pokoi jednoosobowych. Po prostu chłopak uznał, że tak będzie zabawniej, a dziewczynie wytłumaczył potem, że niestety wszystkie inne pokoje były zajęte i tylko ten jeden pokój mieli wolny. Cóż takie niewinne kłamstwo. Kiedy weszli do środka Asthor walnął się na łóżeczku tak, że sprężyny wręcz zapiszczały pod nim.
- Okej rozbieraj się - powiedział uśmiechając się, ale po dłuższej chwili dodał - Jesteś cała mokra po tej wycieczce w morzu. Jeżeli długo tak będziesz w końcu się przeziębisz. Powinnaś wziąć prysznic. Oczywiście nic nie mam przeciwko jeżeli weźmiesz mnie ze sobą. Z pewnością będziesz czuła się wtedy bezpieczniej.
Nie myślcie jednak, że Asthor jest tak miłym facetem, który zaproponowałby dziewczynie kąpiel i zapewnił ją o swoich dobrych zamiarach. Jeżeli dziewczyna nie zgodzi się na wspólną kąpiel zamierzał oczywiście podglądać. Dla niego było to bez różnicy. Ale o tym podglądaniu nie musiała za szybko się dowiadywać.

- Nie znam za bardzo okolicy...- Stwierdziła dziewczyna. Pierwszy raz była w okolicach Akane Resort, co prawda przyjechała na "urlop" jednak chciała odpocząć od przygód, więc nawet nie szukała takich rozrywek. Chociaż... Przez chwilę biła się z myślami. Nie znała Ururu. Mimo, że srebrnowlosa nie wydawała się być podejrzana, to proponowanie jej tego... Poza tym, nie zapowiada się to na jakąś wielką przygodę.
- Um... Zaczęła Pomarańcza, wuciągając z torby zwinięty w rolkę kawałek papieru.- Miałam niedługo ruszyć... Na kolejne zadanie... T-to nic takiego... Zwykłe mediacje... A-ale może miałabyś ochotę?

No tak. W końcu są w motelu, gdzie ludzie zatrzymują się tylko na jakiś czas, zazwyczaj będąc w drodze. A przynajmniej taką wiedzę zebrała za swojego krótkiego żywota.
Ale dziewczyna miała dla niej kolejną propozycję... która brzmiała całkiem interesująco.
- Zadanie? Jakie? - spytała ciekawa. Spojrzała na kawałek papieru. Wyglądał również interesująco. A może po prostu w jej głowie wszystko stawało się jakieś... magiczne. - Byłabym zaszczycona mogąc Tobie towarzyszyć - zrobiła coś pomiędzy ukłonem i dygnięciem.
Właściwie czymkolwiek by to nie było, miło jednak ruszyć się trochę. Poza tym nie pamiętała, kiedy ostatnio spędzała w ten sposób czas z kimkolwiek. Zazwyczaj była zdana na siebie, czasami komuś pomagała (taka też była jej "praca"), ale i tak głównie była wtedy sama. Cudowne urozmaicenie.

Entuzjazm rozmówczyni trochę onieśmielił (hah, jeszcze bardziej?) Pomarańczę, aczkolwiej poczuła pewną radość dlatego, że nie będzie musiała ruszać sama. Nagroda nie była zbyt duża, a samo zadanie nie było wielkim wyzwaniem... Ale zawsze lepiej grupą.
- Więc... Eee... Przez chwilę Akiko nie wiedziała co powiedzieć, dlatego podała Ururu skrawek papieru, na którym wypisane były ogólne wiadomości dotyczące zadania.
- To niskopłatne, szybkie zadanie... Posłaństwo... Wioska niedaleko Magnolii potrzebuje...- Starała się wyjaśnić, choć nie szło jej to za dobrze.
Dość powiedzieć, że wioska została zamknięta przez władze Magnolii z powodu zarazy, jaka zaczęła się tam rozprzestrzeniać. Rzeczy, o której Ururu nie mogła wiedzieć, jeśli nie odwiedziła owego miasta w ostatnim czasie.

