Morze między Fiore, a Ministrelem

First topic message reminder :


MG:
Zatem Tora, żądny wiedzy i nauki, zapytał Tserila o naukę. Ten uśmiechnął się, wyraźnie zadowolony, aczkolwiek uśmiech do jego postaci mało co pasował. Sięgnął pod biurko po czysty papier i pióro, a następnie wręczył je Torze.
- Dobrze, mogę cię nauczać, skoro tego chcesz. W trzy dni ciężko będzie się wiele nauczyć, ale podstawy może zrozumiesz. Więc, odmień "być". - powiedział, chcąc sprawdzić wtajemniczenie Tory w danym języku.


Natomiast Arisu grzebała w rzeczach Tory i szukała. Przetrząsając jego torby nagle poczuła się obserwowana. I to uczucie wzrosło, kiedy odrzuciwszy jedną z bluzek Tory ujrzała wpatrujące się w nią złote oko. Po chwili pod oczkiem zaczęło się formować czerwone, nieprzyjemnie pachnące coś, aż w końcu stanął przed nią półmetrowy czerwony ludek, uśmiechający się na szerokość całej swej główki.
- Hej ślicznotko. W końcu chyba mogę wyjść - oznajmił ludek i wyskoczył z torby, po czym ruszył w kierunku łóżka i zaczął konsumować prześcieradło.

MG:
Specyficzna dosyć nauka języka trwała dalej, lecz tym razem Tseril mniej się już krzywił, ale jego spojrzenie zdawało się być jakieś takie przenikliwe, lub też bardzo głęboko zamyślone. Jego pytania zaś zdawały się mieć jakiś głębszy sens.
- A czy byłbyś w stanie oddać za nie swoje życie, gdyby była taka potrzeba? - dopytał Tseril, lecz ani jego ekspresja twarzy, ani ton głosu nie wyrażały przy tym żadnych emocji.


Usłyszawszy następujące słowa Arisu stworek wielce się ucieszył, co dał po sobie poznać poprzez szeroki, rozradowany uśmiech, że aż mu coś z gęby na podłogę kapnęło i wsiąknęło w czerwoną breję, którą przed chwilą zwymiotował.
- Imię moje chcesz znać? Otóż dobrze, lecz w zamian oczekuję, iż wyjawisz następnie swoje. Zaś jam jest nie kto inny jak Mormoloromormorononomormolomormolomornomonomrlonomon, we własnym obliczu! - rzekł dumnie stworek, odlepiając się od ściany. Wylądował w czerwonej brei, wchłonął ją w czerwone ciałko i stanął naprzeciwko Arisu. - Zamek? Potwory? To oznacza, że będzie bitwa? Ale ten zamek to na morzu? - dopytał z zainteresowaniem stworek, chwytając dziewczynę za łydkę. I po prostu ją trzymał, śliniąc się przy tym niemało.

Aż się skrzywiła kiedy to czerwone coś pociekło z jego ust. Z resztą mogła też wyjść z kajuty, wziąć książkę i tego gluta by zobaczył sobie morze. Kiedy wypowiedział swoje imię uniosła brew do góry.
-DŁugie te twoje imię, dla mnie będziesz czerwonym glutkiem. Mam na imię Arisu - powiedziała rozbawiona. Na jego pytania westchnęła.
-Zamek będzie na ziemi, teraz musimy dopłynąć na stały ląd, a potem pewnie tam jakość dojść albo dojechać. A czy bitwa będzie to nie wiem - odrzekła i wzruszyła ramionami. Wstała z ziemi i wzięła dwie książki do ręki.
-Widziałeś kiedyś morze? Pokaże Ci jak chcesz - odrzekała. Nie zważając jaka była decyzja glutka pozytywna czy też nie wyszła z kajuty i skierowała się na pokład. Musiała odetchnąć świeżym powietrzem, bo przy nim to się nie dało. Zaś kiedy poczuła świeżą bryzę wzięła kilka głębokich oddechów z zadowoleniem.
-Oezu świeże powietrze - mruknęła pod nosem zadowolona. Następnie skierowała się do prawej burty i oparła się o poręcz statku i spoglądała na morze z uśmiechem. Przepadała za takim widokiem, mimo, że większość widziała tylko na obrazkach. Z ojcem nie jeden raz była na łódce, ale co tam taka mała łódeczka przy takim statku, różnica ogromna. Spojrzała zza ramię ciekawa czy ów "towarzysz z torby Tory" za nią poszedł, a jeżeli tak było zapyta się go.
-I co? Podoba Ci się taki widok?

