Sklep z bronią

First topic message reminder :

Sklep znajduje się na rynku, bardzo łatwo dostępny. Można kupić tutaj wszystkie rodzaje broni, niektóre są robione na zamówienie, ale dzięki świetnym specjalistom wyroby są najlepsze we Fiore.

by Yo Senshi

///
Ajajaj... trzeba to napisać, by każdy zrozumiał... Bardzo bym prosił o to, by użytkownicy bez akcepta nie pojawiali się tutaj. Swoje bronie wpisujcie na starcie, oszczędzicie tym sobie i mi czasu, więc to tyle...




Nim tu wejdziesz i złożysz zamówienie sprawdź cennik.

Matsu postanowił przejść się po centrum Magnolii, gdyż słyszał, że znajduje się tam świetny sklep z bronią. Była ona mu potrzebna do większości zaklęć, jak także do walki i misji. Idąc, więc sobie spokojnie ulicą, rozglądał się za nim na wszystkie strony. Po pewnym czasie mozolnych poszukiwań w końcu jego oczom ukazał się dość spory budynek, który okazał się jego długo wyczekiwanym celem. Szybko podszedł do wejścia i szybkim ruchem otworzył drzwi wejściowe. Do jego uszu od razu dobiegł dźwięk dzwonków, które powieszone nad framugą oznajmowały, że przybył na zakupy nowy klient. Zadowolony powoli wszedł do środka i pierwszą czynnością jaką uczynił to podbiegnięcie do gablot i wpatrywanie się w najróżniejszego rodzaju broni. Jak stwierdził było tu chyba wszystko, co go bardzo mile zaskoczyło. Po napatrzeniu się na cały towar, jaki udało mu się spostrzec, podszedł do sklepikarza, który stał przy ladzie i został wcześniej zignorowany przez chłopaka. -Witam pana. Chciałbym kupić sobie trzy miecze, każdy z nich o różnych gabarytach i uchwytach. Jeden z nich chciałbym, aby był dwuręczny, był długości 1,5 metra i szerokości 20 centymetrów przy jelcu i od tamtego miejsca równomiernie zmniejszał swoją szerokość, aż do ostrza. Chciałbym, aby jego rękojeść była pokryta miękką, ale nie śliską skórą i zakończona była głowicą z czerwonym kamieniem w środku. Drugim była by półtora-ręczna katana z czarnym uchwytem i tej samej barwy sayą, która była by przewiązana czerwonym sznurem. Ostatni byłby krótki miecz jednoręczny z ostrzem podobnym do rapiera, który miałby całkowitą długość 40 centymetrów, o ile oczywiście coś takiego by się znalazło.-powiedział młodzieniec z uśmiechem i czekał na odpowiedź sprzedawcy, a pro po dostępności takowej broni, a także ich cenie. W między czasie patrzył się na ścianę za mężczyzną, aby po chwili zacząć biegać spojrzeniem po całym sklepie, który od wewnątrz zdawał się większy niż był w rzeczywistości.

MG

Kolejny klient, kolejne zamówienia, coraz więcej roboty. Monotonia sprawiała że praca była cięższa a i humor sprzedawcy przez to gorszy. Gdzie się podziali ci wszyscy nietypowi magowie? A nie to co teraz, każdy taki sam. Miły, zwięzły.. wejść, kupić, wyjść, ech ta młodzież. No tak czy siak sprzedawca słysząc zamówienie przyniósł bronie które sobie zażyczyłeś. Tak! Były takie, niech raduje się twa dusza
-Za dwuręczny miecz będzie 2.500 klejnotów. Za katane 1.700 klejnotów. Najmniejszy z mieczy 600 klejnotów. Bierzesz pan?- Spytał czekając na to co zrobisz. Weźmiesz bronie i dasz kasę? A może weźmiesz tylko jedną, tak czy siak, bronie na stole, czekały na kasę.