Wzięła do ręki papier i przeczytała uważnie co na nim widnieje.
- Zaraza, huh? - wydała się nieco zdziwiona, a uśmiech lekko przygasł. Brzmiało to nieco groźnie, zbyt groźnie jak na "niskopłatne szybkie zadanie". Z drugiej strony to pewnie typowa brudna robota. Pytanie, czemu taka dziewuszka chciała się jej podjąć? Nie wyglądała na biedną, więc raczej nie było to z powodu desperacji i potrzeb materialnych. Może po prostu musiała to wykonać. Tylko dlaczego? W głowie Ururu powstawały kolejne pytania. Patrząc tępo w niewiadomy punkt próbowała łączyć elementy tej zagadki. Szkoda, że było ich tak mało.
Tak czy inaczej nieco się zawiesiła.

- Ach... Więc wiesz o sytuacji Betonii? Zapytała Akiko.- Nie podano opinii publicznej informacji na temat rodzaju choroby, na którą zapadli mieszkańcy tej wioski. Podobno nie jest jeszcze znana.
Kajitsu wskazała srebrnowłosej stolik i przystawione doń fotele, a następnie ruszyła w ich kierunku, dając jej przykład. Rozsiadła się wygodnie na jednym z mebli i zaczekała aż jej nowa towarzyszka się dosiądzie.
- Wioska ma teraz wielkie problemy... Ci, którzy do niej wejdą, nie mogą jej opuszczać, więc rolnicy nie mogą się zająć swoimi polami... A to oznacza głód i większe wydatki... I w ogóle.
Akiko zrobiła krótką pauzę, jakby zastanawiajac się nad tym co dalej powiedzieć.
- Miałam wyruszyć jutro, ale jeśli potrzebujesz jeszcze trochę czasu...

- Choroby? - wyrwała się z transu słysząc te słowa. Nie podano? Nieznana?
Jej wyraz twarzy zdradzał lekkie przerażenie. Najgroźniejsze jest to, czego nie widać. Wiedziała to od zawsze. A tu nie dosyć, że zaraza to jeszcze nie wiadomo czego. Szybkim krokiem podeszła do fotela i zasiadła na nim.
- Nie jestem stąd... Daleko jest to miejsce? - spytała, po czym usłyszała termin. Jutro? Właściwie czemu by nie... Chociaż i tak najbardziej by chciała zrezygnować. Tu nie było magicznej przygody, tylko niepotrzebne narażanie się na biologiczne zagrożenie.
- Da się przed tym jakoś chronić? Może jakieś domowe sposoby w stylu wysmarowania się czosnkiem? - uśmiechnęła się szeroko próbując to obrócić w żart, lecz w jej oczach widać było lekką panikę, w dodatku grzywka rzucała na nie dziwny cień. I gdzieś w tle usłyszały grzmot. Wyglądała więc w tym momencie, jakby była nawiedzona.
Chyba nigdzie nie pójdzie, miała dosyć chorób.

Dziewczyna widziała, jak wyraz twarzy Ururu się zmienia z zaciekawionego w przerażony. Akiko wiedziała, że nie ma prawa zmuszać nikogo do takiej misji, ale...
- Prawdopodobnie nie bedziemy musiały wchodzić na teren wioski... To tylko posłannictwo, ale nie znam większych szczegółów.
Niestety, wszystkiego miała się dowiedzieć na miejscu... Zadanie przysłał jej znajomy, gdy dowiedział się, że to sprawa oso... Nie ważne.
- Zrozumiem, jeśli nie zrezygnujesz...- Mówiąc to, dziewczyna spuściła wzrok, przez co zdawała się wyglądać naprawdę żałośnie.