No i nauka trwała. A była dość specyficzna. Tseril zdawał się chcieć otrzymać dość specyficzne pytanie. Normalnie pewnie Tora stałby się podejrzliwy, ale w jego obecnym stanie odpowiedział z niezwykłą wręcz siłą. Bowiem nie mówił już tego, jako normalne zdanie, czy wypowiedź. Zdawało się być to czymś więcej, czymś ponadto. Skrytym gdzieś w głębi i dodatkowo przesłoniętym niezbyt poprawną wymową Tory w nowym jezyku:
-Tak. - niby proste. Ale z jak wielką mocą mogło przyjść tak krótkie słowo.

MG:
Jak się okazało Tora nie był zbyt wylewny w tych sprawach, ale co powiedział, to powiedział. Nikt nie wymagał od niego jakichś rozwlekłych oracji. Tseril kiwnął głową i uśmiechnął się lekko, przez co Tora mógł poczuć, iż odpowiedział poprawnie. Chociaż ciężko byłoby popełnić jakiś błąd językowy w tak krótkim sformułowaniu.
- Rozumiem - rzekł Tseril, dalej po Ministrelsku. - Cóż... Chyba póki co starczy. Możesz wziąć te wiersze i dalej z nimi ćwiczyć. Teraz możesz zrobić sobie przerwę. Niedługo będzie obiad. Chyba już wiesz co nas czeka? - powiedział smutno, niezbyt pocieszony faktem, iż musiały być to śledzie z cebulą.

Natomiast Arisu postanowiła opuścić śmierdzącą kajutę. Mor... nie protestował wcale na przezwisko, właściwie to nic nie powiedział, tylko przyległ całym sobą do łydki dziewczyny i wraz z nią wydostał się na całkiem świeże powietrze. Na niebie nie było ani jednej chmurki, wiatr wiał prosto w żagle, więc było dobrze. Przy burcie glutek odczepił się od nogi dziewczyny i spojrzał swym jednym okiem na morze.
- Ładnie... Ale cholernie tu jasno! Nie da się jakoś zmniejszyć tego światła? - spytał narzekająco, wodząc okiem w każdą stronę, jakby na wszystko i na wszystkich chciał spojrzeć.

-Rozumiem, z chęcią się im przyjrzę. Dzięki za naukę. - powiedział, wstając oraz biorąc do ręki tomik poezji. Tłumaczyć niezbyt planował na piśmie, ale przeczytać by samemu zrozumieć to z chęcią porobi. Zawsze coś, na odrzucenie myśli. Uśmiechnął się ponuro na ostatnie stwierdzenie Tserila i odparł -Jakoś musimy to przetrwać. Przyjść jutro, by porozmawiać z tobą po Minstrelsku, czy nie trzeba? - rzucił na odchodne, a po otrzymaniu odpowiedzi wyszedł na pokład. A tam... Mor. Aura (PWM) w złotawym kolorze, połączona z widoczną żyłką na czole wyskoczyła Torze widząc to coś na pokładzie. -Mor? Co... ty... tu... robisz...? - spytał, podchodząc do Arisu (a tak się zdarzyło, że podchodził "od tyłu"), wyraźnie zdenerwowany, acz po chwili westchnął, aura zniknęła i Tora dodał -Tedd miał cię pilnować? Jak się tu znalazłeś? Tedd też tu jest? - spytał spoglądając na stworka, aż sobie o czymś przypomniał w jego charakterze -Zostaw jej nogę. - rzucił ostrzejszym tonem, nie tak zrezygnowanym jak wcześniejsze pytania.

