Góry niedaleko Clover

First topic message reminder :

//Wzgórza, które znajdują się blisko Clover wraz z odległością zmieniają się w wyższe elementy krajobrazu czyli Góry. Nie są to jednak olbrzymie wzniesienia jak w górach Hakobe, ale geograficznie rzecz ujmując są górami. Klimat jest tutaj dość przyjemny, a stoki porośnięte są barwna roślinnością Fioryjską. Teren ten bogaty jest w piękną florę i faunę.

~MG~

Zlecenie dotyczące magicznych zwierząt doprowadziło was do niewielkiego miasteczka, które znajdowało się w jednej z dolin górskich nieopodal Clover. Samo miasteczko było dość niewielkie. Może 5-6 budynków, ale za to wszystkie obiekty same w sobie były gigantyczne zbudowane w stylu barokowych pałaców. Jeśli miałbym to porównać z jakimś współczesnym zespołem budynków rzuciłbym wam Wersal. Tak czy inaczej główny obiekt tutaj stanowił biały pałac, który był jednocześnie siedzibą waszego pracodawcy. Po przybyciu tutaj pojawił się kamerdyner, który wprowadził was do salonu i poczęstował herbatą i ciasteczkami. Dopiero po jakimś czasie pojawił się ubrany w zwykły strój mężczyzna z brodą. Znaliście go. Był to jeden z najbogatszych Fioryjczyków Varmillion De la Crux. Znany na cały świat właściciel kopalni lacrym oraz pasjonata zwierząt. Plotki głosiły, że wręcz uwielbiał je kolekcjonować.
- Witajcie na moim terenie - oznajmił wam - zapewne chcielibyście się dowiedzieć, co nieco o magicznych zwierzętach oraz może jakieś złapać? Tutaj wam się to uda. Moja kolekcja jest gigantyczna. Oczywiście nie dam wam każdego zwierzaka, niektóre są zbyt rzadkie. Inne jednak mają teraz okres godowy i z chęcią oddałbym wam w opiekę niektóre, aby nie było ich za dużo. Musze dbać o populację mojego ogrodu, aby zachować poprawny ekosystem. Każde zwierzę oswoić można w inny sposób, ale większość rzadkich stworzeń jest raczej mało ufna w stronę ludzi. Trzeba mieć zdolności treserskie. Powiedzcie mi jakie zwierzęta was interesują. Łatwe do złapania, gdzie tych umiejętności nie potrzebujecie? Takie zwierzęta generalnie stoją przy was i są miłymi kompanami walki, ale raczej wam nie pomogą. Średnie do złapania zwierzęta wymagają już jakiś tam umiejętności [lv.1 tresera]. Mają one, albo siłę przeciętnego człowieka, albo zdolności magiczne na poziomie PWM, D. Trudne do oswojenia [lv.2 tresera] mają siłę niedźwiedzia, albo zdolności magiczne na poziomie rangi D,C. Zwierzęta bardzo trudne do złapania [lv.3]. Mają siłę przeciętnego startującego z przygodą maga. Tio od was zależy jakie zwierzę chcielibyście oswoić. Możecie ruszyć razem lub oddzielnie. Wasz wybór. Dodatkowo mam miksturki magiczne, które na czas misji mogą zwiększyć wam zdolności magiczne, znajdują się one na szafce razem z cenami.

Na półce znajdowały się określone rodzaje specyfików.
0->1 20.000 klejnotów
0->2 50.000 klejnotów
0->3 100.000 klejnotów
1->2 30.000 klejnotów
1->3 80.000 klejnotów
2->3 50.000 klejnotów

Teraz pracodawca czekał, abyście zdecydowali jaki poziom trudności zadania preferujecie oraz czy ruszacie razem czy osobno. Po tym wyborze dostaniecie zapewne listę zwierząt, które możecie oswoić.

