Ośrodek Szkoleniowy Rambo John

Ośrodek szkoleniowy położony w Haupstitz, mroźnej części kraju, która słynęła z wyjątkowo niskich temperatur oraz z tego, że to właśnie w tych warunkach wychowywali się najsilniejsi żołnierze armii Isenbergu. Swoją nazwę zawdzięcza on jednemu z kadetów, który wychował się w tym regionie, a na polu bitwy zyskał sobie dożywotnią sławę stając samotnie przeciwko wyszkolonej armii wroga i pokonując ją w niewiarygodny wręcz sposób. Sam ośrodek szkoleniowy ma dość sporą powierzchnię i przypomina nieco samowystarczalne miasto. Chociaż znajdują się tutaj siłownie, namioty, spiżarnie, zbrojownie i typowo wojskowe budynki, to sporą część zajmują tutaj również budynki usługowe jak fryzjer czy pole do gry koszówki. Takie miasto o wojskowym charakterze. Wszyscy mieszkańcy tego ośrodka szkoleniowego są jednak wojskowymi, a chodzenie w mundurze cały czas jest tutaj obowiązkowe.

----

Hannibal przybył tutaj około godziny 12:00 w samo południe, tak jak umówiony był tutaj. Dostał on rozkaz stawienia się do tej bazy jednak dokładny cel jego wizyty tutaj nie był mu znany liczył jednak na to, że jego siła i umiejętności zostały w końcu zauważony, a nietypowy rozkaz był ukoronowaniem tego wszystkiego. Wiedział, że kwestią czasu będzie to, kiedy w końcu go zauważą, że jest parszywym człowiekiem wojny, który istnieje tylko po to, aby siać chaos w swoim imieniu. Miał już dość słuchania rozkazów osób wyższych rangą bez żadnych umiejętności wojennych, chciał to zmienić awansując i szybko przejmując stanowisko tutejszego Fuhrera.

Teraz jednak musiał stawić się tam, gdzie nakazywał rozkaz, nie mógł ominąc częci bycia zwykłym żołnierzem w drodze objęcia władzy nad armią. Dobrze chociaż, że w tym obozie szkoleniowym nie było gorąco, nienawidził tego parszywego ciepła, tutaj mógł odpocząć w chłodzie. Udał się od razu do siedziby dowódcy, aby dowiedzieć się, po co kazali mu przebyć taką drogę.

MG:

Hannibal stawił się na wezwanie o godzinie 12.00. Ale informacje nie były zbyt dokładne i nie powiedziano mu, gdzie dokładnie ma się stawić - dlatego udał się do recepcji, aby dowiedzieć się, gdzie miał się udać. Miła pani w okienku wskazała mu sporej wielkości poczekalnie i kazała czekać. A więc to zrobił. Chociaż w środku nie było nikogo, dopiero po godzinie wezwano go i zaprowadzono do do gabinetu jakiegoś generała. Kiedy otworzyły się drzwi i wszedł do środka, znalazł się w dość ciasnym pomieszczeniu. Prawie cały pokój zajmowało sporej wielkości drewniane biurko, za nim zaś siedziała kobieta w wieku około 40 lat. Miała długie czerwone włosy, związane w warkocz, niebieskie oczy i dość krzaczaste brwi, które strasznie nie pasowały do jej twarzy. Ubrana była oczywiście w mundur, zaś na głowie miała szary beret. Spojrzała na Hannibala i wskazała mu krzesło po drugiej stronie biurka.
-Pewnie zastanawiasz się po co Cię tu ściągnięto.-stwierdziła, patrząc mu prosto w oczy.-Hannibalu. Jesteś dość inteligentnym człowiekiem... Powiedź mi - co chcesz osiągnąć w naszej armii?-zapytała, wciąż uważnie mu się przyglądając.

Po stawieniu się w recepcji i  poinformowaniu o miejscu spotkania Hannibal posłusznie czekał przed wejściem do gabinetu. Oczywistym było, że tutejszy generał chciał pokazać Kartagińczykowi, że jego osoba nie jest wcale tak znacząca, że jako przywódca obozu ma ważniejsze rzeczy na głowie niż on sam. Mimo to Barca nie stracił panowania nad sobą, sam pewnie zachowałby się podobnie wobec żołnierzy ze swojej armii. Po wejściu do środka przed oczami Hannibala pojawiło się wielkie zaskoczenie, nie spodziewał się, że dowódczynią oddziału będzie kobieta. W jego świecie rzadko widywano wojowników tej płci, a nigdy nie piastowały one takiego stanowiska w armii. Tutaj jednak w świecie magii było to pewnie normalne, w końcu bardziej od siły liczyła się magiczna moc, nie zmieniało to jednak faktu, że pierwszy raz spotkał tak wysoko postawioną kobietą. Chociaż miała ona już swój wiek, była zdecydowanie starsza od Hannibala, to była dość zadbana.
"Gdy tylko przejmę tą cholerną armię, chętnie Cię wypierdolę, aby posłuchać twoich pisków i błagań o litość. Ciekawe czy wtedy też będziesz czuła się tak wyniośle jak teraz" - pomyślał Hannibal wiedząc, że na razie nie może dać upustu swoim żądzom, a musi zachować pokorę wobec swojej przełożonej.

Olbrzym zasiadł na biurku naprzeciwko kobiety, również był wodzem, jeszcze kilka lat temu posiadał stanowisko znacznie wyższe od niej, nie czuł więc tego respektu, który zapewne powinien mieć względem przełożonej.
- Zadajesz złe pytania. Co chcę osiągnąć? Powinnaś zapytać, co osiągnę w waszej armii. Musze przyznać jesteś dość spostrzegawcza - dodał na komplement, którym go obdarowała - - Kocham wojnę, a moje myśli zawsze kręcą się wokół niej. Dajcie mi odpowiednią siłę, a sprawie, że Isenberg będzie najpotężniejszym krajem w historii Earthlandu. Czytałaś na pewno mój raport o mojej przeszłości wiesz, że jestem w stanie tego dokonać.
Czekał potem na reakcję kobiety i to jak odbierze wypowiedziane przez niego słowa.

MG:

Kobieta wysłuchała ze spokojem wypowiedzi olbrzyma, nie dając po sobie znaku, czy przejęła się jego brakiem respektu. Fakt, dość zirytował ją fakt, że nie zwrócił się do niej z szacunkiem, ale puściła to mimo uszu. I tak miała zamiar... Hehe. Ucieszyła się na samą myśl o tym, co zaplanowała dla Hannibala. Nie dała jednak po sobie tego poznać. Przez dłuższą chwile milczała, kiedy w końcu się odezwała, jej głos był spokojny, chociaż dało wyczuć się w jej głosie chłód.
-Dlatego chcemy dać Ci szansę, abyś udowodnił nam swoją użyteczność. Wysyłamy Cie do ośrodka szkoleniowego na górze Schleife. Weźmiesz pod swoje skrzydła stacjonujący tam oddział... specjalny.--powiedziała, dodając ostatnie słowo po dłuższej przerwie. Hannibal mógł zauważyć, jak jej oczy błyszczą z rozbawienia.-Masz rok, aby doprowadzić ich do ładu. Mają być zdolni do wykonywania misji po za górą.-wyjaśniła, podając mu kartkę, na której widniał oficjalny rozkaz, potwierdzający jej słowa.-Wszystko jasne?-zapytała na koniec, powoli podnosząc się z krzesła.