Nie specjalnie miała wpływ na to, że czerwony glutek przykleił się do jej nogi kiedy szła na pokład. Właściwie teraz to było jej obojętne, bo mogła pooddychać świeżym powietrzem. Przyglądała się glutkowi kiedy się tak rozglądał i spowodowało to uśmiech u Ari.
-Nie można go zmniejszyć, ale ja go lobie - odrzekła z uśmiechem. Ni stąd ni zowąd usłyszała ton Tory i wzdrygla się, obróciła się w jego kierunku.
-Tora, jak nauka języka? - zapytała niepewnie. Uniosła brew kiedy tygrys zaczął podnosić głos na glutka. Nie zrobił nic złego, chyba.
-Tedd? Kto to? - zapytała. Spoglądała raz na Torę raz na glutka zastanawiając się o co chodzi. Czuła się niedoinformowana, aczkolwiek teraz po prostu czuła się zdezorientowana.

MG:
Stateczek płynął, a na horyzoncie tylko i wyłącznie morze, a w głowach perspektywy jedzenia śledzi i cebuli.
- Jak będziesz chciał i znajdziesz czas, to wiesz gdzie mnie szukać - odrzekł Tseril, sięgając po coś pod biurko, co okazało się jakimś kolejnym dokumentem do wypełnienia.
Był też czerwony ludek o bardzo długim imieniu, który nie bardzo ogarniał co się działo, a również nie zrozumiał skąd u Tory była taka złość. Spojrzał na chłopaka swym złotym okiem, drapiąc się po nim świeżo wyrośniętą ręką.
- Oglądam morze. Nie widać? Pomyślałem, że ci się przydam w tej podróży, więc wpakowałem ci trochę... Hihi... Siebie do twojej torby - oznajmił, niezbyt zadowolony z takiego oschłego powitania, aczkolwiek "dodawanie siebie do torby" całkiem go rozbawiło. - I pilnował, ale go zjadłem... Mam go wyrzygać? - spytał otwierając szeroko paszczę, lecz nie rzygnął. Zamknął ją i na karcące słowa Tory, jeszcze bardziej zacisnął uścisk na łydce dziewczyny, normalnie jak po złości.

Przyglądała się obojgu nie rozumiejąc całej tej sytuacji. No może glutek źle zrobił, że się wpakował do jego torby, ale to przecież nie jest nic złego, chyba.
-Ej Tora, nie krzycz na niego - powiedziała próbując obronić glutka, aczkolwiek nie wiedziała czy to taki dobry pomysł był. Nie wiedziała o co chodzi i kim jest ten cały Tedd.
-Czemu kogoś zjadłeś? - zapytała zdziwiona. Lekko się skrzywiła, kiedy się bardziej przytulił do jej nogi, no to nie było za miłe, ale co ona mogła. Spoglądała jedynie pytająco raz na tygrysa raz na glutka. Może nie powinna się wcale odzywać w tym momencie? Sama nie miała pojęcia...

Tora spojrzał na Ari i odpowiedział:
-Powoli, ale do przodu. - zresztą zgodnie z prawdą. Powoli coś już umiał w Sinya, ale to jeszcze nie był najlepszy poziom znajomości. Ale już coś umiał. Natomiast kolejne pytanie wymagało trochę większej uwagi -Tedd to zombie. Ma chyba z 400 lat. Razem ze mną widział smoka. - w sumie tak go chyba najłatwiej byłoby opisać, natomiast słysząc, że Mor zjadł Tedda, tylko noga Arisu powstrzymała go od jakiejś bardziej zbrojno-magicznej interwencji na tym czymś. -Wypluj go. - polecił oschłym tonem. Nie miał nastroju na dyskusje z Morem. W sumie nawet stracił nim zainteresowanie. Bardziej go obchodziło to, by Teddowi nic nie było. Spojrzał na Arisu -Już nie będę. I tak niczego teraz nie zmienimy. - stwierdził spokojnie podchodząc do burty i spoglądając na morze w milczeniu.