Czas na odpis do 28.12.2016 godz. 18:00

Chochelka, rzecz jasna, została od razu napełniona fantastycznym trunkiem produkowanych przez tutejszych bimbrowników amatorów. W każdym razie Vit nie był jakimś ślepym głupcem by nie dostrzec, że mały elfik płacze. Nie wiedział czy to ze smutku, czy ze wzruszenia. Może cieszyła go dobroć olbrzyma? A może również stracił towarzyszy? Może jakiś okrutnik spalił małą elficką wioskę? Może jakiś mag ognia? W sumie, może elfiki czytały w myślach? Tego Vit nie wiedział, zmarszczył więc jedynie czoło zastanawiając się nad tym. Szybko jednak uśmiechnął się delikatnie i skinął elfikowi głową. Nie było powodu płakać. Życie musi się toczyć. Uniósł kufel do toastu i wychylił połowę za jednym zamachem.

Och, gdyby tylko Chloe potrafiła czytać w myślach... czasami wydawało się jej co prawda, że to potrafi, zwłaszcza gdy była na prochach, zazwyczaj jednak świadoma była swoich ograniczeń i tego, że jej magia nie pozwalała na takie harce. Niestety. Tak czy siak w tym momencie nie potrafiła zrozumieć tego, co działo się w głowie Vita i nawet nie próbowała tego stanu rzeczy zmienić. Zamiast z tego z radością obserwowała jak chochelka ponownie napełniona zostaje trunkiem, jednocześnie głaszcząc Vita po ramieniu (a przynajmniej tej części ramienia do której sięgała na siedząco), jak gdyby na znak, że docenia to co robi, choć mogło się wydawać, że na swój sposób był to gest bardzo współczujący. Gdy mężczyzna ucieszył się i skinął jej głową, dziewczynka postanowiła odpowiedzieć mu pokazując na palcach klasyczny znak "v", a następnie przyjmując z powrotem napełnioną "szklankę". Już mając ją w jednej ręce postanowiła oprzeć się druga na ziemie, przechodząc do półleżenia, popijając małymi łykami ze swojej chochelki.

Obserwowała też uważnie jak zachowywał się Vit - czy zwracał na coś szczególną uwagę, a może pochłonięty był światem zewnętrznym. Z jakiegoś powodu ona sama zaczęła się bardziej interesować Vitem niż resztą świata. Może dlatego, że on wchodził z nią w jakiekolwiek interakcje, a świat po prostu sobie istniał i można go było tylko/aż podziwiać. Aż przez chwilę zaczęła się nawet zastanawiać czy nie zaoferować mu swojego narkotyku, ale jednak odpuściła. Może wracały jej resztki zdrowego rozsądku?

Gorzej, że alkohol zaczynał robić swoje i pojawiły się one.

Czknięcia.

- Czk. -

Vit dotyku Chloe w sumie nawet nie poczuł. Kwestia drobnych łapek czy lekkiego upojenia alkoholowego? Jakkolwiek było, zwyczajnie tego ani nie odczuł, ani nawet nie spostrzegł. Inaczej miała się kwestia czkania. No bo kiedy cisze przerywa nagły niespodziewany dźwięk to ciężko jakoś nie zareagować, czy też, zwyczajnie go nie zauważyć. A czknięcie elfika, choć dość ciche, było świetnie w tym spokojnym miejscu słyszalne. Dodać też trzeba że w oczach Vita, czkająca Chloe wyglądała po prostu zabawnie. Dlatego też nie wytrzymał i zaśmiał się, klepiąc wolną ręką po udzie i z zadowoleniem znów napił się wina. No i proszę, alkohol chyba zaczynał na elfika działać. Zobaczymy ile jeszcze da radę wypić.

