Zajazd "Złoty Osioł"

Zajazd jak zajazd. Część wspólna, będąca miejscowym barem, w której można dobrze zjeść, napić się a wieczorami posłuchać opowieści czy występów. Za częścią wspólną znajduje się wspólna łaźnia - oddzielna dla kobiet i mężczyzn, a nieco dalej pokoje. Był to raczej jeden z tych droższych zajazdów, gdzie nie skąpiło się nawet tak cennego surowca jak woda.
~~

MG

Do złotego Osła Shou z Green przybyli o świcie. Sama podróż do Dessertio, przebiegła im dość spokojnie, za pomocą pociągu. Dużo w tym czasie nie rozmawiali, przez małomówność Shou jak i przez fakt że Green zdawała się nieco zajęta, czytając książki, w nieznanym Shou języku. Teraz zaś znajdowali się we wspólnym pokoju, na szczęście z dwoma łóżkami. Green bez skrępowania siedziała w samym białym podkoszulku i czarnych majtkach, na jednym z łóżek.-No dobrze, zgaduje że nie znasz tutejszego języka prawda?-Odezwała się nagle podnosząc wzrok z książki nad którą akurat siedziała. Było może południe i słowo gorąco nawet w połowie nie oddawałoby tego, jak ciepło było w Kh'oglun.

Upały z pewnością nie odpowiadały chłopakowi. Co prawda, miał niby elementy ciała stałocieplnej istoty, jednak to niezbyt wpływało na samego nastolatka. Ciemnowłosy starał się oddychać na tyle miarowo, na ile to było konieczne, aby jakoś dostosować się do otoczenia. Do tego dochodził też fakt, że podstawa jego magii chodziła na pełnych obrotach, poprawiając nieznacznie warunki dookoła niego. Chodziło oczywiście o Mikroklimat ze zmniejszoną o pięć stopni temperaturę. Do tego w przypadku jakiegoś niedotlenienia, użyłby na sobie Whiff, coby wywołać lekki podmuch, który być może poprawiłby mu samopoczucie.
- Nie - odpowiedział krótko, co mogłoby nie zadowolić zielonowłosej, jednak podczas podróży zdawała się milczeć równie wielce, co sam chłopak. - Nie myślałem nigdy, że się tu znajdę. Gorąco - dopowiedział w bardziej rozbudowany sposób, pozwalając sobie na odrobinę wylewności, aby następnie przysiadając w krótkich, względnie luźniejszych spodenkach, czy czarnym t-shircie z podwiniętymi rękawkami. Na czas pobytu w pomieszczeniu postanowił odpuścić sobie jakąkolwiek maskaradę związaną z dziwnymi, ludzkimi spojrzeniami w kierunku tych mniej ludzkich ozdób. Ponadto mieli aktualnie porę bliską południa, przez co nie planował raczej rozglądać się na dworze. Nie w takich warunkach. Dlatego też siadając na swoim łóżku, przyjął 'turecką' formę siadu, aby następnie spróbować skupić się na własnym ciele, własnym organizmie i własnych możliwościach, co powinno pójść mu o tyle łatwiej, zważywszy na jego medyczną wiedzę - Medical Knowledge/Natural Healing Abilities. Ponadto wyjątkowo wyciszyłby jakiekolwiek ruchy powietrza we własnym otoczeniu, aby nic go nie rozpraszało przy użyciu Tranquility. Wszystko po to, aby skupić się na tym, co mu mówiono. Własnym ciele, własnej energii przez nie przepływającej, czy też swoim sercu, próbując w nim jakoś skupić własną energię magiczną, jakby to miało jakkolwiek mu pomóc w zrozumieniu tej sytuacji. Zresztą, teraz mógł zrobić to, bo przecież dogadać się, to się nie dogada.