MG:
W miłej, aczkolwiek nieco burzliwej atmosferze sobie rozmawiali, ze względu na biednego czerwonego ludka. Spojrzał on oburzony na Torę, a potem z uśmiechem na Arisu, gdyż ta stanęła w jego obronie. A skoro miał wypluć Tedda, to odsunął się od dziewczyny, rozwarł paszczę, charknął głośno i obrzydliwie, a potem z jego niewielkiej główki wypadł cały Tedd, oblepiony czerwonym czymś i jakąś dziwną mazią.
- To... Było... Niezwykłe... - czegokolwiek doświadczył ten zombie podczas przebywania w Morowym żołądku, wzbudziło w nim jakieś nostalgiczne uczucia, iż zapewne bardzo pragnął tam powrócić. Zaś czerwony ludek ponownie przyległ do łydki Arisu i zaczął ją smyrać po kolanie swym okiem.
Wtedy to też nagle przyszedł do nich Lijon, niosąc tacę z trzema miskami, z domyślną bardzo zawartością. Zdziwił się niezmiernie widząc czerwonego glutka i Tedda będącego w czerwonym, śmierdzącym czymś. Spojrzał pytająco na Torę, potem na Arisu.
- Co to za... Dobra nie będę pytał. Przyniosłem wam obiad. Jak wam podróż mija? - zapytał uprzejmie.
- Słońce za bardzo świeci... - odrzekł narzekająco Mor, a Lijon spojrzał na niego ze zdziwieniem.
- To coś umie mówić?! - zapytał z wyraźnym obrzydzeniem.
- Nawet, kurwa w jedenastu językach! - warknął wściekle Mor.
Zanosiło się na bardzo ciekawą konwersację...

Zombie? Tego tylko jeszcze brakowało do tej ich dziwnej paczki. Kiedy glutek wyrzygał "tego kogoś" spojrzała jedynie z miną "fuuuuj" z ewidentną miną skrzywienia i obrzydzenia. To było o wiele gorsze niż sam fakt, że ten lepił się do jej nogi.
-Ah, to dobrze - odrzekła, jakby z lekkim opóźnieniem. A to tylko dlatego, że był przed nią zombie, a ich grupa wydawała się coraz bardziej dziwna i szalona w swoim mniemaniu.
-Tora. Skąd żeś wytrzasnął tą dziwną dwójkę? - zapytała się go ewidentnie zaciekawiona, w końcu nie na co dzień widzi się czerwonego gluta, który lepi się do jej nogi, plus zombie, który śmierdział tak samo mocno jak sam glut. Kiedy przynieśli obiad, uśmiechnęła się i wzięła swoją porcję, a potem położyła ją na burcie i zaczęła jeść powoli. Lubiła rybę więc nie narzekała, aczkolwiek jedzenie jej na okrągło jest całkiem nudne i upierdliwe.
-Mor, nie ładnie się tak odzywać - skarciła glutka, aczkolwiek w jej głosie nie było złości. Nie potrafiła być na kogoś zła tak na 100% no chyba, że ktoś nadepnął jej na odcisk to inna sprawa. Teraz chciała trochę skarcić glutka, że tak nie należy robić i to nie kulturalne, ale pewnie i tak jej nie posłucha. Dlatego też jadła dalej w milczeniu co jakiś czas zerkając na morze, potem na resztę swoich towarzyszy.
-Dziwna drużyna z nas.... - mruknęła pod nosem sama do siebie jedząc nie spiesznie obiad. Pomijając ją i tygrysa to ta dwójka zdecydowanie do normalnych nie należała. Ciekawa również była czy tygrys jej odpowie na pytanie dlatego też na niego zerkała częściej niż na pozostałych tutaj obecnych.

