Al-Rakka

First topic message reminder :

MG

Lecieli kilka dni, chociaż jak najbardziej zatrzymywali się w pobliskich karczmach na strawę i odpoczynek. Więcej jednak czasu spędzili na samej podróży, podczas której dziewczyna nie mówiła zbyt wiele. Eisaku mógł jednak zauważyć, że chociaż lecieli przez Minstrel, Romerum i Bosco nie miała problemów z kominikacją, chociaż ten sam nie miał kompletnie pojęcia, co oni mówią. Jedyne mógł wywnioskować, że z karczmarzami zapewne rozmawiała w kwestii zakwaterowania i wyżywienia, bo o czym innym? W końcu jednak nie było karczm. Nie było też jakiejkolwiek zieleni w dole, a jedyne, co mógł młody mag podziwiać to morze piasku. Ah, te pustynie! Przynajmniej nie było mu gorąco. Zimno też nie, ale może to wina magicznej bańki? W końcu jednak ich podróż wzdłuż granicy Joi z Dessertio skończyła się lądując w małej, niepozornej osadzie blisko niewielkiego strumienia mającego początek w jednej z gór. Bańka w końcu pękła, a w Eisaku uderzyła fala gorąca - Jesteśmy. - rzuciła krótko do maga kierując się w stronę małej jaskini w górze. Tam z kolei było zdecydowanie chłodniej, zaś schody wyciosane w kamieniu zaprowadziły całą dwójkę na wyższe kondygnacje. Tam z kolei znajdował się niewielki, słabo oświetlmy salon z dywanem i kanapą. Trochę biednie. Nikt nie pofatygował się również na pokrycie czymkolwiek podłogi czy ścian. Sam sufit również nie był zbyt wysoko, przez co kobieta miała problem z wejściem z naginatą na plecach. Na kanapie zaś siedziała dziewczynka ubrana w jarzynową bluzkę z odkrytymi ramionami, granatowo-różową spódnicę, czarny kapelusik i zakolanówki. Mag początkowo kompletnie jej nie zauważył, przynajmniej dopóki się nie odezwała. - To on? - zapytała spokojnie, na co Cao się nieco skrzywiła. - Tak jakby... Ale do tego czasu powinien być gotowy. - odpowiedziała, na co tamta tylko cicho westchnęła. - Bride. - przedstawiła się krótko, po czym dopiła herbatę i postawiła pustą filiżankę na stole. - Głodny? - zapytała, ruszając do jakiegoś innego pomieszczenia, gdzie Eisaku rzuciła się w oczy lodówka.

MG

Bride na początku nie do końca wiedziała, o co chodzi chłopakowi, jednak po chwili zrozumiała, co jest na rzeczy. - Magię. Chodziło o magię, nie kulę... - wytłumaczyła. Może mówiła trochę za szybko? Z resztą teraz nie było to chyba większym problemem - jej udział w tym etapie akurat sprowadzał się do minimum. - Moc ma pozostać w miejscu startowym. Nie przemieszczać się z tobą, tylko dalej tkwić koło mnie, kiedy ty będziesz się przemieszczał. - wyjaśniła pokrótce tę kwestię Eisaku, a ten wziął się do pracy. Nie było różnicy pomiędzy tym, czy stoi na jednej czy dwóch nogach. Piasek był za to faktycznie gorący i był zdecydowanie inny od ziemi. Moc płynęła przez piasek z pewnymi większymi oporami, jednak sam mag dawał radę przesyłać manę do podłoża pod sobą. Tyle, że to dał radę zrobić i chwilę temu. Prawdziwy trening polegał na czymś innym, a Bride czekała, aż ten ruszy.

Eisaku zrobił krok do przodu przeskakując z jednej nogi na druga bo gorąco. Patrzył jak idzie przesyłanie energi, no i jak mu idzie poruszanie sie.
- Chce najpierw sprawdzić jak mi idzie i wykminić jak to zrobić zanim pobiegne kilometr dalej.
Może na podeszwy butów nałożyć metal? Nie wiem czy sie będzie szybko nagrzewać ale raczej sie nie stopi. Jak mnie nie paży aż tak bardzo to metal może troche to spowolni. Chyba, że sama moc magiczna zadziała. Jakby skupić moc w nogach i przesyłać ja wtedy kiedy noga dotknie piasku... Warto spróbować. Eisaku więc skupił mane w stopach i zrobił krok przesyłając moc w wybrane miejsce.

MG

Odpowiednie przygotowanie do podstawa i Eisaku bez takowego nie miał zamiaru ruszać. Gorąco i parno, jednak ten myślał - metal? Metal nie. Ale młody mag miał inny pomysł, który mógł zadziałać. I jak chciał tak zrobił - krok do przodu, starając się tym samym przesyłać manę. I przesyłał, z drobnym "ale" - kiedy tylko zrobił krok, na krótki moment przerwało jakikolwiek przesył. A chyba miał być stały. Czyli coś było z pomysłem nie do końca tak, jak powinno. Tylko co zrobić z tym przerywaniem? Bride milczała, póki co tylko obserwując chłopaka. Żadnych wskazówek.