MG

Skupianie jak skupianie. Na razie żadnych efektów nie przynosiło, ale skoro mu zalecono medytacje, to zapewne w pewnym momencie, jakieś efekty Shou dojrzy. Ale jeszcze nie teraz, jeszcze nie.-No dobrze, podstawy które musisz wiedzieć.-Green wypowiedziała szybkie słowo. Brzmiało dziwnie, kompletnie nie podobnie do wspólnej mowy.-Jest przywitaniem.-Z jej ust padły kolejne trzy słowa.-Pierwsze to pożegnanie, drugie prośba o pomoc a trzecie podziękowanie.-Kolejne trzy słowa.-Pierwsze z nich oznacza kobietę, drugie mężczyznę, trzecie przeproszenie-No i wypowiedziała jeszcze dwa słowa i krótsze zdanie.-Przedmiot. Szukam. Zgubiłem drogę do-Wymieniła.-Nazwę naszego zajazdu nasz, więc sobie poradzisz. Zapamiętaj te słowa.-Na wszelki wypadek szybko nabazgrała je jeszcze Shou na kartce i podała. Wydawały się jej najważniejsze w tej chwili.

Najwyraźniej nie przyszedł jeszcze jego moment. Nie potrafił wyczuć żadnych zmian, czy najmniejszej odrobiny mocy smoczego serca. Być może to wysiłek, który włożył był zbyt mały, albo potrzebował więcej czasu, aby cokolwiek osiągnąć. Jak to mawiano w niektórych kręgach kulturowych, czy wymiarach innych światów - nie od razu Rzym zbudowano.
- Naprawdę tego potrzebuję? - krótkie pytanie padło ze strony ciemnowłosego, który najpewniej byłby w stanie przekręcić niejedną zgłoskę w odpowiednich wyrażeniach. Nie oznaczało to jednak, że coś tam nie zapamiętał, jednak myślenie niekoniecznie było jego mocną siłą. Przynajmniej nie to, które tyczyło się interakcji z innymi, czy różnej formy relacji międzyludzkich. - Wiemy o nim coś więcej? - dopytał jeszcze po dłuższej chwili milczenia, w której to słówka wypowiedziane przez dziewczynę zdążyły mu się jakoś utrwalić, bądź pomieszać. Taki już żywot podróżujących po innych krajach bez wiedzy językowej.

MG

-Owszem. Na wypadek gdybyś się zgubił.-Odparła zaczepie Green, traktując w ten sposób Shou nieco jak dziecko. Chociaż w zasadzie, to on był tutaj raczej tym silniejszym. W każdym razie dziewczyna zajęło się sobą, kiedy Shou się uczył, aż znów jej nie przerwał. Teraz miała na sobie jeszcze białą, nieco prześwitującą sukienkę.-Nie. Musimy zdobyć informacje. Ja poradzę sobie w rozmowach, ale co z tobą? Masz jakiś sposób na to?-Raczej nie sądziła by Shou zaczął uwodzić tutejsze kobiety w poszukiwaniu informacji, więc jak mógłby to zrobić? A może zostawić go by się uczył i medytował?

Spojrzenie ciemnowłosego wyrażało więcej, aniżeli tysiąc słów. Samym wzrokiem pół smok zdawał się przekazywać tyle, co niezrozumienie względem tej jakże prostej idei zagubienia się podczas poszukiwań. Mieli się rozdzielać, a on miał udać się do ludzi? Niektórzy przyrównaliby to do dziecka, które nie chce puścić się maminej spódnicy, jednak sam Shou najzwyczajniej nie chciał użerać się z tą słabszą rasą. Westchnął tylko, całkowicie przerywając próby skupienia, czy medytacji i wysłuchując jej dalszych słów. Może zachowywał się nieco jak dziecko, ale to raczej on posiadał ich potencjał bojowy. - Nie. Nie za bardzo - odpowiedział krótko, spoglądając za okno w kierunku piekielnie gorącej krainy i najpewniej czekając na werdykt ze strony zielonowłosej. Czy będzie dane mu poskupiać się, czy jednak za zadanie będzie miał wyruszyć w nieznane, podczas tego gorąca z wypisaną na twarzy chęcią mordu. Do tego wszystkiego - spróbował nawet od biedy, acz z słyszalnym w głosie niezadowoleniem powtórzyć jakieś losowe słówka, jak dziękuję, czy samo szukam.