Tora się nie przejmował. Bo w sumie zbyt wiele dziwnych rzeczy go spotkało, by taka sytuacja jakoś go bardziej ruszyła. Kiwnął głową na powitanie Lijonowi, który zareagował... przewidywalnie. Już miał skarcić Mora za słownictwo, ale Arisu go uprzedziła. Dlatego też tylko spojrzał na duet i odpowiedział po kolei:
-Senda. - odpowiedział po Minstrelsku, co powinno mniej więcej znaczyć -Spokojnie. - po czym przyjął porcję od Lijona. Niezbyt go obchodziło to, że znów jadł to samo. Zagryzł trochę i zaczął mówić -Mora spotkałem, gdy pomagałem sprzątać w dawnej siedzibie Violet Pegasus. Tedda natomiast na Lodowej Pustyni. Więc też widział smoka. - skomentował spokojnie, po czym trochę sobie jeszcze pojadł, a ponieważ niezbyt miał ochotę na cokolwiek rzucił do Tedda i Mora -Któryś głodny? - może trochę jak do psów, ale jak chcieliby coś zjeść, to mogli. Tora by się z nimi podzielił. -Dziwność nie jest zła. - skomentował spokojnie jeszcze, dokańczając swoją porcję lub to, co z niej zostało.

MG:
Śledzik smakował jak śledzik. Niektórzy mogliby go jeść codziennie, niektórzy nawet by go nie tknęli, jakby nie było nic innego do jedzenia przez trzy dni. Jednakże ani Tora, ani Arisu nie pogardzili. Zaś Mor spojrzał na Torę, z lekkim zdegustowaniem, zapytany o bycie głodnym.
- Nie jadam takich śmierdzących rzeczy - nie żeby sam ładnie pachniał, ale w dalszym ciągu przylegał do nogi dziewczyny. - Dobrze, już się nie odzywam! - i więcej się nie odezwał.
Tedd był zombie, więc czy mógłby w ogóle być głodny? Wątpliwe... Więcej śledzi dla Tory i Arisu.
- Sądzę, że ci z którymi przyjdzie nam walczyć będą dziwniejsi. Ale jeszcze mamy trochę czasu, zanim przyjdzie się z nimi zmierzyć. Ale póki co mamy oto morze... Dużo morza... Może jakoś sobie urozmaicimy ten czas? Macie jakiś pomysł? - zapytał Lijon, widocznie samemu znudzony podróżowaniem, a w towarzystwie ponoć zawsze raźniej.

Nie myślała, że glutek faktycznie ją posłucha, to jakaś nowość. Nie specjalnie przeszkadzał jej fakt iż się odzywał. Wzruszyła ramionami lekko w rumie na propozycję Ljiona, nie miała specjalnie pomysłów.
-Gra w karty? - rzuciła pierwszym lepszym pomysłem, który wpadł jej do głowy. Właściwie lepsze to niż siedzenie i patrzenie się ciągle na morze czy czytanie książek, a zawsze to jakieś urozmaicenie podróży.
-Może sam coś zaproponuj - dodała po chwili kończąc leniwie swój posiłek. Trzeba przyznać, że do końca smaczny nie był, wolała by coś innego zjeść. Jak tylko się to skończy musi sobie kupić kawał dobrego mięcha i go sobie zrobić, nie ważne czy w piekarniku, na grillu czy na patelni, ważne, że jest mięcho! Mięcho is life, ono nie pyta ono rozumie.

Tora zjadł. Nie miał zbytnio humoru na rozważania czy było to dobre, czy było to ohydne. Po prostu... było to jedzenie. Kiedyś może by się przejął, obecnie po prostu jego celem była bezsensowna egzystencja w oceanie bólu, cierpienia, samonienawiści. Gdzieś widział twarz smutnego Sucharka, jeszcze gdzie indziej widział jego "szczątki" na talerzu. I to go lekko dobijało. Nawet nie lekko, ale dość mocno. Więc żeby nie myśleć Lijon się pytał, cóż to zrobić dla zbicia czasu.
-Opowiedz nam o sobie Lijon-san. Co lubisz robić? Wtedy może dojdziemy do czegoś wspólnie. - zaproponował, siląc się na lekki uśmiech. Co w sumie kappa trochę wyglądało z jego ponurymi oczami, ale no. Przynajmniej próbował.