- To będzie trudniejsze niż zakładałem... Tak z ciekawości, co miała zamiar zrobić Cao?
Eisaku po powiedzeniu tego zaczął dalej kombinować. Najppierw przesyłał energie obiema nogami, kiedy robił krok jedną i jeśli to sie powiodło to podczas biegu zawsze próbował przynajmniej jedną nogą dotykać piasku i przesyłać moc. Oczywiście to nie daleki bieg. Jeśli to sie nie uda to spróbuje inaczej, podczas biegu kiedy nie dotyka nogą ziemi przesyłać ją z nogi przez powietrze do piasku i orzez piasek do wybranego miejsca. Oczywiście po próbuie z dwa, trzy razy bo mistrzem w tym nie jest i możliwe, że sie tak da jak sie poćwiczy.

MG

Zdecydowanie upierdliwe zadanie, jednak coś poniekąd wychodziło tak, jak zakładał Eisaku. Chociaż czy do końca? Kiedy tylko próbował przesyłać pierw energię przez obie kończyny, a następnie robiąc krok przez jedną - dawało radę utrzymać wszystko w ryzach, chociaż musiał to robić nieco powoli. Wszystko jednak zaczęło się walić podczas biegu, gdzie zwyczajnie nie nadążał. Gubił się w całej ten koordynacji ostatecznie gubiąc "znaczek" już po dwóch krokach. Ale miał trop. - Chciała poprawić to, co już masz. Ale na twoim obecnym etapie zejdzie ci z tym zbyt długo. Dlatego zamiast poprawiać, zapewnimy ci coś innego. Przynajmniej postaramy się. - odpowiedziała w międzyczasie na pytanie Eisaku, dalej przyglądając się chłopakowi.

- Hmh, okej.
Zauważając efekty Eisaku wpadł na pomysł. Najpierw zbierał energie w nogach a potem biegł próbując ją tam utrzymywać. Kiedy już tak przepiegł kawałek i mu sie udało to przeszedł do drugiej części planu. Biegnąc i utrzymując energie w nogach zaczął ją przesyłać w wybrane miejsce. Przed startem jednak troche bardziej sie skupił na tym co ma robić.

MG

Eisaku spróbował swojej nowej metody, która dała faktycznie efekty. I to chyba takie, których się spodziewał, bowiem faktycznie - energia zostawała w wybranym przez maga miejscu, tam gdzie jeszcze przed chwilą stał. Przebiegł jednak tylko 10 metrów. To jednak wystarczyło, żeby Bride zaklaskała, chociaż nie wyglądała na szczególnie zadowoloną. Raczej zaklaskała, bo wypadało. - Brawo. - rzuciła beznamiętnie, po czym pokazała palcem na miejsce, w którym Eisaku pozostawiał energię. - Teraz z tej energii stwórz ostrze. Oczywiście z odległości tych 10 metrów. Rozumiesz - robisz to, co teraz, zatrzymujesz się po 10 metrach i używasz swojej magii tworzenia na odległość. Tyle. - poinstruowała co do dalszych posunięć chłopaka po czym wróciła do obserwacji. Chociaż jak tak Eisaku spojrzał w górę, to się chyba późno robiło.

Eisaku lekko zdziwiony,  że tak szybko poszło zaczął kombinować nad zmianą energi w metal i deformacje zaklęcia z daleka.
- Hmm, mam dwa pomysły. Zmienić energie w metal i zdeformować ostrze lub od razu utworzyć ostrze.
Mag przeszedł do czynów. Najpierw "ułożył" energie z daleka w ostrze(o ile mu sie uda) o) i zmienił w metal. Jednak jeśli mu sie nie udało to najpierw zmieni moc w metal a potem zdeformuje metal w ostrze. Zarówno w jednym jak i drugim przypadku Eisaku nie rusza sie nawet z miejsca a jedynie próbuje kontrolować energie z 10m.

MG

Chyba zaczynało się łatwiej, zaś Eisaku znowu dał radę już za pierwszym razem. Sformował ostrze, zamienił w metal - cacy. Tyle, że Bride znowu miała zastrzeżenia. Jednak tym razem chyba mniej. No i w ogóle jakoś tak się zaczęło udawać. - Za wolno. I popracuj nad tym, by ostrze wysuwało się z ziemi a nie... pojawiało. - dała kolejne zadanie wracając do siedzenia i obserwowania chłopaka, co zapewne było mało emocjonujące. Czyżby to, co zrobił przed chwilą było tylko wstępem do czegoś innego, trudniejszego i bardziej skomplikowanego? Tego Eisaku jeszcze nie wiedział, ale czuł, że jest już bliżej jak dalej celu. Chociaż ile miał do końca, sam nie wiedział.