Dotknął ją żałosny wygląd dziewczyny.
- N-no jasne, że z tobą pójdę... Muszę po prostu... - przerwała.
Wzięła kilka wdechów i wydechów. Rozłożyła się wygodniej. No jak tu teraz nie pomóc? Dziewczyna pewnie sama się bała. Poza tym na pewno nikt nie byłby na tyle głupi, żeby wpuścić tam kogoś, po czym wypuścić, co nie? Na pewno mają tam kwarantannę i wszystko jest zabezpieczone najlepiej, jak tylko potrafią. Nie będą przecież narażać innych, gdyby któraś z nich czasem coś miała roznieść. Spokojny uśmiech powrócił na jej twarz. Spojrzała na dziewczynę.
- Wybacz, ale totalnie spanikowałam. Kiedyś byłam ciężko chora, raz ugryzł mnie pająk, dlatego mam uraz do takich rzeczy - machnęła ręką i zaśmiała się. Oczy jej zabłysły chęcią przygody [iksde]. - No to o której dokładnie idziemy?

- W porządku... D-dziękuję.
Pomarańcza nabrała pewnosci siebie. Ururu była godna zaufania, tak uważała. Nawet cieszyła się na wspólną podróż.
- To nie jest daleko, ale chyba nie będziemy spędzać nocy na miejscu, więc musimy wyruszyć wcześnie.
Zapowiadała się całodzienna podróż, a Pomarańcza wciąż musiała się do niej przygotować.
- Będę czekać na ciebie jutro, dokładnie tutaj, dobrze?
Akiko miała serdeczną nadzieję, że jutro deszcze odpuści.

---

Następnego dnia, zgodnie z obietnicą Akiko czekała na Ururu w holu hotelowym, gotowa do podróży.w rękach trzymała dwa bilety na powóz, ktory miał ich zabrać do Magnolii, skąd z kolei miały ruszyć pieszo do Betonii.

Kiwnęła głową na znak, że zrozumiała. Czyli nie musi nic a nic planować jutrzejszego dnia. Jak dobrze.
- To do zobaczenia i miłej nocy - uśmiechnęła się wstając. Pomachała ręką na pożegnanie i ruszyła do swojego pokoju.
Szybko zjadła co tam miała, wymyła się i poszła spać. Sen miała całkiem spokojny, nic ciekawego. Rano zupełnie o nim zapomniała.
Myjąc zęby siedziała w swoim świecie wyobraźni, gdzie opracowywała barierę ochraniającą przed wszelkimi patogenami. Chociaż tam będzie bezpieczna.
Spakowała sobie w kieszeń jakieś bułeczki, przypięła katanę do pasa (przez co płaszcz jej nieco odstawał z tyłu) i ruszyła w wyznaczone miejsce.
- Witaj, jak się spało? - zawołała podchodząc do dziewczyny.

- Dzień dobry!- Odpowiedziała na powitanie Akiko.- Calkiem dobrze. Gotowa?
Pomarańca od samego rana była w dobrym humorze. Rzesisty deszcz padający do tej pory nieustannie, w nocy zelżał znacznie. Zdecydiwanie ułatwi to ich podróż. Akane Resort postanowił współpracować chociaż raz, jakby na pożegnanie.
Akiko po raz ostatni omiotła pomieszczenie spojrzeniem. Nie było tutaj źle, może jeszcze wróci, gdy będzie trochelepsza pogoda. Tym razem z kims do towarzystwa, tak na szelki wypadek.
- No to ruszamy, trzeba jeszcze złaoać powóz do Magnolii.

[z/t] ← podeślę ci na pw następny temat.

- Tak, ruszajmy - uśmiechnęła się szeroko. Dzisiaj już nie bała się tej podróży. Odczuwała może lekki dreszczyk emocji, chociaż zadanie pewnie nie będzie zawierało żadnych naprawdę niesamowitych rzeczy. Podotykała szybko wszystkie kieszenie, aby upewnić się, że wszystko zabrała. Bułeczki były, jakieś pieniążki też, butelka wody również. Katanę dało się odczuć bez większego sprawdzania, sztylet ukryty we wnętrzu płaszcza również. Czyli była gotowa. Jeszcze upewniła się, że dobrze przyczepiony kapelusik jest na dobrym miejscu na głowie. Posłużyło jej to lustro w ładnej ramie zawieszone na ścianie. Ruszyła za swoją nową znajomą w nieznane.