Ha! Ta, jasne! Pewnie! Śmiać się z niej komuś zachciało! Bo co, bo sobie czka? To już czkać nie wolno w spokoju? No pewnie! Ona mu jeszcze pokaże jak to jest czkać i jak to jest pić. Czy coś. Alkohol faktycznie zaczynał działać na Chloe i chyba nawet powoli stawał się większym czynnikiem wpływającym na nią niż narkotyki. Może po prostu okazywał się być idealnym lekiem na fazę po prochach? No tak, ostatecznie ogień należało zwalczać ogniem, a tutaj po prostu były dwa rodzaje ognia. Tak czy siak w odpowiedzi na śmiech mężczyzny, Chloe po prostu przechyliła do końca chochelkę, pozwalając nawet na to, by delikatny strumyczek trunku rozlał się od wargi po jej brodzie. Następnie pustą chochelkę podała z powrotem mężczyźnie. Z uśmiechem. I wyzwaniem w oczach.

Będzie tego żałować, ale raz się żyje. Czy coś!

Hoho, czyżby śmiech Vita uraził wróżkę? No proszę, proszę. Tego to się olbrzym nie spodziewał i z rozbawieniem obserwował, jak dziewczyna kończy kolejną porcję alkoholu i z wyzwaniem w oczach chce więcej. W sumie bardziej niż to czy jej głowa podoła, Vit zaczął się zastanawiać czy jej brzuch i pęcherz pomieszczą całe to wino. Przecież ona była taka drobna. W każdym razie napełnił dziewczynie chochelkę, sobie napełnił swe naczynko i opróżnił jednym potężnym łykiem, by następnie odwzajemnić wyzywające spojrzenie. Tak się pije alkohol dziecko.

O nie, nie zrobił tego! Chloe aż nadęła policzki, gdy zobaczyła spojrzenie giganta, które wyraźnie mówiło "ej, patrz jak zajebiście połykam, na pewno nie połykasz tak dobrze jak ja, jestem super połykaczem". Może i miał większe doświadczenie w połykaniu, a natura dała mu lepsze możliwości połykania i na pewno to wykorzystywał, ale to nie znaczyło, że dziewczyna będzie gorsza. No dobra, może w pewien sposób warunki fizyczne przemawiały na korzyść olbrzyma, ale chrzanić to, nikt nie będzie jej mówić, że jakaś tam waga, wzrost czy głębia przełyka będą rzutować na całe jej życie!

A przynajmniej taki właśnie tok myślenia przeszła dziewczynka, gdy w jej ręce wróciła chochelka, a ta momentalnie przycisnęła ją do ust i szybkimi choć niewielkimi łykami zaczęła duldać całą jej zawartość. Choć chwilę jej to zajęło, na jej twarzy pojawił się szybko usatysfakcjonowany uśmiech. I co teraz? I co teraz? HA! Z radości aż świat powoli zaczynał nabierać większej ilości kolorów, a rzeczy stawały się zabawniejsze, cudnie! A wszystko dlatego, że ma super gardło.

Chloe wgapiła się wprost w oczy olbrzyma. NO?! CO TERAZ?! Chochelka powędrowała z powrotem do właściciela trunku. Tak de facto to dziewczyna zapominała, że piła trochę na nie swój koszt, ale cóż!

A kto by się przejmował tym, na czyj koszt? Vit chciał się napić, więc kupił alkohol. Tym czym płaciła Chloe, było coś cenniejszego niż pieniądze - towarzystwo. Bo picie samemu, nie było takie fajne, jak picie w towarzystwie. Nawet jeśli się nie znali i nie odezwali do siebie nawet słowem, to jednak to wspólne picie było dużo ciekawsze, niż sączenie wina w pojedynkę. Vit to doceniał, tym bardziej że Chloe wcale nie musiała się tutaj zatrzymać i napić wraz z nim. Tak więc napełnił kolejną jej chochelkę, znów śmiejąc się z elfika, który chyba zaangażował się w tą taką "Rywalizację".