Chłopak po usłyszeniu od sprzedawcy cen wszystkich z podanych wcześniej przez niego przedmiotów, zaczął w pamięci przeliczać ile to wszystko będzie to kosztować. Jak się okazało pieniędzy mu idealnie starczało na taki wydatek, a nawet pozostawała mu jeszcze reszta, która zawsze mogła mu się kiedyś przydać. Zadowolony młodzieniec sięgnął do swojej kieszeni, z której wyjął czarny portfel. Następnie go powoli otworzył i wyjął należną zapłatę. -Po proszę wszystko, razem będzie na moje oko 4.800 klejnotów.-powiedział Matsu i wręczył sprzedawcy należność co do klejnotu. Po otrzymaniu od niego broni, zamocował sobie katanę z prawej strony u pasa, a krótki miecz włożył z tyłu za paskiem. Natomiast najdłuższy z nich powiesiłem sobie na plecach i uśmiechem pożegnałem sprzedawcę. Następnie dostojnym krokiem wyszedłem ze sklepu, czując od teraz ciężar broni, który od dziś będzie mi towarzyszył na co dzień. Na zewnątrz świeciło słońce, które przyjemnie ogrzewało skórę młodzieńca i wywoływało w nim jeszcze lepszy humor, co jak sądził niedawno, było niemożliwe. Po wzięciu kilku głębokich wdechów ruszył przed siebie i zaczął się zastanawiać dokąd się udać. Nie miał żadnych planów na dzisiaj, więc nie mógł sobie narzekać na brak wolnego czasu i możliwości zrelaksowania się. Po pewnym czasie wpadł na pomysł, że zajrzy sobie do popularnego w Magnolii miasta o nazwie Hosenka, które jak sądził pozwoli mu na wypoczynek.

z/t

Tak więc Jolly wszedł do sklepu w Magnolii. Miał tutaj postój w drodze do Shirotsume i postanowił kupić sobie jedną rzecz. Wszedł do sklepu pewnym krokiem i zaczął przeglądać towar. Niektóry nawet bez pytania dotykał. Po chwili jednak zwrócił się prosto do sprzedawcy:
- Masz może na sprzedaż jakieś 2m liny? - stwierdził - daj mi ją
Sprzedawca za ten towar zażyczył sobie 300 klejnotów [dzwoniłem do Gumisia na telefon]. Cena odpowiadała Jolly'emu więc wziął linę, zapakował w fałdy garnitury uprzednio składając i udał się na zwiedzanie miasta. W sumie miał jeszcze czas przed odjazdem pociągu, który mógł jeszcze dosyć efektywnie wykorzystać. Taki właśnie miał plan, gdy wychodził z zakupem i udawał się wąskimi uliczkami Magnolii bez żadnego konkretnego celu. Byle znaleźć kogoś z Lamia Scale.

Powolnym krokiem do sklepu weszło małe, sponiewierane, kudłate coś. Wzrok miało pusty. Było podrapane, poocierane a we włosach miało pełno trocin i drzazg. Powolnym krokiem podeszło do lady i utkwiło swe puste spojrzenie w sprzedawcy...
- Dzień dobry... - powiedziało podejrzanie spokojnie. - Poproszę 8 strzał z żelaznymi grotami z zadziorami i 6 z grotami bez zadziorów. Takie jak ostatnio... - powiedziała machinalnie nie myśląc o tym, że sprzedawca mógł do tego czasu z tysiąc razy zapomnieć wizytę sponiewieranego kuzyna Cosia. - Czy mógłby mi pan powiedzieć, czy posiadacie jakimś cudem na stanie: saperkę ze składaną rączką, szpachelkę murarską, osełkę, łopatkę ogrodową, kompas i 15centymetrową poziomicę? I jakiś pas ze szlufkami na to. Albo plecak. Albo torbę. Albo co pan doradzi...
Wciąż patrzyła na sprzedawcę wzrokiem samobójcy-psychopaty. Na chwilę jej wzrok spoczął na jeszcze nie zdjętej z lady informacji o promocji. Spojrzała na zegar. Godzina... Taki lajf... Nawet nie zamierzała zaczynać tematu. Przeniosła nieobecny wzrok znów na sprzedawcę, czekając wyceny. Cóż, zmęczenie Alv sięgało zenitu i w sumie miała prawie wszystko "w pompie"...