- Hmm,  to najpierw popracuje nad techniką a potem szybkością.
Eisaku miał dwa sposoby. Pierwszy to uformowanie z energi ostrza i wysuwanie jej tyle,  że kiedy energia wysuwała sie z piasku,  od razu zmieniała sie w metal. Jeśli ta nie wypali to druga,  uformowanie ostrza pod ziemią, przemienienie w metal i wystrzelenie w góre. Jeśli któryś sie udał to chłopak przechodzi do treningu szybkości,  po prostu cały czas robi ostrza i próbuje szybciej zmieniać w metal czy przyśpieszać lot. W końcu wzmocnienie techniki to już trening bez wymyślania nowych sposobów, właściwie to tylko w połowie prawda. Można zawsze wpaść na pomysł ulepszenia techniki i wzmocnienia jej dwu, trzy czy dziesięcio krotnie.

MG

Druga metoda zdawała się jakaś taka bardziej właściwa, bardziej odpowiednia i bardziej pasująca do samej natury zaklęcia. Ciężko jednak było powiedzieć, by wykonanie takiego ostrza raz czy dwa było można nazwać pracą nad techniką. Ostrza wysuwały się, jednak przy tym wyginały się i zdawały się nie być tak twarde i wytrzymałe jak jego standardowe. Jakby były z jakiegoś miękkiego metalu, nie nadającego się na klingę. No i szlag trafił pójście dalej z treningiem. Chociaż to nie był największy problem. Problemem było to, że już zmierzchało, Eisaku był co raz bardziej zmęczony, a Bride dalej nie mówiła nic, zwłaszcza o jakiejś przerwie na dziś.

- Ech,  zdaje sie, że to będzie długa noc...
Czyli najpierw umicnić ostrza. Eisaku skupił sie i zwiększył "stężenie" magi w takim jednym ostrzy ale nie zwiększał objętości. Miał zamiar w ten sposób zrobić mocniejsze ostrze więc przemienił magie w metal i wystrzelił ostrze. Właściwie to nawet nie wiem czy jak tworze ostrze to nie tworze go z piaskiem. Jeśli sposób magicznie zadziałał ti w następnym kroku będzie zwiększenie szybkości ostrzy. Dokładniej to po prostu zwiększenie odrzutu przez co ostrze szybciej bedzie leciec z ziemi i trafiać wroga.

MG

Logika Eisaku nie do końca zdała egzamin. Skoro ostrza są w pełni stworzone z magii, a nie jakiejś inne, cudacznej mieszaniny, to jej stężenie w nich i tak było już najwyższe. Ciężko było o więcej magii w 100%-wym wyrobie magicznym. I takim oto sposobem tak na prawdę Eisaku dostał dokładnie to, co wcześniej. Ani nie ruszył się z treningiem do przodu ani nic. Zamiast tego miał wrażenie, ze boli go głowa. Tak troszku troszku, jednak to uczucie z każdą próbą z każdą chwilą zdawało narastać, a sa chłopak w pewnym momencie niespodziewanie ziewnął.

Eisaku po ziewnięciu przetarł oczy i wrócił do treningu.
- Tak właściwie to kiedy mam bronić tego artefaktu?  W sensie ile czasu mi zostało.
Po zadaniu pytania Eisaku przeszedł dalej do treningu. Po prostu troche sie skupił by wytworzyć lepszej jakości metal a z niego lepszy miecz. A potem go wystrzelićni sprawdzić.
- Troche już mi sie chce spać ale cóż,  mam nadzieje,  że dzisiaj skończe jakąś część treningu. A tak właściwie to co z Cao.
Troche dziwne, że metal wygina siebpod naporem piasku tak łatwo, może powinienem go przyśpieszyć albo zmniejszyć jego powierzchnie a zwiększyć ostrošć.

MG

Bride ostrożnie podniosła głowę spoglądając na Eisaku. - Jakieś 4 dni? Prawdopodobnie mamy nieco więcej czasu, niż przypuszczaliśmy. Planety... zwolniły. Z jakiegoś powodu. - wzruszyła ramionami, po czym wróciła do obserwacji. Szybko jednak znowu się odezwała zwłaszcza widząc, że lepszy jakościowo metalu Eisaku nie wychodził. Tak po prostu, jakby brakło w tym skupienia. - Jeśli jesteś zmęczony, idź spać. - rzuciła, jakby było to jak najbardziej oczywiste. - Cao nie ma. Będzie rano. - stwierdziła, nie wyjaśniając specjalnie, gdzie jest, co robi i dlaczego nie ma. Może nie było to specjalnie istotne? No, na pewno w treningu Eisaku to się specjalnie nie przyda. Chyba.