[zt]

Problem z babcią

MyGy

Miejsce, do którego został zaproszony młodzieniec okazało się być średniej jakości motelem nieopodal plaży. Przybywszy w to miejsce, Noya nie miał jeszcze przesłanek, by wpaść na to, czego lada chwila doświadczy. Wewnątrz, za ladą, krzątała się młoda, blond dziewczyna. Spojrzała porozumiewawczo na chłopaka, gdy ten znalazł się w budynku i uśmiechnęła się lekko, dając znać, że w razie potrzeby jest do jego dyspozycji. W tej jednak chwili przeszukiwała jakieś papiery. Zdawała się jednak pozostawać czujna i szybko rzucała krótkie spojrzenia wszelkim przejawom ruchu w lokalu, które jeszcze nie zostały przez nią zidentyfikowane. Zgodnie z ogłoszeniem, mag powinien odnaleźć tu osobę imieniem Driz.

Dzielny człowieczek Noya podjął się prawie bezinteresownej pomocy randomowym ludziom i z ich przedrodzicielkami! Więc zgodnie z ogłoszeniem z gazety, udał się w wyznaczone miejsce, o odpowiedniej porze, które okazało się być Motelem w dość ciekawym położeniu. Miał tylko nadzieje, że nie będzie musiał zobaczyć żadnych starych babć w strojach kąpielowych, albo co gorsze nude! Przecież to powinno być zabronione jak pornografia. Jednak pierwszą osobą całe szczęście była młoda kobieta. Odpowiedział szerokim uśmiechem. Na czas trwania tej akcji jego włosy przyjęły ciemną barwę, prócz grzywki, którą pozostawił blond. Wszystkie je jednak postawił, by wydać się jeszcze wyższym niż jest naprawdę. Pewnym siebie krokiem podejdzie do pani i szarmancko się odezwie. - Dzień dobry, śliczny dzień dzisiaj mamy! Prawie tak piękny jak pani. Jestem Nishinoya Yuu i przybyłem tu z ogłoszenia. Mam przyjemność rozmawiać z Driz? Jak nie, to gdzie tą osobę znajdę?

MyGy

Dziewczyna uśmiechnęła się serdecznie do chłopaka i wysłuchała go.
- Nie. Jestem tylko recepcjonistką. Pan Driz informował mnie, że ktoś będzie o niego pytał. Zapraszam do pokoju numer 4, na drugim piętrze. - Rzekła, wskazując dłonią schody.

Drzwi do pokoju numer 4 nie wyróżniały się niczym od innych. Nie było też żadnych znaków, które mogłyby przygotować dziewczynę na to, co czai się w środku.
- Proszę. - Odpowiedział głos dochodzący zza drzwi, kiedy chłopak w nie zapukał (ustalone).

Po wejściu do środka, Noya zobaczył wysokiego mężczyznę o krótkich, czarnych włosach, ubranego w laboratoryjny fartuch. Nie on jednak przykuł uwagę naszego bohatera, lecz liczne, metalowe obiekty przypominające skrzynki z różnymi, dodatkowymi elementami. W pokoju znajdowało się też łózko, nad którym rozciągała się osobliwa, metalowa konstrukcja, nieco przypominająca baldachim, z którego zwisają cienkie, metalowe obiekty. Obiekty te spoczywały na ciele starszej kobiety, która leżała w rzeczonym łóżku, przykryta cienką, żółtą kołdrą.
- W sprawie ogłoszenia? - Zapytał mężczyzna. W jego głosie dało się słyszeć troskę.