W tym by się zdecydowanie zgodzili - dla Chloe też najważniejsze było towarzystwo. Co prawda, nie ma co kłamać, wolałaby gdyby Vit okazał się być nieco drobniejszą od niej dziewczyną, ale w ostateczności i z ciekawym facetem mogłaby się napić. I nawet poznać! Prawdą też było to, że Chloe zaangażowana została, trochę nieświadomie, w walkę o alkoholowy prymat. Chciała udowodnić, że jest królem alkoholowej beczki, choć gdyby wcześniej nie zażyła tego co zażyła pewnie podskórnie rozumiałaby, że z facetem kroju Vita szans za bardzo w takim pojedynku nie miała. Mogła sobie być zwinna, szybka i zabójcza podczas misji, ale tutaj nie bardzo się to przydawało. I dodatkowo nie miała żadnej przekąski do przegryzienia, żeby jakoś złagodzić działanie alkoholu. Zamiast tego przyjęła chochelkę i podniosła się na równe nogi, wypiła połowę chochli na jeden raz, a następnie siadła z powrotem. Najwyraźniej uznała, że alkohol szybciej spłynie w ten sposób do nóg i wytrzyma bardziej i z tego powodu spojrzała na kolegę nieco rozmytym, rozkojarzonym, ale triumfalnym spojrzeniem.

Elfik kończył się tak szybko jak alkohol w beczce a coś Vitowi mówiło że ktoś się jutro obudzi z bolącą głową. O ile gnomy cierpią na taką przypadłość jak kac. Zresztą olbrzym które już swoje wypił, również czuł się podchmielony. Ale było bezpiecznie tak długo jak nie sprawdzał czy gnomy latają. Kiedyś pamięta że z towarzyszami, po pijaku w lesie, robili konkurs kto dalej rzuci gnollem. Gorzej jak mu się jakieś odruchy ostały i w pewnym momencie postanowi sprawdzić jak daleko poleci elfik. Nie, nie. Nie wolno o tym myśleć. To się może źle skończyć. Tak też dopił alkohol i nalał sobie więcej, dostrzegając już dno beczułki. No została może z jeszcze jedna rundka?

Dobrze, że nie rozmawiali na głos. W obecnej sytuacji, gdyby Vit poruszył temat latania, Chloe byłaby pewnie gotowa zaproponować mu wykonanie "lotu testowego" przez co rozumiała swój własny lot po jego rzucie. I pewnie skończyłoby się to obtłuczeniami, bólem i być może nawet łzami. Na całe szczęście jednak mężczyzna się nie odzywał, to i Sternkaiser nie musiała niczego proponować. Zamiast tego przechyliła chochlę kolejny raz, a trunek spłynął do jej gardła, zaś znacząca jego część popłynęła też po wargach, czego sama zainteresowana nie do końca nawet postrzegała. Zamiast tego jej ręka wystrzeliła wyraźnie gdzieś w ogólną bliskość stanu przebywania Vita, a w ręce, a jakże, chochla. Gdy zaś Vit ją od niej odebrał, ten nieomal przechyliła się do przodu upadając na twarz, zamiast tego jednak oparła się o ramię/bok mężczyzna, swoją głowę przechylając tak, że zawisła ona de facto na ramieniu/boku olbrzyma. Ale nie spala. Tylko czekała na swoją chochlę. I chyba to co miało nadejść w środku. Chyba.

No cóż, elfik chyba miał powoli dość. Ale! Została ostatnia kolejka. Elfik da radę. Udowodnił Vitowi że mali ludzie też potrafią. Co z tego że rano pewnie będzie sraka, rzyganie i ból głowy. Takie rzeczy się zdarzały. Co prawda Vitowi po znacznie większej ilości alkoholu, ale nawet on teraz się pewnie stoczy z tej góry a nie zejdzie. Zachichotał na myśl o tym że zamieni się w żywy kamulec, tocząc na dół. Ciekawe czy bardzo się poobija? Otrząsnął się z myśli, bo zaraz z elfikiem usną jeszcze i polał po ostatniej dawce alkoholu. Ostatnia chochelka skończyła w rączkach gnoma. I nawet teraz na koniec, Vit się nie odezwał, a w milczeniu uniósł kufel w geście toastu i opróżnił potężnym łykiem.