MG

Sprzedawca, widocznie już znudzony, obrzucił wchodzącą Alv, nieco poirytowanym spojrzeniem. Odłożył z wolna gazetę na blat i wysłuchał twojego zamówienia, obserwując twój wzrok z wolna kierujący się na zegarek. Sam zresztą zrobił to samo i westchnął przeciągle. Jakoś nie umiał odmawiać zdesperowanym kobietom, a godzina spóźnienia to nie taka tragedia. Ewentualnie mógł to podciągnąć pod ten sam dzień, wszak spać się wtedy jeszcze nie położył. Wysłuchawszy zamówienia bez słowa udał się na zaplecze i przyniósł to, co akurat miał.
-zaq strzały to będzie 840 klejnotów, za saperkę to będzie 1020 klejnotów, szpachelka 170 klejnotów, Osełka to cena 85 kryształów, Łopata ogrodowa 213 kryształów a kompas 340 kryształów. Do tego plecak dorzucę ci gratis + specjalny upominek od firmy o ile kupisz za ponad 1000 kryształów. Cena wszystkiego co podałaś wynosi łącznie 2668 kryształów. To jak bierze pani- Spytał trzymając towar przed tobą, najwidoczniej poziomicy nie mieli, cóż, widać nie wszystko można tak po prostu zakupić.

Wciąż patrzyła na sprzedawcę spojrzeniem Syzyfa, który już prawie wturlał głaz na płaskowyż, jednak kichnął nim "prawie" przestało być aktualne. Zarejestrowała tylko, że wymienił wiele z rzeczy, o które zapytała, razem z cenami, oraz że końcowa cena nie przekracza posiadanej przez nią sumy. Nie zauważyła kompletnie zniżki ale gdyby nie była tak padnięta, bardzo by się ucieszyła z gestu sprzedawcy. Przecież nie musiał...
- Dziękuję. Biorę wszystko. - powiedziała głosem zdającym się wydobywać z zaświatów...
Zgarnęła do plecaka sprzęt (upominek z instrukcją obsługi schowała do kieszeni za pazuchą), kompletnie chaotycznie, i bezsilnie ściągnęła plecak z lady, aż brzęknęły sprzęty. Położyła potrzebną kwotę na ladzie i z "grobowym":
- Raz jeszcze dziękuję. Dobrej Nocy... - opuściła sklep, ciągnąc za sobą tłukący się hałaśliwie pakunek. Spaaać...

<z/t>

Znaleźć pracę nie było ciężko. Gorzej było z przygotowaniami, które trzeba było poczynić, żeby przeżyć. "Wysoko w górach" nie napawało optymizmem, a ona wciąż nie posiadała odpowiedniego ekwipunku, by chociaż odrobinę przydać się podczas walki. Tak więc Nanaya skierowała swoje kroki do jedynego sklepu z bronią, jaki był jej znany w konkretnym celu.
- Dzień dobry~~ - przywitała się i podeszła do lady. - Chciałabym zakupić łuk refleksyjny z drewna cisowego, z rogowymi wstawka, do tego skórzany sajdak i dwadzieścia cztery sztuki strzał ze stalowymi grotami. Ile to razem będzie? Hmm... A mógłby pan jeszcze powiedzieć, ile kosztuje skórzana proca, na tyle wytrzymałą, by nie rozwalić się po pierwszych dwudziestu rzutach? - Nie ma co się rozwodzić. Później przyjdzie czas na cięcia budżetowa.

MG

Sprzedawca kopcił wesoło fajkę, bujając się na krześle do tyłu i do przodu. Kiedy drzwi do sklepu otworzyły się, co wesoło oznajmił umiejscowiony nad nimi dzwoneczek, sprzedawca o mało nie spadł z krzesła, zaskoczony pojawieniem się klienteli której widocznie dzisiaj brakowało. Natychmiast jednak wstał i odłożył fajkę a swoje zmieszanie ukrył za pokrzepiającym uśmiechem który posłał w stronę klientki. Ostatnio zauważył bowiem że klienci się go boją... może to przez to że sprzedawał broń? Gdy dziewczyna złożyła zamówienie, udał się na zaplecze po potrzebne towary, wziął oczywiście i procę, co by potem dwa razy nie latać.
- No panienko, to będzie 2.000 klejnotów za łuk, 800 klejnotów za sajdak i 24 strzały za 1080 klejnotów. Razem zapłaci panienka 3880 klejnotów. Za procę dość mocną, z tego lepszego gatunku zapłaci pani 350 klejnotów. Razem z resztą będzie to 4230 klejnotów. To jak?- Spytał, zacierając rączki. O tak, ledwo przychodzi kupiec i już robi zakupy jak na małą wojnę. Takich kupców lubił, solidnych i porządnych. A nie takich co przyjdą kupią sztylet i pójdą do domu.