MG

Shou był daleki od chęci kooperacji na co Green nie mogła zareagować inaczej jak westchnięciem. Jednak postanowiła nie zostawiać go samego w pokoju. I to dla korzyści obojga. Shou się trochę porusza, a ona będzie się czuć bezpieczniej.-No dobrze, więc sama zajmę się zdobywaniem informacji. Usiądziesz gdzieś w kącie i zamówisz sobie soczek. Możesz pomedytować w barze, ale miej na mnie oko-Mrugnęła.-Ta piękność umie o siebie zadbać, ale to rolą mężczyzny jest bronić kobietę.-I tak czekała, aż Shou się jakoś ogarnie. No chyba że chciał iść do baru ubrany tak.

Niegdyś może uznawałby te wszystkie zasady, jak między innymi tą, że to rolą mężczyzny jest ochranianie płci piękniejszej. Aktualnie wydawało mu się to głupie i nader naprzykrzające. Nie bez powodu czerwone serduszko przestrzegło go przed pewnymi aspektami, sprawiając, że uważał ludzi za  poślednie istoty, na które to ma w zwyczaju patrzeć z góry, a ku jego nieszczęściu i sporej niechęci - najwyraźniej musiał z takimi obcować, czy zadłużyć się u takowego bytu. Tyle dobrze, że nie musiał robić jej za pokojówkę. Kto by w końcu pomyślał, że chłopaczek może mieć aż tak wypracowane zdanie, czy wysoką opinię o sobie, a wszystko to za sprawą Jednego Kawałka smoczego serca, który miał w sobie. Ba! Jego aktualna podróż mogła przypominać nieco piracką żeglugę, jednak zamiast morza miał tutaj ocean piasku dookoła i śmiertelnie niebezpieczny żar.
- Skoro tak uważasz... - powiedział bez większego przekonania w głosie, rozglądając się za swoim płaszczem, w którym to pewnie by się prędzej ugotował, aniżeli cokolwiek zdziałał. Mimo wszystko taka była najwyraźniej zachcianka chłopaczka w licealnym wieku, który w swoim momentami sarkastycznym podejściu wolał nie utożsamiać się z bandą zakłamanych rówieśników, czy nie gnał na łeb na szyję, aby zdobyć jakąś popularność. Wystarczyło mu tyle, że stałby się takim Niebieskookim Białym Smokiem, acz niekoniecznie musiałby być to ten kolor. Co prawda, te barwy komponowały się wspaniale, ale nie każde życzenie można spełnić. - Wymagasz czegoś jeszcze? - dopytał się ciemnowłosy, przywdziewając na wierzch płaszcz, który miał przesłonić jego smocze dodatki, czy luźniejszy strój pod spodem. Wszystko to niczym pewien człowiek strzegący bramy imieniem Singal, acz w jego przypadku była to czerń. Nie jego, chociaż może w sumie i jego wina, że nie miał zbyt rozbudowanej garderoby. Nie, żeby takiej potrzebował. Tak gotowym, jeśli nie było żadnego ale, ruszyłby pewnie za zielonowłosą, aby to znaleźć sobie jakiś kącik do medytacji.

Spoiler:

MG

Green przecząco pokręciła głową, nie mając w zasadzie wobec chłopaka innych planów. Zaprowadziła go do baru, gdzie ten usiąść miał przy stoliku w kącie. Sam bar nie był za duży, drewniane wnętrze, ściany i sufit z piaskowca. Nie było to specjalnie chłodniej niż na zewnątrz, zwłaszcza że nieco ludzi tu było. Sam bar znajdował się naprzeciw ich zajazdu. Shou usiadł w kącie, a Green zajęła miejsce przy barze gdzie dosiadł się do niej jakiś brodacz w białej szacie. Wtedy jednak Shou stracił Green z oczu bo przed nim stanęła dziewczyna białych spodniach. Miała może 14 lat, niewielkie piersi nie były niczym okryte, niewiasta miała w zasadzie na sobie jedynie spodnie. Powiedziała coś do Shou, ten jednak ni w ząb jej nie zrozumiał, a dziewczyna patrzyła na Shou widocznie czegoś oczekując.