Chloe na toast niestety sił już nie miała. Ciekawe, jakby to wszystko się potoczyło w kwestii jej sił witalnych, gdyby wcześniej nie była jeszcze do tego wszystkiego spalona? Tak czy siak, ostatecznie nie tyle chochla została przechylona tak, by ciecz spłynęła do jej usta, a to właśnie jej wargi wylądowały w chochli, sama dziewczyna zaś niczym najprawdziwszy zwierzak zaczęła chlipać alkohol z chochelki. Nie zamierzała pozwolić sobie na to, by powiedzieć "nie, dość", zresztą nie była w stanie nawet zrozumieć tego, że takie właśnie podejście do sprawy byłoby najrozsądniejsze. Teraz liczyło się dla niej to by wypić co zostało jej zaprezentowane. I tak sobie właśnie piła, z twarzą w chochli, a ramieniem wciąż opartym o bok mężczyzny. I słychać było tylko miarowe "chlip, slurp, chlip". Opróżnienie chochli mogło jej zabrać tym razem trochę więcej czasu niż wcześniej, a dodatkowo jej ciało robiła się coraz bardziej pozbawione energii. Zabawne.

No i alkohol się skończył, a razem z nim impreza. Nawet słońce się z nimi zgadzało, powoli zachodząc. Vit został jeszcze chwilę na miejscu, ciekaw co pocznie teraz elfik. Jeśli nie uda się nigdzie i będzie chciał tu spać, to zamierzał przykryć elfika jakąś gałęzią czy czymś bo w nocy to zimno a cholera wie czy te małe skrzaty nie łapią jakichś przeziębień. A następnie niezależnie od tego czy elfik tu zasnął czy nie, Vit samemu uda się w dalszą podróż. Na pożegnanie skinie jeszcze elfikowi głową i pomacha. Chyba że będzie spać, to wtedy nie bo trochę bez sensu. Cóż za fantastyczna przygoda, pić z leśnym duszkiem!

[z/t]

Chloe nie spała jeszcze gdy Vit odchodził i wyraźnie pamiętała jak machał jej dłonią, a ona jemu. Gorzej, ze następną rzeczą, którą ogarniała, że się wydarzyła, było nadejście chłodnego jak jasna cholera poranka, który sprawił, że całe jej ciało czuło się, jakby powbijane w siebie miało malutkie szpileczki chłodu. I dodatkowo cholernie, cholernie mocno bolała ją głowa, tak jakby piła co najmniej tydzień, a przecież aż tyle czasu alkoholu nie spożywała. Ostatecznie musiała się otrząsnąć i ruszyć ze swojego miejsca, nie mogła przecież siedzieć tu całego dnia. I tak oto ostro skacowana, z lekkimi dziurami w pamięci i chłodem za karkiem ruszyła w kierunku powrotnym, gdzieś do cywilizacji, gdzie można byłoby kupić jakieś prochy na głowę. I przespać się, ale w cieple.
[z/t]

Góry. Położone niedaleko Clover. Te z pewnością mogły stworzyć piękny krajobraz, jednak nie one stanowiły główny cel misji powierzonej magom. Sporych rozmiarów namiot rozłożono u podnóża jednej z większych gór. Właśnie tam magowie mieli stawić się, aby poznać szczegóły ich zadania. Przed samym namiotem znajdywały się zaś dwie osoby. Brązowowłosy chłopak stał w pobliżu obozowiska, osłonięty cieniem przez drzewo. Wyglądał na szesnaście, góra osiemnaście lat. Miał przymknięte powieki i na dobrą sprawę można by rzec, że spał na stojąco. Nawet jakiś jesienny liść zdążył opaść mu na głowę. Drugą osobą była kobieta o długich, fioletowych włosach. Natura raczej nie poskąpiła jej walorów, co idealnie komponowało się z ciemną suknią. Siedziała przy stoliku, układając sobie coś z kart oraz popijając herbatę. Westchnęła lekko, spoglądając w kierunku, w którym powinna pojawić się grupka. Pozostało już tylko zaczekać.


//By nie było... odpisuję średnio co 48h niezależnie od kompletu. To ma być raczej sprawna misja.