Tak coś czuła, że sumka wyjdzie ładna. No, ale nie ma co narzekać, lepiej żeby było tak, niż wyruszać w góry bez odpowiedniego wyposażenia. Ciepłe ubranka spokojnie czekały na nią w pokoju, ale z bronią było inaczej. trzeba było ją kupić... Westchnęła leciutko, po czym uśmiechnęła się do staruszka.
- Biorę wszystko - odpowiedziała i wyciągnęła z sakiewki odpowiednią sumę. Jej klejnoty... jej cenne źródełko kasy, które właśnie roztopiło się w oczach. Dosłownie. Zniknęło. przepadło. Ale nic! Nie można się tak załamywać! Liczyła na to, że zapłata będzie odpowiednio wysoka.
- Dziękuję i do widzenia~! - Skłoniła się lekko, zabierając pakunki z lady i razem z nimi wychodząc ze sklepu. To teraz z powrotem do domku~

[z/t]

Player wszedł wraz z towarzyszem do sklepu dokonać odpowiednich zakupów. Twarz trzymał nisko i nie pokazywał swojej twarzy innym osobom. Nie chciał, aby ktoś zobaczył go w Magnolii, w miejscu, gdzie znajduje się siedziba najpopularniejszej legalnej gildii Fairy Tail. Pragnął jak najszybciej zniknąć z tego miejsca i w spokoju przygotować się na atak na tą gildię. Jednak tylko tutaj mógł zdobyć potrzebny w tym planie oręż. Kiedy dzwoneczek oznajmił jego wejście bez słowa zaczął zbliżać się do lady. Nie interesowało go otoczenie. Przyszedł po konkretne rzeczy. Stanął przed człowiekiem, który zdawało się obsługiwał ten sklep.
- Potrzebuję kilku rzeczy kupcze - zwrócił się do niego - Po pierwsze to brązowy, podróżny płaszcz z obszernym kapturem, który skutecznie okrywa twarz. Bez żadnych zdobień, zwykły kawałek materiału, który nigdy nie wyróżni się z tłumu ludzi. Poza tym broń. Podaj mi kris. To taki sztylet z odpowiednio profilowanym ostrzem, niesymetrycznym, przypominającym nieco fale. Jakość tej broni niech będzie średnia. Kolejną rzeczą o jaką proszę to trucizna. Jedna porcja, która moze być podana tylko doustnie, wymieszana z jakimś innym napojem. Nie wykrywalna przez zapach czy smak za to skuteczna. Chciałbym, żeby taka trucizna była przede wszystkim skuteczna. Aby nawet na niezwykle odporne osoby zadziałała całkowicie. Chciałbym, aby powodowała gigantyczną senność uniemożliwiając zatrutej osobie skupienie się. Jej ruchy stawałyby się ospałe i powolne. Efekt chciałbym, żeby następował po czasie 10 min, ale trwał, aż dwie godziny. Poza tym na pewno masz jakiś skórzany bicz przeciętnego wykonania. Ostatnią rzeczą na jaką chciałem rzucić okiem jest specjalne zamówienie. Nie wierzę, aby największy sklep w Magnolii nie miał żadnego magicznego artefaktu. Coś co przydałoby mi się w walce, coś co polecasz jako kupiec. Chciałbym, abyś mi pokazał coś takiego.
Po tych słowach stojąc razem z Pheantomem czekał, aż kupiec przyniesie rzeczy i będą mogli je wypróbować, ocenić i ewentualnie zakupić. Oczywiście o ile będzie je na nie stać. Po zakończonych słowach Player ponownie pochylił głowę licząc na szybką reakcję kupca.