Najwyraźniej barowe wyzwanie od dawna czyhało na nastolatka. Co prawda, na rymowanki było już zdecydowanie za późno, jednak to nie zmieniało za wiele. Wydawałoby się, że bariera językowa stanowi największy problem chłopaka. Nie do końca tak było. Samo jego nastawienie do ludzi utrudniało wiele. Spojrzał na kobietę spod kaptura, nie wychylając przy tym głowy, acz jego wzrok zdawał się przynajmniej pogardliwy. Nie miał już pojęcia, czy lepszym okazałaby się jego aktualna postawa, czy względna niepewność, którą odznaczał się podczas ekspedycji do lasu Twain w okolicach Clover. Wtedy też pierwszy i jedyny raz miał okazje doświadczyć własnej śmierci. Nie mógł zaprzeczyć, że nie było to specjalnie miłe doświadczenie, zważywszy na to, że ta miała go spotkać z rąk kogoś, kogo uważał za towarzysza.
- Wody - powiedział jedynie we własnym języku, nie znając najpewniej tego słówka w mowie tutejszych ludzi. Nie miał też pewności, czy dziewczyna rzeczywiście była kelnerką, ale najwyraźniej nie uznawał, aby mógł to być ktokolwiek inny lub by ktokolwiek inny mógł się jakkolwiek przydać w aktualnej sytuacji. Ta nieco przypominała wszelkie próby rozmowy z pięciogwiazdkowym inkwizytorem, który zaatakował siedzibę jego gildii, zasypując ją piaskiem. Chyba było mu Poltergeist. Nieważne. Sam zaś przymknął na chwilę oczy, jakby próbował się skupić na własnym wnętrzu. Jakkolwiek pięknie to brzmiało, miało na celu tylko jedno - wyczucie własnego ciała, czy magicznej energii przez nie przepływającej. Jakby nie spojrzeć - już raz odnalazł czerwone serce w ruinach dawnej stolicy królestwa, więc nie wykluczał, że uda mu się ponownie. Odrobina skupienia, spokojny transfer energii wewnątrz organizmu, czy potencjalny wpływ otaczającego go zewsząd powietrza, które koiło jego nerwy, czy regenerowało w niewielkim stopniu. Gorzej jeśli kobieta by sobie nie poszła lub inny ktoś próbowałby go rozproszyć w jego własnych poczynaniach. Wtedy najpewniej nie pozostałoby nic innego, aniżeli zaprzeczenie głową oraz rzucenie pustynnego podziękowania, jakby oznajmiając, że nic mu szczególnie teraz nie potrzeba. Chociaż wspomnianą wcześniej wodą by nie pogardził... pewnie jak każdy...

Spoiler:

MG

Kobieta zdawałoby się, że przez chwilę analizowała słowa Shou, aż w końcu pstryknęła palcami, powiedziała coś i skierowała się do baru. Shou w końcu miał chwilę dla siebie i skupił się na zatapianiu we własnym "Ja", focusowaniu swojej energii i innych mistycznych pierdołach dla wtajemniczonych. Niestety jedyne co dostrzegał to czerń. Znaczy nic. Ogólnie musiał dużo więcej poćwiczyć, wiadomo, nikt nie zostaje oświeconym z dnia na dzień. Niemniej Shou nawet nie dano za bardzo jak ćwiczyć bo znów mu ktoś przeszkadzał. Znów "Kelnerka". Postawiła przed Shou szklankę z wodą i znów coś zaczęła nawijać.

Nastolatek posiadał wiele braków. Jednym z nich zdawało się być czerwone serce, które tak bardzo wszyscy kojarzyli z komercyjnym świętem zakochanych. Kolejny sposób ludzi na bezsensowne zabicie czasu, czy nadanie sensu tam, gdzie go nie było. Nie zmieniało to jednak faktu, że chłopak nie miał pojęcia, co do niego mówiono. Westchnął jedynie, zaprzeczając głową na słowotok dziewczyny, jakby miał nadzieje, że ta sobie odejdzie, a on sam skupi się na własnej energii, czy swoim sercu. Nie było więc mowy o jakiejś społecznej ogładzie, czy obyciu. Tych dwóch cech z pewnością mu brakowało. Jak więc wytresować smoka? Nie potrafiłby odpowiedzieć na to pytanie, pozostawiając je zielonowłosej. Zupełnie tak, jak poszukiwania.
- Nie... rozumiem - wydukałby tylko proste słówko, które dla niej pewnie niewiele by znaczyło. Wszystko to jednak w sytuacji, w której ta dalej odznaczała swoją Obecność w tym miejscu, powracając do niego niczym zjawa w jakimś horrorze. Nie mając jednak innego wyjścia, musiałby dopowiedzieć jeszcze tutejsze przepraszam. Jego zasób słownictwa był ubogi, więc musiało to wystarczyć, aby spławić jakoś jego rozmówczynię. Gorzej, jeśli ta znowu wróci nawijając po swojemu, a on dalej nie będzie jej rozumiał. Prawie jak jakieś pięćdziesiąt pierwszych randek. Nie zmieniało to faktu, że wolałby jednak tego uniknąć. Co najwyżej w przypadku kolejnego niepowodzenia spróbowałby zlokalizować wzrokiem towarzyszącą mu Green. To ona robiła tutaj za przewodnika, czy ogólnie obeznaną osobę w podróżowaniu, podczas ich szaleńczego i niesamowitego wyścigu dookoła świata w poszukiwaniu jakiegoś gościa.

Spoiler:

MG

Dziewczyna uparcie stała, a wypowiadanie słów we wspólnej mowie niewiele jej mówiło. Zwłaszcza że nie znała tego języka. Kiedy usłyszała przepraszam z ust Shou, westchnęła i machnęła dłonią, wypowiadając jeszcze kilka szybkich słów. Dopiero w tym momencie odeszła od stolika pozostawiając prawie smoczego zabójcę, samemu sobie i swoim przemyśleniom. Mógł też więc dostrzec, jak Green rozmawia z zaangażowaniem z jakimś brodaczem, a kolejny dosiada się po jej drugiej stronie. Chociaż jedna osoba w tej drużynie nie była socjalnie upośledzona. W każdym razie Shou miał spokój. Mógł skupić się na medytacji i obronie Green. Czy coś.

Nie od dziś wiadomo, że język wydawał się jedną z największych barier komunikacyjnych. Dessertio, czy też jego mieszkańcy mieli najwyraźniej niemałe problemy ze zrozumieniem wspólnej mowy, którą wykorzystywało się na co dzień w Fiore, czy wielu innych państwa. Najpewniej na tę mowę tłumaczono także liczne opery mydlane rodem z Neverbeen. Nie zmieniało to jednak faktu, że ciemnowłosy odetchnął z lekką ulgą. Jedno utrapienie mniej na jego głowie. Przyjrzał się jeszcze uważniej temu, co działo się w pobliżu zielonowłosej, aby to nie pozostawiać jej przypadkiem na pastwę losu, czy jakiś napastników, którzy mogli pochodzić chociażby z okolicznej Joyi. Nigdy nie wiadomo, czego się po takich spodziewać. Gdyby jednak sytuacja wyglądała normalnie, a dziewczyna dalej zajmowała się zdobywaniem informacji, sam ciemnowłosy przysiadłby nieco spokojniej, przymykając przy tym powieki oraz próbując jakoś wyciszyć przy tym własny organizm. Wszystko miało to na celu jedną z niezliczonych prób medytacji. Chciał najpierw jakoś wyczuć własny organizm, czy spróbować zlokalizować jakieś zmiany w jego wnętrzu. Wszystko po to, aby następnie spróbować przesłać własną energię magiczną wewnątrz swojego ciała, za centralny element obierając nic innego, jak własne serce. W końcu to Czerwonego Serca szukał, prawda?

MG

W końcu chwila spokoju. W końcu chwila dla siebie. To było coś, czego od jakiegoś czasu nie chciano mu zapewnić. A dzięki temu że Green jakoś sobie radziła, on mógł skupić się na własnym sercu. No i właśnie, zaglądanie we własne ciało, to było coś, co w końcu się Shou udało. Wyczuł je, czerwone serce. Samotną płonącą plamę na tle ciemności. Jednak nie przelał w nią many, w zasadzie nic nie zrobił. Czerwone serce jak gdyby nie chciało być dostrzeżone, gdy tylko Shou je spostrzegł, zniknęło. A samego chłopaka rozbolała pierś, wyrywając z tego dziwnego stanu medytacji i zmuszając do powrotu do rzeczywistości. Pierś rwała go tak, jak by serce miało mu zaraz z niej wyskoczyć. Bolało jak diabli i wcale nie było przyjemne. Nawet dla masochistów.