Phantom wszedł do sklepu razem ze swoim towarzyszem z Nigthmare, Graczem. Sklep mieścił się w Magnolii co nie było zbyt dobrą wiadomością, gdyż stolica Fiore jest siedzibą jednej z największych legalnych gildii w królestwie. Trzeba było szybko zrobić zakupy i wycofać się na z góry upatrzone pozycje. Spokojnie słuchał zamówienia swojego towarzysza coraz bardziej zaciekawiony był tym co chce kupić. Broń płaszcz, do tego trucizna, Gracz musi mieć już scenariusz na naszą pierwszą grę. Trzeba będzie go o to wypytać później. Gdy towarzysz skończył Upiór nie mógł nie dodać swoich trzech groszy.
-Ja chciałbym zobaczyć, czy ma Pan na składzie kosę, taką przystosowaną bardziej do walki niż na pole. Sama broń niech będzie średniej jakości nie bubel lecz tez niech nie będzie jakaś niesamowicie wymyślna, byle dobrze "działała".
Czekając na powrót handlarza Phantom wsadził ręce do kieszeni dobrze rozglądając się po sklepie, szukał czegoś co mogło by go zainteresować, jakiegoś cennego artefaktu lub czegoś w tym guście, w końcu sklepikarz nie miał obowiązku wszystkiego pokazywać klientom prawda?
Upiór ciekaw był też ile ludzi jest w sklepie i co to są za osobniki, starał się wszystkich zlustrować dobrze im się przyglądając. Oczywiście wszystko obserwował ukradkiem nie dając po sobie poznać, że interesują go inni ludzie. Takie szybkie rzuty okiem.

MG

Wdech i wydech, wdech i... ćwiczenia z Jogi, pana sprzedawcy zostały przerwane przez przybycie dwójki typów wyglądających co najmniej dziwacznie, mało tego jakoś od razu ich nie polubił, ale co poradzić? Wysłuchał ich świątecznej listy po czym przyniósł co miał każdemu z osobna i podał im cennik.
- Płaszcz to 200 kryształów za średniej jakości kris 1050. Za bicz policzę ci 1000 a za truciznę o takiej mocy... 3400.- Powiedział wpierw do Playera a potem zwrócił się do Phantoma- Za kose będzie 1600- Rzucił i czekał na ich reakcję, olewając wzmiankę o artefaktach.

Player zobaczył to co przyniósł do niego kupiec. Towary były takiej jakości jak tego pragnął, jednak cena, którą zaproponował nie była już tak odpowiednia. Nie miał zamiary tyle płacić, a morderstwo z kradzieżą w tym miejscu było po prostu mało opłacalne. Represje, które wówczas mógł mieć kupiec oraz zakaz późniejszego wstępu do sklepu były tylko jednymi z negatywnych efektów takiego postępku. Spojrzał więc prosto na sprzedawcę.
- Prosiłem jeszcze o jakiś magiczny artefakt. - powtórzył patrząc na niego swoimi przenikliwymi oczami. - Nie wiem czy miałeś problemy ze swoim słuchem, ale prosiłbym o jakąś propozycję. W końcu w tym świecie panuje przekonanie, że klient wasz Pan mam rację? A za to co tutaj masz zapłacę 5.000 klejnotów. W zamian jednak już w najbliższym czasie dostarczę Ci kilku klientów, którzy na pewno zainteresują się twoimi towarami. I jeszcze raz proszę o przedstawienie mi swojej nieco bardziej specjalnej oferty
Po tych słowach przymierzając płaszcz i testując bicz czekał na to co zrobi sprzedawca i jak zareaguje na ofertę fioletowowłosego.

Sprzedawca zaczął przynosić potrzebne nam przedmioty jeden po drugim. O artefaktach nie powiedział ani słowa. Nie chciał albo po prostu nie miał, żadnych na składzie. Nie było sensu kraść, ceny były znośne a brak jakichkolwiek drogocennych przedmiotów skutecznie odwodził Phantoma od tego pomysłu. Gracz chyba też miał zamiar zapłacić. Znowu tym razem bardzo dobitnie usiłując zrobić z sklepikarza głuchego przypomniał mu o artefaktach. Phantom po prostu poczekał aż towarzysz skończy, w tym czasie wypróbował kosę. Dobrze leżała w dłoni i była dobrze wyważona. Chłopak jest zadowolony na tyle, że zapłaci bez specjalnego szemrania. Wyciągnął więc 1600 ze swojej sakiewki i dał sklepikarzowi.
- To za kosę..
Nie trzeba być Einsteinem by szybko stwierdzić, że gracza nie stać na wszystkie przedmioty. Phantom oczywiście pożyczy mu pieniądze w końcu na pewno cała ta lista zakupów potrzebna mu jest do kolejnej gry. Upiór wyszeptał do towarzysza.
- Dam Ci brakującą resztę, nie ma sensu wszczynać awantur jeszcze nie..
Dał mu brakującą resztę i się uśmiechnął, w końcu przyjaciele muszą sobie pomagać prawda?